York City v Torquay United

Gestart door Erkaa, okt 29, 2007, 22:30:54

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Erkaa

Deel 1: Harrogate Town Football Club; The Dunnington Lounge

Mijn tweede TUFC uitwedstrijd van het seizoen staat op het programma. Na de 2-1 nederlaag bij Ebbsfleet United eerder deze maand gaan we nu eens kijken of de Gulls uit bij York City wel kunnen winnen. De laatste keer dat ik Torquay United een uitwedstrijd zag winnen was in het seizoen 03 / 04 bij Southend United toen de Gulls die dag promoveerden naar League One.

York City FC (en de stad zelf) was één van mijn favoriete clubs om te bezoeken voor dit seizoen, dankzij Setanta lukte dit ook nog...
Eerst waren ze nog zo 'vriendelijk' om de wedstrijd van de zaterdag naar de dinsdag erop te verplaatsen maar uiteindelijk zou de wedstrijd dan toch in het weekend van 20/21 oktober gespeeld gaan worden en wel op de zondagavond, kick-off 19:15.

Omdat York als stad zijnde ook zeer de moeite waard is had ik me al voorgenomen om er een weekendje van te maken samen met mijn vriendin.

Op de zaterdagmorgen vroeg uit de veren en met ons Fordje richting de RAI waar we de auto parkeren. Vanaf de RAI wordt je met de bus van Safeparking binnen 15 minuten naar de vertrekhal van Schiphol gereden. Uiteindelijk stappen we om 09:50 in het vliegtuig van Jet2 (wat duurt die douanecontrole op Schiphol toch altijd lang...)

Zodra ik in Engeland ben wil ik ook altijd wel iets van de omgeving zien en dus besluiten we om met onze huurauto binnendoor, o.a. via Harrogate, naar York te rijden. Na het bekijken van het centrum van dit stadje rijden we in oostelijke richting Harrogate uit. Opeens zie ik een paar lichtmasten, dat moet Wetherby Road zijn! Als groundhopper moet je ook deze ground gezien hebben, en al helemaal wanneer je er met je snufferd bovenop staat. Even de auto parkeren dus en vervolgens proberen een kijkje te nemen in dit knusse stadionnetje. Torquay heeft hier enkele seizoenen nog een wedstrijd om de FA Cup gespeeld.

Opposite Main Stand

We hebben geluk, Harrogate Town speelt later op de middag een thuiswedstrijd tegen Telford United en de voorbereidingen zijn in volle gang. Beleefd vragen we of we even een rondje om het veld mogen maken en tegelijkertijd enkele plaatjes mogen schieten voor in het plakboek.
We zijn van harte welkom om een kijkje te nemen, doe vooral rustig aan!

Het eerste wat me opvalt is dat het veld echt een gigantische 'slope' heeft. Een ongelofelijk hoogteverschil van ruim één meter van de ene cornervlag diagonaal over het veld naar de andere cornervlag, je kunt blij zijn als je in de as van het elftal mag acteren.

Het speelveld met linksachter in de hoek het laagste punt van het veld

De ingang tot de kleedlokalen, groundsman Alf Dunnington staat bij de deur

We lopen de terreinknecht tegen het lijf. Alf Dunnington (tussen de 70 en de 90?) is zijn naam en al ruim 40 jaar 'groundsman' bij Harrogate Town. Ik vraag hem dan ook meteen naar het waarom van de 'slope'. Heel simpel, om het veld waterpas te krijgen moeten er enkele tienduizenden pondjes geïnvesteerd worden, de club heeft het geld er simpelweg niet voor en de gemeente steekt er al helemaal geen geld in. En dus blijven ze voorlopig nog wel even op dit veld spelen. 

Van al dit gepraat krijg je maar dorst en Alf nodigt ons uit om een kopje thee te nuttigen in zijn eigen ontvangstruimte (=bouwvallige portacabin), The Dunnington Lounge.
We stappen een stoffig hok binnen met in het midden een royale biljarttafel waarover een houten plaat ligt. Hier serveert Alf zijn drankjes en hapjes voor de mensen die meereizen met de bezoekende club, zoals spelersvrouwen, de materiaalman en de physio. Aan de muur hangen stokoude foto's en dito krantenknipsels, het water loopt me zo ongeveer uit te mond.

