From Europe to Part-Time

[Joost]

From Europe to  Part-time.

Toen wij thuis eindelijk een computer met CD-ROM speller kregen was een van de eerste spelletjes die ik aanschafte FIFA 97. Voor bijna 100 gulden maar ik heb dit spel volledig grijs gespeeld totdat World Cup 98 in de aanbieding kwam. Toen ik het enkele jaren geleden nog eens probeerde te instaleren viel me op hoe ontzettend matig de besturing ervan werkte maar dat maakte destijds de pret er niet minder om. Het spel bevatte een fantastische indoor-football modus waarin iedere overtreding een rode kaart was en het enige doel was de bal naar voren te rammen. Als je dan vlak voor de bal bij de keeper kwam op een knop drukte dacht het spel en de keeper dat de bal van richting werd verandert en dus werd het een goal.

In dat spel zat in de Schotse competitie ook een club genaamd Raith Rovers en die waren altijd heel goed als ik ertegen speelde. Aangezien ik toen nog niet beschikte over het fenomeen Internet heb ik urenlang lopen zoeken op de kaart waar dat nu eigenlijk lag, Raith.
Gevonden heb ik het nooit want Raith is de naam van een Laird die ooit in de buurt leefde. Hun stadion, Stark Park betrokken ze in 1891 en is op een merkwaardige manier aan zijn naam gekomen. Robert Stark was een lokaal politicus en aanwezig bij een wedstrijd van Raith Rovers in 1887. In de Cup wedstrijd begonnen rivaliserende fans te vechten op het veld. Robert Stark bracht de vechtende partijen tot inkeer door een stier los te laten op het veld.

Raith Rovers speelt dus niet in Raith maar  in Kirkcaldy, met bijna 50,000 inwoners de grootste stad in het district Fife. Hoewel gelegen aan oevers van de Firth of Forth is het geen toeristische trekpleister met mooie stranden. De voetbalclub werd opgericht in 1883 en werd professioneel in 1892. Tien jaar later werd het gekozen in de Schotse Football League en na 2 seizoenen in de second division werden ze gekozen om mee te doen in de First Division. In 1910 werd de Schotse Cup final gehaald maar verloren van Falkirk.

Na een derde plaats achter de Old firm in 1922 hobbelde Raith Rovers heen en weer tussen de First en second division. In 1938 werd het kampioen van de second division door liefst 142 goals te scoren in 34 wedstrijden. Dit was ook de tijd dat het toeschouwersrecord werd gevestigd op Starks Park. Ruim 25,000 mensen waren present voor de cup-replay tegen de buren van East Fife. Die buren wonnen zelfs de finale en zijn de enige club uit de Second Division die dat ooit deed.

Tot aan het begin van de jaren 90 speelde Raith Rovers afwisselend in de hoogste twee divisies. In 1993 werd Raith gelijk kampioen van de First Division en promoveerde het weer naar de (nieuwe) Premier League. In dat seizoen volgde gelijk degradatie maar werd wel de League Cup gewonnen en daarmee een plaats in de UEFA Cup. Overwinningen op clubs uit de Faroer en Ijsland zorgden ervoor dat Bayern Munchen de tegenstander was in de derde ronde. Raith verloor thuis (op Easter Road van Hibernian) met 0-2 en verloor ook de uitwedstrijd maar werd wel kampioen en promoveerde wederom naar de Premier League. Met het geld van de gewonnen League Cup finale, de UEFA Cup en van de verkoop van Stephen McAnespie  werd Starks Park gerenoveerd en werd achter beide doelen een identieke grote zittribune gebouwd. Hiermee bleef de unieke L-vormige hoofdtribune bestaan.

