Hoofdmenu

Going Down

Gestart door TeeZee, apr 10, 2008, 18:23:02

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee

Rushden & Diamonds v Barnet
Degradatievoetbal op de laatste speeldag

Carlisle, 13 Augustus 2005
Het seizoen 2005/06 was nog maar een krap weekje oud toen ik Carlisle United v Barnet bezochten in het prachtige Brunton Park. Barnet speelde Carlisle compleet van de mat en onder andere dankzij een doelpunt van publiekslieveling Giuliano Grazioli won Barnet afgetekend met 1-3. Spreekkoren als "going down going down" richting de aanhang van Carlisle waren dan ook niet van de lucht in het matig gevulde uitvak. Het was een dolle boel tussen de Barnetfans, waarbij erg opviel hoeveel opvallende personen er tussen liepen. Wie herinnert zich niet de man met staart, de oude Grazioligroupie met 2 staartjes, Fish, de rode duif en uiteraard de bekendste Barnetsupportert allertijden: de zwarte mongoloïde Hindoedwerg (ook wel bekend als James Down). Enfin, het seizoen zou heel anders gaan verlopen dan deze wedstrijd deed vermoeden. Carlisle was al enkele wedstrijden voor het einde van het seizoen zeker van promotie (en werd uiteindelijk zelfs kampioen) terwijl Barnet steeds verder afgleed richting een degradatieplaats. Barnet zou op de allerlaatste dag nog niet zeker zijn van lijfsbehoud.

Met nog één wedstrijd te gaan zag de onderkant van de ranglijst er zo uit:
17 Bury 52 (-12)
18 Macclesfield 51 (-12)
19 Torquay 51 (-13)
20 Barnet 51 (-14)
21 Notts County 51 (-15)
22 Stockport County 51 (-21)
23 Oxford United 49 (-13)
24 Rushden & Diamonds 45 (-31)

Macclesfield, waarvan ik het meeste hoopte dat ze eruit zouden gaan vliegen, ging op bezoek bij Bristol Rovers. Notts County en Bury ontmoetten elkaar op Meadow Lane. Oxford ging op bezoek bij Leyton Orient, dat de punten hard nodig had voor een directe promotieplaats. Torquay United ontving Boston United op Plainmoor. Stockport kreeg Carlisle United op bezoek en had op papier de zwaarste tegenstander van alle degradatiekandidaten. Barnet daarentegen had de makkelijkste opponent: het reeds gedegradeerde Rushden & Diamonds. Het zou dus retespannend gaan worden op de laatste speeldag, that very final day.

Ergens in de Randstad, 6 mei 2006
Vijf uur in de ochtend. Kreun. Waar was ik aan begonnen? Ik had net vier nachtdiensten gehad en niet kunnen slapen vanwege ritmegebrek en de warmte van de afgelopen dagen. Zou ik nog wel gaan? Waarom ik toch de auto instapte richting Hazeldonk weet ik niet meer, wel dat er dagen in mijn leven waren geweest waarop ik me fitter voelde dan op dat moment. De mede-reisgenoteen waren snel gevonden en ik stapte over in de wagen die ons naar Rushden zou brengen. Een erg nieuwe wagen, voorzien van alle moderne luxe. Naast alle moderne snufjes als airco, automatische ramen en cruise control was het eerste dat opviel dat er zelfs links achterin prima te zitten viel voor lange mensen. Perfect.

Nene Park
Irthlingborough, waar de diamonds resideren, was niet ver meer en de auto werd voor 2 pond geparkeerd dicht naast Nene (spreek uit Nèn) Park.


Van tevoren verwacht je weinig van een relatief modern stadion als dit, maar toch had het enkele leuke elementen waardoor het herkenbaar Rushden & Diamonds genoemd mag worden. De ruitvorm (diamond) komt bijvoorbeeld terug bij alle deuren en van buiten is iedere zijkant totaal verschillend.


Vanaf een heuvel konden we het stadion goed bekijken en leek het alsof er een tribune was met maar liefst drie gables.


Voordat we naar de wedstrijd zouden gaan doken we uiteraard de aangrenzende bar in. We keken op een groot scherm naar Crystal Palace tegen Watford. Het opvallende was dat een meegereisde Charltonsupporter grote sympathie toonde voor de thuisploeg. Ook zat de bar vooral vol met "bijtjes" uit Noord-Londen (Barnet). Na een uurtje vonden we dit mooi genoeg geweest, het was tijd om het stadion in te gaan. Grote rijen stonden al voor de twee turnstiles van het uitvak. Er bleken behoorlijk wat Barnetsupporters de reis te hebben gemaakt richting Irthlingborough. Tot onze grote vreugde bleken werkelijk àlle bekenden van het rariteitenkabinet dat we in Carlisle zagen ook nu weer aanwezig. De staart, Fish, James Down. Deze laatste was al bezig met het maken van provocerende gebaren en dansjes. Ik zag hem zelfs even op zijn knietjes zitten met zijn armen wijd en hoofd naar achteren, a la Gomes van PSV. Schitterend figuur.


