De club die niet naar een nieuw stadion gaat hoort er niet bij, in Nederland. Het moet allemaal groter, lelijker en het liefst zo afgelegen mogelijk. Namen en reputaties worden niet gespaard. Zo ook De Alkmaarderhout. Weg, gesloopt. Toegegeven, men kon niet anders dan deze bouwval te verlaten. Toch bloedt mijn stadionhart nog steeds een beetje om dit verlies. Een persoonlijke herinnering aan de laatste keer in De Hout.
Het is een barre avond in 2005, begin december. Kou, wind en regen teisteren Nederland. Hoe kan het ook anders, twee dagen voor Sinterklaasavond. De ruitenwissers maken overuren en zorgen ervoor dat we het smalle, donkere bosweggetje dat naar de Alkmaarderhout leidt nog net kunnen zien, door de beslagen voorruit. Een vriendelijke steward staat watertrappelend bij de ingang van het parkeerterrein, dat niet meer voorstelt dan dat van een gemiddelde amateurclub. Naast hem een feloranje pion, goed kleurend bij zijn hesje. De pion houdt een doorgelopen kartonnen bordje staande, waarop de tekst 'Parkeren 70 cent'. De brave borst komt netjes met dertig cent wisselgeld over de brug, na de ene euro in ontvangst te hebben genomen.
Weer om de auto uit te komen is het niet. Maar toch, de ingang van het uitvak is niet ver. Rennen dan maar. Wat we treffen is een dicht hek. Twee uur voor de wedstrijd is er nog geen steward te bekennen. Geef ze eens ongelijk. Een aantal moeilijk kijkende AZ-supporters op leeftijd mag wel al naar binnen, via dat wat voor de hoofdingang door moet gaan. Dan valt ons oog op een verregende eredivisietrainer. Adrie Koster, later nog trainer in het stadion met het dichte dak, staat ongeduldig voor het piepkleine kassahokje. Volkomen doorweekt en mopperend mag hij even later naar binnen. Wij niet.
Een rondje om De Hout is nog het beste en vanwege de bomen ook meest droge alternatief voor wachten in de auto. Een gezellig café aan de achterkant van dit antieke bouwwerk biedt geen uitkomst. Vol, afgehuurd. Joke is immers vijftig geworden, dan krijg je dat. Lopend op een donker en verlaten bospad zien we links stapels zeecontainers. Bij één van deze gevaartes gaat gepaard met wat gepiep en gekraak een deur open. Mannen met imposant postuur stappen naar buiten, in hun kielzog volgt de grote baas. Weggedoken in zijn ongetwijfeld dure jas zien we Dirk Scheringa. Een man die alles kan kopen wat hij wil kopen, maar op een gure decemberavond in een roestige zeecontainer gaat zitten. Een mooi gegeven.
Ondertussen is er leven aan de voorkant van het stadion. De armoedige parkeergelegenheid wordt opgesierd door een aantal peperdure vierwielers, waaronder een Hummer. In vliegende vaart raast een geblindeerde auto voorbij, die vlak voor een van de ingangen tot stilstand komt. De altijd vriendelijk kijkende scheidsrechter Roelof Luinge stapt uit, met een enigszins beschaamde blik vanwege deze ietwat overdreven entree.
Natter dan gepland gaan we de Alkmaarderhout binnen. Er is een probleempje, biecht een steward op. De wc is omgevallen. Rechts leidt een Dixi-hokje op zijn kant een nutteloos bestaan. Kan gebeuren natuurlijk, dan maar de catering. Links is koffie en warme worst te verkrijgen, in een hokje met tralies voor de ramen. Veiligheid voor alles, maar vanwege dit gegeven blijft het bekertje koffie hangen achter een ijzeren staaf en kiepert om over de warme worst. De kosteloze herkansing gaat goed. Met proviand en al nemen we plaats in het vieze en krakkemikkige uitvak, dat zodanig in de hoek is weggestopt dat je bijna het gevoel hebt buiten te staan. De worst is vies, véél te vet. Na twee happen ben je misselijk. Gelukkig is er de pislucht, waarmee het clichébeeld van De Alkmaarderhout direct compleet is.
