Leuke lijstjes, foto's en affiches hier.
Mijn eigen statistieken en top-5:
Ik zag 71 wedstrijden in 48 stadions, waarvan 33 nieuwe stadions, in 7 verschillende landen.
5. Brera Calcio - FC United of Manchester 1-3 op 6 april In het eerste jaar van de onvolprezen Fenix Trophy stuitte FC United in de groepsfase op Brera Calcio uit Milaan. Het zorgde voor een kleine invasie van
Mancunians, die in het verleden jaarlijks Europa doorkruisten voor Manchester United en dat nu op een andere niveau kunnen continueren.
Dit in combinatie met het decor van de Arena Civica in het hart van Milaan deden me besluiten dat ik hierbij wilde zijn. Het werd een unieke avond op een unieke locatie. De fans van de latere toernooiwinnaar zorgden de hele wedstrijd voor sfeer en de gastvrijheid van de sympathieke thuisclub maakte het verhaal helemaal af.
4. Osasuna - Athletic Club 1-3 op 3 januariHet kalenderjaar begon traditiegetrouw onder de Pyreneeën waar, een dag na een dubbel in Catalunya, koers werd gezet richting Nafarroa/Navarra. Voor de tweede keer ging ik een thuiswedstrijd bezoeken van de club met misschien wel de mooiste naam in het mondiale betaalde voetbal, maar dit had nog aardig wat voeten in de aarde. Corona waaide namelijk nog rond en een week van tevoren besloot de Spaanse bond plots dat nog maar 75% van de stadioncapaciteit gebruikt mocht worden. Osasuna bedacht dat alle genodigden hun kaartjes moesten inleveren zodat iedereen die betaald had naar binnen kon. Volgens mij werd er aardig gesjoemeld met de capaciteit want ik zag nauwelijks lege plekken, maar ik zal de laatste zijn die daarover klaagt, want ik hoefde gelukkig niet voor niets naar Pamplona te reizen.
Athletic is niet bepaald populair in een deel van Navarra en dat komt met name omdat ze vanwege het beleid continu zoeken naar jonge Navarrese talenten, dit aangezien Navarra bij Baskenland hoort. Vaak gaat dat via partnerclubs zoals Txantrea, gevestigd in Pamplona maar de talenten gaan naar Bilbao, en daar zijn ze bij Osasuna niet bepaald blij mee.
Iker Muniain is een van de vele Navarrezen die voor Athletic speelt en werd als aanvoerder, man in vorm en supporter van Athletic dan ook constant uitgefloten. Voor de jonge Navarrees Oihan Sancet was het 'rode leger' achter het doel een stuk milder. Maar laat het nu net deze speler zijn - die in de jeugd nog voor Osasuna speelde - die de wedstrijd met een hattrick besliste in het voordeel van Athletic.
Osasuna bezocht ik eerder in 2012. Destijds torende de hoofdtribune nog boven de rest van het stadion uit. Recentelijk werd het stadion gerenoveerd en werden alle tribunes - behalve de hoofdtribune - verhoogd en kreeg het stadion een omhulsel, zoals veel Primera stadions recentelijk kregen. Het oude stadion had uiteraard meer charme en karakter maar de verbouwing heeft geen invloed op de sfeer gehad. Ook deze avond bewezen de fans, onder aanvoering van de 'Indar Gorri' achter het doel dat er bij weinig clubs meer passie op de tribune zit. Deze avond was het echter niet genoeg voor drie punten tegen de gehate buurman.
3. Ternana Calcio - US Lecce 1-4 op 5 aprilItalië is een beetje oververtegenwoordigd in deze top-5, maar in dezelfde trip als die van Brera bezocht ik de dag van tevoren Ternana. De competitieplanner was namelijk zo vriendelijk om, gelijktijdig midweeks met de Fenix Trophy, een midweekse Serie-B ronde in te plannen. Zo vloog ik 's ochtends naar Rome om 's middags te arriveren in Terni, een typisch provinciestadje waar geen toerist te bekennen is, en dat is ook wel begrijpelijk want er is niets te zien.
Dat geldt natuurlijk niet voor ons voetbaltoeristen want het Stadio Libero Liberati is bijna een must-visit. Dat ik dit nu kon combineren met de Arena Civica kon bijna niet beter, al ligt Terni niet naast Milaan en moest er best wat gereisd worden. De reden dat Ternana redelijk bovenaan de wishlist stond is dat er verbouw/nieuwbouwplannen zijn. Hoe concreet dat is daar heb ik geen idee van, maar dat ik deze niet wilde missen dat wist ik wel, en in niets stelde het stadion teleur.
De sfeer was naar goed Italiaans gebruik uitstekend dankzij de ultra-support en daarin bleven de uitfans uit Lecce niet achter. De latere kampioen, afkomstig ver uit de hak van de laars, bracht ruim 400 supporters mee op een woensdag die enkel zo'n zeven uur moesten reizen. Ze werden rijkelijk beloond want de wedstrijd was eenzijdig en resulteerde in een gemakkelijke uitzege.