Het interieur van The Dunnington Lounge

Nadat ik de vier wanden heb afgejurkt en we de thee én een homemade Swiss roll tot ons hebben genomen is het tijd om afscheid te nemen, snel maak ik nog een foto van een lange wand om vervolgens weer naar buiten te lopen.

Nog voordat we het stadionnetje hebben verlaten duwt Alf nog een tweetal programmaboekjes in mijn handen, super! Een klein uurtje later staan we op de hoek van Bootham en Bootham Crescent, recht voor onze B&B en midden in de stad York.

Wordt vervolgd...

Erkaa

#1
Deel 2: The City of York

Na het inchecken doet Sas even een dutje en trek ik erop uit om de thuishaven van York City, Bootham Crescent op de gevoelige plaat te leggen. Het is prachtig, open weer en het zonnetje schijnt. Een ideaal weertje voor foto's te maken.


Ik maak een rondje om het stadion, dat verscholen ligt tussen de huizen, om vervolgens onder het bord "Welcome to KitKat Crescent" richting de receptie te lopen. Niemand te zien, maar er staan toch echt nog een tweetal auto's geparkeerd? Lukraak begin ik maar aan elke deur te trekken en te duwen en zowaar gaat er eentje open. Snel naar binnen en ik loop vrijwel meteen 2 mannen tegen het lijf. Één van de mannen is Colin Walker, de assistent trainer van City. Hij begeleid me tijdens het rondje om het speelveld. Colin blijkt zelfs ooit voor Torquay United gespeeld te hebben eind jaren '80 onder de legendarische en inmiddels overleden manager Cyril Knowles, een tweetal maanden 'on loan' om precies te zijn. Colin begeleid me vervolgens weer het stadion uit en ik wens hem succes met de wedstrijd van morgen, dus niet.


David Longhurst Stand

Grosvenor Road End (away end)

Popular Side (opposite main stand)

Main Stand

Na het rondje Bootham Crescent loop ik samen met Sas richting het historische centrum van York. Daar komen we uit bij de één van de vier hoofdingangen van de vroegere stad, de Bootham Bar. Een Bar is een versterkt gebouw gelegen boven de ingang tot de stad. Bootham zou afstammen van de omschrijving 'the place of the booths' oftewel de armoedige hutjes buiten de stadsmuren die in dit gebied stonden.

We gaan op ontdekkingstocht. Wandelend door de smalle straatjes met knusse, ouderwets ogende huisjes en winkeltjes kijken we onze ogen uit.

York heeft een rijke historie, de Romeinen veroverden in 71 na Chr. het gebied en bouwden er een fort langs de oevers van de rivier 'Ouse' en stichtten een stadje net erbuiten. De Romeinen noemden het "Eboracum". In de loop der jaren bouwden ze stadsmuren om het stadje zodat het bij het fort hoorde. Rond 410 verlieten de Romeinen de stad en uiteindelijk ook Engeland.

Na de Romeinse periode namen de Anglo-Saksen de stad over en veranderden de naam in "Eoforwic". Van de destijds gebouwde houten gebouwen is vrijwel niets meer teruggevonden. Ruim 400 jaren duurde de heerschappij van de Saksen totdat in de 9e eeuw de (Deense) Vikingen de stad veroverden, om precies te zijn in 866.

De Vikingen veranderden de naam van de stad in "Jorvik". Vele straatnamen herinneren nog aan deze periode. Het straatnaam gedeelte "gate" is afkomstig van het woord "gata" wat zoveel betekend als straat. Landbouw en handel waren de belangrijkste bezigheden in deze tijd. De heerschappij van de Vikingen duurde net geen eeuw, in 954 veroverde Eadred, koning van Wessex de stad en in de daaropvolgende jaren bleef het onrustig in de stad.

Na de slag om Hastings in 1066 regeerde Willem de Veroveraar over Engeland. Hij trok richting het noorden en gebruikte York als uitvalsbasis voor (militaire) operaties in het noorden van het land. Willem bouwde er o.a. ook York Castle. Clifford's Tower, het enige gebouw dat de tand des tijds heeft overleeft, staat in het zuiden van het centrum vlakbij de oevers van de Ouse. In de middeleeuwen is York de op één na grootste stad én de belangrijkste stad van Engeland. De toegangspoorten en de stadsmuren die we tegenwoordig nog kunnen zien én beklimmen stammen uit deze tijd.

