Hoofdmenu

sc Heerenveen

Gestart door Hielke, mrt 01, 2009, 22:35:30

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hielke

In de nog jonge forumtraditie van verzamelde werken-topics zal ik hier verslag doen van mijn ervaringen tijdens het volgen van sportclub Heerenveen. Een club waarbij de meeste voetballiefhebbers een reusachtig clichébeeld voor ogen hebben. Dat van koffiekannen, jeneverglazen en pijptabak. Een vakkundig door clubarchitecten geconstrueerd beeld, dat ik hier even vaak zal gaan ontkrachten als bevestigen. Dit alles aan de hand van wedstrijdverslagen.

Hielke

PSV – sc Heerenveen (2-3)
Philips stadion, 27-02-09

Of we wilden zitten, vroeg de dame in het Chinese restaurant. Wat een domme vraag. Natuurlijk wilden we dat, na ruim drie uur in de rij te hebben gestaan naar Eindhoven. De ontmoeting tussen PSV en Heerenveen was een seizoen eerder een spektakelstuk van de eerste orde, dat slechts op 1-1 eindigde. Toen aten we in hetzelfde restaurant en zat op mijn stoel Theo Reitsma.

Als supporter van de bezoekende club betreed je het Philips stadion niet via een te smal stenen poortje of een draaihekje, maar vormt een gehorige rioolbuis de entree. De catering en de toiletten zijn beneden, een oneindigheid aan stenen traptreden verwijderd van het bezoekersvak. Eten en drinken mogen bovendien niet mee naar boven, waarschuwt de PSV-directie middels een bordje aan de wand. Sommige regels lappen zelfs de Heerenveensupporters met liefde aan hun laars.

De uitwedstrijd in Eindhoven is onafhankelijk van de wedstrijd een heet avondje. Zuchtend onder de hitte van de partykachels gingen de jassen van de paar honderd uitsupporters dan ook al vrij snel uit. Heerenveen schoot uit de startblokken en stond al snel op 0-1. Plotseling vulde een oerkreet het vak en kwam het monument aller uitsupporters binnen. Deze gezette man met baard volgt de club al sinds mensenheugenis, maar vermijdt tegenwoordig de supportersbus. Roken is daarin immers niet meer toegestaan. Een bustrip naar Eindhoven is dan voor kettingrokers een ondoenlijke lijdensweg.

Gedurende de eerste helft verviel Heerenveen in fouten die ons in de eerste seizoenshelft al een doelsaldo van 38-38 hadden bezorgd. De ruststand van 2-1 was nog genadig gezien de verdedigende flaters. Clubman Verbeek analyseerde aan de zijlijn en was ongetwijfeld niet mild. Ondertussen deed de catering goede zaken. Velen wilden uitdrogingsverschijnselen in de tweede helft voorkomen, vandaar.

En toen, een orkaan van gejuich. De klok schoof naar negentig en de scheidsrechter wees naar de stip. Zelfs van enorme afstand en vanachter een zigzagnet was dit overduidelijk zichtbaar. Danijel Pranjic legde de bal neer en de zenuwen gierden in het rond, waar ze zich mengden met de fluitklanken van het thuispubliek. Op uiterst koele wijze schoot onze clubtopscorer PSV van de vierde plaats af. In het vak ontstond een langdurige ongeorganiseerde chaos van geschreeuw en gegil, die kenmerkend is voor climaxen als deze.

Terwijl de polonaise in de supportersbus in volle gang was, zoefden wij in stilte over het donkere asfalt. We zagen Den Bosch, Utrecht en Leiden langs schieten en waren weer thuis. Soms is Eindhoven heel dichtbij.

Joost

Leuk verslagje, Ik heb zelf ook driemaal juichend bij PSV gestaan. Een eerste keer omdat Roda er, zonder over de middenlijn te komen, een 0-0 wegsleepte. De andere twee keren werd er zelfs gewonnen. Winnen bij een topclub is extra speciaal. Maar hoe rijden jullie terug als je langs Leiden komt?

Hielke

Citaat van: Joost op mrt 02, 2009, 09:04:55Winnen bij een topclub is extra speciaal.

