Wear and Tyne: Sunderland v Newcastle United

Gestart door TeeZee, nov 13, 2007, 13:18:26

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee

Het is een veel gebruikt cliché dat sommige wedstrijden de facto los staan van de competitie waarin ze gespeeld worden. Al staat Ajax laatste en Feyenoord een plaats daarboven, dan nog wordt De Klassieker algemeen beschouwd als dé wedstrijd van het seizoen. Zeker door de mensen die die clubs een warm hart toedragen. Iedere competitie kent wel één of meerdere van dit soort wedstrijden waarbij de rivaliteit tussen de beide clubs groot is. Vaak gaat het om clubs uit dezelfde stad of regio, soms speelt ook de historie een rol.


In Engeland zijn er ladingen van dit soort wedstrijden. Alleen de hoofdstad heeft al meer dan tien profclubs. Toch zit er gevoelsmatig wel enig verschil in intensiteit. De London Derby (spreek derby aub uit als dàrbie) tussen Arsenal en Tottenham Hotspur is een heftige affaire, maar desondanks kun je je vraagtekens zetten bij het evenwicht tussen die twee. Arsenal heeft grote ambities in de bekertoernooien, de landstitel en Europa. Allemaal zaken die (voorlopig) ver buiten het bereik liggen van de Spurs. Het valt dus te beredeneren dat Spurs nèt iets meer een hekel heeft aan Arsenal, dan andersom. Hetzelfde is misschien wel het geval bij Manchester United en Manchester City. Manchester United heeft zoveel meer gewonnen dan de stadsgenoot dat het zich mogelijk minder druk maakt.

De ideale derby is een paring tussen twee clubs die beide dezelfde belangen hebben en dus een even grote hekel aan elkaar hebben. Wedstrijden als (bijvoorbeeld) Rangers v Celtic, Ipswich v Norwich en Sunderland v Newcastle voldoen daar in Groot Brittannië wel enigszins aan. Laatst genoemde wedstrijd is niet alleen een wedstrijd tussen twee supportersgroepen die toevallig uit steden komen die slechts enkele mijlen van elkaar verwijderd liggen, het is een strijd tussen twee steden die zijn oorsprong vindt in de Engelse burgeroorlogen van de 17e eeuw.

Newcastle was aanhanger van Koning Karel, terwijl Sunderland op de hand was van het parlement. Het zou nooit meer goed komen tussen deze twee steden. De vraag is of de huidige generaties wel weten waarom ze elkaar haten, maar de aversie wordt desondanks doorgegeven van generatie op generatie. Dat is onderdeel van de opvoeding en hoort bij het leven in Noord-Engeland. Ook na de Engelse burgeroorlogen waren er nog meerdere gebeurtenissen die ertoe leidden dat de beide steden weinig sympathie voor elkaar hebben.

De allereerste ontmoeting op voetbalgebied tussen beide steden was tussen de voorlopers van wat nu Sunderland en Newcastle United zijn. De eerste competitieve ontmoeting was in het oprichtingsjaar van de Engelse profcompetitie, 1888, in de FA Cup. Tien jaar later speelden beide in de competitie hun eerste Wear and Tyne derby op Roker Park. Op Boxing Day van dat jaar wisten de magpies Sunderland te verslaan met 3-2. Al hoewel er in de eerste jaren van de vorige eeuw veelvuldig sprake was van grote toeschouwersaantallen en enkele rellen, kwam de rivaliteit tussen de twee supportersgroeperingen pas echt tot bloei na de Tweede Wereldoorlog.

In de tweede helft van de jaren negentig bouwde Sunderland een nieuw stadion, het Stadium of Light. De club promoveerde echter al eerder naar de Premier League waar het Newcastle weer zou gaan ontmoeten. De staat van het toenmalige onderkomen, Roker Park, was echter zo deplorabel dat slechts een zeer beperkt aantal Newcastle-supporters werd toegelaten. Newcastle accepteerde dat niet en er kwam uiteindelijk geen enkele supporter. Het moddergooien begon en Newcastle verbood in de return de aanwezigheid van Sunderlandsupporters. Sunderland vond dat een zeer kinderachtige reactie. Dit had wel tot gevolg dat voor het eerst in de geschiedenis de beide supportersgroepen een gezamenlijk initiatief namen om dit in de toekomst te voorkomen, bang als ze waren dat er voortaan nooit meer uitsupporters bij de Tyne and Wear derby's toegelaten zouden worden. Of deze groep, Wear United geheten, een rol gespeeld heeft is de vraag. Na de verhuizing van Sunderland naar het nieuwe stadion werden uitsupporters weer altijd toegelaten.