2. Royale Union Saint-Gilloise - SC Braga 3-3 op 13 oktoberBij iedereen die USG in 2022 bezocht komt de club voor in het top-5 lijstje en dat onderstreep ik graag. Wat er sinds de promotie gebeurt is ongelofelijk, en nog meer wat er sinds de zomer gebeurde. Nadat in de belachelijke play-offs de titel werd verspeeld aan Club Brugge besloot succestrainer Mazzu te vertrekken naar buurman en rivaal Anderlecht, daarom verwachtte iedereen een bijzonder moeilijk seizoen.
Niets is minder waar en ondertussen presteert Union onder voormalig assistent Geraerts zelfs beter dan in haar eerste seizoen terug in de Eerste Klasse. Hoe lang het sprookje blijft duren weet niemand, maar de doelstelling is overduidelijk om een blijvertje te worden.
Het prachtige Dudenpark draagt natuurlijk bij aan de charme maar voor Europese wedstrijden voldoet het stadion niet aan de eisen van de UEFA Maffia. Daarom moest er worden uitgeweken naar Leuven, voor mij geen ramp want dit was nu net een stadion dat ik nog nooit bezocht had. Van tevoren was ik sceptisch maar Den Dreef viel me toch behoorlijk mee. Een groot aandeel daarin hadden de formidabele supporters die onder leiding van de
Union Bhoys hun ploeg maar bleven aanvuren, ongeacht de stand. O.a. het
'Bruxelles, ma ville' en
'Hissez haut, les drapeaux' rolde hier net zo makkelijk van de tribunes af als in het Marienstadion.
De wisselwerking met de spelers was fantastisch en het is mede daardoor dat Union al meerdere malen vanuit kansloze positie terug wist te vechten. In een bijzonder open wedstrijd van hoog niveau keek Union halverwege tegen een 1-3 achterstand aan maar werd deze na rust vakkundig weggepoetst met het voetbal waar Union inmiddels bekend om staat. Uiteindelijk werd Union groepswinnaar en wacht in maart een wedstrijd bij de laatste 16, helaas deze keer niet in Leuven maar bij buurman Anderlecht. Tot die tijd blijft het genieten van USG in de competitie en wie weet krijgt het sprookje dit seizoen wel een gepast einde.
1. Team Altamura - FBC Gravina 1-1 op 23 septemberDe derby della Murgia. Tot enkele dagen vooraf had ik er nog nooit van gehoord. Een van de leukste elementen aan groundhoppen en reizen in het algemeen vind ik het 'ontdekken' van nieuwe plaatsen en culturen. Zo boekte ik een retourvlucht naar Puglia tijdens een interlandweekend en zag ik wel wat er op mijn pad zou komen. Na veel geschuif in de laatste dagen bleken Altamura en Gravina hun derby in de Serie D naar vrijdagavond te hebben verplaatst, het zorgde dat ik me aardig moest haasten om op tijd in Altamura te zijn maar dat kwam goed.
Wanneer de verwachtingen laag zijn kan het eigenlijk alleen maar meevallen. Wat ik hier moest verwachten wist ik totaal niet maar het viel niet mee, het was echt overweldigend. Ik was op tijd bij het stadion en waar ik deze trip voor wedstrijden in halflege stadions geen kaartje meer kon kopen, kon ik voor deze - later uitverkochte - wedstrijd gewoon aan het loket een kaartje kopen en naar binnen wandelen.
Voor alle aanwezige supporters was dit overduidelijk een bovengemiddeld interessant affiche en de ultras van de thuisploeg hadden dan ook een leuke sfeeractie met veel vuurwerk voorbereid. Ook de supporters van Gravina bleven geregeld potten afsteken en waren continu te horen. Zoals verwacht was het gezang aan twee kanten onophoudelijk en in deze wedstrijd was de passie en intensiteit echt voelbaar.
De wedstrijd kende een grote anti-climax voor de thuisfans die de bezoekers in de laatste seconde nog gelijk zagen maken. Altamura werd zodoende de morele verliezer maar het deed niets af aan de geweldige ervaring, mijn tweede Italië trip van het jaar kon niet beter beginnen.
- - - - - - - - - -
OverigVerder nog noemenswaardig waren de amateurderby Olympia-Volharding die voor het eerst sinds 1974 weer in competitieverband werd gespeeld, de prachtige hoofdtribune van VVO Velp die eindelijk bezocht werd, de Kranenmortelderby die ik voor de tweede keer zag, het idyllische terrein naast de kerk van OKSV dat eindelijk werd afgestreept, het prachtige sportpark van Achates dat weer eens bezocht werd, de kampioenswedstrijd van Volharding bij Vianen Vooruit, voetbal op het universiteitsterrein in Nijmegen en zo verder. Zo blijf ik me in Nederland ook niet vervelen.
Daarnaast werden in het buitenland nog o.a. het Motodrom in Halbemond bezocht, bezocht ik eindelijk Tolka Park met de Dublin Derby en deden we Drogheda er nog achteraan op dezelfde dag, werd eindelijk Genk bezocht met de derby tegen STVV en sloot ik het jaar af met drie Engelse wedstrijden.
Al met al geen redenen om ontevreden te zijn al smaakt elk bezoek altijd weer naar meer.