Dit seizoen hebben we wat dat betreft absoluut geen klagen. In competitieverband werden zes punten behaald tegen Ajax en vier tegen Feyenoord en PSV. Daar bovenop komt nog de bekeroverwinning in De Kuip en het feit dat in een kleine twee maanden tijd de gehele traditionele top drie in hun eigen stadion werd verslagen.

Citaat van: Joost op mrt 02, 2009, 09:04:55Maar hoe rijden jullie terug als je langs Leiden komt?

Ik woon in Zuid Holland, dus vandaar dat ik altijd met eigen vervoer naar de uitwedstrijden ga.

Joost

Citaat van: Hielke op mrt 02, 2009, 11:48:48
Dit seizoen hebben we wat dat betreft absoluut geen klagen. In competitieverband werden zes punten behaald tegen Ajax en vier tegen Feyenoord en PSV. Daar bovenop komt nog de bekeroverwinning in De Kuip en het feit dat in een kleine twee maanden tijd de gehele traditionele top drie in hun eigen stadion werd verslagen.

Ik woon in Zuid Holland, dus vandaar dat ik altijd met eigen vervoer naar de uitwedstrijden ga.

Ik had de laatste regels niet helemaal goed gelezen, dachtd dat je ook in de bus zat. Wel luxe, iedere keer met de auto mogen gaan. Wij hebben louter verplichte buscombi's, zelfs nu er geen bus meer rijdt...

Houseman

Citaat van: Hielke op mrt 01, 2009, 22:39:19
Plotseling vulde een oerkreet het vak en kwam het monument aller uitsupporters binnen.

Die natuurlijk precies achter mij ging staan schreeuwen.. Tweede helft maar even een ander plekje gezocht. :')

Prachtige avond trouwens.. net op het moment dat ik een hotelletje in Eindhoven heb om op stap te gaan winnen we daar... in het door een carnavalskater leeg uitgaanscentrum was het daarom toch prima vertoeven!

Hielke

De Veldslag van het Noorden
Abe Lenstra stadion, 7 februari 2009

sc Heerenveen tegen FC Groningen staat te boek als de 'Derby van het Noorden'. Bij gebrek aan beter, kun je zeggen. De echte derby's, Heerenveen-Cambuur en Groningen-Veendam, behoren tot een steeds verder verleden. De titel 'Trots van het Noorden' werd de voorbije seizoenen de inzet van wedstrijden tussen twee subtoppers in de eredivisie. Een wedstrijd die traditioneel omlijst wordt door ludieke acties. Zo ontvreemde een groep Heerenveensupporters een aantal jaar geleden de middenstip van het Oosterparkstadion. Dat werk.

De aversie is geen eenrichtingsverkeer, maar leeft het sterkst onder de supporters van FC Groningen. Die zetten zich af tegen de club van de koffiekannen, gebreide truien en het eigen volkslied. De sportieve geschiedenis van dit duel zal hier een belangrijke bijdrage aan leveren. De afgelopen twaalf seizoenen won Groningen niet in Heerenveen. De laatste drie seizoenen scoorde Heerenveen telkens vier maal. Bovendien, wellicht nog pijnlijker, verloor Groningen de laatste twee thuisbeurten van de derby. Dit seizoen viel de beslissing, 2-3, in de 93e minuut.

Traditioneel nemen veel Groningensupporters plaats in de thuisvakken. Gisteren zat ik bijna naast Martin Drent. De oud-speler van Groningen lurkte heftig aan een pak sigaretten en netwerkte met belangrijk tribunevolk. Het getal dertien viel. Werd dit voor Groningen een geluksgetal? Het had er alle schijn van. Met de kwartfinale van de beker nog in de benen kon Heerenveen het bij lange na niet bijsloffen tegen een vele malen feller FC Groningen.

Het beeld van Ron Jans met opgestoken middelvinger, tijdens de ontknoping in Euroborg, is verworden tot een icoon van de groeiende rivaliteit. Tijdens een harde eerste helft pakte Groningen al snel de eerste rode kaart. 'Ron Jans, laat je vinger zien!,' galmde het vanaf de tribunes. De trainer van FC Groningen was opvallend snel verdwenen in zijn dug-out.