De laatste jaren schommelt Sunderland tussen de Premier League en de divisie daaronder, waardoor de derby niet ieder jaar meer gespeeld werd. Dat maakt misschien wel dat door de grotere exclusiviteit de derby nog fanatieker beleefd wordt. De cijfers vanaf het begin van de competitieve ontmoetingen laten zien dat de clubs vrijwel volledig in balans zijn. Newcastle won er 50, Sunderland 45 en 44 maal eindigde het onbeslist. Nog opvallender is het aantal gescoorde goals: Newcastle scoorde 208 keer, Sunderland eentje minder. Twee jaar geleden wist Newcastle een vrij unieke prestatie te leveren door de Tyne and Wear Double te pakken, ofwel twee keer te winnen in één seizoen.

Al jaren wilde ik graag naar deze wedstrijd. Aangestoken door de foto's van Stuart Clarke en een verhaal in de Voetbal International van ruim tien jaar geleden over een Nederlandse Sunderlandsupporter die in Sunderland ging wonen, besloot ik afgelopen zomer dat het er dit seizoen maar van moest komen. Sunderland was net gepromoveerd onder Premier League icoon Roy Keane en dus zou de ontmoeting tussen Tyne and Wear (de rivieren die respectievelijk door Newcastle en Sunderland lopen) weer plaatshebben.

Ik stuurde vrij vlot na het bekend zijn van de fixtures een e-mail naar Sunderland. Ik draaide er niet omheen en legde mijn situatie eerlijk uit. Ik vroeg naar de mogelijkheid van lidmaatschappen om mijn kans op een kaartje groter te maken. Ik kreeg geen antwoord. Een paar maanden later sprak ik een Nederlandse Sunderlandsupporter (Nick) en vroeg of hij wist hoe ik legaal aan een kaartje kon komen. Tot mijn vreugde bleek hij connecties te hebben en wilde hij een kaartje voor mij regelen. Na de afgelopen jaren al heel wat moois aanschouwd te hebben in Engeland zou ik op 10 november 2007 een wedstrijd gaan zien die ik al jaren hoopte te bezoeken. In oktober kreeg ik vervolgens ook nog eens antwoord van Sunderland zelf. Ze vroegen om mijn gegevens, ze wilden me graag een kaartje verkopen. Ineens had ik dus een luxe-probleem! En dat voor een wedstrijd die zeker uitverkocht zou raken.


De heenreis was niet zonder hindernissen. Ik zou met DFDS Seaways van IJmuiden naar Newcastle gaan varen. Ik zag al een week van tevoren aankomen dat het een ruige overtocht zou worden met de boot. Sinds 1976 was de waterstand aan de Nederlandse kusten niet zo hoog geweest, er stond op de Noordzee een noordwesterstorm in combinatie met springtij (een vrij zeldzame samenloop). Gelukkig zou het hoogtepunt van de storm vlak voor het moment van varen zijn. Desondanks kreeg ik bij het inchecken op IJmuiden al te horen dat ze een uur later zouden afvaren naar Newcastle. Onderweg zouden ze die vertraging nog wel inhalen als het rustiger zou worden (zoals de verwachting was). Ik ben zelf niet echt snel zeeziek, maar wordt juist heel moe van dat geschommel. Schommelen was het juiste woord in dit geval niet, de boot werd heen en weer geslingerd door de golven. Al vrij snel probeerde ik maar wat te slapen, maar ondanks de vermoeidheid lukte dat niet. Naast het golfgeweld hoorde ik om mij heen in andere hutten anti-peristaltische kotsgeluiden alsof men met een uiterst pijnlijke doodstrijd bezig was. En dat de hele nacht door.


