Fans and the York City

Gestart door TeeZee, mrt 28, 2008, 18:00:24

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

TeeZee

KitKat York

In het noordwesten van Engeland ligt het prachtige stadje York. Al wandelend door York overheerst het gevoel dat een tijdmachine met bestemming Middeleeuwen is binnengegaan. Talloze beschermde oude houten huisjes bepalen het beeld in de romantische nauwe steegjes en straatjes. Over de kinderkopjes rijden veelal fietsers daar auto's verboden zijn in het stadscentrum. Een van de opzienbarendste gebouwen in York is York Minster, een gigantische Gotische kerk; zelfs de grootste van zijn soort ten noorden van de Alpen. De kerk ("minster" betekent kerk met monniken, maar in York dienden alleen priesters) stamt in principe uit 627, maar het huidige bouwwerk werd in 1220 geplant. Rondom het centrum loopt een soort van stadsmuur om het plaatje compleet te maken. Niet ver van het centrum ligt de straat Bootham Crescent, een kromlopende straat waaraan het stadion huist van de plaatselijke voetbalclub: York City.

Als zo vaak in Engeland is de club een onderdeel van de gemeenschap. Hele gezinnen gaan iedere twee weken kijken naar "hun" jongens. Het is ondenkbaar dat de zaterdag anders ingevuld zou kunnen worden dan met voetbal. Zelfs de bekende keffertjes, Yorkshire terriers, hebben York City door hun aders gieren. En toch, de trouwe supporters hebben lang niet kunnen slapen. Hun club, hun trots, hun leven stond op het punt te verdwijnen dankzij de aanwezigheid van een man: de voorzitter. Dit is een verhaal dat ergens begon in de jaren tachtig en door toedoen van een dictator bijna eindigde vlak voor de millenniumwisseling, een verhaal waaruit blijkt wat een krachten onderdrukking kan oproepen en een verhaal met een happy end. Het goede wint altijd van het kwaad.

Hoofdpersoon is Douglas Craig, een man die liefst 9 titels op zijn visitekaartje mag afdrukken. In het jaar waarin Beatrix koningin werd van Nederland werd Craig geinstalleerd in het bestuur van York City. 12 Jaar later, in 1992 maakte hij dan eindelijk promotie en mocht hij York City FC gaan voorzitten. De supporters konden toen nog niet vermoeden dat de heer D. Craig OBE JP BSc FICE FI MUNE E FCI ARB M CONS E (duidelijk een titelfetisjist) de club ten gronde zou gaan richten. Craig bleek een gierige man en lette streng op de centjes van de club. Hierdoor kon de club nooit versterken, tot woede van de fans. Craig was dan ook niet populair bij de club, zelf wilde hij dat niet inzien en hij trok zijn eigen plan. Goede argumenten waren tegen dovemansoren gericht. Het kon haast niet anders of de club zou verder afglijden, wat ook gebeurde. In 1999 degradeerde York City naar de third division, het laagste profniveau in Engeland. De fans haatten nu de voorzitter, die alles en iedereen de schuld gaf - behalve zichzelf.

Het werd nog erger. Het bleek dat Craig een zeer uitgekiend plan had uitgestippeld. Craig had het plan opgevat om het stadion onder te brengen in een nieuwe holding. De club zou vervolgens het stadion gaan huren van deze holding. Dit zogenaamd om de regels van de FA te kunnen omzeilen. Een club die geliquideerd wordt moet alle overtollige opbrengsten van de verkoop bij liquidatie afstaan aan goede doelen. Craig beweerde zijn redenen te hebben dat te willen omzeilen en op dat moment zocht niemand er nog iets achter. Iemand met zoveel aanzien zou toch niet zijn eigen leden bedriegen? Kortom, het plan van Craig werd zonder veel problemen werkelijkheid.

In december 1999 was Craig de kritiek van de fans zat. Hij besloot dat hij zijn aandeel in de club wilde verkopen. Mocht hij geen koper vinden dan zou hij in principe doorgaan. Behalve, en daar kwam het, als de kritiek van de fans door zou zetten. In dat geval zou hij zijn macht als aandeelhouder gebruiken om de club te laten opheffen. Op 9 januari 2000 kwam Craig met een schokkende mededeling. Als donderslag bij heldere hemel meldde hij dat hij de club aan het eind van het seizoen uit de competitie zou halen tenzij er een koper kwam voor de club. In dat laatste geval zou hij dan wel weer de club -en dus de fans- uit het stadion schoppen. Om het nog erger te maken zou er een bedrag van £4.5 miljoen betaald moeten worden om zowel club als stadion te kopen. Achteraf bekeken lijkt het plan van Craig om stadion Bootham Crescent onder te brengen in een aparte holding niets meer te zijn geweest dan en vooropgezet plan.

