Bath City v Havant & Waterlooville op Twerton Park

Gestart door TeeZee, mrt 25, 2008, 15:27:03

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee

In 2002 besloten de eigenaren van Wimbledon FC dat de club moest verhuizen naar Milton Keynes, dat bijna 100 km ten noorden van Londen ligt. De fans pikten dit niet en richtten AFC Wimbledon op, de club die zij beschouwen als de opvolger van Wimbledon FC. Het verhuisde Wimbledon FC zelf verbrak in 2004 alle banden met het verleden door de naam te wijzigen in Milton Keynes Dons. MK Dons degradeerde naar de laagste Engelse profdivisie gedurende de jaren en AFC Wimbledon begon in de tiende divisie als amateurclub. AFC Wimbledon, waarvan het prescript AFC geen betekenis heeft (al zweren sommigen dat het "A Fan's Club" moet zijn), promoveerde juist een paar keer en speelt nu op het zevende plan. Voor een amateurclub zijn de bezoekersaantallen enorm (2000 tot 3000 man) en het is niet ondenkbaar dat de club binnen enkele jaren weer promoveert naar de profcompetitie.

Ten tijde van de oprichting meldden hgrm en ondergetekende zich aan als kersvers lid en we doneerden een bedrag. Met heel veel fantasie kunnen we pochen meegeholpen te hebben met de oprichting van de club. Nog nooit waren we wezen kijken in het Kingstonian Stadium, maar afgelopen Pasen zou het er dan toch van gaan komen. 's Middags zou de club aantreden tegen het altijd lastig East Thurrock United, waarna we nog genoeg tijd hadden om naar de avondwedstrijd Northampton v Nottingham Forest te gaan. Vol enthousiasme reden we Bath binnen en parkeerden de auto vlak achter Twerton Park.

Bath? Twerton Park? Waarschijnlijk vraagt iedereen zich nu verward af of de schrijver dezes te veel champignons genuttigd heeft. Het was minder dan 48 uur voor vertrek naar Engeland toen ik zag dat Bath City 's middags zou aantreden tegen de FA Cupsensatie van dit jaar: Havant & Waterlooville. Bath City speelt haar wedstrijden op Twerton Park, een oud vervallen stadion met veel staanplaatsen waar Bristol Rovers nog een tijdje gespeeld had. Ik wilde altijd graag dit stadion bezoeken en dit was de kans. Na de wedstrijd zouden we nog redelijk wat tijd hebben om Northampton te bereiken, dus eigenlijk was ik er toen wel uit: ik wilde naar Bath. Hgrm zou zeker akkoord gaan, was mijn juiste inschatting.

Het waaide hard. Het sneeuwde. Ik voorvoelde al dat de heenvlucht weleens wat vertraging zou kunnen hebben. 's Ochtends stapte ik de trein in richting Schiphol en had toch al wat haast. Ik dacht dat de vlucht om 10:00 zou vertrekken, maar dit was de aankomst. Mijn trein mocht dus absoluut geen vertraging oplopen, anders zou ik te laat zijn met inchecken. Opgelucht stapte ik even later uit op mijn minst favoriete luchthaven. Inchecken ging snel en bij de vreselijk strenge douane zag ik voor het eerst mensen van de beveiliging lachen. Natuurlijk moesten we in totaal weer twee keer door de detectiepoortjes en gingen riemen af en schoenen uit. Schiphol was tot dan toe de meest stricte luchthaven waar ik ooit geweest was. Ik ben altijd blij als we al dat gedoe, voor mijn eigen veiligheid, gehad hebben.

De vlucht had zoals verwacht ruim een uur vertraging, en ook konden we niet meteen landen op Heathrow en gingen we in de hold. Na een aantal rondjes boven Londen gevlogen te hebben landden we na een behoorlijk turbulente afdaling enigszins schommelend op de oost-west landingsbaan. Op Heathrow, terwijl ik de weken ervoor in mijn hoofd had voor het eerst op Londen Stansted te vliegen! De vertrektijd en de aankomsthaven waren, zo bleek later tijdens de Pasen in Swindon, niet het enige dat ik verkeerd onthouden had. De huurauto werd opgehaald en er was nog voldoende tijd om Bath te halen.