Voor de wedstrijd een zeer aangrijpende minuut stilte. Je kunt een speld horen vallen in het stadion; verdrietig herdenkt iedereen zestig seconden lang de net overleden David di Tommaso, speler van FC Utrecht. Wat volgt is de meest indrukwekkende 'You'll never walk alone' die ik ooit gehoord heb, het zal zijn vanwege de context. Helaas geldt dit ook voor de spelers van Heerenveen. De wedstrijd is dertig seconden oud, het machtige lied galmt nog door het stadion, als Shote Arveladze het verdwaasde Friese elftal op een 1-0 achterstand schiet. Ondanks het behoorlijke spel komt Heerenveen deze klap nooit te boven. Samaras scoort nog vrij laat de 2-1, maar de nederlaag is er. Onnodig maar terecht.
Misschien vanwege de kou, maar de sfeer in het uitvak was geweldig die avond. Zoals alles geweldig was die avond. Negentig minuten lang zingen en meeleven in een stuk antiek. We zullen het een ode noemen aan de Alkmaarderhout. Een jaar later betraden we het comfortabele DSB-stadion. We hadden direct heimwee naar de vette worst en de zeecontainers.
(Foto's van dit stadion en deze wedstrijd heb ik helaas niet.)
Jij gaat er vermoedelijk geen bezwaar tegen hebben dat ik mijn foto's van De Hout hier eventueel zou kunnen plaatsen.
De Hout. Ik heb dit stadion helaas nooit in het echt bezocht. Wel ga ik komende december waarschijnlijk voor de 2e keer naar het DSB Stadion. Dat stadion biedt een hoop gemakken, maar mist de charme van een oud vervallen stadion en is voor groundhoppers niet echt interessant.
Prettig geschreven verhaal trouwens, leest lekker weg.
Citaat van: Han op nov 02, 2008, 11:40:37
Jij gaat er vermoedelijk geen bezwaar tegen hebben dat ik mijn foto's van De Hout hier eventueel zou kunnen plaatsen.
Zeker niet, ik ben benieuwd.
Ik vind de Hout een gehypt bakje dat per ongeluk een modieuze metafoor werd voor voetbalromantiek omdat het toevallig een der laatste der Mohikanen was. De tribune op de paardenbaan ernaast is boeiender.
Een bloemlezing van een Europees avontuur:
PAOK Saloniki
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0041.jpg)
AJ Auxerre
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0054.jpg)
Glasgow Rangers
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0034.jpg)
Alemannia Aachen
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0085.jpg)
Sporting Clube de Portugal
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0091.jpg)
Speciaal voor Han:
De paardenbaan.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0001.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0008.jpg)
Citaat van: Han op nov 02, 2008, 14:34:50
Ik vind de Hout een gehypt bakje dat per ongeluk een modieuze metafoor werd voor voetbalromantiek omdat het toevallig een der laatste der Mohikanen was.
Daar heb je een punt. Toch wil ik De Hout niet tekort doen en vind ik die hype volkomen gerechtvaardigd. Er is op dit moment een jongere generatie die zich vasthoudt aan deze 'laatste Mohikanen', simpelweg omdat de voetbalromantiek die ze meebrengen niet terug te vinden is in de Van Wijnen-bouwpaketten, om het even een naam te geven, die op het moment als paddenstoelen uit de grond schieten.
Waar is die foto genomen???
Citaat van: hgrm op nov 03, 2008, 21:16:24
Waar is die foto genomen???
Rudisleben, voormalige DDR.
Vlak bij Erfurt, zie ik....Had ik dat van de zomer maar geweten
Citaat van: hgrm op nov 03, 2008, 21:36:07
Vlak bij Erfurt, zie ik....Had ik dat van de zomer maar geweten
Ik zit destijds op weg naar Praag richting Dresden in een wezenloze Stau en heb lukraak op de Autobahn een afslag gepakt om verlost te zijn. Ik reed pardoes Luedisleben/Arnstadt in en remde als een bezetene toen ik de glimp zag.
Heb ik ook ooit gehad toen ik in Engeland Lincoln verliet en op een verlaten drafcentrumtribune stuitte en ook eens door Matlock reed. Helemaal verbouwereerd. Sindsdien heb ik het abs-remsysteem laten uitvinden.