Ouderwetse huizen...

En winkeltjes

We besluiten om een ronde over de stadsmuren te maken , lengte ruim 3 kilometer. Zeker een aanrader voor wie besluit de stad eens te bezoeken.
Ook een bezoek aan de Minster mag niet ontbreken tijdens een weekendje York. Vanaf het dak heb je een geweldig uitzicht over de gehele stad en als je richting het noord-westen kijkt zie je de lichtmasten van Bootham Crescent tussen de ontelbare schoorstenen uit komen, super!
De York Minster zoals we 'm tegenwoordig mogen aanschouwen stamt ook uit deze tijd, uit 1220 op precies te zijn. In de loop der jaren is er uiteraard nogal wat aan verbouwd. De Minster behoord tot de grootste kathedralen van de wereld.

Uitzicht vanaf de Minster

's Avonds duiken we enkele van de tientallen knusse Pubs in voor een overheerlijke pint en proosten we op een goede afloop van de wedstrijd van morgenavond. Tussendoor zien we ook nog het nationale rugby elftal van Engeland de finale van het WK rugby verliezen van de Springbokken uit Zuid-Afrika. Het "swing low, sweet chariot" moet tot ver buiten York te horen zijn geweest.

Het beroemdste straatje van York; the Shambles

Wordt vervolgd...

Erkaa



Deel 3: Bootham Crescent; The Match

Zondagmorgen negen uur, heerlijk geslapen en de geur van een full English breakfast  komt me al tegemoet! De zondag staat in het teken van het nogmaals verkennen van de stad én een potje voetbal kijken op Sky tussen Hammers en Black Cats. Na het rondje York op zoek naar een pub die deze pot op groot scherm uitzend en niet veel later zit ik met een overheerlijke John Smith in de hand aan een tafeltje met een handvol West Ham fans en een verdwaalde Sunderland aanhanger. Zo tegen het einde van de wedstrijd stroomt de pub langzaam vol met York City fans en een enkele away Gull.

Via de pizzeria lopen we binnen 10 minuten vanuit het centrum naar het stadion. We slaan rechtsaf bij onze B&B zo Bootham Crescent op. Met een flauwe bocht naar links gaat het richting stadion, het is donker en de lichtmasten verwelkomen ons en de andere 2,481 gelukkigen op deze donkere oktober avond.  Voor het stadion slaan we links af op de Grosvenor road, de turnstiles van het bezoekersvak grenzen letterlijk aan deze straat en terwijl we in de rij aansluiten rijden de auto's rustig achter ons langs, bizar.

De turnstiles aan de Grosvenor Road

Niet veel later staan we op de Grosvenor End, een redelijk grote, onoverdekte staantribune. De spelers zijn nog bezig met hun warming-up terwijl ik mijn vlag een prominent plekje geef recht achter het doel. De spelers wandelen naar binnen en ik neem nog wat foto's van de, door de lichtmasten, verlichte tribunes.


Kwart over zeven en de bezoekers trappen af. In de eerste 10 minuten missen Tim Stills en Lee Phillips behoorlijke kansen op de 0-1. Voor de rest een gelijkopgaande wedstrijd waarbij de Gulls toch net iets gevaarlijker ogen dan de thuisploeg. Chris Zebroski moet zich tussentijds laten hechten aan een hoofdwond en hierdoor spelen de Gulls een tijdje met z'n tienen. Ruststand 0-0.

In de rust maak ik een praatje met Paul, altijd herkenbaar met zijn geel/blauwe gebreide muts en sjaal.

De 2e helft trappen de gastheren af en voor ze het goed en wel in de gaten hebben ligt de 0-1 in het netje. Uit een corner van Kevin Nicholson kopt Chris Todd van dichtbij ongehinderd de bal tegen de touwen, pandemonium in het uitvak, 209 away Gulls stuiteren van boven naar beneden over de ijskoude, betonnen treden van het bezoekersvak.
"That's why we're Top of the League!"