Het stadion was al sinds 1932 de thuishaven van York City, het tweede huis inclusief warme open haard voor de fans. Na de mededeling van Craig kwam de stad York in opstand. Vele petities en demonstraties volgden, de mascottes Yorkie en Shippo (de vroegere mascotte) gingen voorop in de strijd. De wanhoopskreten van "Save York City" werden gehoord en uiteindelijk was daar een enthousiaste, jongere voorzitter (Craig was al 73!). De club veranderde toen in de meest bizarre club van Engeland. Deze nieuwe voorzitter, John Batchelor, probeerde de voetbalclub te linken aan zijn race team. Hij probeerde de twee teams samen te voegen. Zoals duidelijk mag zijn is dat onmogelijk daar men niet mag voetballen op een racebaan, nog mag racen op een grasveld. Batchelor introduceerde ook nog eens een nieuwe outfit, een soort van shirt met een witte Y en geblokte mouwen. De club werd een commercieel bedrijf en Batchelor beloofde vele spannende sponsordeals. Die er uiteindelijk nooit kwamen.

Toen Batchelor naar York kwam beloofde hij drie dingen: hij zou zowel de club als het stadion kopen, hij zou de supportersclub 24% van de aandelen geven en bovendien zou hij 2 supporters in het bestuur zetten. Het waren deze beloftes dat veel fans hem steunden. Vlak na zijn aanstelling bleek echter dat je bijna niemand kunt vertrouwen op deze wereld: hij had het stadion nooit gekocht. Ook zakelijk gezien was Batchelor geen slimmerd, al zijn plannen mislukten en de club kwam meer en meer in de financiele problemen. Intussen was oud-voorzitter Craig nog steeds van plan om de club uit het stadion te verwijderen. Sterker nog, Craig had het bedrijf "Persimmon Homes" 10% van de aandelen van de Bootham Crescent Holding verkocht. Dit bedrijf zou meer dan 90 huizen willen bouwen op de grond waar tot dan toe het stadion had gestaan. Batchelor besloot intussen de club te verlaten en dat betekende dat er wederom een bordje "FOR SALE" op de deur kon.

De club had een zeer respectabele supportersvereniging dat al vaker in het verleden de broodnodige Pounds Stirling wist in te zamelen. Ook tijdens de grootste crisis in het bestaan van York City speelde de supportersvereniging een zeer belangrijke rol. Het wist zoveel geld in te zamelen dat de club er weer even tegenaan kon zodat er meer tijd was om een nieuwe voorzitter/eigenaar te zoeken. Twee personen hadden al een bod gedaan toen de supporters besloten zelf een poging te wagen om de club te kopen. De overgebleven bestuursleden van York City zagen wel wat in dit initiatief en gaven de supporters £150.000! Samen met dit bedrag hadden de supporters genoeg geld verzameld om de club daadwerkelijk te kunnen kopen! De club was nu niet alleen voor de fans, de club was nu ook van de fans. De nieuwe voorzitter werd Steve Beck, wiens hart al jaren bij de club lag.

De financiele problemen waren echter helaas van dien aard dat de club nog steeds in de problemen zat. Echter, de sterkeeper van York City, Alan Fettis besloot vrijwillig op te stappen. Deze held wist dat hij de duurstbetaalde speler was en dat zijn ontslag de club flink zou helpen. Clubtopscorer Peter Duffield volgde zijn voorbeeld en vertrok naar Boston United. Net op tijd kreeg de club het noodzakelijke beetje ruimte om weer te kunnen ademen.

Het was dankzij de fans die in de donkere tijden alleen maar meer hun club steunden dat York City nog bestaat. De club haalde al snel de hoogste positie op de ranglijst sinds de degradatie. De band tussen de club en de fans werd beter dan ooit. De wonden waren diep, maar de overlevingsdrang riep zulke krachten op dat het herstel zich snel inzette en het resultaat is misschien wel beter dan het ooit geweest is.

Degradatie naar de amateurs volde echter toch in 2004 en inmiddels speelt York City al een paar seizoenen in de Conference, de hoogste amateurklasse onder de vierde divisie). Het stadion heet tegenwoordig de KitKat Crescent. Toepasselijk, daar deze chocoladesnacks oorspronkelijk uit York komen.