On-topic; ik zag van jou een verrassend rijtje Europese Hout-impressies. Gedenkwaardig en mooi.
Citaat van: Han op nov 03, 2008, 22:18:15
Ik zit destijds op weg naar Praag richting Dresden in een wezenloze Stau en heb lukraak op de Autobahn een afslag gepakt om verlost te zijn. Ik reed pardoes Luedisleben/Arnstadt in en remde als een bezetene toen ik de glimp zag.
Heb ik ook ooit gehad toen ik in Engeland Lincoln verliet en op een verlaten drafcentrumtribune stuitte en ook eens door Matlock reed. Helemaal verbouwereerd. Sindsdien heb ik het abs-remsysteem laten uitvinden.
Ik blijf off-topic. Ik was ooit op vakantie in de Algarve en had mij die dag voorgenomen om eens gezellig te doen en niet aan voetbal of stadions te denken. Ik sleepte mij met familie en opblaasbootjes naar het zwembad en plofte neer op een stoel. Na 10 minuten mijmeren heb ik mijn bril opgehaald want ik zag echt iets vaags in de verte. Het bleek een vervallen tribune te zijn van een drafbaan, dus naast het appartementencomplex. Toch maar wat foto's gemaakt.
Citaat van: hgrm op nov 02, 2008, 15:56:55
Speciaal voor Han:
De paardenbaan.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0001.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/AZ/IMG_0008.jpg)
(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EuropeanGrounds/Netherlands/AlkmaarVenlo_zps093a76cc.jpg) (http://s36.photobucket.com/user/MohamedAchmed/media/EuropeanGrounds/Netherlands/AlkmaarVenlo_zps093a76cc.jpg.html)
Ja mooie herinneringen. Zelf ben ik nooit in de oude hout geweest (te jong), maar de herinneringen van de lichtmasten boven de rij huizen op de kennemerstraatweg staat mij nog altijd bij.
De Hout. Een prachtig stadion. Absoluut. Jammer dat over de hele wereld dergelijke juweeltjes worden ingeruild tegen dertien-uit-een-dozijn-betonnen-bakken. Ik heb als bezoekende supporter in ieder geval enige malen het voorrecht gehad om De Hout te mogen aanschouwen. Dat was genieten. Ouderwets. En in mijn geheugen was de pisgeul in De Hout de enige in Nederland die nog smeriger was dan die in het oude Stadion Oosterpark. Heerlijk.
En inderdaad de drafbaan. Daar heb ik een mooie herinnering aan. Na een uitwedstrijd liepen we terug naar onze auto's die geparkeerd stonden op de drafbaan en hebben we daar met een groepje van onze supporters en ook met wat jongens van AZ een balletje getrapt op het grasveld in het midden van de drafbaan. ( voor de jongere lezers: ik weet dat het wat raar klinkt, maar er is ooit een tijd geweest waarin je met je auto naar een 'vijandelijk' stadion mocht rijden, zonder dat je een speurtocht door half Nederland moest afleggen en een irisscan bij de ingang moet ondergaan. Sterker nog, je kon gewoon parkeren naast uitvak en zoals gezegd na de wedstrijd zelfs met supporters van de tegenstander een balletje kon trappen, gewoon omdat je daar zin in had. Maar zoals ik al zei, het is even geleden, voor mij een kilo of dertig.)
Toevallig heb ik ook de allerlaatste officiële wedstrijd in De Hout mogen bezoeken. Andermaal vanuit het uitvak. De KNVB had ooit het dubieuze idee om de play offs in te voeren. In het eerste jaar daarvan, 2005-2006, was dit zelfs met een dubbele play off waarbij de nummers 6 tm 9 in de eindrangschikking zouden strijden om een ticket voor de Europa League en de nummers 2 tm 5 zouden via een andere play off uitmaken welke club een ticket zou krijgen voor de voorronde van de Champions League.