United drukt door na de openingstreffer en de thuisploeg staat op instorten, helaas blijft de bevrijdende 2e treffer uit.
De laatste 15 minuten recht City de rug en gooit het alles naar voren, met de moed der wanhoop worden de Gulls met de rug tegen de muur gezet. United komt nog amper over de middenlijn, zelfs het inbrengen van een extra middenvelder baat niet en met knikkende knieën gaan we de blessuretijd in. Het bezoekersvak én de United bank ontploffen wanneer scheidsrechter Langford voor de laatste maal op zijn fluitje blaast. Aldershot moet de koppositie weer afstaan aan de trots van Devon die het met 39 punten uit 17 wedstrijden uitstekend doet!

Well done lads!

Het stadion stroomt langzaam leeg terwijl ik m'n vlag van een crush barrier haal, voordat ik de Grosvenor Road oploop gooi ik er nog even een "Paul Buckle's yellow army" uit.
Geen reactie, Bootham Crescent is leeg, zelfs de lichtmasten reageren niet. Het zijn mooie tijden voor de Torquay United faithful.

Voordat we de pub induiken voor een welverdiende pint moet ik toch echt eerst nog een wedstrijdkaartje bemachtigen, die kregen we eerder niet bij het bezoekersvak. Ik probeer dezelfde deur als waar ik gisteren was binnengekomen glip ik nu weer naar binnen. Via, via kom ik bij de receptie en van een aardige man krijg ik alsnog een mooi aandenken van deze wedstrijd.

Terwijl ik weer naar buiten loop zie ik links van mij een trap die op de Main Stand uitkomt, "toch nog even snel een kijkje nemen" denk ik bij mezelf . Op de tribune aangekomen loop ik TUFC manager Paul Buckle tegen het lijf en feliciteer hem met de overwinning. Hij is op weg naar de commentator van Radio Devon voor een kleine nabeschouwing Ik zet me op een houten stoeltje en luister aandachtig naar zijn commentaar. Na afloop wens ik hem een goede terugreis en maak nog een kort praatje met Dave Thomas, de voetbaljournalist en TUFC fan van de lokale krant, de Herald Express.

Na dit alles duiken we nog even de Social club in voor een drankje en niet veel later lopen we via Bootham Crescent met een boogje terug richting ons B&B, missie volbracht.


Wordt vervolgd...

Erkaa

#3
Deel 4: North York Moors National Park

Maandagmorgen, onder het genot van wederom een full English breakfast lees ik het wedstrijdverslag in het lokale dagblad. Het ontbijt smaakt nu nog beter!

Vandaag staat de terugreis op het programma, uiterlijk om vijf uur 's middags moeten we terug zijn op Leeds Bradford Airport. We besluiten om via het North York National Park naar het vliegveld te rijden.

Het NYNP ligt ten noorden van York en ten zuiden van Middelsborough. Dit park bestaat uit zeer wisselend landschap. In het oosten de torenhoge kliffen en zandstranden aan de Noordzee. Centraal en in het westen een golvend gras- en boslandschap.
Door het hele park staat ruïnes van kastelen, kerken en abdijen. Via Pickering belanden we in het pittoreske Helmsley. Hier bezoeken we Hemsley Castle, een uit de 12e eeuw stammend bouwwerk.

Helmsley Castle

Na een uitgebreide lunch staat de abdij van Rievaulx op het programma. Deze staat iets ten westen van Helmsley en na een korte autorit parkeren we onze auto in het gehucht Rievaulx op een steenworp afstand van de abdij. De abdij in het midden van een geweldig stukje natuur, een bezoek meer dan waard!

Franse monniken vestigden zich hier in de 12e eeuw en bouwden er in de daaropvolgende jaren een prachtige abdij. Ongeveer de helft van dit schitterende gebouw kunnen we tegenwoordig nog zelf aanschouwen.

Bouwwerk in het gehucht Rievaulx

De abdij van dichtbij...

En veraf

Na een rondwandeling is het tijd voor het laatste stukje terug naar het vliegveld, 10 minuten voor sluitingstijd zijn we ingecheckt en kunnen we met een gerust hart richting vliegtuig. Vijf uur later zijn we weer thuis.

York en omgeving is een absolute aanrader, op z'n minst een weekendtrip van maken. Een dagtrip is uit den boze.