Net terug van een weekje Istanbul en het is gelukt om een 'echte' Turkse wedstrijd vol emotie bij te wonen.
Eskişehirspor-Diyarbakırspor in het İnönü stadion van Besiktas, pal aan de Bosporus, pal naast een grote Moskee, pal naast een oud Paleis van Atatürk en ook aan de rand van een volksbuurt..de ligging van dit stadion had alles!
De dagen er na heb ik dat pas echt goed kunnen zien, want op de dag van de wedstrijd zelf was het haasten geblazen om erbij te kunnen zijn, waardoor ik door al het sprintwerk en bijna dood-ervaringen bij het oversteken met oogkleppen op liep om maar zo snel mogelijk bij de kaartverkoop te kunnen zijn.
De wedstrijd ging om promotie naar de hoogste afdeling van Turkije en werd op neutraal terrein gespeeld.
Dit was de halve finale.
Eskişehirspor won met 6-5 op basis van penalty's, want in de reguliere speeltijd en toegevoegde tijd werd niet gescoord.
Eskişehirspor zou uiteindelijk ook promoveren door de finale in hetzelfde stadion met 2-0 te winnen van Boluspor.
Ik ga eerst wat bijslapen, want het was een enerverende week met een even zo enerverende terugreis met Onur air, later meer.