Mijn cluppie, FC Groningen, was dat seizoen net bezig aan een weergaloze wederopstanding. Na jaren in de kelder van de eredivisie en zelfs twee seizoenen eerste divisie kwam er een hardwerkende Noor. Erik Nevland. Aan de hand van deze eeuwige held werden de onderste regionen van het betaalde voetbal voorgoed verlaten en viel er na vele magere jaren eindelijk weer iets te vieren. Op de laatste speeldag stond de FC op en prima zesde plek en zou zich daarmee plaatsten voor play off voetbal voor een Europese ticket. Op zich al prachtig, maar het werd allemaal nog mooier. Op de laatste dag van de competitie speelde de FC knap 1-1 gelijk bij FC Twente. Maar het echte wonder voltrok zich in de Galgenwaard. FC Utrecht stond op dat moment vijfde en kreeg die laatste dag 'slechts' Willem II op bezoek. Die vijfde plek leek voor hen vrij zeker. Niet dus. De Tilburgers legden de domstedelingen over de knie, 1-4 en daardoor werd FC Groningen op die allerlaatste dag ineens toch vijfde. Een waar volksfeest, en niet zozeer omdat er gestreden mocht worden om een ticket voor de Champions League, maar die vijfde stek gaf sowieso recht op Europa League voetbal, een absolute hoofdprijs voor de weinig verwende supporters.
AZ werd dat jaar tweede en werd dus gekoppeld aan FC Groningen. Op basis van de ranglijst moest Groningen eerst thuisspelen en op een mooie donderdag kolkte de Euroborg als nooit tevoren. (Nogmaals voor de jongere lezers: ooit zat de Euroborg iedere week volk. Klinkt ongeloofwaardig, ik weet het, maar de eerste twee jaren in de Euroborg was iedere wedstrijd een feest, altijd een vol stadion, en er was in die tijd zelfs een wachtlijst voor seizoenskaarten. Bovendien vraten de toenmalige spelers tweewekelijks het gras op. Ik snap dat je het je nauwelijks kan voorstellen als je nu Studio Sport kijkt en het verwende smoelwerk Hoessen door je beeld ziet struinen, of als je onze uitdrukkingloze coach langs de lijn mime ziet staan spelen, maar ooit hadden we echte werkers, strijders die altijd naar voren speelden en iedere club, ook de grote, altijd onder druk zetten.)
Maar goed, AZ werd helemaal weggetikt in één van de beste wedstrijden die ik ooit heb gezien. De FC won even overtuigend als verrassend van het beter geachte AZ. Het werd 3-1. En ook nog met drie absolute wereldgoals.
De zondag erna was de return. Een mooie zonnige middag in mei. Tevens de allerlaatste officiële wedstrijd in De Hout. AZ was vele malen beter en al gauw was de stand 2-0 en was AZ dus virtueel door. Echter peerde een Groningse verdediger de bal naar voren en deze kwam op de kruin van Danny Buijs ( categorie totaal vergeten voetballers). Werkelijk uit het niets plofte de bal binnen. 2-1. AZ kwam deze teleurstelling, ondanks enorm aandringen, niet meer te boven. FC Groningen ging naar de finale en werd uitgeschakeld door Ajax. Uit werd het 2-0 voor de Amsterdammers. Thuis stond het lang 2-0 voor Groningen en andermaal leek er een wonder te gebeuren, maar vlak voor tijd scoorde Wesley Sneijder, de 2-1. Ajax door, Groningen trots.
Maar die return in Alkmaar was dus de laatste ooit in de Hout. Ondanks de blijdschap vanwege het behalen van de finale van de play offs was ik me als liefhebber van prachtige stadions met historische waarde heel wel bewust van de tragiek. De spelers van AZ hadden weliswaar gewonnen, maar toch uitgeschakeld en dus teneergeslagen gezichten. En dan ook nog op zo'n manier afscheid moeten nemen van een plek waar roemruchte wedstrijden zijn gespeeld en waar zoveel geschiedenis is geschreven. Pijnlijk. De spelers zouden zich later voor deze uitschakeling behoorlijk revancheren, zelfs kampioen worden, maar dat prachtige authentieke stadion heeft die kans niet gekregen en heeft de deuren moeten sluiten na een jammerlijke uitschakeling..... Zonde, heel zonde, een mooier afscheid was op zijn plaats geweest.