Na een dramatische eerste helft was het rust. Een Groningensupporter voor mij keek me venijnig aan. 'De blessuretijd,' bitste hij, 'dan gaat het gebeuren.' De man leek trots op zichzelf. 'Jaja,' reageerde ik onderkoeld op deze profetische woorden.

De wedstrijd ontaarde in een ware veldslag. De ene na de andere Heerenveenspeler viel uit met een blessure. Voetballend gebeurde er niets. Tot middenvelder Grindheim genoeg had van het gepruts en de bal snoeihard de kruising in joeg. De ontploffing in het stadion was eerder een teken van opluchting dan van vreugde. Groningen bleef beter en feller. De 1-1 was verdiend. Overal stonden Groningensupporters te juichen. Sommigen zelfs met Heerenveensjaals om, de lafaards. Martin Drent vierde de goal met een verse sigaret.

De kansen leken te keren toen ook de clown van FC Groningen, Gonzalo Garcia-Garcia, het veld moest ruimen met een domme rode kaart. Gejuich en gezwaai. Weer van opluchting. Het moment van de wedstrijd kwam even later, wederom op het conto van Ron Jans. Met een gigantische peer schoot hij een uitbal vanuit zijn coachingsvak richting cornervlag. Alsof er in het stadion verder geen ballen voorhanden waren, en hij hiermee een punt over de streep kon trekken. Ook Jans kon inrukken, maar toonde geen vinger.

De 93e minuut. De laatste wanhoopspoging. Opluchting en blijdschap pakken zich samen in een gigantische ontlading. De groen-witten maken zich snel uit de voeten. De spelers van FC Groningen vallen om, die van Heerenveen springen rond van geluk, want dat was er meer dan wijsheid. De Groningensupporters kunnen de frustraties niet meer verkroppen en zorgen buiten het stadion voor onrust. De supporters van Heerenveen vallen elkaar in de armen. Iedereen is het erover eens. God is een Fries.

HJanneman

Citaat van: Hielke op mrt 08, 2009, 12:43:19
God is een Fries.

In dat geval verkies ik 'de groene hel' boven een hemels leven in het hiernamaals.

Hielke

De Graafschap - sc Heerenveen
De Vijverberg, 20 maart 2009

De avond valt en De Vijverberg ligt er mooi bij. Buiten het stadion staat een oersupporter van De Graafschap. In zijn hand een plastic tas. Dat daar een kussentje in zat weet ik bijna zeker. Hij sombert over zijn club. 'Ze beloven van alles, maar er komt niets van terecht.' De man moppert verder en concludeert dat zijn grote liefde allesbehalve eredivisie-waardig is. Hij voorspelt 0-5.







Nadat Roy Beerens verzuimt Heerenveen op een vroege voorsprong te zetten kantelt de wedstrijd. Er ontstaat een wisselwerking tussen publiek en spelers zoals je die maar zelden ziet. De sympathieke hekkensluiter toont een ongekende wilskracht en stapt uiteindelijk als de terechte winnaar van het veld: 2-0. Het thuispubliek is niet meer stil te krijgen. Wie niet beter weet waant zich toeschouwer bij een kampioenswedstrijd.

'Ook al staan we onderaan, ja die Friezen gaan eraan!' Wij werden stil. Gepast stil.

Hielke

Een woensdagavond in Volendam. Halve Finale KNVB Beker. Televisiekijkend Nederland ziet de nationale knuffelbeer uit Volendam verwoede pogingen doen een 1-0 achterstand ongedaan te maken. De tot cultheld gepromoveerde Melvin Platje betreedt het kunstgrasveld. Niet best, weet iedereen in het afgeladen uitvak. Steeds dichter komt Volendam bij de gelijkmaker. Eén maal tel ik de onvermijdelijke tegengoal al, maar verdwijnt de bal op miraculeuze wijze naast het doel.

