St Mirren v Hamilton Academical

Gestart door TeeZee, feb 20, 2009, 15:04:58

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee

St Mirren v Hamilton Academical
27 december 2008

Een dag na Boxing Day zou Hamilton Academical op bezoek komen bij St Mirren, dat nog slechts twee keer op Love Street zou aantreden. Love Street is een oud stadion met vier verschillende tribunes, maar zou het dus niet lang meer maken. Op het moment van schrijven zijn de bulldozers al bezig om dit stadion te vernietigen. Een deel zal niettemin voortleven, in ieder geval een dak en enkele stoeltjes worden overgenomen door het redelijk nabijgelegen Greenock Morton. Cappielow Park wordt t.z.t. een beetje Love Street.

De reis naar Schotland werd al een dag eerder aanvaard, na de Greater Manchester derby Hyde United v Stalybridge Celtic op Boxing Day te hebben aanschouwd. Het hotelletje lag in een plaatsje genaamd Irvine, dat nabij de zuidwestkust van Schotland ligt. Het was een reis van enkele uren en heel even schoot door het hoofd om een alternatieve route te nemen, om zo te kunnen genieten van wat prachtige Zuid-Schotse natuur. Zoals gezegd schoot dat slechts heel even door het hoofd, want gezien de tijd van het jaar werd het al voor vijf uur pikdonker.

Irvine

De navigatie leidde ons netjes naar Irvine, maar makkelijk te vinden was het hotel niet. Na enkele rondjes dwalen wisten we dan toch de deurbel te vinden. Een jongedame deed open en stelde zich niet voor als de eigenaar, maar als gast van de accommodatie. Ze wist niet waar de eigenaar was, maar wist wel waar onze sleutels lagen. We moesten zachtjes doen, want ze was daar met haar gezin en de kinderen sliepen op dat late tijdstip. Onze kamers bleken zich in een bijgebouw in de tuin te bevinden. Het zag er op het eerste gezicht prima uit.

Verkleumd als ik was, de winter sloeg rond kerst 2008 aardig toe in West-Europa, draaide ik de kachel meteen helemaal open. Zonder enig effect. Dan maar de douche opendraaien. Er kwam water uit, maar dat bevroor. Nu zien ijspegels er prachtig uit, maar toch leek het op dat moment een goed idee om contact te zoeken met de eigenaar middels een telefoontje. Binnen vijf minuten was de goede man ter plaatse.

De eigenaar moest de vlonder van het bijgebouw op om de boiler te bekijken. Wij moesten onze kamers verlaten, want hij wilde liever niet dat mocht hij er vanaf lazeren, wij dat zouden zien en hem zouden uitlachen. Tuimelen deed hij niet, maar de mondhoeken trokken ook niet bepaald naar de beide oorlellen. De boiler was kapot. Out of service, off, P-P. We kregen een aantal opties voorgelegd en eentje daarvan was dat hij een ander hotel zonder extra kosten voor ons zou regelen.

Ed de Goey

Even later reden we achter hem aan richting ons nieuwe hotel. Dat hotel laat zich het beste omschrijven in het Ed de Goey-Engels: "little nose of the salmon" en vooral "falling with our noses into the butter". Kortom, voor £20 (destijds ongeveer €20) belandden we van de noordpool op een bountyeiland. Crisis, wat heb ik die nacht goed geslapen.

Bij het krieken van de dag, een prachtige maar nog steeds koude dag, reden we naar een tankstation. Omgerekend voor ongeveer 90 cent getankt, dat voelde even als Paris Hilton die een hele lauwe zonnebril aanschaft voor een 5-cijferig bedrag. St Mirren was niet al te ver rijden en dus kon er nog even gehopt worden. Er werd gekozen voor een werkelijk prachtige route, die bij daglicht tenminste zichtbaar was. Onderweg gebeurde er van alles, het hoogtepunt was een vrouw, gezegend met een Amerikaans welvaartsfiguur, die vol inreed op een dure audi die rechtsaf sloeg. We besloten maar even om te keren en de opstopping niet af te wachten als gevolg van dit vrij sterke staaltje bumperkleven voor gevorderden.


Ayr United

Het absolute hoogtepunt vond plaats in het plaatsje Ayr. Ayr heeft een voetbalclub met de orginele naam Ayr United. Ayr zou die dag een wedstrijd spelen. Die wilden wij niet bezoeken, maar wel het stadion bekijken. Somerset Park is een old school stadion met veel authentieke details. Op funda.nl betekent zo'n zin dat het een bouwval is, rijp voor de sloop en alleen geschikt voor mensen met een universitair diploma klussen. Voor veel groundhoppers, waaronder ondergetekende, betekent dit dat het stadion een bouwval is, rijp voor de sloop, maar tegelijkertijd het hart wagenwijd openzet.


Somerset Park ligt in een ietwat desolate omgeving, maar onder een helderblauwe lucht deed het heel open en fris aan. Achterom kun je een stukje omhoog lopen, en dan kijk je prachtig uit op het stadion dat iets lager ligt. De digitale fotocamera's werden tevoorschijn gehaald, toen we werden teruggefloten door een Schotse. We moesten eerst toestemming vragen voordat we verder zouden gaan met dit criminele gedrag. Okee...