Om zeven uur 's ochtends kwam er een melding van de crew. De boot zou "helaas pas om 13:30 Nederlandse tijd aankomen in Newcastle". Voelde ik mij al niet erg prettig na een nacht onvrijwillige pogingen tot adolescente wiegendood, nu stortte mijn wereld diverse malen op hetzelfde moment in elkaar. Bij die aankomst zou ik de wedstrijd wel kunnen vergeten. Ik kon niks anders doen dan douchen en nadenken. Nog tijdens het douchen bleek de vertraging was terug te lopen... Zou het dan toch nog gaan lukken? Er werd nog een uur afgesnoept. Krap, maar misschien te doen. Ik besloot het ontbijt maar over te slaan en ging toch eens rondkijken op de veerboot. Ik kwam waarachtig veel Nederlanders tegen. Allemaal hadden ze een voetbalreis geboekt naar Sunderland v Newcastle, de meesten in combinatie met een directe busverbinding naar het Stadium of Light.

Ik werd zelfs aangesproken op de boot door een lange gozer, die mij via-via bleek te kennen van een forum waar ik in het verleden kwam . Hij en zijn drie vrienden hadden ook de voetbalreis geboekt, maar gingen niet op dezelfde dag terug en konden dus geen gebruik maken van de directe busverbinding. Ze zaten een beetje in hetzelfde schuitje als ik, want de wedstrijd op tijd bereiken met de bus naar Newcastle en van daaruit de metro zou nog lastig worden. We sloten een stilzwijgend pact dat we toch die bus in zouden stappen als dat zou kunnen, of anders een taxi te nemen. Voor mij was dit lastiger dan voor hun, aangezien zij de reis wél via de organisatie van de veerboot hadden geboekt en ik dus niet.

Er bleken nog zes plaatsen over in de boot en "omdat we wel geboekt hadden via DFDS Seaways mocht we wel instappen." Ahum. Ik stapte dus ook in en smeekte inwendig dat er niet gecontrolleerd zou worden op boekingen. Dat gebeurde niet en opgelucht reden we richting de derby aller derby's. In de bus zaten een stuk of 60 Nederlanders en ik sprak er wederom een paar. Vrij veel mensen gingen voor het eerst naar een Engelse voetbalwedstrijd en het was leuk om te bedenken hoe goed hun keuze voor juist deze wedstrijd geweest moet zijn! Ik was wel enigszins een vreemde eend in de bijt, als illegale busreiziger. Toch was ik vooral blij. Okee, de bus kwam nog even in een korte file, maar uiteindelijk waren we vijf minuten voor kick-off bij het Sunderland stadion.


Ik moest snel weg van de bus, want mijn kaartje lag ergens klaar. Ik had al driftig met Nick heen en weer gesms'd en het kaartje zou klaarliggen bij de ticket office. Ik was daar ruim op tijd, maar ze konden mijn kaartje niet vinden. Plan B. Als het kaartje daar niet meer ligt, dan zou het bij de Black Cat House liggen. Daar gingen ze informeren. Ook niet. Plan C. Ik werd naar de andere kant van het stadion gestuurd, naar Late Collections. Dit bleek voor de pers en spelers te zijn, een groep waar ik duidelijk niet toe behoor. De wedstrijd was inmiddels begonnen en ik belde Nick. Ik kon hem niet verstaan door het lawaai. Hij raadde me aan om toch weer naar de security te gaan bij het Black Cat house, daar moest het kaartje echt klaarliggen! Ik weer helemaal terug rennen terwijl er na de zeegolven van vannacht nu geluidsgolven vanuit het Stadium of Light over de bijna verlaten buitenplaats heenzwierden. Best indrukwekkend, maar daar had ik op dat moment geen boodschap aan. Ik belde aan bij de security en liet wederom iemand naar mijn kaartje zoeken. Dat bood helaas geen soelaas. Ik voelde mijn wereld nog maar weereens uitelkaar spatten.

Nick kreeg een sms van mij met "end of story" en ik maakte aanstalten om vervroegd naar Birmingham te reizen, waar ik hopelijk de volgende dag wel een derby zou gaan zien. Ik vroeg hem ook nog onder welke naam het eigenlijk klaarlag. Zijn antwoord gaf me nog één kans: hij had mijn volledige naam op de envelop gezet. Ik vermoedde dat ze niet keken naar mijn achternaam, maar naar mijn voornaam! Ik dus weer aanbellen, waar nu iemand anders opendeed. En waarachtig, nu werd mijn kaartje wél gevonden. Ik kon niets anders dan zeggen tegen deze vriendelijke man van de security: "you're an absolute star!!". Ik vroeg meteen of ik mijn baggage bij hem kon achterlaten en gelukkig was dat geen probleem. Mijn derby ging nu starten en ik rende voor de zoveelste keer, op weg naar de turnstile. Ik had de eerste 20 minuten gemist, maar smaakte wel het genoegen om een hele rij op te laten voor mij omdat ik zo nodig te laat moest komen.

