Estadio Santiago Bernabéu

[Houseman]

Real Madrid - Recreativo de Huelva 1-0

Real Madrid. De grootste club ter wereld. De club van de grootste spelers ter wereld, de galácticos. De club die de meeste titels in de 20e eeuw won. De club die wereldwijd de meeste shirts verkoopt. De club die bij de aankoop van een speler eerst kijkt naar de marktwaarde van een speler en pas daarna naar zijn voetbalkwaliteiten. De club met een "brand awareness" die te vergelijken is met Coca Cola. Maar ook de club van de legendarische Alfredo di Stefano. Het prachtige witte shirt. De historische rivaliteit met FC Barcelona. En het indrukwekkende Bernabéu.

Het is november 2008. In Madrid genieten de Madrilenen in het Parque del Retiro van een aangename herfstzon. Een zigeuner speelt een klassieke melodie die mijn gedachten onbewust naar voetbal laten gaan. Het is een melodie waarmee in vele stadions de ploeg toegezongen wordt. De titel en de componist schieten me echter niet te binnen. Even verderop, onder het monument voor Koning Alfonso XII zitten studenten te leren, leest een oudere dame in de Bijbel, tokkelt een jongen op een gitaar. In deze aangename omgeving is niets te merken van de crisis. Real Madrid speelt al weken belabberd en trainer Bernd Schuster staat onder zware druk. Real speelt zaterdag tegen Recreativo, die op de ranglijst de 19e plaats inneemt. Puntverlies betekent vrijwel zeker het ontslag van de Duitse trainer.

Proxima estación: Santiago Bernabéu. Ik had nog geen kaartje voor de wedstrijd en op vrijdagmiddag is het tijd om deze te gaan halen. De vrouwenstem in de metro kondigt het station aan waar ik uit moet stappen. Estadio Santiago Bernabéu. Imposant. Indrukwekkend. En dat is alleen nog maar de buitenkant. Tarjetas? Want tickets? Een ouder mannetje in een regenjas vraagt of ik tickets wil. Natuurlijk, maar die zijn even verderop gelukkig ook gewoon aan de kassa te koop. Bij ingang 42 is de officiële kaartverkoop. Er staan niet veel mensen maar toch is een beveiligingsmedewerker druk bezig om een ordentelijke rij te formeren. Ik neem plaats achter drie Russisch sprekende heren die alledrie eenzelfde blauw Chelsea trainingspak dragen met daaronder zeer witte sportschoenen. Een vloeiend Engels sprekende dame is zeer behulpzaam bij het uitzoeken van de tickets. Uiteraard had ik via internet al dagen lopen speuren naar mooie en betaalbare plaatsen. Aangezien de goedkoopste tickets beginnen bij 40 euro was de keus zeer eenvoudig. We zitten op de hoogst mogelijke ring in de hoek.



Op de dag van de wedstrijd is het zo'n 2 uur voor de wedstrijd al behoorlijk druk rond het stadion. Gejuich stijgt op uit de menigte. Vlaggen zwaaien en toeters die voor een paar euro bij elk kraampje te koop zijn tetteren in mijn oor. Vlak achter me rijdt een witte bus voorbij. Uiteraard ben ik net te laat om een foto te schieten van de spelersbus van Real Madrid. Een goed uur voor de wedstrijd gaan de poorten open. Om in de bovenste ring te komen moet ik in Torre B omhoog. Deze toren doet nog het meest denken aan de vier zuilen die het San Siro in Milaan zijn karakteristieke uiterlijk geven. In deze toren kan je kiezen voor de trap, de roltrap of cirkelend omhoog lopen, met bij elke cirkeling een mooier uitzicht over de stad. De aanblik aan het eind van de klim overtreft echter elk uitzicht. Onmiddelijk word je blik gegrepen door de entrée in het stadion. Fantastisch. Ik besef meteen dat dit het mooiste stadion is wat ik met eigen ogen gezien heb.



Het stadion stroomt maar langzaam vol. Zo'n 20 minuten voor de wedstrijd is het nog niet eens halfvol. Tegen de tijd dat de spelers het veld op komen gaat het echter snel en vlak na de aftrap zitten er toch zo'n 80.000 mensen. Zo niet mijn buurman. Totaan de 17e minuut blijft het stoeltje naast mij leeg. Dan verschijnt een haastige yup, oordopjes in zijn oren, Marca onder zijn arm. Hij neemt eerst uitgebreid de tijd om onze achterburen te begroeten en voorzover ik het begrijp de huidige situatie van Real Madrid te evalueren. Opeens klinkt een veel te harde gong door de speakers. Op het megascherm verschijnt de tussenstand in de Davis Cup tussen Argentinië en Spanje. Spanje wint het dubbelspel en komt op voorsprong. Een gejuich stijgt op in het stadion. Nu begrijp ik ook waarom mijn buurman oordopjes in heeft. Een "Viva España" schalt door het stadion, het eerste wat vanavond redelijk massaal wordt meegezongen. Mijn buurman haalt een Spaanse vlag uit zijn binnenzak en hangt het onhandig over het ijzeren hek voor ons. Tijdens de wedstrijd zal het ongeveer zes keer op de grond waaien. En zes keer hangt hij het op dezelfde wijze weer op.

