Na de Europa League loting werd de trip voor Arsenal - PSV al snel vastgelegd met aansluitend Aston Villa - Southampton en Crewe Alexandra - Crawley Town. Het overlijden van de Queen zorgde voor een tiendaagse rouwperiode, waarbij het voetbal in het eerste weekend eruit ging. Voor het 2e weekend leken de niet-risico wedstrijden wel door te gaan en meldde PSV dat zelfs via de officiële kanalen. Op maandag volgde de kater en werd Arsenal - PSV alsnog afgelast. Dat zorgde voor kopzorgen bij supporters, wel gaan en bier drinken of niet gaan en vrije dagen + geld besparen. Voor ons werd het de eerste optie, omdat alles al geboekt was en we nog naar twee andere wedstrijden zou gaan.
Op donderdag werd London aangedaan en liepen we nog even naar 'the Queen'. Rondom Westminster was er een enorme mensenmassa op de been met daar tussen journalisten, cameraploegen en honderden agenten. Alles in stille gemoedelijkheid. The Queen werd later ingewisseld voor de pub, maar zonder wedstrijd voelde het vreemd aan. Geen gehaast om kaartjes om te wisselen, geen uren voorbeschouwing en geen wedstrijdspanning. Het maakte het tot een gezapige donderdag.
Vrijdag's was het wel wedstrijddag, maar werkte de alcohol van de daags ervoor nog goed door. De trein bracht ons naar Birmingham, waarbij we aan het gerestaureerde 'canal' ons tegoed deden op het terras met een zonnetje en een bord 'fish & chips'. Met een Uber reisden we richting Villa Park dat nog echt aandoet als een stadion zonder al te veel poespas. Ter gelegenheid van 'Majesty Queen Elizabeth II' werden de supporters eerder op hun plek verwacht dan anders en waar er normaal laatkomers zijn, zat nu iedereen keurig op tijd klaar. Wat volgde was een indrukwekkende minuut stilte met gedempte lichten en aansluitend het volkslied gezongen door een prachtige stem en eindigend op 'God save the King'. De spelers waren minder in vorm en schotelden de supporters een saaie wedstrijd voor. Weinig opwinding voor beide doelen en Villa was het gelukkigste en mocht drie punten beschrijven. Southampton wist zelfs niet een keer op doel te schieten.
Voordat we op zaterdagavond terugvlogen maakten we nog een 'tussenstop' bij Crewe Alexandra. Uitkomend op het vierde niveau bezorgde de club me een kleine beroerte door 23 Pond (!) te vragen voor het goedkoopste kaartje. Desondanks waren er 3.717 supporters om klokslag 15:00 een minuut stil en volgde ditmaal het volkslied vanaf de piano. Het blijft prachtig hoe de Engelsen/Britten dit met het grootste respect voor elkaar krijgen. Ditmaal een leukere wedstrijd en de ster van het veld was de vrouwelijke scheidsrechter. Zij liet lekker veel doorspelen en negeerde twee clowns die verkleed waren als trainer en assistent trainer van Crewe. Hun gedrag was ook nergens voor nodig, want Crewe won de wedstrijd.
Via de trein -> vliegtuig -> trein en uiteindelijk de auto lag ik om 00:30 in mijn bed om op zondag ochtend zelf eerst 45 minuten te spelen en vervolgens naar Eindhoven te gaan. De 4-3 en de koppositie was een mooie bonus op een bijzondere trip die door het overlijden van de Queen anders is voorlopen, dan gedacht. Maar eentje die ik me wel lang zou kunnen herinneren.