North Stand


South Stand

Binnen kochten we wat stadionvoer en nestelden ons op de bovenste rij van de tribune. Het was meteen al erg vol, en dat ruim een uur van tevoren. Aan alles kon je voelen dat er iets op het spel stond en dat hier betrokken liefhebbers aanwezig waren. Het stadion is niet groot, maar iedere tribune is verschillend, een groot pluspunt. Veel details ook. Weliswaar bleken de drie gables onderdeel te zijn van de aangrenzende bar, maar op de twee lange tribunes zaten twee beelden van een uil. Geen idee waarom, maar het is leuk gedaan. Ik laat verder de foto's spreken.


Peter De Banke End (terrace)


Airwair Stand, hier zaten wij en de overige Bees

Het wedstrijdverloop komt in het volgende deel.

TeeZee

De Wedstrijd
De opdracht vooraf was simpel: winnen, dan blijf je in de league. Ook bij een gelijkspel of zelfs bij verlies was degradatie niet per se het gevolg, maar Barnet zou dan afhankelijk zijn van de overige resultaten. Curieus genoeg had dit niet eens de laatste wedstrijd van het seizoen hoeven zijn. Had Bury met 2-0 verloren bij Notts en Barnet 1-1 gespeeld tegen Rushden & Diamonds plus dat Oxford en Stockport hun voorbij zouden gaan in de ranglijst, dan zou er op donderdag 16 mei een beslissingswedstrijd gespeeld gaan worden tussen Bury en Barnet! In het Bescot Stadium van Walsall nota bene.

Het goede nieuws vooraf was dat Liam Hatch fit genoeg zou zijn om te spelen. Toch was het begin verre van goed voor Barnet. Je kon meteen zien dat er niks lukte. Rushden had meer balbezit en was gevaarlijker dan de Bees. Barnet had geluk dat dit niet resulteerde in een vroege achterstand. Al vroeg tijdens de wedstrijd verscheen op het scoreboard dat Oxford op 1-0 gekomen was. Een geluid van afgrijsen raasde over de tribune. Het zou toch niet? Enkele minuten later verscheen op datzelfde bord dat Leyton de gelijkmaker gescoord had en een schokgolvend gejuich was het gevolg. Spanning en ontlading op hetzelfde moment. Dàt is degradatievoetbal op de laatste dag in de kelder van het Engelse profvoetbal.


Spanning op de gezichten van de Barnetsupporters

Toch, na een tijdje begon het iets beter te draaien. Met name door de altijd voldoende spelende Nicky Bailey werden er kansjes gecreërd, maar helaas ook allemaal simpel gemist. Het leek wel alsof Barnet bevangen door de zenuwen de kracht miste om een bal goed te kunnen raken. Kansen volgden over en weer. Secondes voor het rustsignaal kreeg Barnet nog een grote kans via Hessenthaler en Sinclair, maar de brilstand bleef desondanks op het scoreboard staan.

Na een vermakelijke rust met een penalty shoot-out voor kinderen begon de tweede helft met een furieus Barnet. Zo mak als de eerste helft begon, zo duidelijk was het dat Barnet nu goed bezig was.

In de tweede helft kreeg Vernazza de bal. Wat daarna gebeurde heb ik live in slow-motion gezien. Hij gaf een perfecte pass naar Hatch, die vrij stond bij de tweede paal. Na een uitstekende aanname ging de film nog langzamer draaien. Zijn been gaat naar achteren, naar voren en raakt de bal. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat de bal het net raakt. Barnet scoort!! Mensen omhelzen elkaar op de tribune en springen van vreugde de tribune op en af. Mijn trommelvliezen hebben het er maar druk mee. "We Are Staying Up! We Are Staying Up!"


0-1!

Nauwelijks bekomen van dit feest schiet Sinclair van 23 meter op goal. Crane (Rushden) kon de bal nog maar net keren voordat Bailey de bal binnen wist te schieten. Alle spanning kwam los terwijl enkele totaal onbekenden mij op de schouder beukten van plezier. Barnet ging er gewoon in blijven! Daarna bleef Barnet goed spelen en iedere aanval leek gevaarlijk.