Ik ontmoette voor het eerst Nick en cornuiten maar van een gesprek was nog geen sprake omdat ze volledig in de wedstrijd zaten. De plaats waar ik zat was perfect. Dicht bij het veld, dichtbij het uitvak en in het vak waar de fanatiekste supporters zaten. Al snel zag ik dat Sunderland het overwicht had en enkele kansen kreeg. Vooral de nummer 17, ene Jones, viel me op. Qua bewegingen leek hij een beetje op een combinatie van Drogba en Kanu. Op de een of de andere manier zag het er allemaal erg soepel uit. De eerste helft duurde voor mij maar de helft, gelukkig had ik verder geen doelpunten gemist want gescoord werd er niet. In de rust kon ik eindelijk mijn verhaal doen aan Nick en spraken we over van alles en nog wat, maar vooral over Sunderland.


In de korte tijd dat ik binnen zat was me al opgevallen dat er voortdurend over en weer gezongen werd. Beledigende teksten van Newcastle werden knap gepareerd door Sunderland met de mededeling dat Newcastle toch nog nooit wat gewonnen had. Toch zet ik m'n twijfels bij de betekenis van "you've won fuck all", aangezien de magpies toch echt vier keer de titel wonnen, zes keer de FA Cup en een keer de Jaarbeursstedenbeker (voorloper UEFA Cup). Dit tegenover de zes landstitels en twee FA Cups van Sunderland mag gesteld worden dat Newcastle wel degelijk fuck all gewonnen heeft. Al geldt voor beiden dat het een eeuwigheid geleden is.


Sunderland kwam verdiend op voorsprong in de tweede helft en ik zag overal ontluikend geluk verschijnen, behalve dan in het uitvak. Nick - die tot dan toe met een strak gezicht had zitten kijken – hield een soort van regendans met zijn maten, waarbij zijn mondhoeken meer dan soepeltjes richting de oorlellen krulden. Zelf heb ik de goal nooit live gezien. Ik kreeg een sms van iemand in Nederland en was net bezig te antwoorden. Daarna volgde ik vooral de bewegingen van de mensen op de tribune. Newcastle probeerde het nog met wat spreekkoren richting Sunderland. Voor mij stonden een paar kereltjes met onwaarschijnlijke minachting in het gelaat. Zij volgden de wedstrijd ook niet meer en maakten slechts stilzwijgend het 1-0 gebaar met beide handen richting het uitvak. Onder het mom van: "allemaal leuk en aardig wat jullie daar voor liedjes zingen, maar ik weet niet of jullie het weten, maar het is toevallig wel 1-0 voor ons." De mimiek en hele lichaamshouding die daar bij hoorde was prachtig om te zien.


De gelijkmaker zag ik wel. Ik snap nog steeds niet hoe die bal er in ging. Het was feitelijk een uitermate lullig rollertje waarvan ik dacht dat-ie naast zou gaan. Het uitvak was nu aan de beurt om een imitatie te geven van een ontploffing en om mij heen viel het een seconde stil. Een seconde stil en vervolgens als door een wesp gestoken draaide iedereen om mij heen zich om richting de skyboxen tussen ons vak en de ring erboven. Ineens zag ik intense woede en haat in de ogen van de Sunderlandfans om mij heen. Het bleek dat een bobo in een van de skyboxen vrij enthousiast gereageerd had op de 1-1 van Newcastle. Ik zag supporters die probeerden de skybox in te klimmen en die tegen het balkon sloegen en schopten. Iemand voor mij pakte me opeens beet bij mijn schouder. Ik dacht nog "wat gebeurt hier", maar het bleek te zijn zodat hij op zijn stoeltje kon gaan staan. Ik wist niet wat het nut daarvan was, want ik zat op rij vier en die skybox zat boven de achterste rij (minstens rij 40). Ik denk niet dat zijn actie erg veel indruk maakte. Dat was wel het moment waarop ik de welhaast ingebakken rivaliteit van minder dan 30 cm dichtbij kon ervaren, ik keek hem recht in de ogen. De politie suste inmiddels de gelederen door in de skybox te verschijnen. Ik hoorde om me heen "take him out!" maar weet niet of dat daadwerkelijk gebeurde met die mafkees. Ik besefte dat je bij deze wedstrijd nooit en te nimmer ongestraft voor de tegenpartij kunt zijn en dat doorelkaar lopen na afloop van de wedstrijd er niet inzit, zoals dat meestal wel kan in overig Engeland. Het zou nog lang onrustig blijven.


