Sunderland AFC - West Bromwich Albion 2-3

Gestart door Peenvogel, apr 20, 2011, 10:25:05

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Peenvogel

Op mijn verjaardag een reisje naar Engeland gemaakt. De kleine man was logeren dus papa en mama aan de zwier op het door hen geliefde eiland. Volledige verslag staat op mijn website. Hier een greep uit de foto's.







Vanuit het centrum zie je het stadium of light al liggen. Sunderland speelde maar liefst 100 jaar op Roker Park. Van 1897 tot 1997 was dat de thuishaven van The Black Cats.



Op weg naar het stadion.





Burgervans in overvloed.



Het was nog rustig bij het stadion. Logisch, iedereen zat in de pub. Wij dus ook.



Recht tegenover het stadion was het al een drukte van jewelste bij de pub.



West Bromwich all-girl harde kern.



Sunderland, zoals een groot deel van Noord-Oost Engeland, heeft een kolenmijn-traditie die eeuwen teruggaat. In 1923 beleefde deze industrie zijn hoogtepunt toen er niet minder dan 170.000 mijnwerkers in het graafschap Durham werkten. Uit heel Engeland, maar ook uit Schotland en Ierland, werkten mannen onder erbarmelijke omstandigheden in de kolenmijnen.

Na de tweede wereldoorlog daalde de vraag naar kolen als brandstof en dit leidde tot veel werkloosheid in de regio. De laatste kolenmijn, wearmouth colliery, sloot in 1994 en op deze plek staat het Stadium of Light. Als eerbetoon aan het verleden van dit gebied staat er voor het stadion een mijnwerkerslamp (een zogenaamde Davy-lamp) en een Colliery-wheel.





Het Stadium of Light heeft een capaciteit van 49.000 man en is na de stadions van Manchester United, Arsenal en aartsrivaal Newcastle United het vierde grootste clubstadion in Engeland.



Het monument van Bob Stokoe, de manager onder wie Sunderland in 1973 de F.A. Cup won.





Tussen de patserbakken van de spelers nog een mooi standbeeld.







Het Stadium of Light is vernoemd naar het stadion van Benfina 'Estadio dá Luz' wat hetzelfde betekend.



Tijd om naar binnen te gaan.



Gespannen gezichten die zien hoe Everton bij Wolves wint.






Ha'way the lads.



Je zoekt een plaatsje in de zon. Er kwamen 41.000 man op deze wedstrijd af. Sunderland leek even hoge ogen te gaan gooien in de Premier League dit seizoen. Totdat men Darren Bent aan Aston Villa verkocht, prompt werd er geen wedstrijd meer gewonnen. Sterker nog, de voorgaande vier wedstrijden had de ploeg geen doelpunt gemaakt.





Goal, 1-0 voor Sunderland. Een eigen doelpunt van Shorey na 10 minuten spelen.





Heel lang konden ze niet genieten van de voorsprong. Hier wordt het na 28 minuten spelen 1-1 tot grote vreugde van de fans van WBA die een paar meter naast ons zaten en voor een geweldige sfeer zorgden.





Toch zou Sunderland met een voorsprong gaan rusten. Deze vrije trap gaat twee minuten na de gelijkmaker stijf in de kruising.



Feestvierende Sunderland spelers met West Bromwich fans op de rug gezien.



In de rust even wat dichter naar het veld gegaan voor wat foto's.



De tribune waar wij zaten.



Na rust was Sunderland helemaal de weg kwijt. Na 9 minuten in de tweede helft is het alweer gelijk. 2-2.



Dit tot grote ergenis van deze mini-hooligan die door zijn vader een paar keer terecht werd gewezen na het maken van het 'wanker' sign naar het uitvak.



En dan gebeurt 20 minuten voor tijd het onvermijdelijke. Alweer een goal voor West Bromwich. Je kon er op wachten qua veldspel.



Harde cijfers.



Met de moed der wanhoop probeert Sunderland nog wat te forceren. Het mocht niet baten. Wat opvallend was, was dat er direct na de 2-3 al heel veel fans het stadion verlieten. Het uitvak, dat sowieso in topvorm verkeerde qua gezang zette nog maar eens een keertje aan voor wat liedjes.



Metrohalte St. Peters was dicht dus we moesten naar het Centraal Station lopen.



Met een nederlaag op zak lopen de Mackems over de Wearmouth Bridge naar het centrum.