Het vinckjaar zit er al even op en met het naderen van 31 december eens tijd om terug te blikken. Ik heb even getwijfeld om corona helemaal buiten beschouwing te laten, aangezien we volgens mij allemaal corona moe zijn. Echter is het onmogelijk om het te negeren. Simpelweg, omdat het juist bij vincken de boventoon voert. In ieder land hebben ze hun eigen regels en maatregelen en dat maakt het er niet makkelijker op…
Zoals men dat in Brabant zegt kwam het jaar langzaam op gang met slechts twee wedstrijden in de eerste 150 dagen waarbij er ook nog allerlei restricties golden. Bij NEC – De Graafschap moest de test stok zelfs drie keer in mijn neus. Het was echter voor een hoger doel, want als de testen goed verliepen zou er spoedig weer fans toegelaten worden. Althans dat was de belofte, maar de politiek besloot anders…
Het was een voorbode op wat zou volgen. Veel onzekerheid en constant veranderende spelregels om landen en stadions binnen te mogen. Het werd ook een beetje de sport om de landen te vinden die wél toeschouwers binnen lieten. Zo werden in de zomermaanden Luxemburg (1x), Hongarije (Nederland – Tsjechie), Oostenrijk (twee wedstrijden) en Denemarken (6 wedstrijden) aangedaan, waarna er op steeds meer plekken toeschouwers binnen gelaten werden.
Uiteraard nog wel met maatregelen die zelfs in dezelfde regio’s anders geïnterpreteerd werden. Zo was op Sicilie bij Palermo de horeca ‘gewoon’ geopend, maar bij Catania gesloten. En werd een amateurwedstrijd in Taormina op het laatste moment zonder publiek gespeeld, terwijl een eindje verderop er wel toeschouwers welkom waren.
En toen besloot Nederland vanaf eind september de quarantaine verplichting voor reizigers uit de UK te schrappen. In een tijdsbestek van twee maanden maakte ik vijf trips (4x Engeland, 1x Schotland) naar het Verenigd Koninkrijk en steeds waren de regels rondom het reizen weer iets anders. Wat wel hetzelfde bleef, was de desinteresse van de Britse en Nederlandse douane. Ondanks allerlei verplichte formulieren, vaccinatie bewijzen en/of testbewijzen waren de douanes enkel geïnteresseerd in je paspoort. Daarmee degradeerde de verplichte formulieren en bewijzen slechts tot een bureaucratische rondslomp.
Bij laatste trip naar Engeland, en tevens de leukste trip van het jaar, zagen we vanuit de kroeg de Omikron variant oprukken en schoten de overheden massaal weer in de paniekstand. Na twee jaar covid kunnen ze deze gezondheidscrisis nog steeds niet op waarde schatten en was het wachten op maatregelen waarin de sport en het voetbal weer onnodig hard getroffen zou worden.
Terwijl in Nederland er nergens meer toeschouwers welkom waren, maar we nog wel gewoon met z’n allen in de kroeg naar Verstappen mochten kijken, maakte ik nog een laatste trip maken naar Spanje. Daar kon en mocht alles gelukkig nog wel. Zij het met een mondkapje op, maar in de blessuretijd van een 2e corona jaar is dat niet meer zo erg.
Tot slot de cijfers en wetenswaardigheden
- 55 wedstrijden
- 43 stadions (38 nieuw)
- 11 landen (2 nieuw, Denemarken & Hongarije)
- Er waren 12 covid testen nodig om te kunnen reizen/wedstrijden te bezoeken (ondanks een vaccinatie)
- Voor het eerst werd er geen wedstrijd in Duitsland bezocht
- Ik zag PSV vaker in het buitenland op verplaatsing voetballen dan in eigen land
- 57/92, ik kon dit jaar 9 clubs/stadions bijschrijven richting de befaamde 92
