Het verhaal gaat verder in Mons, door d'n Vlaming meestal Bergen genoemd. Een groter contrast dan tussen de Borinage en Mons is nauwelijks mogelijk. Nog geen half uur in de auto liggen er tussen twee compleet verschillende werelden. In luttele kilometers worden de smoezelige straatjes en krappe huisjes van het mijnbouwgebied verruild voor de brede boulevards en de statige gebouwen van de Henegouwse provinciehoofdstad. Mons is geen stad van werkers, Mons is een stad van ambtenaren.
Niet ver uit de gezellige en bezienswaardige binnenstad van Mons bevindt zich het Stade Charles Tondreau, de thuishaven van RAEC Mons. Toen de club in 1910 werd opgericht (matricule 44) zocht men alras naar een pakkende naam. In navolging van de toenmalige topclub Léopold Club de Bruxelles (tegenwoordig, na vele fusies, Léopold Uccle) besloten de Bergenaren hun club te noemen naar de regerende monarch en zijn echtgenote: Albert et Elisabeth Club de Mons. Nog steeds hoort men op de tribunes "Allez l'Albert".
Pas in 2002 slaagde RAEC Mons er voor het eerst in naar eerste klasse te promoveren. Daarvoor was Mons meubilair in de derde klasse (66 seizoenen, 1909 wedstrijden, 2132 punten; allemaal records voor de derde klasse), met af en toe een paar jaar in tweede. Dit seizoen draait Mons moeizaam. Met de competitiehervorming (van 18 naar 16 ploegen) in het verschiet, moeten er nog heel wat punten binnengehaald worden voordat de club veilig is. Tegenstander Zulte-Warregem, nazaat van het beroemde SV Waregem (de "Essevee"-kreten klinken nog steeds), doet het een stuk beter en staat in de subtop.
Al sinds het begin speelt RAEC in het huidige stadion. Met ondersteuning van de Waalse regering is men druk doende het stadion uit te bouwen tot een modern geval. Een beetje op z'n Blackpools zijn er al een moderne tribune aan de lange kant en één achter een goal verrezen. In tegenstelling tot Blackpool is de rest van het stadion nog in oude staat. Achter de andere goal bevindt zich een behoorlijke onoverdekte staantribune (het hoogste deel heeft 25 treden) waar zich de fanatieke aanhang van Mons verzamelt. Een deel van de terracing is overbouwd met een buvette, waarbinnen de terracing gewoon doorloopt. Ook de oude hoofdtribune, geflankeerd door nog meer (niet meer gebruikte) terracing bestaat nog.
De wedstrijd begon met spectakel van Mons. In 5 minuten waren er 4 corners te noteren en een bal op de lat. Aan de andere kant kwam Waregem bijna op voorsprong uit een messcherpe counter. Halverwege de eerste helft scoorden beide ploegen vlak achter elkaar. Hierna begon de scheidsrechter het spel wel heel erg te beïnvloeden. Eerst weigerde hij strafschop te fluiten voor een duidelijke overtreding op de spits van Mons. Vlak voor rust kreeg de spits van Mons zijn tweede gele kaart nadat hij de bal wegtrapte toen hij werd teruggefloten wegens buitenspel. Een bijzonder kinderachtige beslissing van een scheidsrechter die in het dagelijks leven waarschijnlijk ofwel achter het loket voor onbelangrijke ambtelijke zaken ofwel onder de knoet van zijn vrouw zit.
Na rust domineerde Waregem met een man meer, maar kwam Mons uit een nu wel gegeven strafschop andermaal op voorsprong. Uiteindelijk maakte Waregem de numerieke meerderheid ten gelde door de eindstand op 2-2 te bepalen.