We ontmoetten ene John. Althans, dat denk ik. Want John praat Schots. Zwaar Schots. Om een idee te geven van hoe lastig Schots soms te verstaan is, raad ik je aan om in gedachten Hangul, Hebreeuws en Limburgs te mixen. Zo klinkt het ongeveer. Desalwelteplus was John heel aardig, want hij liet ons het stadion in. Ik vroeg hem wat over de capaciteit van het stadion en kreeg drie verschillende antwoorden. Engels met een Hollands accent klinkt blijkbaar ook als een combinatie van Hangul, Hebreeuws en Limburgs. Op mijn vraag of we even rondom het veld mochten lopen om iedere vierkante centimeter te fotograferen (niets meer, echt niet) kreeg ik tot twee maal toe een antwoord dat leek op "nee", maar het bleek geen probleem te zijn. Crisis, wat een moeizaam maar leuk gesprek.


Het veld was nogal berijpt, wat er leuk uitzag. We twijfelden nog even of we niet liever naar de wedstrijd van Ayr zouden gaan, maar gezien de laatste kans om Love Street te bezoeken, werd de conclusie getrokken dat Ayr United op de verlanglijst gezet ging worden. Enkele uren later zou de wedstrijd afgelast worden wegens een bevroren veld.

Greenock Morton

Na Ayr reden we via Greenock naar St Mirren. Greenock Morton is vooral bekend van de beroemde foto van Stuart Clarke: een jonge Mortonfan in de zeikregen bij een bushokje, met op de achtergrond de havenindustrie van Greenock. Die foto heet "cry for home". Mortons stadion, Cappielow Park, is vooral bekend van de foto's waarbij je op de achtergrond altijd kranen ziet staan. Op geen enkele foto lijken die kranen hetzelfde te staan. Helaas lukte het niet om het stadion binnen te komen, het zat potdicht en er was niemand aanwezig. Daarom werd ook dit op de verlanglijst geschreven en werd de reis voortgezet richting het hoofddoel van die dag.


Love Street

Veel te vroeg, want brrrr koud, parkeerden we de auto dicht bij Love Street. De tickets werden opgehaald en er werd een klein rondje door het stadje gelopen. Er was nauwelijks iets te doen, het enige dat nog in de buurt kwam van een bezienswaardigheid was een bevroren fontein. Ik maakte er geen foto van.


Love Street bestaat uit vier verschillende tribunes, waarvan de oude Main Stand er bovenuit steekt. Zoals zovaak bij oude stadions is niet iedere tribune even oud, waardoor ze er allemaal anders uitzien. Dit geeft een stadion een eigen identiteit, veel meer dan wanneer een ground in 1x uit de grond gestampt wordt volgens een strak ontwerp. Het enige "gouwe ouwe" dat miste was een gable.


De tribune waar wij op zaten was duidelijk de nieuwste, met moderne plastic stoeltjes op beton. Dat beton zorgde er voor dat de kou steeds verder je benen in trok, in combinatie met een koude Schotse wind. Heb ik geklaagd over de kou? Ja. Heb ik me aangesteld? Ja. Ga ik er nu nog even verder over door? Jawohl. Het was dit keer zo erg dat ik pas weer opwarmde in het hotel te Gretna, maar pas nadat ik een hete douche genomen had. De temperatuur op mijn kamer was 30 graden (kachel stond bij aankomst al op het maximum). Normaal vind ik dat niet te harden, nu vond ik het slechts in de buurt komen van "net warm genoeg".


De wedstrijd eindigde in 1-0 door een doelpunt van Dargo in de 79e minuut. Het bleek het allerlaatste doelpunt te zijn geweest op Love Street, een week later werd er doelpuntloos gelijk gespeeld.






Naschrift. Later hoorde ik van een collega van mij, die van oorsprong Schots is, dat zijn opa ooit voorzitter was van Hamilton Academical. Dus hij vond het wel leuk dat ik 'zijn' club heb zien spelen.

Han

Gelukkig zijn er dus nu ook frááie foto's in omloop van Love Street, tenzij ik eerdere bijdragen gemist heb. Mijn serie aldaar is op de hooftribune na mislukt. Van Greenock Morton heb ik van diezelfde dag vrees ik nog wel twintig foto's liggen maar ik ga jouw topic daar niet mee bezoedelen.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Hielke

Mooi! Ik hou van dit soort verhalen, waarbij je na afloop een onverstaanbare Schot probeert te imiteren en je afvraagt hoe een bevroren fontein er uit ziet.

TeeZee

In mijn herinnering heeft hgrm een foto van die fontein, maar het zou kunnen dat die herinnering wat vertroebeld geraakt is in de tijd. Het is ook al weer zolang geleden, ik herinner me echt niets meer van de wedstrijd. Toch is de kans groot dat hij 'm heeft, want hij fotografeert vrij fanatiek.

Dat de foto's redelijk gelukt zijn, is vooral te danken aan het weer. Hele heldere lucht en een mooie zonsondergang maken je foto's al snel mooi, niettemin was het vrij lastig fotograferen omdat het deels tegen de zon in moest.

Joost

Citaat van: TeeZee op feb 20, 2009, 19:13:47
In mijn herinnering heeft hgrm een foto van die fontein, maar het zou kunnen dat die herinnering wat vertroebeld geraakt is in de tijd. Het is ook al weer zolang geleden, ik herinner me echt niets meer van de wedstrijd. Toch is de kans groot dat hij 'm heeft, want hij fotografeert vrij fanatiek.

Dat de foto's redelijk gelukt zijn, is vooral te danken aan het weer. Hele heldere lucht en een mooie zonsondergang maken je foto's al snel mooi, niettemin was het vrij lastig fotograferen omdat het deels tegen de zon in moest.
Paisley is inderdaad een vrij nietszeggende plaats. De lokale pizzeria was wel erg goed.