Das Sterben der Traditionsvereine, of: Hoe de tijd stil is blijven staan.

Gestart door hgrm, apr 22, 2014, 20:32:06

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Sebastiaan_W

A en B zeggen mij helemaal niks, dus daar ben ik erg benieuwd naar.

hgrm

Dan wordt de volgorde: Bocholt, Katernberg, Völkingen, Rheydt
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Kapitel 16: 1. FC Bocholt

Laatste jaar op het hoogste niveau: -
Laatste jaar op tweede niveau: 1981 (2. Bundesliga)
Palmares: Kwartfinale DFB-Pokal (1984)
Huidig niveau: Oberliga Niederrhein (V)

Vlak bij de Nederlandse grens, in het uiterste westen van Nordrhein-Westfalen ligt het stadje Bocholt. Het grensplaatsje is de thuishaven van 1. FC Bocholt, een modale amateurclub die tweemaal een uitstapje naar de profs heeft gemaakt.

Het verhaal van 1.FC Bocholt begint in 1900 als FC 1900 Bocholt. Na een fusie in 1937 met BV 1909 Bocholt werd de naam BV 1900 Bocholt aangenomen. Dankzij het bundelen van de krachten werd de toenmalige 3e divisie bereikt. Na de oorlog werd de club (op last van de geallieerden) onder een andere naam heropgericht: 1.FC Bocholt was geboren. In de jaren 50 kwamen wat bescheiden succesjes in de vorm van twee seizoenen in de Verbandsliga, de hoogste amateurklasse. Daarna duurde het tot de jaren 70 totdat dat niveau weer bereikt zou worden.

Na de promotie in 1974 rees de Bocholter ster snel: al in het tweede seizoen werd de promotieronde naar de 2. Bundesliga bereikt, de eerste keer nog zonder succes. Een jaar later, in 1977, was het wel raak: Bocholt promoveerde dankzij een tweede plaats in de groep en een overwinning in een beslissingswedstrijd tegen Siegburg naar de 2. Bundesliga. Het verblijf op het hoogste niveau duurde slechts één seizoen: de club kwam één punt tekort om zich te handhaven. Twee jaar later, in 1980, lukte het opnieuw om te promoveren. Dit keer werd in de 2. Bundesliga een verdienstelijke 12e plaats bereikt. Doordat de in tweeën gedeelde 2. Bundesliga dat jaar werd samengevoegd tot één competitie, was dat echter niet genoeg voor handhaving.

In 1984 werd een derde promotie naar de profs door een 3e plaats in de promotiepoule gemist. In de beker deed Bocholt dat jaar wel van zich spreken: pas in de kwartfinale was Bayern München met 1-2 te sterk.

Na deze laatste oprisping speelde de club jaren lang in het linkerrijtje van de Oberliga. In 1994 werd de Regionalliga gemakkelijk bereikt, 3 jaar later degradeerde de club weer naar de Oberliga. In 2008 en 2009 volgden twee degradaties op rij en speelde Bocholt op het 7e niveau. Inmiddels is de club weer terug in de Oberliga.

Vanaf 1904 speelt de 1.FC Bocholt op de huidige locatie, "Am Hünting", genoemd naar de toenmalige eigenaar van het grondstuk. In de beginjaren bouwde de club in eigen beheer een groot sportpark ("het grootste van de Niederrhein", volgens de clubhistorie). Later streek ook de tweede club van de stad, Olympia Bocholt er neer. Aan het einde van de jaren 30 bouwde de stad er een groot nieuw stadion voor beide clubs.

Na de oorlog lag de stad en ook het stadion in puin. Olympia herbouwde het oude stadion (en gebruikt dat nog steeds), 1. FC bouwde een eigen onderkomen. Dit nieuwe stadion was in eerste instantie niet meer dan een veld met graswallen er omheen. Bij de eerste promotie naar de 2. Bundesliga moest het stadion aangepast worden. Er kwam een spelerstunnel en de graswallen werden van golfbrekers voorzien. In 1980, bij de tweede promotie, kwam de grote overdekte tribune met staan- en zitplaatsen gereed.

