Rotherham United v Sheffield Wednesday, League Cup Round 1

Gestart door TeeZee, apr 19, 2008, 14:57:04

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee


ROTHERHAM UNITED v SHEFFIELD WEDNESDAY
1-3
6416 toeschouwers

Prematch Build-up
Stel dat Sheffield United niet bestaan had, dan zou Rotherham United v Sheffield Wednesday een onvervalste derby geweest zijn. Sheffield United bestaat echter wel, dus nu is deze wedstrijd slechts een aardig leuke pot. Deze League Cupwedstrijd Round 1 zou de apotheose moeten vormen van een klein weekje door Noord-Engeland en Schotland touren langs allerlei voetbalstadions, wedstrijden, cultuur en natuur.

Rotherham United en Wednesday ontmoetten elkaar niet eens zo gek lang geleden voor het laatst. In het seizoen 2002/03 speelden beiden in wat nu de Football League Championship heet twee maal tegen elkaar. Beide keren won de uitspelende ploeg. Op Nieuwjaarsdag 2003 won Wednesday met 2-0 op het oude Millmoor voor 11480 man. Ruim 4,5 jaar later vond de re-match plaats in een inmiddels veranderd Millmoor. Daarover later meer.

Ik was al eens eerder op Millmoor geweest. Eind 2002, ongeveer 10 dagen voor de al eerder genoemde Rotherham v Wednesday op 01-01-2003, speelden de Millers tegen Crystal Palace. Destijds reisde ik per trein naar het heuvelachtige Rotherham omgeven door Palacesupporters. Nu moet je je bij heuvelachtig niet al te veel natuurschoon voorstellen. In Rotherham lopen weinig straten vlak. Welke route je ook neemt, het is altijd bergop. Tijdens mijn vorige bezoek verloor Rotherham afgetekend met 1-3 en viel mij het uiterst cynische publiek op.


Met het autootje
Ditmaal arriveerden we per huurauto. Een auto met het stuur rechts en de versnellingspoke links. Een hele ervaring om daarin te rijden. Kleine dorpjes met smalle weggetjes. Aan weerszijde auto's geparkeerd. Voor je een graafmachine die met 5 km/u rijdt. Op een helling met een stijgingspercentage van ruim 25%. En dat in een auto die pas versnelde boven de 5000 toeren. Nee, dit waren geen prettige momenten. Ook niet in de middle of nowhere na de zoveelste omleiding, op weggetjes waar nauwelijks ruimte was voor 1 auto. Op weggetjes met alleen maar blinde kronkelbochten. Stevie Wonder achter het stuur. Mijn bijrijder is sindsdien onder behandeling.

De auto werd geparkeerd op een strategische plek en de weg naar het centrum werd snel gevonden. Alles was nog bekend. Niets verandert ooit in afzichtelijke plaatsen als Rotherham, op het voetbalstadion na. Het was na 17:30 lokale tijd en de meeste winkels waren dus dicht. Welkom in Engeland. Bij een Italiaans restaurant werd het duurste en meest luxe gerecht uitgekozen, dat ik vervolgens niet op kreeg. Het duurste toetje werd daarom maar voor gezien gehouden, vooral omdat de tent vol zat en de wachttijden lang waren.

We zaten deze keer op dezelfde tribune als in 2002. Of nee, ik jok. We zaten aan dezelfde kant. De tribune was inmiddels vervangen door een nieuw ding dat nog niet eens af was. Doodzonde overigens, want de oude mainstand was een plaatje. Houten stoeltjes en zo zwijmel zwijmel et cetera. Wat nog veel erger was, was het feit dat de befaamde kop end (de Tivoli End) nu all-seater geworden was. In 2002 nog een indrukwekkende terracing, nu nog slechts een indrukwekkende terracing met stoeltjes erop geplakt. Enfin, wat geweest is is geweest. Zo'n club als Rotherham moet ook vooruit en dus is het begrijpelijk dat het stadion aan de eisen voldoet van deze moderne tijd.


