Queridos Reyes Magos, solo os pedimos una cosa... "una noche magica"Gisteren arriveerden de drie wijzen in Spanje. Zij worden traditiegetrouw onthaald met parades waarin veel zoet wordt uitgedeeld aan de kinderen, om vervolgens 's nachts op hun kamelen kadootjes te brengen om de volgende ochtend weer te vertrekken. In elke plaats vindt het onthaal op een andere manier plaats. In Elda komen ze vanuit de bergen de stad ingelopen en worden ze begeleid middels een fakkeltocht, de
bajada de antorchas.
Dit jaar had ook de lokale voetbalclub Eldense een wens, al was het een bescheiden wens, met een 'magische nacht' waren ze al tevreden.
Eldense komt uit Elda dat niet ver landinwaarts van Elche en Alicante ligt. Voor Spaanse begrippen is het met ruim 50.000 inwoners maar een dorp, des te knapper is dat ze in een ver verleden ooit vijf seizoenen op het tweede niveau speelden. Het was ook in die periode dat de enige ontmoetingen tussen Eldense en Athletic plaats vonden. Destijds won Athletic met 0-3 in Elda en bleef het in San Mamés 2-2, waardoor Athletic verder ging naar de laatste zestien. Nu, 63 jaar later, stuitten Eldense en Athletic voor de tweede keer op elkaar, wederom in de ronde van de laatste 32 in de Copa del Rey. Om hier te komen versloeg derdeklasser Eldense met Coruxo en Burgos een vierde- en tweedeklasser. Één stunt hadden ze dus al volbracht. Athletic versloeg met Alzira en buurman Sestao twee clubs van het vierde niveau.
De rondes van de Copa volgen elkaar in deze fase snel op. De vorige ronde is namelijk pas twee weken voorbij. Vanwege de korte aanlooptijd is het lastig plannen en eigenlijk had ik helemaal geen tijd. Toch sprak ik voorafgaand aan de loting met mezelf af dat, mits het een nieuwe vinck zou zijn én de wedstrijd op donderdagavond plaats zou vinden, ik gewoon zou gaan. Met zestien midweekse wedstrijden was de donderdagavond nog het meest onwaarschijnlijk, aangezien de meeste wedstrijden op dinsdag en woensdag worden gespeeld. Maar het lot viel gunstig en Athletic mocht op donderdagavond richting Alicante. Afspraak is afspraak, vriendin en werk niet blij, ik wel blij.
Het vinden van betaalbare vluchten was op korte termijn niet eens zo makkelijk. Omdat alle vluchten naar Alicante op de wedstrijddag vroeg in de ochtend vertrokken en ik geen zin had om bijna 24 uur wakker te blijven, besloot ik maar de avond van tevoren te vertrekken. Na een nacht in Valencia nam ik uitgeslapen de bus naar Elda. Een directe rit van twee uur.
Gelukkig was ik op dat moment al voorzien van een wedstrijdkaart. Eldense bespeelt sinds 2012 een nieuw stadion dat naast het oude is gebouwd. Gemiddeld trekken ze dit seizoen zo'n 1500 fans en slechts één keer eerder was het stadion met 4000 plaatsen uitverkocht. Dat was toen de grote buurman Hercules op bezoek kwam. Vooraf was men sceptisch of Eldense het stadion weer uit kon verkopen i.v.m. Driekoningen, maar dat bleek ongegrond. De tickets vlogen de deur uit en op het moment dat de vrije verkoop begon stonden de eerste wachtenden om 7 uur 's ochtends al bij het stadion. Voor mij niet zo'n best nieuws, maar vanwege de bouw van een tijdelijke tribune kon ik later op de dag één van de laatste 850 online kaartjes bemachtigen. Al snel waren ook die verkocht en zou Eldense voor een recordaantal van 5160 toeschouwers gaan spelen, waarvan 740 het uitvak zouden bevolken.
Nadat ik had ingecheckt bleek na een rondje dat Elda-Petrer geen toeristische hotspot is. Rustig ging ik me dan maar opmaken voor het avondprogramma. Bij het vallen van de duisternis zou de
Cabalgata de Reyes Magos beginnen. Speciaal hiervoor was het aanvangsuur van de wedstrijd van 20 uur naar 21 uur verzet.
De planning was krap want om 18.30 begon de
bajada de entorchas en om 19.20 moest de spelersbus worden verwelkomd. Iets dat altijd de moeite is bij 'grote' wedstrijden in Spanje. Zo besloot ik maar aan het begin van de intocht te gaan staan om zoveel mogelijk te kunnen zien, om me vervolgens snel naar het stadion te begeven. Gelukkig is Elda geen metropool en lukte het precies om de hele optocht voorbij te zien trekken én op tijd bij het busonthaal te zijn.
Elda was deze avond duidelijk verdeeld. Maar niemand was thuis. Langs de route van de intocht was het stervens druk en daarom wist ik niet wat te verwachten bij het stadion, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat daar de andere helft van het dorp stond. Er was volop gezang en met het nodige bengaals vuur baande de bus zich een weg door de drommende mensen, die allemaal een glimp van hun lokale helden wilden opvangen.
De onderlinge sfeer tussen de supporters was gemoedelijk. De 740 kaarten voor het uitvak werden aan het stadion in Bilbao en via de
peña's verkocht. Alle overige Athletic supporters die mis grepen zaten gezellig tussen het thuispubliek, waaronder ikzelf dus. Enkel de harde kern van Eldense, Castiliaans-nationalistisch georiënteerd en vrienden met de vergelijkbare harde kern van Elx, was iets minder blij met het Baskische bezoek, maar het bleef verbaal.
In deze ronde had Barcelona verlenging nodig bij een vierdeklasser, won Madrid met het kleinste verschil bij een vierdeklasser en werden vier Primera clubs uitgeschakeld door een lager spelende club. Eldense is momenteel koploper op het derde niveau en stiekem werd er dan ook gedroomd van een stunt.
Athletic neemt de beker echter altijd bijzonder serieus en startte dan ook met de sterkste elf beschikbare spelers. Het begin was behoorlijk stroef en toen de thuisploeg na een half uur een één op één miste donderde mijn voorbuurman bijna van de trap van ongeloof. Het bleek een wake-up call voor Athletic, want waar het 1-0 had moeten staan, werd het niet ver daarna 0-1 en ging Athletic met 0-2 rusten.
Eldense bleek wel degelijk te kunnen voetballen en creëerde ook kansen, maar na een uur gingen ze aanvallender spelen en dat bleek de doodsteek. Dankzij meer ruimte liep Athletic ietwat geflatteerd uit en na 90 minuten stond een 1-6 score op het bord.
De thuisploeg had er zich ongetwijfeld meer van voorgesteld, en al hadden ze het misschien iets anders bedoeld, alles ineen was het ongetwijfeld een magische nacht, iets dat ze zich bij Eldense later zonder twijfel ook zullen beseffen.