De wedstrijd eindigde onbeslist. Tot ontzetting vooral van Nick, die zijn Sunderland nog nooit zag winnen van Scum (zoals ze door heel Sunderland genoemd worden). De wedstrijd op de tribunes was echter nog niet voorbij. De Newcastlesupporters mochten het stadion pas verlaten als iedereen van Sunderland het gebied verlaten had. Dus gingen de meeste Sunderlandsupporters nog niet naar huis. Men drong op richting het uitvak en aan weerskanten van de politiebarrière ging men nog een tijdje door met spreekkoren en dito gebaren.


Stiekem zou je denken dat ze eigenlijk niet zonder elkaar kunnen.

Stadium of Light is een stadion waar bijna 50000 man in kan en heeft zoals zo vele nieuwe stadions een ovale vorm. Ondanks dat het een van de grootste bakken van Engeland is, voelt het lekker knus aan en blijft het geluid van de supporters goed hangen (sfeerbevorderend). Qua uiterlijk is het functioneel, heb je voldoende beenruimte (vermoedelijk, want in ons vak stond iedereen de hele wedstrijd – stilzitten is onmogelijk bij een wedstrijd als deze) maar is het verder niet vreselijk bijzonder. De buitenkant is wederom standaard, al is de grote mijnlamp voor het stadion een leuk detail. Helemaal symetrisch is het Stadium of Light niet, bovendien is vooral het moziek van het clublogo in de stoeltjes mooi gedaan.


Het Stadium of Light is vrij eenvoudig te bereiken vanaf Newcastle Central door de metro te nemen naar het station Stadium of Light. Vanaf daar is het nog een minuut of vijf lopen. Metro's gaan vrij regelmatig, maar na afloop is het wel aansluiten in de rij. De kaartjesautomaten slikken geen briefpapier, dus ik moest nog even ruilen met Sunderlandfans die ook de metro namen. Gelukkig voor mij was men bereid om te helpen. Het was een dag met veel hindernissen, maar het was mooi om te zien dat het nog niet nodig is om al het vertrouwen in de mensheid te verliezen: Nick die belangeloos een kaartje voor mij besteld had en de moeite nam iets te regelen waar ik als laatkomer het kaartje kon ophalen, de mensen die mij meesleepten de bus in waar ik geen recht op had, de man van de security die op mijn tas paste zonder hem leeg te roven, de vele mensen die mij hielpen de weg te vinden naar de metro (ik liep hopeloos verkeerd, zoals altijd) en dus de mensen die me hielpen mijn briefje van 10 pond stuk te slaan in munten.

Nick en zijn maten gingen de pub in. Ik de metro in, die me een halfuur later afzette in Newcastle. Ik ging door naar Birmingham. Mijn trein werd geannulleerd, de volgende trein had 25 minuten vertraging (uiteindelijk zelfs het dubbele) en bovendien waren er voortdurend spoorwijzigingen waardoor ik vele perrons van Newcastle Central zag. Toen de trein eenmaal kwam moest ik tot Durham staan omdat de achterste (lege) wagons niet toegankelijk waren. Rond tienen in de avond kwam ik aan in Birmingham, een stad waar ik nog nooit geweest was en waar ik mijn hotel moest vinden. En dat laatste was het eerste dat die dag in één keer goed ging. Ik plofte neer op mijn hotelbed om naar Match of the Day te kijken. Met het doelpunt dat ik miste en alle doelpunten uit de eerste ronde van de FA Cup. Geluk zit in kleine dingen.

Zelden zoveel voldoening gehaald uit een dag waarop vrijwel alles mis ging.

Rokerman

Bedankt voor dit prachtige verslag ! Ik beleefde de wedstrijd opnieuw en ook de voorbereiding (vertragingen/bus/kaartje zoeken) zie ik weer helemaal voor me (al zag ik dit alleen via de sms).
FTM

Erkaa

Een hele belevenis dus, en mooi dat alles toch nog is goed gekomen!