Tot 2012 is het stadion in de toestand van het laatste 2. Bundesligajaar behouden gebleven, daarna is de tribune wegens betonrot gesloopt en vervangen door een kleiner exemplaar.

De onderstaande foto's zijn gemaakt in januari 2006, toen RW Essen op bezoek kwam in het kader van de Niederrheinpokal.









Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Voetbalman

Mooie foto's! Vele kameraden verklaren me voor gek als ik zo'n berg 'gras' geweldig vind als 'tribune'. Liefst niet in de winter bij regenweer natuurlijk -)

FCT1980

There are football grounds and football grounds. Then there is Villa Park!

hgrm

Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Jeje

Erg mooi verslag weer, zo leer je nog eens wat!

Vind zo'n heuvel met gras ook wel iets hebben inderdaad :)

hgrm

Kapitel 17: Sportfreunde Katernberg

Laatste jaar op het hoogste niveau: 1953 (Oberliga West)
Laatste jaar op tweede niveau: 1955 (2. Liga West)
Palmares: 2e plaats Oberliga West (1948),
Huidig niveau: Kreisliga A Essen (VIII)

Het Ruhrgebied heeft altijd een bepalende rol gespeeld in de ontwikkeling van het voetbal in Duitsland. In de jaren 20 en 30 waren het de Knappen van Schalke die, als mijnwerkersclub, de hegemonie van de (doorgaans uit Duisburg afkomstige) burgerlijke clubs doorbraken. Met spelers als Kuzorra en Szepan, mijnwerkerszonen van Poolse komaf, werden tot 1941 maar liefst zes Duitse kampioenschappen gewonnen.

Na de Tweede Wereldoorlog lag het Ruhrgebied in puin en werd er honger geleden. Toch werd er al snel weer gevoetbald. Opnieuw waren het de clubs die aan de kolenmijnen verbonden waren, die van zich deden spreken. Dat is ook niet zo vreemd: mijnwerkers kregen een iets ruimer voedselrantsoen. Clubs als SV Sodingen en STV Horst-Emscher, nu allang vergeten, beleefden hun zenit.

In het rijtje met grote mijnwerkersclubs mogen de Sportfreunden Katernberg ook niet ontbreken. De in 1913 opgerichte club uit het stadsdeel Katernberg in Essen promoveerde in 1944 voor het eerst naar het hoogste niveau, maar door oorlogsomstandigheden werd er niet meer gespeeld. In 1947 was Katernberg er bij toen de eerste naoorlogse Oberliga West van start ging. Twee punten achter Borussia Dortmund maar voor clubs als Düsseldorf, RW Oberhausen, Alemannia Aachen en Schalke werd Katernberg tweede. De bekendste naam in het team was doelman Heinz Kubsch, die in 1954 deel uitmaakte van het wereldkampioensteam van Duitsland.
Door de tweede plaats mocht Katernberg meedoen aan de wedstrijden om het kampioenschap van de Britse bezettingszone (West-Duitsland bestond nog niet). In de eerste ronde was Eintracht Braunschweig nipt te sterk.

Na het bijna-kampioensjaar ging het een stuk slechter: Katernberg werd laatste in de competitie en degradeerde. Een jaar later, in 1950, keerde de club  terug in de Oberliga. Een jaar lang speelde Helmut Rahn, die de winnende maakte in de WK-finale van 1954, voor Katernberg maar verder dan de middenmoot kwam men niet. In 1953 viel het doel definitief, in 1955 bleek ook het tweede niveau te hoog.

Sinds 1955 speelt Katernberg met wisselend succes bij de amateurs. In 1989 werd de semi-professionele Oberliga, destijds het derde niveau, bereikt. Het verblijf duurde twee seizoenen. Daarna zette het verval door, tot op het 9e niveau. Na het kampioenschap in de Kreisliga B (IX) speelt Katernberg momenteel in de Kreisliga A (VIII).