In het eerste seizoen handhaafde Raith Rovers zich maar in het tweede seizoen degradeerde het wederom. 5 jaar middenmoot in de First division werden gevolgd door degradatie naar het derde niveau, de Second Division in 2002. Dat duurde maar een jaar en in juli 2003 was Raith Rovers weer terug in de First Division. Het eerste seizoen werd degradatie ontlopen maar aan de start van het tweede seizoen volgde een blunder van jewelste. De broer van Nicolas Anelka, Claude bood iedere club die hem manager wilde laten worden 300.000 pond aan. Raith hapte toe en Claude trok flink wat spelers aan uit de lagere franse divisies. Hoewel Claude en de meeste spelers met kerst alweer waren vertrokken eindigde Raith Rovers met slechts 16 puntjes laatste. Sindsdien probeert Raith Rovers weer terug te keren in de First Division.

De wedstrijd die ik zou gaan bezoek was die tegen East Fife. Een derby die al 20 jaar niet was gespeeld en die nogal wat sentimenten oproept bij de fans van Raith Rovers. Een van de vorige eigenaren van Raith Rovers is nu de eigenaar van East Fife en hij bracht enkele spelers van Raith Rovers naar East Fife.

De trip begon in Keulen waar ik eerst vrijdagsavonds een geweldig concert van Coldplay zag. Toevallig is de drummer van Coldplay afkomstig uit Kirkcaldy en was hij vroeger net als Prime-Minister Gordon Brown regelmatig op de tribunes van Stark's Park te zien. Een goede vriendin is in Keulen blijven hangen en ik kon in haar appartementje tegen het stadion van Fortuna Köln blijven slapen. Zo hoefde ik niet al te vroeg op en was ik erg snel op het vliegveld. Aangekomen in Edinburgh Airport met de bus naar het station in het centrum en daar de Fife-circle train richting Kirkcaldy. Deze trein rijd langs het vliegveld, dan over  de brug en vervolgens een rondje binnen Fife om daarna weer terug te keren. De automatische omroepster riep dus na iedere halte het volledige rondje om: Haymarket-South Gyle-Dalmeny-North Queensferry-Inverkeithing-Dalgety Beach-Aberdour-Burntisland-Kinghorn-Kirkcaldy-Glenrothes-Cardenden-Lochgelly-Cowdenbeath-Dunfermline Queen Margaret-Dunfermline Town-Rosyth-Inverkeithing-North Queensferry-Dalmeny-South Gyle-Haymarket-Edinburgh Waverly. En dan iedere keer ergens anders beginnend.
Het stadion zag je gelijk liggen in Kirkcaldy en na een kort bezoek aan het wat saaie centrumpje zocht ik het stadion op.

Dat de derby leefde was nogal te zien aan te toeloop van supporters. Ik was ruim op tijd bij het stadion maar moest al in een flinke rij gaan staan. De wedstrijd werd zelfs tien minuten later begonnen door de grote hoeveelheid mensen.
Net toen ik binnenkwam en een plaatsje had gevonden kwam de voorzitter van East Fife zijn box binnen. Met veel geel-zwarte accesoires en begon hij gelijk de Raith Rovers fans uit te dagen. De fans werden vervolgens door de mascotte opgestookt en de sfeer zat er gelijk goed in.

De wedstrijd was een nogal eenzijdig verhaal, Raith Rovers viel aan, kreeg gigantische kansen maar scoorde niet. Ik telde zeker 8 enorme kansen voor rust maar alles ging mis. East Fife hield zich vooral bezig met schoppen en niet voetballen. De vorige ervaring met Schotland was stadiontechnische erg goed geweest maar sfeertechnisch een redelijke terleurstelling. Zowel bij Greenock Morton als St. Mirren was het geen gekkenhuis. Ondanks dat er een flinke afstand zat tussen de uit en thuissupporters was het bij Raith Rovers wel een gekkenhuis. De volledige wedstrijd lang stonden de Rovers fans luidkeels achter hun ploeg, zelfs bij zoveel onkunde voorin.

De grootste kans voor rust was een penalty. Klik hieronder voor het resultaat.

http://www.youtube.com/watch?v=MVjtc02I4_Q

Tijdens de rust wilde ik wat gaan drinken. De catering was echter niet voorbereid op een volle South Stand en had slechts 1 van de drie hokjes opengedaan. Ik had geen zin om tot halverwege de tweede helft in de rij te staan en besloot de oude hoofdtribune van dichterbij te bekijken. Deze L-vormige tribune met mooie gevel is opgeknapt in 1999 en een merkwaardig verschijnsel. Een deel heeft houten zitjes en verder naar de hoek zijn er plastic zitjes op het beton geplaatst. Dit alles in blauw wit gestreept. Ook werd in 1999 het asbestdak vervangen door een metalen dak. De tribune loopt allesbehalve parallel aan het veld. Naast deze tribune zijn nog enkele ongebruikte terracing. Aan de andere lange zijde staat een kleine overdekte tribune die tot 2 jaar geleden nog werd gebruikt. Nu ligt er alleen nog een grote vlag en zijn de stoeltjes verwijderd. De capaciteit is daardoor gedaald naar 8,100. Mocht de club de Premier League halen gaat deze vast weer open en is de capaciteit 10,700.

Na rust gaat de wedstrijd verder zoals in de eerste helft. Raith heel veel sterker en ze krijgen wederom een penalty. De keeper ziet de spits alleen op zich af komen, deze gaat langs de keeper en kan de bal in het lege doel schuiven maar wordt neergetrokken door de keeper. De duidelijke rode kaart blijft uit, de penalty zie je hieronder.

http://www.youtube.com/watch?v=J3xk3s8V9J4

Niet lang hierna viel er eindelijk een goal en zoals je kunt verwachten was die voor East Fife. De bal viel voor de voeten van een East Fife speler die de bal rustig in de goal schoot. Raith raakte daarna schitterend de paal en scoorde toen eindelijk de gelijkmaker uit een hoekschop. Gek genoeg ging East Fife daarna wat beter voetballen maar kregen beide teams nog grote kansen. De grootste was voor East Fife. Vanaf 2 meter werd eerst de paal geraakte en de rebound vanaf een meter ging over.

Er waren 3,637 toeschouwers, meer dan bij Inverness - St. Mirren en flink maar dan de normaal 1400 mensen die naar Stark's Park komen.

Na het spektakel mocht ik bij de ticket office een niet opgehaald kaartje ophalen en ging het richting station en Glasgow. Ik passeerde voor de derde en vierde keer die dag Edinburgh Airport en werd in Glasgow opgewacht door Joris. Na een maaltijd bij de TGI zochten we onze bedden op in het Hostel. Ik lag met drie anderen op een kamer, een Indonesier die alleen maar Football Manager speelde, een duitser en een Amerikaan. Die laatste kwam midden in de nacht thuis van het stappen en had nog McDonalds voedsel bij zich. De geur van unionrings vulde kamer en een uur later kwam alles er weer bij hem uit en vulde de geur van kots de kamer. Het bed en de douch waren echter prima en het was goedkoop.

Wie nog de wedstrijdbeelden wil zien kan hier terecht: http://www.raithroversfc.com/cgi-bin/matchdetails.cgi?id=815&type=11

Gezellig Kirkcaldy op zaterdagmiddag


De eerste aanblik van de ground


Mooi inkijkje richting de East stand


Achterkant North stand


South en East Stand


Buitenkant East Stand


Van beneden de heuvel


De north en west stand


Tussen de East en North Stand heb je een mooi uitzicht over de stad en de heuvels


De West (railway) stand


Gele kaart voor de keeper


East stand na de wedstrijd


De Gable


East en South Stand

[Han]

Gezellig Kirkcaldy op zaterdagmiddag




Mooi inkijkje richting de East stand

De eerste foto bevestigt mijn stelling dat vrijwel elke plaatsnaam met twee 'k's aan de overkant waarborg is voor ellende. Ik noem Ormskirk en Kirkby en doe er verder het zwijgen toe.

De tweede foto is prachtige troosteloosheid.

[TeeZee]

Ik ben zeer enthousiast over Raith Rovers, bedankt voor het aanvullen van mijn verlanglijstje. Het mooie van deze foto's is, is dat je ook de omgeving ziet. Op de meeste sites zie je vier tribunes en een facade, maar die vertellen nooit het volledige verhaal.