TeeZee

Het is mooi dat het goed kwam, al blijft het voor mij persoonlijk een smetje dat het zo gegaan is. Mijn ritueel bestaat zoals bekend uit het ruim van tevoren aanwezig zijn, en dat mislukte door omstandigheden falikant. Enfin, ik zal er in moeten berusten en gewoon tevreden moeten zijn met het kunnen bezoeken van deze wedstrijd.

Rokerman

Citaat van: Albion op nov 14, 2007, 12:45:48
Het is mooi dat het goed kwam, al blijft het voor mij persoonlijk een smetje dat het zo gegaan is. Mijn ritueel bestaat zoals bekend uit het ruim van tevoren aanwezig zijn, en dat mislukte door omstandigheden falikant. Enfin, ik zal er in moeten berusten en gewoon tevreden moeten zijn met het kunnen bezoeken van deze wedstrijd.

Ik zal je eerlijk vertellen dat ook ik hierdoor anders naar de wedstrijd toeleefde. Normaal gesproken reageer ik niet op mijn sms-jes tijdens de wedstrijd, omdat ik dan misschien wat mis (zoals jij de goal). Als de wedstrijd begint ben ik helemaal in een soort trance zoals je waarschijnlijk wel gezien hebt vanaf het moment dat je naast mij stond en ik wist dat het in orde was. Maar ik wilde nou eenmaal geregeld hebben dat jij binnen kwam. Ik zou er niet blij mee zijn geweest als jij in het vervolg Sunderland's ticket-office als een slecht georganiseerd zooitje zou typeren.....
FTM

TeeZee

Hm, eigenlijk niet zo leuk om te horen dat je door mij anders naar de wedstrijd toeleefde. Ik denk ook dat mijn eventuele mening over de Sunderland Ticket Office best wel irrelevant zou zijn geweest. Gelukkig was je apres-match ervaring helemaal top!

Zelden ben ik zo afhankelijk geweest van diverse mensen rondom Sunderland, de supporters (niet in de laatste plaats Rokerman, waarvoor nogmaals dankdankdank) en zelfs enkele Nederlanders op een veerboot. Aan de ene kant is dat heel naar om geen controle te hebben, aan de andere kant vond ik het heel prettig om te merken dat het gros van de mensheid welwillend, behulpzaam en te goeder trouw is. Tegelijkertijd ben je ook voortdurend op jezelf aangewezen. Paradoxaal, maar ergens ook spannend.

Ik ben overigens razend benieuwd hoe al die mensen, die voor het eerst naar het Engels voetbal gingen na een nachtmerrie van een boottocht, het ervaren hebben. Helaas zullen we daar nooit achterkomen, maar ik durf te wedden dat ze definitief gegrepen zijn.


Rokerman

Citaat van: Albion op nov 14, 2007, 18:00:50
Hm, eigenlijk niet zo leuk om te horen dat je door mij anders naar de wedstrijd toeleefde.

Don't worry ! "anders" betekent nog niet dat ik "niet" genoten heb ! Het was sowieso helemaal geweldig. Maar ik wist dat jij ook dolgraag naar binnen wilde !
FTM

Rinus A.

Erkaa, bedankt voor het mailtje via Phoenix. Kom er trouwens inmiddels niet meer op, aangezien ik te gierig ben om bij te dragen aan de verhuizing.

Albion, jammer dat je uiteindelijk toch nog de eerste 20 minuten hebt moeten missen. Wij konden in één stuk door naar de Kronenbourg Stand en mochten de explosie van emoties bij de aftrap gelukkig nog meemaken. Het was geen 'misselijke' nacht - die van de bootreis -, de terugweg was gelukkig een stuk aangenamer. Ik weet niet of je hem nog gezien hebt, maar die Neder-geordie in de bus vanaf de boot, zat dus gewoon naast me op de tribune, met zijn fleecetrui helemaal dichtgezippt natuurlijk. Bij de 1-0 heb ik uitgebreid op zijn tenen staan springen, terwijl hij zijn emoties zat te verbergen bij de 1-1. In de bus terug naar de boot heel veel enthousiaste mensen, ze waren echt gegrepen door de sfeer. Zelf de Toon in gegaan en nog een mooi weekend gehad met curry, Carling Academy en Super Sunday ergens in een buitenwijk in een huisje met schotel.