Sinds 1931 spelen de Sportfreunde Katernberg in het zelfgebouwde stadion Am Lindenbruch. Het stadion overleefde de oorlog wonderwel en in de hoogtijdagen van de jaren 40 en 50 konden er 25000 toeschouwers in. Het eerste seizoen in de Oberliga werd nog op gravel gespeeld, maar in 1948 werd er gras aangelegd. Inmiddels is het grasveld weer vervangen door een gravelveld en ook de houten tribune die er ooit gestaan heeft, is verdwenen. De terracing heeft de tand des tijds weerstaan en geeft het terrein charme.









Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Kapitel 18: Röchling Völklingen

Laatste jaar op het hoogste niveau: 1951
Laatste jaar op tweede niveau: 1980 (2. Bundesliga Süd)
Palmares: Kwartfinale DFB-Pokal (1976)
Huidig niveau: Oberliga Rheinland-Pfalz/Saar (V)

De geschiedenis van SV Röchling 06 Völklingen is nauw met die van de stad Völkingen en met het Saarland als geheel verbonden. Het zuiden van de Pruisische Rheinprovinz ontwikkelde zich -net als de aangrenzende gebieden in Luxemburg en Frankrijk- tot een belangrijke staalproducent. Evenals als bijvoorbeeld Neunkirchen heeft Völklingen, net ten westen van Saarbrücken gelegen, zich sinds het einde van de 19e eeuw ontwikkeld van een onbeduidend plaatsje tot een belangrijke industriestad. Belangrijke jaartallen in de geschiedenis van Völklingen zijn 1873, toen de plaatselijke hoogoven werd geopend en 1881, toen het bedrijf werd overgenomen door de gebroeders Röchling.

Bij een steeds groter wordende stad hoort ook een voetbalclub en die kwam er dan ook. In 1906 werd FC 06 Völklingen opgericht. In 1913 werd FC in SV gewijzigd en in 1916 verdween de club. In 1919 werd de club als VfB Völklingen opnieuw opgericht maar al snel werd de oude naam weer aangenomen. De club noemt 1906 als officiële oprichtingsdatum. Behalve dit verhaal over naamswijzigingen is er over de verrichtingen van de SV 06 tot en met de tweede wereldoorlog weinig te vinden.

Al snel na de oorlog werd er weer gevoetbald, al waren de jaren na de oorlog chaotisch en onoverzichtelijk. Het begon er al mee dat de geallieerden, die Duitsland tot 1949 bezetten, niet toestonden dat de bestaande clubs hun activiteiten weer hervatten zodat veel clubs tijdelijk onder een andere naam actief waren. In de Engelse en Amerikaanse bezettingszones werden de oude clubnamen al snel weer toegestaan maar in de Franse zone, waar het Saarland onder viel, duurde het langer. SV 06 speelde tot 1951 onder de naam SuSG Völklingen. In 1947 promoveerde de club naar de Oberliga Südwest, het kampioenschap van de Franse bezettingszone en speelde daarmee voor het eerst op het hoogste niveau. Meer dan een plaats onderin de middenmoot zat er niet in.

Vooruitlopend op de oprichting van de Bundesrepublik Deutschland bepaalden Franse bezettingsautoriteiten dat het Saarland geen deel zou uitmaken van de nieuwe Westduitse staat. Het geïndustrialiseerde gebied dat rijk aan grondstoffen is, kreeg net als na de Eerste Wereldoorlog een aparte status als Frans protectoraat. Als semi-onafhankelijke staat  mocht het zelfs met een eigen nationaal team meedoen aan de kwalificatie voor het WK van 1954. In eerste instantie werden de clubteams ook uit de Duitse competitie gehaald en in een eigen competitie, de Ehrenliga Saarland geplaatst. Deze competitie zou bestaan van 1948 tot 1951 waarna de clubs weer in de Duitse piramide werden geïntegreerd.