Wat erg prettig is rond de wedstrijd is de vrijwel totale afwezigheid van entertainment en commerciële activiteiten. Voor de wedstrijd worden er 3 reclame's op de megaschermen vertoond. De stadionspeaker leest de opstellingen voor en de wedstrijd begint. In de rust geen penalty shootouts, loterijen of andere interactieve activiteiten. Gewoon 15 minuten even helemaal niets. Tijdens de wedstrijd geen meldingen op de megaschermen dat deze 'blessurebehandeling mede mogelijk gemaakt wordt door verzekeringsmaatschappij X' zoals in Duitsland tegenwoordig schering en inslag is. Irritatie over commerciële randzaken is bij mij vanavond volledig afwezig. Hoe is het mogelijk dat je bij deze poenerige marketingmachine het gevoel hebt gewoon naar een voetbalwedstrijd te kijken?



Real Madrid speelt niet goed. Combinaties lukken niet en het tempo is te traag. Recreativo krijgt diverse kansen en Schuster wordt door de Ultras Sur af en toe toegezongen. De afstand tussen onze plaatsen en het veld weerhouden de temperamentvolle Madrilenen er niet van om met diverse puta's en heftig gesticulerend duidelijk te maken dat ze hier niet voor naar het stadion komen. Een schot van Sneijder waait via een been van een tegenstander achter de keeper. 1-0. Mijn buurman slaat de Marca open en gaat uitgebreid zitten lezen. Na het laatste fluitsignaal pakt hij een witte zakdoek en begint driftig te wapperen. De crisis is nog niet voorbij.

_{(foto's genomen met mijn mobiele telefoon wegens een defecte camera)}

[Ici c est Paris]

Leuk verhaal, dito foto's. Real Madrid staat ook bij mij hoog.

[georgesv]

erg leuk om lezen, en natuurlijk imposant stadion; maar ik persoonlijk haat Real :-) (heb ik al in andere topic uitgelegd) .

[HJanneman]

Leuk om te lezen en bekijken: dit is denk ik het stadion dat het dichtste in de buurt komt bij de continental-reclame voor grote voetbalwedstrijden waar een autoband verandert in een voetbalstadion met te veel ringen.
Zo zie je maar weer dat het kan.
Her en der op het web zie ik wel eens mogelijke uitbreidingen van stadions staan met één of twee ringen er bovenop, dat lijkt vaak erg lomp, maar bij dit stadion klopt alles wel, zeer bijzonder.

[TeeZee]

Ineens een stuk aantrekkelijker om eens een wedstrijd in zo'n gigantisch stadion te bezoeken.

Hoe ben je er naartoe gevlogen en wat is een indicatieve prijs voor dat grapje? Hoe heb je accommodatie geregeld?

[Houseman]

Ryanair vanaf Eindhoven, 70 euro voor een retourtje (hou de aanbiedingen in de gaten). Dit had nog een paar tientjes goedkoper gekund als we alleen handbagage hadden meegenomen. Hotel gewoon via bookings.com, hartje centrum voor 30 euro per nacht per persoon.

[Hielke]

Mooi verhaal, vooral details als een tokkelende gitarist en een buurman met een wit zakdoekje spreken mij erg aan. Daarmee schep je een mooi levendig beeld vind ik.

Indrukwekkende foto, die tweede, al is het met een mobiele telefoon.

[Stadionhopper]

Leuk om te lezen en bekijken: dit is denk ik het stadion dat het dichtste in de buurt komt bij de continental-reclame voor grote voetbalwedstrijden waar een autoband verandert in een voetbalstadion met te veel ringen.

Vroeger zat het Olympiastadion van München in de Continental band volgens mij. Tenminste de tribunes ervan.

[Han]

Dit is een majesteitelijk stadion dat destijds een zeer grote en mede doorslaggevende rol heeft gespeeld in mijn bewustwordingsproces dat op gang kwam rond mijn specifieke voorliefde voor grounds. Bernabeu was een ontoegankelijk theater dat zo nu en dan ten behoeve van zwartwit-kijkers open werd gesteld voor een gastoptreden cq live uitvoering van de Europa Cup. Zo staat onder andere Arnold Mühren gebeiteld achter mijn iris, tijdens de wedstrijd in de middencirkel met bewonderenswaardige achteloosheid secondenlang met de bal jonglerend.

De Madrilenen waren destijds trouwens arrogant genoeg om thuis te blijven voor welke likkenbaardende tegenstanders dan ook; een knettervol Bernabeu was een uitzondering.

Mooi om te zien dat die zo karakteristieke 'vakindeling' door de jaren heen gehandhaafd is gebleven. Bernabeu staat met stip op nummer één van mijn virtuele hitlist.

[Houseman]

De foto's van de camera die het wél deed zijn inmiddels in mijn bezit. Een selectie:


Het stadion op de dag dat we kaarten gingen kopen. Rechts Torre B.


Het stadion iets nadat we binnen zijn gekomen. Merk op dat het licht heel anders is dan tijdens de wedstrijd. Op het moment dat de spelers het veld opkomen merk je dat het licht veel feller wordt, en dat 'de voorstelling' gaat beginnen. Net als in het theater.



Eerder op de dag hebben we nog een kijkje genomen bij Vicente Calderón, het stadion van Atletico. We kwamen om 13:08 binnen, en om 13:00 was net een tour vertrokken. De eerstvolgende zou pas om 16:30 weer gaan (klotesiësta) en dus keerden we onverrichterzake terug. Dan maar een keer terug naar Madrid voor de stadsderby.




De snelweg die onder de tribune doorloopt is een mooi detail.

[spons]

Zo staat onder andere Arnold Mühren gebeiteld achter mijn iris, tijdens de wedstrijd in de middencirkel met bewonderenswaardige achteloosheid secondenlang met de bal jonglerend.

was dit niet Gerrie Mühren ? Arrogantie ten top trouwens ook toen al