Ergens van het voorjaar wederom die kant op.

* Rokerman, woon jij in Sunderland?

TeeZee

Citaat van: Rinus A. op dec 09, 2007, 20:54:30Ik weet niet of je hem nog gezien hebt, maar die Neder-geordie in de bus vanaf de boot, zat dus gewoon naast me op de tribune, met zijn fleecetrui helemaal dichtgezippt natuurlijk. Bij de 1-0 heb ik uitgebreid op zijn tenen staan springen, terwijl hij zijn emoties zat te verbergen bij de 1-1. In de bus terug naar de boot heel veel enthousiaste mensen, ze waren echt gegrepen door de sfeer.
Leuk je hier weer te spreken, Rinus. Na de vrij nare overtocht was het aangenaam om jou en je aanhang te spreken. Die Neder-geordie kan ik me niet meer herinneren, alleen een omroeper die zei dat clubkleuren beter verborgen konden blijven. Ik heb ook in de bus veel mensen gesproken om me heen, maar dat waren bijna allemaal first-timers. Ik hoopte (en verwachtte) al dat ze het mooi zouden vinden en ben blij te lezen dat dat inderdaad uitgekomen is. Kon ook bijna niet anders. Nog bedankt dat ik dankzij jullie groepje erin slaagde om illegaal de DFDS-bus te nemen.

Rob_Mill

Ik ga komend weekeinde naar Sunderland v Villa met de boot dus ik heb even wat vraagjes;
* Hoe duur is het eten op de boot?
* Kun je je eigen er een beetje vermaken tijdens de boottocht?
* Hoelang is de bustocht van North Shields naar Newcastle City Centre of omgekeerd?

Alvast bedankt!

Rinus A.

- http://www.dfds.nl/DSW/NL/SinglePage/Pop-up/maaltijdprijzen2007.htm

- er is een bioscoop met o.a. Die Hard 4.0..... maar het gros van de mensen vermaakt zich in de grote bar, waar gedurende de hele avond live entertainment is, verder is er een klein casino met blackjack en roulette.

- De bustocht duurt een klein half uur.

Heb je een minicruise (meteen na de wedstrijd weer de boot op) of heb je nog een overnachting in Newcastle? Ik zat in het Jury's Inn en dat is echt een prima hotel. Als je tijd hebt om Sunderland in te gaan voor de wedstrijd, neem dan eens een kijkje in Modo's (als het nog bestaat).

En als je vrijdag voor 17.00 uur al in IJmuiden bent, even langs Schoonenberg voor de gratis seizoensgids ;)

Rinus A.

Wat is het verhaal van Rokerman? Is hij een echte mackem of woont hij gewoon in ons koninkrijk?

Rokerman

Citaat van: Rinus A. op jan 15, 2008, 18:58:48
Wat is het verhaal van Rokerman? Is hij een echte mackem of woont hij gewoon in ons koninkrijk?

Sorry Rinus, wegens tijdgebrek ben ik al een tijdje hier niet meer geweest. Nee, ik ben gewoon een geboren en getogen Hollander, maar besmet met het virus na een bezoek aan Roker Park. Sindsdien the Lads blijven volgen en na elk bezoek meer en meer verslaafd geraakt. Inmiddels ga ik zo'n 4x per seizoen naar de overkant. Dit jaar ben ik dus bij de friendly in Dublin geweest, de derby (3e keer) en op 2 feb ga ik naar Anfield en 15 maart naar Lads-Chelsea. Als ik de posts hiervoor lees ben jij de Telstar Mackem ? Als dat zo is......ik ben jarenlang naar alle thuiswedstrijden van Haarlem geweest. Ik volg de club nog steeds, maar ik ga eigenlijk nooit meer live kijken. Mijn liefde voor Sunderland is inmiddels het grootst....
FTM

Rinus A.

Op het Sunderland Message Board ben ik Sunderland white Lions, Telstar Mackem (als je het zo bedoelt) was op SMB een vriend van me.

Waar ik ooit interesse toonde in Newcastle, was een bezoek van twee sunderland-fans (zie hieronder) aan Telstar genoeg om me redelijk rap sunlun-gek te maken. 26 april ben ik er weer bij, Sunlun-Smoggies.