Met behulp van de personal navigation assistent werden drie files ontweken door steeds vlak voor het begin een afslag te nemen. Uiteindelijk was dit wel wat om en ging de tijd toch nog dringen. De route was prachtig, en Bath blijft samen met York en Edinburgh een van de mooiste steden van Groot-Brittanië. De auto werd vlakbij Twerton Park geparkeerd en we snelden richting de ingang. We legden 9 pond neer en haasten ons de tribune op. Inmiddels was het weer gaan hagelen en deed ik de capuchon op.

Wat bij binnenkomst meteen opviel was de heerlijk authentieke voetbalsfeer die er hing. Geen commercie, weinig stewards en geen segregatie! Gewoon gezellig met z'n allen voetbal kijken zonder gezeur. Aan de lange zijde aan de overkant bevond zich een lange staantribune, net als achter beide goals. Aan onze kant stonden twee tribunes, een volledig bestoeld, de ander een zitgedeelte met een paddock. In de rust kwam ik erachter dat je het hele stadion rond kon en dat deed ik dus ook. Ik schoot tientallen foto's en genoot van de wisselende wolkenluchten. Huilen van geluk leek me geen goed idee, omdat de tranen onmiddellijk zouden bevriezen.

Achter de ene lange staantribune lag een heuvel met daarop huizen. De mensen die daar wonen kunnen altijd gratis voetbal kijken. Dat werd overigens ook gretig gedaan, want ook vanuit een heuvel in de hoek achter het stadion kon je het hele veld overzien. Ik bedacht me toen dat ik op zondag hier terug wilde komen om ook vanaf die heuvel foto's te gaan nemen van het stadion.

Van de wedstrijd kreeg ik niet eens zo heel veel mee. Het was niet slecht, het was niet goed. De eindstand van 1-1 was waarschijnlijk wel verdiend, en de goal van Havant & Waterlooville was schitterend. Ik vermaakte me uitstekend, het was een goede keuze geweest om naar Bath City te gaan. In feite was ik hier getuige van twee opvallende namen uit de FA Cuphistorie. Want niet alleen Havant & Waterlooville heeft resultaten neergezet (vierde ronde, 2-5 verlies tegen Liverpool op Anfield), ook Bath City deed een jaar of 3 geleden nog van zich spreken door als kleine amateurclub de tweede ronde te halen. Bij beide clubs speelden voornamelijk Britten en één Zuid-Afrikaan. Vanwege dat laatste hing er ook een Zuid-Afrikaanse vlag. Een curieus gezicht in dit stadion midden in de heuvels.

Doordat we te laat waren hadden we echter geen programmaboekje. Hgrm trok de stoute schoenen aan en kwam even later niet alleen terug met twee uitverkochte programmaboekjes, maar ook twee tickets en een erg leuk aanplakbiljet van de wedstrijd.

De terugreis was hilarisch. Het navigatiesysteem had een route dwars door de stad bedacht en we kwamen door extreem smalle straatjes met dalingspercentages van 30%. Met de mondhoeken richting de oren werd deze horde probleemloos genomen. Na anderhalf uur genieten kun je als verbitterde randstedeling veel hebben.

Foto's volgen later.

TeeZee


Twerton Park, onderaan de heuvel achter de huizen.


Bath City in het wit-zwart.


Van buiten het stadion heb je prima uitzicht op het veld vanaf een vrij gladde heuvel.


De andere kop terrace.


De enige all-seater, met op de achtergrond het heuvellandschap.


Zonder te betalen meekijken vanachter een hek.


De lange staantribune aan de lange zijde.

Erkaa

Een juweeltje! Deze ground stijgt met stip op mijn verlanglijstje. Rauw maar in een mooie omgeving!

Hugo

Wat was de gate bij Bath City en hoe hoog (of laag) staat de club op de ranglijst?

TeeZee

De gate was die dag 955 en Bath City staat momenteel 7e, twee punten achter een play-off plek.