De nieuwe Main Stand
MAAR WAAROM IS DIE NIEUWE STAND DAN EEN ONTZETTEND GEDROCHT??! Okee, dat was niet zo netjes om mijn zelfbeheersing te verliezen. Ik zal uitleggen waarom ik niet zo positief ben. Ik ben 1 meter en 88 centimeters lang. Dat is een normale lengte. De gemiddelde man is tegenwoordig 1 meter en 83 centimeters, dat scheelt dus weinig. De gemiddelde Engelsman is wellicht kleiner, geef ik grif toe. Echter, deze moderne tribune was echt alleen geschikt voor kabouters onder de 1.75 m. En zelfs dat betwijfel ik. Ik kon mijn voeten niet kwijt op de grond en mijn knieen konden alleen op de schouders van mijn voorbuurman. Op een fucking nieuwe stand verwacht je dat niet. Mijn advies: nog een keer platgooien en opnieuw proberen. Deze stand is momenteel een aanslag op de menselijkheid en ik schaar dit onder de vele aandachtspunten van Amnesty International.

De eerste helft
Rotherham begon geweldig aan de wedstrijd, het zou Wednesday wel even wat laten zien. De 1-0 door Danny Harrison was meer dan verdiend. De sfeer begon geweldig en werd toen alleen maar beter. Mijn Engelse buurman kon het bijna niet geloven. "We staan gewoon voor. We zijn gewoon beter. WE ZIJN GEWOON BETER. COME ON!!!!" Het sprookje was nog voor rust over. 1-1.

De langverwachte confrontatie
In de rust had ik een ontmoeting met landgenoten Joost en chocovla. Ik zou met laatstgenoemde foto's van de Japanreis uitwisselen en zo geschiedde. Ik ontmoette beide zoals afgesproken via de sms onderaan de tribune. Ik zag twee mannen met pijnlijke knietjes afdalen en wist waardoor dat kwam. We wisselden wat ervaringen uit over de beider activiteiten in Engeland. Joost vroeg mij op een gegeven moment: "heb je geen spijt dat je naar Aberdeen bent gegaan i.p.v. Hyde United wat je eerst van plan was?". "Hoezo dat?", vroeg ik nog. "Heb je de uitslag niet gezien dan?", kaatste Joost. "Eh, nee. Geen flauw idee", antwoordde ik naar waarheid. "Hyde stond bij rust 0-3 achter en won uiteindelijk met 6-3", aldus Joost. Tja, dat was wel even een gemiste kans. Ik had nog wel een aantal zeer goede argumenten waarom ik dat niet zo erg vond:

  • Als ik erbij was geweest was het 0-0 gebleven
  • Aberdeen v Hearts (1-1) was ook een leuke wedstrijd
  • De fanatieke Schotten daar waren extreem vermakelijk
  • Het stadion Pittodrie ligt op een geweldige locatie
  • Ik heb Jimmy Calderwood gezien
  • Ik heb Jeffrey de Visscher gezien
  • Hyde United, dat is toch slechts amateurniveau. Soort korfbal, dat blijkt maar weer.
Enfin, uiteindelijk overheerst er vooral nog slechts 1 puntje:

  • kut

De tweede helft
In de tweede helft stelde Wednesday orde op zaken. Vooral de 1-2 of de 1-3 was een plaatje. Een geplaatst schot in de kruising. Daarna werd het stil. Ik was blij dat ik bij de wedstrijd aanwezig was geweest. Ondanks dat er minder mensen zaten dan bij mijn vorige bezoek, zat het gevoelsmatig lekker vol. Ondanks dat Millmoor niet meer dat geweldige stadion is dat het ooit was. Ik denk dat ik mezelf gelukkig moet prijzen het nog in de oude staat gezien te hebben.

Het is weer voorbij...
We waren uiterst rap op de snelweg richting het zuiden. De laatste stop was Luton, waarvan we de volgende ochtend zouden terugvliegen naar Nederland. 24 uur later zat ik op mijn werk, nachtdienst. Over veranderingen gesproken...

Naschrift: hopelijk heeft hgrm tijd om wat foto's van de binnenkant van Millmoor te plaatsen, aangezien mijn accu leeg was en ik geen foto's meer kon nemen.

Joost

Die beenruimte, daar heb ik nu nog kramp van. Gelukkig kon ik na enkele minuten vluchten naar een stoeltje aan een gangpad waar ik mijn benen mocht laten rusten in het gangpad.