De 82e minuut. Heerenveen mag ingooien, maar treuzelt. Elm geeft de bal aan Pranjic. Die kijkt, wacht en laat de inworp over aan Beerens. Het thuispubliek fluit, terecht. Twee weken eerder ruziede Pranjic openlijk met het kritische Heerenveen-publiek. Daar had hij al snel spijt van. Het spel van de Kroaat was al maandenlang onder de maat. Maar topspelers scoren op beslissende momenten. 'Die 2-0 moet snel vallen,' zeg ik tegen mijn buurman. Ik kijk naar het veld en zie Pranjic lopen met de bal, verkregen vanuit de inworp. Er lijkt een schot op doel aan te komen, maar Pranjic versnelt nogmaals. De verdediger van Volendam kiepert om. Er ligt nu veel ruimte. Pranjic denkt niet na en schiet.

Met gebalde vuisten en een getekende kop vol adrenaline rent Pranjic op de uitsupporters af. Iedereen schreeuwt, buitelt over de wiebelige planken en verouderde stoelen heen, of klimt in de hekken. Dit is niet zomaar een doelpunt in Volendam. Dit is de finale. Een clubmythe. Twee maal eerder werd de massale reis naar De Kuip ondernomen. Twee maal werd er verloren. Na afloop gooien de spelers shirts, schoenen en handschoenen in het hossende publiek. Eén man ontbreekt: Trond Sollied. Deze onderkoelde en merkwaardige verschijning uit Noorwegen is bekerwinnaar van beroep, maar zal nooit en te nimmer door een microfoon heen schreeuwen de beste te zijn.

Op een verdwaalde woensdagavond in september begon het bekeravontuur, op een modderige zandvlakte achter stadion De Geusselt. Het parkeerterrein hoefde op deze avond slechts enkele auto's en busjes te herbergen. Licht gespannen wachtten we met een handjevol blauw-wit geklede mensen op wat komen ging. Zittend op een betonnen rioolpijp. Sommigen trapten een balletje om de benen te strekken na een lange autorit. Er werd wat gedold, maar niemand was zeker van de zaak. MVV werd lastig zat.

Op 17 mei wacht FC Twente in De Kuip. De zeventienduizend kaarten zullen snel verkocht zijn.



Houseman

Citaat van: Hielke op apr 28, 2009, 09:31:14
Eén man ontbreekt: Trond Sollied. Deze onderkoelde en merkwaardige verschijning uit Noorwegen is bekerwinnaar van beroep, maar zal nooit en te nimmer door een microfoon heen schreeuwen de beste te zijn.

Heerlijke omschrijving. Laten we hopen dat hij op 17 mei zijn beroep wederom goed uitoefent.

Hielke

sc Heerenveen – FC Twente; Finale KNVB Beker
De Kuip, 17 mei 2009

Op de televisiebeelden vanuit de lucht heeft het nog het meeste weg van een watersnoodramp. Lange rijen mensen, verscholen onder paraplu's. Wachtend te midden van een half ondergelopen, grijze en desolate vlakte. Als de helikopter verder vliegt worden bussen zichtbaar. Veel bussen. Héél veel bussen. Klaar voor de evacuatie.  In de mensenmassa heerst spanning. Waar moeten we heen? Kunnen we op tijd weg?

Mijn kaartje zegt bus 42. Daar stap ik dan ook in. Binnen is het droog en gezellig. Snel wordt duidelijk dat een verslaggever van Omrop Fryslân, niet de meest chagrijnige persoon op aarde, uitgerekend bus 42 heeft uitgekozen voor een sfeerimpressie. Maar als we een uur na de geplande vertrektijd nog stil staan is de lach van zijn gezicht. 'Rijden met dat ding,' bromt hij. Tot de cameraman opmerkt dat het bandje dat hij heeft opgenomen, voor de middaguitzending van Omrop Fryslân, nog naar de studio moet. Een collega is vanuit Leeuwarden onderweg, maar komt waarschijnlijk te laat. De spanning op het gezicht van de verslaggever loopt hoog op. De gezelligheid in bus 42 is compleet verdwenen. Wanneer gaat dat rotding nou eens rijden.