Ook SuSG Völklingen speelde drie jaar lang in de Ehrenliga Saarland. Met een 7e, een 6e en een 4e plaats in de relatief zwakke competitie kon de club geen potten breken. Met het einde van de Ehrenliga kwam de club, weer onder de naam SV 06 Völklingen, dan ook op het 3e niveau van de Duitse piramide terecht. Pas in 1961 werd promotie naar het tweede niveau bewerkstelligd. Toen de Bundesliga werd opgericht in 1963 plaatste Völklingen zich voor de Regionalliga Südwest, het tweede niveau onder de nieuwe landelijke competitie.

In de Regionalliga waren de resultaten redelijk, maar nooit meer dan middenmoot. Pas in de jaren 70 deed de club, die vanaf 1966 de 'Röchling' aan de naam toevoegde, van zich spreken. Of dat te maken heeft met toegenomen sponsoring door het staalconcern van Röchling, is niet te achterhalen. Dankzij tweede plaatsen in de Regionalliga in 1972 en 1973 werd deelname aan de promotiepoule afgedwongen. Beide keren lukte het niet om de Bundesliga te bereiken. In 1974 was plaatsing voor de nieuwe 2. Bundesliga evenwel geen probleem.

De ondergang van de staalindustrie en daarmee de club diende zich aan het einde van de jaren 70 al aan. Na een 13e, een 6e en een 16e plaats deed Röchling in 1977 vrijwillig afstand van de licentie en keerde terug naar de amateurs. Twee jaar later werd nog een keer promotie naar de 2. Bundesliga afgedwongen maar na een kansloos seizoen viel definitief het doek in het profvoetbal. Een hoogtepunt uit de korte periode van profvoetbal was het bereiken van de kwartfinale in de DFB-Pokal. In 1976 was Hertha BSC pas na verlengingen te sterk.

Sinds de laatste degradatie uit de 2. Bundesliga is Röchling weggezakt tot aan de Saarlandliga (VI). Inmiddels speelt de club weer in de Oberliga (V). De hoogovens van Röchling zijn in 1986 gesloten (en sinds 1994 Werelderfgoed), maar ondanks dat en ondanks de niet helemaal zuivere rol van Ernst Röchling in de Tweede Wereldoorlog heet de club nog steeds naar de familie die bepalend is geweest voor stad en club.


Al sinds 1912 speelt Röchling op de huidige plek. Rond 1930 werd er een stadion gebouwd, in 1955 werd er een tribune toegevoegd (die nu nog staat) en in 1974, bij de promotie naar de 2. Bundesliga, werden de staanplaatsen verdubbeld. In 1994 werd het stadion naar Hermann Neuberger vernoemd, die als bondscoach de architect was van het Wonder van Bern (WK 1954). In 2007 werden wat staanplaatsen weggesaneerd zodat er nu nog 12000 (was: 16000) toeschouwers in het stadion passen.
Opvallend is dat de staanplaatsen achter de goals snel in hoogte afnemen. Tegenover de hoofdtribune zijn er helemaal geen staanplaatsen meer. Ik vermoed dat die er ook voor de sanering van 2007 niet waren. Tegenwoordig is nog wel duidelijk te zien dat er achter de goal veel meer staanplaatsen waren dan dat er nu nog zijn.








Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Kapitel 19: Rheydter SV

Laatste jaar op het hoogste niveau: 1954 (Oberliga West)
Laatste jaar op tweede niveau: 1960 (2. Liga West)
Palmares: Finale amateurkampioenschap (1990)
Huidig niveau: Kreisliga A (VIII)

Op z'n minst sinds de jaren 70 is de stad Mönchengladbach, vlak bij de Nederlandse grens in het uiterste westen van Nordrhein-Westfalen, vooral bekend vanwege de Fohlen, het team van Borussia Mönchengladbach dat met gedruft voetbal furore maakte en de landstitels aaneen reeg. Toch is Borussia niet altijd de sterkste en ook niet altijd de populairste club uit de omgeving geweest. In het begin van de jaren 50 stak de Rheydter Spielverein (RSV) uit de aan Mönchengladbach vastgegroeide stad Rheydt Borussia geregeld de loef af.

