Hoofdmenu

Jeugdhelden

Gestart door TeeZee, okt 23, 2007, 11:45:51

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 10 gasten bekijken dit topic.

TeeZee

Alhoewel ik voetbal nog niet echt volgde in 1987, dat kwam pas een jaar later, voetbalde ik zelf al wel op straat. Ik was die zomer bij een vriendje in Rotterdam IJsselmonde en enkele van zijn vrienden kwam ook naar buiten om mee te spelen. Eentje daarvan stelde zich voor als het neefje van Bennie Wijnstekers. En verrek, hij had best wat weg van een jonge Bennie Wijnstekers.


Bennie Wijnstekers is een van de echte Feyenoorders die doorbrak via de eigen jeugdopleiding. Bennie Wijnstekers speelde 36 interlands in een periode dat het Nederlands Elftal zich nooit wist te kwalificeren voor een eindronde en scoorde daarin eenmaal.

Zijn Europese debuut voor Feyenoord maakte Mister Feyenoord tegen Everton in 1979. Beide wedstrijden werden gewonnen. Uiteindelijk speelde Bennie 35 wedstrijden in Europees verband, allemaal voor Feyenoord, en vond hij tweemaal het net (wel tegen erg kleine clubs).


Af en toe duikt Wijnstekers op in het nieuws en eigenlijk altijd in verband met Feyenoord, de club waarmee hij nog steeds verbonden is. En altijd als dat gebeurt moet ik terugdenken aan zijn neefje, tegen wie ik ooit een potje voetbal speelde in een wijk in het zuiden van Rotterdam.

http://www.benwijnstekers.nl/

Stretford end

Ik vind het altijd bijzonder grappig dat iedereen zo zijn eigen jeugdhelden heeft. Voor mij waren er dat twee.

Romario (technische kwaliteiten en dichtbij psv stadion natuurlijk) door zijn doelpunten in de europacup zal ik hem nooit meer vergeten.

Verder is MAtt lE tissier mij altijd bijgebleven. Elke maand scoorde hij zo;n mooie goal dat hij op de BBC in goal of the month zat. GEWELDIG dat hij ook lang bij een club zat. Beetje Addo achtig (hahha)

Rokerman

Ik ging in mijn jeugd altijd naar alle thuiswedstrijden van FC Haarlem (periode 1983-1987) en mijn grote idool was altijd Luc Nijholt. Geweldig om hem altijd het veld op te zien komen tijdens het warmlopen. Dik ingevet in de vaseline en altijd kousen omlaag waardoor zijn ballon-kuiten goed zichtbaar waren.....
FTM

The Wizard

Voorafgaand aan het seizoen dat later de geschiedenis in zou gaan als de meest zwartgallige uit het bestaan van Feyenoord werd een kromme Hongaar met hangende schouders gecontracteerd.
Hij paste perfect in het rijtje Zier Tebbenhoff, Piet Keur en andere laagvliegers, zo dachten de meesten onder het uitgedunde Legioen.
Wedstrijd 4 van het seizoen, de beruchte "revolutiewedstrijd" tegen Fortuna Sittard die met 0-2 verloren zou gaan, was de wedstrijd waar hij debuteerde.
Of het één met het ander te maken had weet ik niet, maar sinds die dag ging het niet meer bergafwaarts met Feyenoord, en kwam de hoop weer terug in de akelig stille Kuip.
Die symphatieke Hongaar zou uitgroeien tot één van de populairste spelers ooit, en voor mij was hij zowel als voetballer maar vooral als mens een held. Altijd aanspreekbaar voor een ieder, nooit chagrijnig en zelfs tijdens zijn afscheidswedstrijd gaf hij geen kik toen van Hanegem hem om onbegrijpelijke redenen op de bank liet starten.
Zijn ereronde na afloop gaf mij een gevoel dat ik nooit meer heb mogen ervaren in een voetbalstadion, de emotie's gierden door de Kuip en ook ik werd overmand door emotie's.
En de antiheld zelf? Die kon eigenlijk nog steeds niet geloven wat hem overkwam, wist hij zelf wel wat hij in vijf jaar tijd had veroorzaakt op Rotterdam Zuid?
Kortom, mijn favoriete speler (met afstand) was en is nog steeds Jozsef Kiprich.

Han

Joszef Kiprich vind ik een mooi voorbeeld van 'anti-held', alsof het tegen wil en dank was.

Omdat ikzelf een zeer beperkte vrije-tijdsvoetballer was werden waarschijnlijk daarom de begaafde Piet Keizer van Ajax en clubgericht René IJzerman van PEC mijn 'idolen'.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Erkaa

Marco van Basten was mijn idool vanaf het moment dat ik het voetbal begon te volgen eind jaren '80.
In de D-tjes van de plaatselijke FC liep ik dan ook trots rond op Cruyff kicksen want die droeg Marco ook.

Ici c est Paris

Kick. Vind dit een prachtig topic.

Michael Mols. De bescheidenheid zelve. De beste voetballer die ik ooit voor Utrecht heb zien spelen. Het maffiabestuur, de beruchte Bende van 4, boden Michael zelfs een Porsche aan als hij zou blijven, hij bleef wel, maar die Porsche weigerde hij. Dat hij een jaar later alsnog vertrok naar de Rangers deed iedereen pijn, maar het was hem zeker gegund. Zonde dat hij na zijn bliksemstart bij de Rangers en die zware blessure nooit meer op zijn oude niveau is gekomen.