Minder dan een minuut voordat de bussencolonne eindelijk naar Rotterdam vertrekt duwt de reporter het bandje uit pure wanhoop in de handen van een uitzwaaimevrouw langs de weg. Of ze het aan de meneer in de Omrop-auto wil geven. Die is in aantocht. De doorweekte mevrouw zegt toe. Drie seconden later klinkt een sissend geluid en gaan de deuren dicht. Het is 3,5 uur voor de aftrap, heel veel supporters zijn al in De Kuip. De verslaggever slaat met de verbijstering nog op zijn gezicht een kruisje. De uitzending is gered. Heel televisiekijkend Friesland kan vanaf vijf uur 's middags getuige zijn van de melige beslommeringen van de advocatengebroeders Anker.

De viaducten staan tot in Flevoland aan toe afgeladen met mensen, zwaaiend met Friese vlaggen. Wat een potje voetbal al niet losmaakt, kun je zeggen. Maar dit is geen potje voetbal. Eén dag eerder was ik met nog veertig vrijwilligers de hele dag in De Kuip. We hingen daar twee levensgrote spandoeken op. De boodschap: 'Driemaal is scheepsrecht'. En zo is het. Na twee verloren bekerfinales –tevens integraal onderdeel van de clubmythologie- is vandaag de dag om geschiedenis te schrijven. Tegen een club waar we eerder in het seizoen met 6-0 van verloren.

'Stelletje amateurs,' mopper ik. De wedstrijd is al bijna begonnen als we richting het Nederlandse Wembley rennen. Buiten krioelt het nog van de roden en de blauw-witten. Met de duizend lampen van het Feyenoord-stadion in het vizier hoor ik het onmiskenbare geluid van vlak voor de aftrap. Gespannen gejoel. De spelers verdwijnen nog eventjes naar binnen. Ik moet naar de wc maar ga niet. Ik heb honger, maar koop niets. Half buiten adem storm ik Vak X op. Vel papier in de lucht voor de sfeeractie en de finale is van start.

In één klap is alles weg. De zinderende sfeer, de spanning, alles. Tóch nog 2-2. De bodem onder Vak X zakt weg. De beker was al bijna binnen, maar glipt door onze vingers. Heerenveen gaat haar imago als net-niet-club wederom eer aan doen. Alles wijst er op dat het na rust superieure FC Twente ons nu ongenadig gaat vermorzelen. Tussen mijn vingers door zie ik even later dat Geert Arend Roorda de bal van de doellijn kopt. Dan is het klaar. Penalty's. Minder dan een uur eerder zetten alle achttienduizend blauw-witten nog het Fries volkslied in. Een onvergetelijk moment, vergezeld van ontelbaar veel sjaaltjes. Nu is iedereen stil. Slechts bij penalty's van Twente klinkt een oorverdovend gefluit.

Een onwezenlijk gejuich stijgt op als Hersi, ex-Heerenveen, de bal vanaf de strafschopstip de Maas in schiet. Voor ons neus gaat de loterij verder. Het komt op de laatste penalty aan. Als Sibon scoort, gaat de beker naar Friesland. Iedereen legt een arm in elkaars nek, net als de spelers op het veld.

Om half twee 's nachts sta ik naast het Abe Lenstra stadion. 'Hoppa, hoppa, hoppa!,' brult Gerald Sibon in beschonken toestand door de microfoon. Op het podium zingt ijskonijn Sollied mee met het Fries volkslied. De volgende ochtend word ik na een korte nacht wakker en besef wat er is gebeurd.



















Hugo

Ik krijg het als supporter van Cambuur eigenlijk niet uit mijn strot maar toch gefeliciteerd met deze overwinning.

Ici c est Paris

Die eerste foto is geweldig. Mooi verslag!

Hielke

Citaat van: Hugo op mei 21, 2009, 21:53:25
Ik krijg het als supporter van Cambuur eigenlijk niet uit mijn strot maar toch gefeliciteerd met deze overwinning.

Dat waardeer ik, dank je. Als Cambuur eerdaags promoveert kun je ook op sportieve felicitaties rekenen.