Hoofdmenu

Maleisie

Gestart door Aaron Harder, sep 14, 2009, 11:22:34

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Aaron Harder

13 maart 2009

Eindelijk kon ik weer een keer naar een voetbalwedstrijd toe. Een week lang in Kuala Lumpur verblijven was net lang genoeg om een wedstrijd in de "Liga Premier Malaysia" te bezoeken. Via de website www.soccerway.com kwam ik erachter dat er ook in Maleisie voetbal op het hoogste niveau wordt gespeeld. In het hostel lag een lokale krant en het enige dat ik kon ontcijferen was het programma voor de komende dagen. Jammer genoeg stond er niet bij welke club uit welke stad komt. Na een uur onderzoek op het internet, bleek Harimau Muda uit Kuala Lumpur te komen.

De medewerkster bij het hostel pleegde een aantal telefoontjes en tot mijn verbazing werd de wedstrijd gespeeld in het "Bukit Jalil Stadion". Het stadion is een all-seater met 100200 plaatsen. Deze wedstrijd moest bezocht gaan worden. De vrouw bleef achter op de hotelkamer en ik nam de metro richting het stadion. Dik een half uur met de metro en toen zag ik daar aan de rechterhand eindelijk waarvoor ik kwam. De lichten brandden al en je kon zelfs al enkele delen van de tribune zien. Toch viel de grootte van het stadion mij ietwat tegen. Maar ja... het zal wel optisch bedrog zijn.

Het metro station

De meesten van jullie kennen het speciale gevoel vast wel als je naar een (nieuw) stadion gaat. Je weet niet wat je te wachten staat. In versnelde pas liep ik naar het stadion. Er stonden weinig auto's geparkeerd en er was al helemaal geen politie. Via de hoofdingang kwam ik terecht bij een geimproviseerd kantoor. Daar zaten 4 beveiligingsambtenaren, die raar opkeken bij mijn binnenkomst. Eén van mijn nieuwe vrienden sprak gelukkig een beetje Engels. "No, no football here..." was zijn antwoord op mijn vraag waar ik kaarten kon kopen.  Het stadion wat ik gespot had vanuit de tram bleek dus niet het Bukit Jalil te zijn. Dit was het hockey stadion en het had wel wat weg van de Euroborg.


Voor een paar centen wilde de beveilingsambtenaar mij wel naar het juiste stadion brengen. Nou, mooi niet dus. Lopen! Aan de andere kant van de metro bevond zich het stadion. Alle kaart verkooploketten waren gesloten en er was geen eettentje aanwezig. De hekken waren allemaal dicht maar de stadionlampen brandden wel. Om het stadion heen lopen is niet zomaar gedaan en de wedstrijd begon al over een kwartier. Eén hek was niet afgesloten en daar ben ik maar naar binnen gegaan. Geen beveiliging, geen kaartcontrole, geen fouillering en geen fans. Bij binnenkomst in het impossante stadion waren de tribunes leeg. Er was geen warming up aan de gang en op de hoofdtribune bevonden zich een aantal 'fans'.


Het Bukit Jalil Stadion

Wat er aan fans niet was, was er aan pers des te meer. In een ander topic vertelde ik over 3 camera's maar nu ik de foto's weer bekijk zijn het er zeker 6. Tevens twijfel ik aan het aantal van 500 fans want als er 50 waren is het al veel.

De thuisploeg bestaat uit allemaal Maleisische talenten van onder de 21 jaar. De voetbalbond heeft gekozen voor deze optie om de talenten zo aan speeltijd te laten komen en ervaring op te doen op het hoogste niveau. Het voetbal was van een laag niveau al zaten er best een paar leuke voetballers bij de thuisploeg. Het sfeerloze stadion maakt het voetbal kijken er ook niet leuker op. De thuisploeg wint uiteindelijk met 2-1 en ik ben blij dat ik de metro terug naar het centrum kan nemen. Het stadion is prachtig, de lokatie ver uit de stad, de beleving van de fans nul komma nul en het voetbal op een bedenkelijk niveau.






De spelers staan op het veld, de supporters hangen nog aan de bar

De Maradonna van Maleisie
Alles kan kapot!

Houseman

Ja hoor, een echt verslag van Aaron Harder! Hulde. :-)


Hielke

Oei wat een gigantische bak zeg! Altijd leuk om dit soort exotische verslagen te lezen.