0-2! Hier staan wij ergens beneden het gele bord


Mensen omhelzen elkaar (dit is de enige foto die niet van de Barnet FC website komt, de overige foto's in dit deel wel)

Tegen het einde van de wedstrijd kwam er toch een soort van gemakzucht naar boven bij Barnet, wellicht door de opluchting. Rushden kwam beter in het spel en maakte toch nog wel onverwacht de aansluitingstreffer: 1-2. Met hangen en wurgen werd de voorsprong vastgehouden en waren er nog enkele onnodig spannende minuutjes. De scheidsrechter telde niet veel minuten bij en het feest kon beginnen.

In het volgende en laatste deel meer over het feest na afloop.

TeeZee

Het feest


Barnetsupporters zijn braaf. Ok, ze bleven niet zitten tijdens de wedstrijd terwijl dat wel moest. Maar, na afloop bleven ze netjes op de tribune om te applaudisseren voor hun helden. Geen pitch invasion. Aan de ene kant vond ik dat jammer, aan de andere kant mooi om te zien dat er nog mensen zijn die niet per se de autoriteiten willen tarten. Men zong wel tegen het einde "storm the pitch", maar dat werd lacherig gedaan. Britse humor, leuk. Ik dacht toen dat het ook eigenlijk meer iets is voor mongolen om het veld te bestormen. Ik was nog niet uitgedacht of ik zag dat onze eigen James Down bezig was het veld op te klimmen. De Staart probeerde hem nog tegen te houden, maar even later sprintte hij dan toch het veld op. Op zoek naar zijn helden. Al snel werd hij bij zijn kladden gepakt door de stewards. Meteen snelden enkele spelers van Barnet er naartoe. Het was een heel erg grappig gezicht en ik dacht "dit verzin je gewoon niet". En daarna: "dit gelooft niemand als ik dit in het verslag zet, dit is té mooi om waar te zijn." James Down is de enige hooligan van Barnet.


Dit kàn gewoon niet waar zijn. James Down wordt opgepakt.

En toen zat het seizoen erop. Iedereen tevreden. Mooi om te zien hoe populair Grazioli (terecht) is. Hij werd veel toegezongen en deelde veel handtekeningen uit. Na afloop gooide hij zijn schoenen in het publiek uit dank voor hun steun. Ondanks dat hij even warmliep speelde hij helaas niet mee. Hopelijk is hij volgend seizoen weer fit.

Om halfacht namen we de tunnel terug, wat lekker vroeg was ondanks dat het weer vreselijk slecht was op de terugweg. In de tunnel maakten we kennis met bekenden die naar Southend v Bristol City geweest waren (toevallig ook op dit forum aanwezig: Fish, Joost en Rob_Mill), die toevallig genoeg vlak voor ons in de trein bleken te staan. Na hun uitgebreid uitgelachen te hebben vanwege de heenweg (problemen met de Franse gendarme) namen we al weer afscheid en reden we richting Nederland. Mijn auto bleek gelukkig nog op Hazeldonk te staan en met vrij veel gemak reed ik richting de bruisende Randstad. Halféén 's nachts was ik thuis en ging ik eindelijk weer eens een nacht slapen.

De volgende dag, om negen uur werd ik pas weer wakker en keek ik terug op een geslaagde dag. Mijmerdemijmer.

De cijfers
STADION
Ondanks dat het een moderne bak is, is het niet heel erg saai. Het viel mij althans heel erg mee en kon het wel waarderen. De beenruimte was dramatisch, maar de catering was meer dan uitstekend.

SFEER
De sfeer was in het uitvak uitstekend. Bijna 1,500 Barnetfans waren gekomen en dat is uitzonderlijk veel. Er zijn premiershipploegen die gemiddeld genomen nog geen derde van dat aantal meenemen. Continu gezang (Stand up when you're staying up – tot wanhoop van de stewards die graag wilden dat iedereen bleef zitten) en uitbundig gejuich bij doelpunten maakten dit tot een ouderwetse topdag in het Engels voetbal. "Leuk" spreekkoor: "We got the worst council, in the land." (Barnet steggelt al jaren met de gemeente over het stadion.)

WEDSTRIJD
Natuurlijk was het voetbal dramatisch slecht, maar daar gaat het in sport helemaal niet om. Het gaat in de eerste plaats om competitie, om spanning. Er stond heel veel op het spel en dat was voelbaar. Ondanks dat het resultaat er door het verlies van Oxford er helemaal niet meer toe deed was dit een echte degradatiewedstrijd.

CONCLUSIE
Het was een prachtige ervaring. Het stond altijd al op mijn lijstje om een last-day-escape mee te maken en alhoewel het op zich niet zo'n hele spectaculaire was ben ik heel blij erbij geweest te zijn. Historisch gezien is het ook mooi om het laatste doelpunt van Rushden & Diamonds in de league gezien te hebben.