De historie van de Rheydter SV gaat terug tot 1847, toen de Rheydter Turnverein werd opgericht. Vanaf 1899 werd er binnen de turnclub ook gevoetbald en in 1905 werd de voetbalafdeling zelfstandig. Als officieel oprichtingsjaar voert RSV 1905. In de regio ontwikkelt RSV zich tot een topclub en in 1933 is kwalificatie voor de Gauliga, de hoogste competitie in Nazi-Duitsland een feit. Na twee seizoenen zakt RSV weg naar het tweede plan.

In de jaren direct na de oorlog is RSV opnieuw één van de sterkste clubs uit de regio. In 1946 en 1947 wordt het kampioenschap van de "Linker Niederrhein" gewonnen. In 1947 wordt Borussia Mönchengladbach in de finale met 1-0 verslagen. Als kampioen van de "Linker Niederrhein" mag RSV meedoen aan de kwalificatie voor de Oberliga West, die in 1947 van start gaat. Het lukt niet om plaatsing af te dwingen en het zal tot 1950 duren voordat Rheydt zijn opwachting maakt op het hoogste niveau, tegelijk met Borussia.

In het seizoen 1950/51 is Rheydt de beste club van de (dubbel-)stad. Rheydt wordt negende, Borussia wordt 14e en degradeert. Ook in aantal toeschouwers wint RSV het (gemiddeld 17.067 tegen 15.167). Een jaar later degradeert RSV maar na een jaar op het tweede niveau is de club in 1953 weer terug in de Oberliga, waar het weer op Borussia stuit. Sportief is Borussia de meerdere (12e plaats voor Borussia, 15e plaats en degradatie voor Rheydt) maar opnieuw trekt RSV meer toeschouwers. In het laatste Oberligaseizoen werd Rheydt getraind door Hennes Weisweiler, die tien jaar later met Borussia furore zou maken.

Ondanks de populariteit van RSV lukt het niet meer om te promoveren. Terwijl Borussia Mönchengladbach uitgroeit tot een Duitse en Europese topclub, ploetert Rheydt nog zes jaar door in de onderste regionen van de 2. Liga West totdat ook dat niveau te hoog blijkt. Na een korte opleving rond 1990 (met in 1990 een 2e plaats in de Oberliga, destijds niveau III) speelt de club met wisselend succes en geplaagd door financiële problemen in de lagere amateurcompetities. Momenteel staat Rheydt tweede in de Kreisliga A, niveau VIII. In plaats van Borussia Mönchengladbach en Schalke 04 heten de tegenstanders tegenwoordig Kleinenbroich, Giesenkirchen en Wickrath.


Toen RSV in de jaren 20 uitgroeide tot een regionale topclub, moest er ook een stadion komen. In 1922 was het zover. Grotendeels door eigen arbeid van de leden werd het Jahnstadion voor 25.000 toeschouwers gebouwd. Opvallend is dat de tribunes zich dicht langs het veld bevinden zonder dat er een atletiekbaan tussen ligt. In 1925 werd de nu nog bestaande hoofdtribune gebouwd. Opvallend element is het enorme oorlogsmonument van rond 1930 achter één van de goals.
In 1948 werd het stadion nog een keer uitgebreid tot 40.000 plaatsen.

Het toeschouwersrecord dateert uit 1953, toen er voor de derby tegen Borussia 35.000 toeschouwers waren. Momenteel kunnen er nog 20.000 toeschouwers in, maar die komen er in een heel seizoen niet eens.

Een opvallend detail aan het stadion was het oude scorebord van het Bökelbergstadion dat RSV van Borussia had gekocht toen het oude stadion verlaten werd. Enige jaren lang heeft het scorebord in het Jahnstadion gestaan. Toen RSV in financiële nood kwam, kocht Borussia het enorme ding terug en verplaatste het naar het Grenzlandstadion, een paar honderd meter verderop. In het Grenzlandstadion speelt het tweede team van Borussia.










Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen