GroundhoppersNet

Coming soon uiteraard....

Carlisle ligt in een uithoek van Engeland, op een tien kilometer van de grens met Schotland. Een stad waar je dus bijna nooit komt of langsrijdt. Maar op deze goede vrijdag was het zover voor mij. Twee van mijn reisgenoten gingen dezelfde middag naar Morecambe van daaruit is het nog een 100 kilometer naar Carlisle. Helaas hadden we onderweg het nodige oponthoud. De vlucht van Easyjet van Amsterdam naar Liverpool had een twee uur vertraging en er stonden de nodige files ter hoogte van Preston. Maar we arriveerden twintig minuten voor de aftrap in Carlisle. Geen tijd meer voor rondje om het stadion. Maar dat was geen ramp want ik had Brunton Park, het stadion van Carlisle United, ook al eens zonder wedstrijd bezocht.

Na een vluchtig bezoek aan de clubshop stonden we vijf minuten voor de aftrap op de tribune. Behalve een paar krentebollen had ik nog niks gegeten die dag dus na de aftrap eerst ontbijten. De keuze viel op een hamburger, een Scottish pie en een bakje koffie. De hamburger leek het meest op karton en de koffie smaakte naar prut. De pie was wel lekker. Carlisle stond in de middenmoot en speelde enkel nog voor de winstpremie maar Bristol Rovers kon bij een overwinning nog aanhaken voor de plaatsen die rechtgeven op de PO. De eerste helft was erg matig en de 0-0 bij rust was logisch. Het was duidelijk dat Bristol Rovers de beter voetballende ploeg was maar erg gemotiveerd kwam het niet op ons over. Carlisle United prutste maar wat aan en vooral spits Jason Price viel in negatieve zin op. Zijn handelingssnelheid was erug traag en hij leed constant balverlies.

Tijdens de eerste helft stonden we op de staantribune aan de lange zijde, in de pauze verhuisden we naar de staantribune aan de korte kant. Deze "Warwick Road Stand" is de meest opvallende tribune van Brunton Park. Dit komt door het zogenaamde "zaagtanddak" wat je nergens anders in de League kan vinden. We stonden nu vlak achter het doel, het was hier dunner bevolkt dan op de lange zijde maar de aanwezige jongelui waren wel wat enthousiaster qua beleving. De wedstrijd was ook gelijk een stuk leuker, zelfs Jason Price begon goed te spelen. Hij was nog steeds traag maar was nu wel een aanspeelpunt en speelde de bal goed door naar zijn teamgenoten. Verder kopte hij staande op de achterlijn de 2-1 binnen en verdiende de penalty waar de 3-1 uit kwam. Hij kreeg zelfs nog een publiekswissel en gezien de reacties van het publiek is Jason Price door zijn verschijning en speelstijl een echte cultheld op Brunton Park. Het werd dankzij de tweede helft een leuk bezoek aan Carlisle United. We gingen een paar minuten voor het einde weg. Om kwart voor acht werden we namelijk op Merseyside verwacht voor de volgende wedstrijd. 

De foto's houden jullie nog even tegoed, moet ik nog even uitzoeken.

Merseyside? Dat het daar toch echt de Wirral!

Citaat van: Joost op apr 05, 2010, 23:59:47
Merseyside? Dat het daar toch echt de Wirral!

http://nl.wikipedia.org/wiki/Merseyside (http://nl.wikipedia.org/wiki/Merseyside)

Duidelijk, de Wirral is onderdeel van Merseyside :)

In Engeland is er een verschil tussen de indeling in administratieve counties en in traditionele counties.

De administratieve counties vormen de de facto administratieve indeling, de traditionele counties spelen alleen nog in de tradities (zoals county cricket) een rol. Soms vallen ze samen (bijvoorbeeld Kent of Lincolnshire), soms zijn de admi-counties samengesteld uit delen van traditionele counties. Bijvoorbeeld Greater London dat bestaat uit (delen van) de ceremoniele counties Surrey, Middlesex en nog een stel. In London heb je dus ook twee grote cricketgrounds: Lords van Surrey en the Oval van Middlesex.

Ook Merseyside is zo'n administratieve county, opgericht om de agglomeratie Liverpool onder één bestuur te krijgen. Het gebied ten noorden van de Mersey hoorde vroeger bij Lancashire, het gebied ten zuiden van de Mersey, op het Wirral schiereiland, hoorde bij Cheshire.

Citaat van: hgrm op apr 06, 2010, 11:36:16
In Engeland is er een verschil tussen de indeling in administratieve counties en in traditionele counties.

De administratieve counties vormen de de facto administratieve indeling, de traditionele counties spelen alleen nog in de tradities (zoals county cricket) een rol. Soms vallen ze samen (bijvoorbeeld Kent of Lincolnshire), soms zijn de admi-counties samengesteld uit delen van traditionele counties. Bijvoorbeeld Greater London dat bestaat uit (delen van) de ceremoniele counties Surrey, Middlesex en nog een stel. In London heb je dus ook twee grote cricketgrounds: Lords van Surrey en the Oval van Middlesex.

Ook Merseyside is zo'n administratieve county, opgericht om de agglomeratie Liverpool onder één bestuur te krijgen. Het gebied ten noorden van de Mersey hoorde vroeger bij Lancashire, het gebied ten zuiden van de Mersey, op het Wirral schiereiland, hoorde bij Cheshire.

Wel opvallend dat het district Wirral (overheidsinstelling) al jaren shirtsponsor is van Tranmere Rovers.

Is dat niet iets van een touristenbureau ofzo?
Ook in Engeland zijn er talloze formele en informele samenwerkingsverbanden en overkoepelende en onderkoepelende bestuursorganen en -orgaantjes die het allemaal niet overzichtelijker maken.

Vanuit het stadion van Carlisle ben je snel weer op de snelweg M6. Het was nog een uurtje rijden naar Morecambe waar we Joost en Lieven zouden oppikken. Ik gaf nog wat extra gas want ik wou graag op tijd zijn in Birkenhead voor de aftrap. Je kunt natuurlijk geflitst worden maar met vier man is het makkelijk om de boete delen. Vlot waren we in Morecambe waar de heren al vlak bij de afslag stonden te wachten. Het was een stuk rustiger op de weg dan heen en bij Preston waren er nu geen verkeersproblemen. Via de binnenstad van Liverpool en de lange enge tunnel onder de Mersey kwamen we aan in Birkenhead, de stad van Tranmere Rovers. Parkeren ging eenvoudig in een zijstraatje en een half uur voor de aftrap stonden we bij het stadion. De clubshop werd nog even vlug bezocht en we gingen maar eens op de lange kant zitten. Het was vrij zitten, ruimte genoeg bij Tranmere, en aan kaartjes doen ze niet bij Tranmere.

De wedstrijd was voor beide clubs van groot belang. Zeker voor de thuisclub want die stond onder de fatale streep waardoor degradatie naar League Two, het vierde niveau in Engeland, lonkte. Tegenstander Norwich City had minder zorgen. de kanariepietjes stonden bovenaan met een comfortabele voorsprong van negen punten op Leeds United. Promotie was dus al eigenlijk zeker, de vraag was enkel nog wanneer Norwich kampioen zou worden. Prenton Park is een stadion met drie nieuwe tribunes maar omdat de tribunes nogal verschillen in grootte en vorm is het een charmant allegaartje. Wel is het stadion veel te groot voor Tranmere, de capaciteit is bijna 17.000 zitjes maar het gemiddelde ligt rond de 5.500 toeschouwers. Door de naar schatting 2.000 aanwezige fans van Norwich was er bij deze wedstrijd een mooie gate van 6.263.



De eerste helft werd een spektakelstuk, want na een half uur stond de verrassende stand van 3-0 op het scorebord. Na zes minuten al de 1-0 door een dubieuze penalty. In de twaalfde minuut brak een speler van Tranmere door maar speelde de bal te ver voor zich uit. De keeper was echter zo dom om zijn tegenstander toch neer te halen. Rood voor de Norwichkeeper en door de benutte penalty stond het 2-0. Na een half uur maakte een speler van Tranmere hands in het strafschopgebied en schoot daarna raak. De scheidsrechter zag geen hands en keurde de 3-0 goed. Ondertussen speelde Norwich met tien man Tranmere van de mat en zag minimaal drie keer een bal van de lijn gehaald worden. Het was een rare maar zeer vermakelijke wedstrijd.

Norwich maakte in de tweede helft nog wel de 3-1 maar het tempo lag te laag om het Tranmere nog echt lastig te maken. Mooie wedstrijd dus met een redelijke sfeer op de tribunes. Door het strakke tijdschema tussen de wedstrijden was er geen tijd om fatsoenlijk te eten dus was ik weer aangewezen op de stadioncatering. De dubbele cheeseburger met gesnipperde uien was overheerlijk. Al was dat eenvoudig na dat taaie kreng eerder op de dag in Carlisle. Het ciabatta broodje was vers en de burgers waren mals en gaar. Voor de hamburgers kom ik dus nog eens terug bij Tranmere. Het flesje cola smaakte overigens identiek als in elk ander willekeurig stadion.

Na afloop van de wedstrijd nog tanken en toen richting Manchester Sport City waar Joost een hotel had geboekt. Onderweg nog even stoppen bij een Tesco voor de nodige inkopen. Rond middernacht kwamen we aan bij het hotel, gelegen in een behoorlijke pauperbuurt. Ik was behoorlijk gaar na een lange en drukke dag. Sliep dan ook snel in en kon gaan dromen over twee mooie potten voetbal.

Silsden is een dorpje gelegen 20 kilometer noordelijk van Bradford. In de zomer van 2003 bleek het terrein van de plaatselijke voetbalclub niet meer aan de eisen te voldoen. In Engeland worden er namelijk ook in de lagere voetbalcompetities eisen gesteld aan accommodaties van de clubs. Je moet dan denken aan veldverlichting, een minimum aantal overdekte zitplaatsen of een parkeerplaats voor een spelersbus. Nu waren de kosten om het eigen terrein te verbeteren veel te hoog voor de club. De club besloot daarom te verhuizen naar Cougar Park in het nabij gelegen Keighley. Cougar Park is een stadion dat normaal vooral voor rugby wordt gebruikt maar het voldeed ruimschoots aan de gestelde eisen. Keighley is echter een echte rugbystad, behalve een paar pubteams is er geen fatsoenlijke voetbalclub te vinden. Het bestuur van Silsden hoopte om met de verhuizing ook wat extra publiek uit Keighley te trekken. Er wonen ruim 50.000 mensen in Keighley dus enig potentieel zou er wel moeten zijn.

Maar dat gedroomde publiek zou nooit komen. Silsden trekt toeschouwersaantallen die meestal onder de 100 liggen. Blijkbaar is er in Keighley geen interesse in voetbal op niveau 9, ik kan de mensen geen ongelijk geven. Recentelijk kwam dan ook het bericht dat Silsden Cougar Park weer gaat verlaten. Dat is jammer want Cougar Park is zeker een leuk stadion. Deze paaszaterdag was een mooie gelegenheid om nog eens een voetbalwedstrijd op Cougar Park te gaan zien. Verder kon het mooi gecombineerd worden met een bezoek aan het nabij gelegen Burnley. Daar was om 17:30 uur de aftrap van Burnley - Manchester City. Nu had ik eerder dit seizoen Burnley al bezocht voor de wedstrijd tegen Hull City maar het is geen straf om nogmaals naar Turf Moor te gaan.



Ondanks de niet-werkende TomTom werd Cougar Park eenvoudig gevonden. Parkeerruimte is nul-komma-nul maar de parking van de Mac naast de vage Pakibuurt gaf uitkomst. Volgend probleem was het vinden van de ingang. Die was goed verstopt achter het cricketveld. Voor vijf pondjes mocht ik naar binnen, voor nog een pondje kreeg ik ook een programma. Zonder nietjes, die mag je zelf gaan kopen.

Amper publiek dus bij Silsden. Toch is het vreemd om vijf minuten voor de aftrap een stadion binnen te komen en dan te zien dat het nog helemaal leeg is. Uiteindelijk was de officiële opgave dat er 72 betalende toeschouwers waren. Daarvan dus drie Nederlanders en nog meer volk wat speciaal voor het stadion was gekomen. Toch vond ik Cougar Park een bezoekje waard. Het was veel groter dan ik vooraf dacht en de hoofdtribune is een mooi oud beestje. Het geval stort wel bijna in want het hout leek me behoorlijk verrot. Verder aan drie zijden staantribunes met achter het doel een overkapping. Het is allemaal groen en rood geverfd, de kleuren van de rugbyclub.


Het nieuws dat er mensen uit Nederland aanwezig waren ging snel rond. We werden dan ook hartelijk welkom geheten door de speaker. Even later stond de vrouw van de voorzitter voor onze neus. Ze verkocht loten en de te winnen prijs van een doos met bonbons, beschikbaar gesteld door de supermarkt in Silsden. Met zo weinig publiek wordt alles gelijk persoonlijk dus ik durfde dan ook geen nee te zeggen. De uitslag van de verloting heeft mij overigens nog niet bereikt.

De wedstrijd was er een in het kader van de "Vodka North West Counties League" en volgens de kenners is dat het 9e niveau. Hier spelen clubs uit de regio Manchester - Leeds. Het niveau begint dan toch serieus dubieus te worden. Het was dan ook een wedstrijd van een bedenkelijk niveau, al hielp het modderige veld niet erg mee. Mooi figuur was de keeper van de thuisclub. Die zou zo mee kunnen doen in een stripverhaal. Het was een lange slungel compleet met pet en fraaie outfit. Wij gingen lekker in de zon zitten en genoten van het mooie stadion. Op de achtergrond hobbelde de wedstrijd wat verder. We keken de wedstrijd niet uit want we waren graag op tijd in Burnley voor de aftrap.

Is het niet een beetje potsierlijk dat clubs op een dergelijk niveau een verplicht aantal overdekte zitplaatsen moeten hebben? vanaf niveau 7 is er maar een handjevol clubs dat meer dan 500 mensen gemiddeld trekt. Enig idee wat daar de reden van is?

Zouden ze bij Silsden wel eens hebben geprobeerd wat de prijselasticiteit is van een voetbalwedstrijd op niveau 9? Nu ligt het prijspeil in Engeland voor tickjets sowieso hoog maar 5 pond voor een amateurpotje op bedenkelijk niveau vind ik toch best wel veel. Zouden er niet meer mensen komen als dat 2 pond zou zijn? Of gratis?

Ik ga nu wel heel veel vragen stellen, maar ik ben ook wel benieuwd waar deze clubs hun inkomsten uithalen. Recreatief voetbal is volgens mij een onbekend fenomeen binnen clubverband in Engeland, dus contributiegelden komen er niet binnen. De recettes zijn dus ook te verwaarlozen gezien de bezoekersaantallen. Dan blijft alleen sponsoring over. Maar het stadion is ook al niet van henzelf, dus die mogelijkheden zijn ook beperkt. Kortom: waar komen de centen vandaan om de boel draaiende te houden?

Citaat van: ðe waan op apr 15, 2010, 13:29:23
Is het niet een beetje potsierlijk dat clubs op een dergelijk niveau een verplicht aantal overdekte zitplaatsen moeten hebben? vanaf niveau 7 is er maar een handjevol clubs dat meer dan 500 mensen gemiddeld trekt. Enig idee wat daar de reden van is?

Zouden ze bij Silsden wel eens hebben geprobeerd wat de prijselasticiteit is van een voetbalwedstrijd op niveau 9? Nu ligt het prijspeil in Engeland voor tickjets sowieso hoog maar 5 pond voor een amateurpotje op bedenkelijk niveau vind ik toch best wel veel. Zouden er niet meer mensen komen als dat 2 pond zou zijn? Of gratis?

Ik ga nu wel heel veel vragen stellen, maar ik ben ook wel benieuwd waar deze clubs hun inkomsten uithalen. Recreatief voetbal is volgens mij een onbekend fenomeen binnen clubverband in Engeland, dus contributiegelden komen er niet binnen. De recettes zijn dus ook te verwaarlozen gezien de bezoekersaantallen. Dan blijft alleen sponsoring over. Maar het stadion is ook al niet van henzelf, dus die mogelijkheden zijn ook beperkt. Kortom: waar komen de centen vandaan om de boel draaiende te houden?

Terechte vragen waar ik niet direct een antwoord op heb.

Qua eisen voor accommodaties kan Joost misschien iets meer vertellen.

Hoe dergelijke clubs kunnen bestaan is een vraag waar Joost en ik het al vaak over gehad hebben. En best wel nieuwsgierig naar het antwoord zijn.

Op de site van wijlen Tony Kempster (www.tonykempster.co.uk (http://www.tonykempster.co.uk)) is exact te lezen hoe de "ground grading" in elkaar zit. Hierin slaat Engeland/de FA erg door.

In Nederland zijn er voor de hoofdklasse en lager (en volgend jaar voor de topklasse en lager) vrijwel geen regels wat betreft de accomodatie. Niet wat betreft capaciteit, zitplaatsen, overdektheid. Floodlights zijn zelfs niet verplicht.

In Duitsland zijn de regels al strenger (te streng zelfs) vooral wat betreft segregatie.

In België is voor zover ik weet floodlight niet eens verplicht in tweede nationale en zeker niet in derde nationale, om over de rest maar te zwijgen.

In Engeland daarentegen moet je tot niveau kruik over zittribunes, floodlights, parkeerruimte en weet ik niet wat beschikken.Terwijl in Engeland voetbalterreinen vaak privébezit van de club zijn en niet -zoals op het Continent- gemeentelijk bezit. Er is in Engeland dan ook nogal wat kritiek op deze stringente regels die -gezien de bezoekersaantallen- nergens op slaan.

Citaat van: Hugo op apr 15, 2010, 10:57:17

(http://img.photobucket.com/albums/v317/pietjebel/F2010/Cougar10.jpg)

Prachtig en de fantasie prikkelend stilleven.

Citaat van: hgrm op apr 15, 2010, 16:49:48
Op de site van wijlen Tony Kempster (www.tonykempster.co.uk (http://www.tonykempster.co.uk)) is exact te lezen hoe de "ground grading" in elkaar zit. Hierin slaat Engeland/de FA erg door.

In Nederland zijn er voor de hoofdklasse en lager (en volgend jaar voor de topklasse en lager) vrijwel geen regels wat betreft de accomodatie. Niet wat betreft capaciteit, zitplaatsen, overdektheid. Floodlights zijn zelfs niet verplicht.

In Duitsland zijn de regels al strenger (te streng zelfs) vooral wat betreft segregatie.

In België is voor zover ik weet floodlight niet eens verplicht in tweede nationale en zeker niet in derde nationale, om over de rest maar te zwijgen.

In Engeland daarentegen moet je tot niveau kruik over zittribunes, floodlights, parkeerruimte en weet ik niet wat beschikken.Terwijl in Engeland voetbalterreinen vaak privébezit van de club zijn en niet -zoals op het Continent- gemeentelijk bezit. Er is in Engeland dan ook nogal wat kritiek op deze stringente regels die -gezien de bezoekersaantallen- nergens op slaan.

In Tweede in Belgie is de club verplicht om binnen enkele jaren een lichtinstallatie te installeren.

In Engeland zijn ze volstrekt doorgeslagen. Niet alleen de eisen aan stadions (die vind je hier: http://www.thepyramid.info/misc/ground.htm (http://www.thepyramid.info/misc/ground.htm)) maar ook van de health & safety maffia. Daarnaast wordt er vaak met 2 maten gemeten.

Twee mooie voorbeelden, Scarborough ging failliet onder andere omdat ze bij iedere wedstrijd de uitsupporters een apart vak moesten aanbieden waarbij ook nog catering en toilet faciliteiten moesten zijn. Scarborough speelde toen op Conference North niveau waar de aantallen uitsupporters zelden boven de 50 uitkwamen. Toch moest voor iedere wedstrijd een uitvak beschikbaar zijn. Toen Exeter in de Conference speelde en sommige clubs niet meer dan een handjevol fans meenamen mochten die fans gewoon plaatsnemen op de Grandstand, bleef het staangedeelte van het uitvak gesloten en maakten de uitfans gebruik van de faciliteiten voor de thuisfans.

Als St. Helens Town rugby thuisspeelt voor 17500 toeschouwers mag 95% daarvan gewoon staan. Zou de voetbalclub enkele malen promoveren dan zijn in de Championship die staanplaatsen niet meer veilig.

Na de amateurs van Silsden ging het richting Burnley voor de andere kant van het Engels voetballandschap. Namelijk de glitter en glamour van de Premier League. Nu valt dat betreft Burnley nog wel mee, het is de kleinste stad van de PL (73.500 inwoners) en waarschijnlijk ook de club met de kleinste begroting. Maar tegenstander Manchester City is tegenwoordig wel heel veel glitter en glamour. Het is ongeveer de rijkste club ter wereld en deze avond stonden dan ook alle sterren op het veld. Carlos Tevez, Adebayor, Craig Bellamy en Vincent Company en in de persoon van manager Roberto Mancini zat er ook nog een ster op de bank.

In oktober 2009 was ik ook al in Burnley geweest, toen wonnen ze nog van Hull City. Dat was nog de fase dat Burnley alle thuiswedstrijden won en daarom veilig in de middenmoot van de Premier League stond. Inmiddels is alles anders geworden voor Burnley. De thuiswedstrijden worden nu ook verloren, ook tegen aartsrivaal Blackburn Rovers een week eerder. Manager Owen Coyle stapte over naar Bolton Wanderers en in de uitwedstrijden worden helemaal geen punten gehaald. Slechts één schamel puntje pakte Burnley uit en dat was tegen.... Manchester City. Op de ranglijst staat enkel Portsmouth nog onder Burnley, na een enkel jaartje Premier League dreigt de degradatie voor de sympatieke club uit East Lancashire.



De belangen waren dus groot voor Burnley maar ook voor tegenstander Manchester City. De rijke eigenaren uit Abu Dhabi willen de Champions League winnen en niets minder. Maar voorlopig moet Manchester City zich eerst maar eens kwalificeren voor de Champions League, dat kan dit seizoen enkel nog door vierde te worden. City ligt op koers maar een overwinning blijft nodig. Het zou wel eens leuk zijn dat er een Engelse club anders dan Chelsea, Arsenal, Liverpool of Manchester United in de Champions League speelt. Waarschijnlijk gaan de Spurs of Manchester City dit seizoen Liverpool wippen.

Door het bezoekje aan Silsden was ik vrij laat in Burnley en het vinden van een parkeerplekje voor de Skoda Fabia viel niet mee. Best een lekker wagentje overigens. Na het parkeren was er nog net tijd om het kaartje op te halen en om de onvermijdelijke Cheeseburger naar binnen te werken. Toen was het al tijd voor de aftrap. Ik zat helaas op dezelfde tribune als de vorige keer. Toen ik s'morgens telefonisch mijn ticket bestelde waren er enkel nog tickets voor de Jimmy McIlroy Stand verkrijgbaar. Een stadion voor de tweede keer bezoeken is altijd leuk maar dan ga ik altijd graag op een andere tribune zitten.

Was het voor de wedstrijd nog droog, al snel na de aftrap begon het gigantisch te regenen en het werd niet meer droog. Ik hoopte vooraf op een spannende wedstrijd maar die hoop was heel snel voorbij. Na zeven minuten stond het 0-3 en was het einde wedstrijd. Achtereenvolgens Adebayor, Bellamy en Tevez profiteerden van gestuntel bij Burnley. Na 20 minuten kopte Viera de 0-4 binnen en een klein gedeelte van het publiek ging al naar huis. Waarschijnlijk de mensen die na de promotie vorige zomer een seizoenkaart gekocht hebben.



Voor de mensen die overbleven was er niks meer over. Degradatie leek onvermijdelijk, de regen kwam met bakken uit de hemel, vorige week verloren van aartsvijand Blackburn Rovers en nu, let op de flauwe woordspeling, werden ze afgedroogd door Manchester City. Maar het publiek deed wat veel fans doen als alles verloren lijkt, en dat is zingen. De fans bleven de rest van de wedstrijd zingen en zorgden samen met de aanhang van City voor een geweldige sfeer. Wat dat betreft was het genieten op Turf Moor. Als pleister op de gapende wond scoorde Fetcher in de 71e minuut nog wel de eretreffer. Maar toen stond het al 0-6. In de pauze begon het publiek al massaal "Call it off, call it off" te zingen en daar was best wat voor te zeggen. Want in de tweede helft viel er eigenlijk niet meer te voetballen. Overal op het veld lagen plassen water. Een krant had de volgende morgen dan ook de toepasselijke kop "Surf Moor" boven het wedstrijdverslag staan.

Helemaal doorweekt ging ik weer terug naar de auto, de snackcaravan met lekkere hamburgers heb ik dit keer maar genegeerd. De route ging binnendoor naar Halifax. Dat is best een mooi stukje rijden. Het gaat door een prachtig heuvellandschap. Onderweg veel dorpjes waar allemaal verlaten fabrieksgebouwen staan. Voor de liefhebbers van vervallen industrie is deze regio het walhalla. Vanaf Halifax was het allemaal snelweg, via de M62 en M1 kwam ik uit in Chesterfield, waar mijn reisgenoten geduldig bij de Mac zaten te wachten. Zij waren s'middags naar Chesterfield - Rochdale geweest.  Vlot waren we bij het hotel in Luton. Op zondagochtend vlogen we, nu wel keurig op tijd, terug van Luton naar Amsterdam. Einde van een mooie paastrip met genoeg doelpunten en mooie stadions. Vier wedstrijden in twee dagen is niet iets wat ik elke trip wil doen. Maar dit keer kwam het allemaal goed uit en was het prima te doen.