Het werd een retourvlucht naar Bari, de hoofdstad van Apulië, beter bekend als Puglia.
Na de hete avond in Altamura had ik geen tijd om uit te slapen. Deze ochtend wilde ik namelijk de toerist uithangen in de binnenstad van Bari om vervolgens op tijd te kunnen vertrekken naar wedstrijd twee. Soms is de vinckgod je gunstig gestemd en daar waar ik aanvankelijk tevreden was geweest met twee wedstrijden in dit weekend, werd ik op mijn wenken bediend.
Op de sociale media-kanalen van Fidelis Andria werd benadrukt dat het geen keuze van de club was, maar vanwege een live tv uitzending werd de avondwedstrijd drie dagen van tevoren veranderd in een middagwedstrijd. De enige wedstrijd die ik aanvankelijk wel zeker wilde bezoeken was Foggia op zaterdagavond, en laat Andria nu net halverwege Bari en Foggia liggen. Beter kon eigenlijk niet.
De trein van de Apulische treinmaatschappij nam ik nu in noordelijke richting, maar omdat niet alles goed kan gaan reed deze niet verder dan Corato. Op het laatste stuk van Corato naar Barletta werden bussen ingezet en halverwege Corato en Barletta ligt dan weer Andria. De bus stond in Corato gelukkig netjes klaar maar na wat horten en stoten stopte deze ergens aan de rand van Andria, in tegenstelling tot bij het station, om door te rijden naar Barletta. Gelukkig bestaat er Google Maps en wist ik de weg te vinden.
Fidelis Andria werd, net zoals Altamura en waarschijnlijk zoals de meeste Zuid-Italiaanse clubs, in de laatste twee decennia nog drie keer heropgericht maar schopte het sindsdien nooit meer tot de Serie B, waar tot dusver in de jaren '90 het plafond van de club werd bereikt. Momenteel spelen ze in de Serie C waarvan vandaag alle wedstrijden op zaterdag werden gespeeld. De noordelijke groep trapte af, gevolgd door de middengroep en de zuidelijke groep mocht het laat op de avond nog gaan proberen. Andria behoort tot het zuiden maar mocht dus tegelijk met de noordelijke groep beginnen.
In Italië is het niet vanzelfsprekend dat er op de wedstrijddag aan het stadion nog kaarten zijn te krijgen. Ook niet op laag niveau. Ondanks dat ik gewaarschuwd was dacht ik dat het wel los zou lopen en deed ik vooraf geen moeite om een kaart te kopen. Gevaar van een uitverkocht stadion was er tenslotte toch niet en online verkoop eveneens niet.
In de bus checkte ik even de social media en hier stond netjes vermeld dat er drie verkooppunten in Andria waren. Een verkooppunt ligt vlakbij het stadion en dus werd dat het eerste doel. In dit café sprak de vriendelijke dame geen woord Engels, maar
no biglietti was duidelijk genoeg waardoor ik me maar naar het stadion begaf.
Aldaar waren alle toegangspoorten een uur van tevoren nog gesloten en besloot ik maar in discussie te gaan met de stewards, die ook geen woord Engels spraken. Wanhopig probeerden ze me via google translate duidelijk te maken dat er geen kaartverkoop meer was en dat ze me niet konden helpen.
Ondertussen probeerde ik het 'gesprek' op gang te houden, gooide ik er wat Spaans tussendoor (want dat zette meer zoden aan de dijk dan Engels) en maakte ik duidelijk dat ik niet weg zou gaan. De ene na de andere persoon werd erbij gehaald en na hoog overleg tussen de Italiaanse stewards werd ik gemaand om er eentje te gaan volgen. Na een halve ronde om het stadion gingen er twee poorten voor me open en stond ik ineens op de tribune, kreeg ik een hand, en na wat Italiaans gebrabbel en een
grazie mille van mijn kant werd ik alleen gelaten. Het stadion was nog dicht en dus zat ik daar alleen in een leeg stadion...
Eind goed al goed, missie geslaagd, ik was binnen. En dat nog gratis ook. Ik zat midden op de overdekte hoofdtribune met nieuwe zitjes. Verder bestaat het Stadio Degli Ulivi, oftewel het olijvenstadion, uit twee traditionele onoverdekte
curvas en een onoverdekte staantribune aan de lange zijde. Wat me vooral kon bekoren was dat werkelijk alles in de blauw/witte clubkleuren geverfd was.
Slechts twee van de vier tribunes waren deze middag geopend. Naast de hoofdtribune was dat de
curva voor de thuissupporters. Naast de andere lange kant bleef ook de
curva voor de uitsupporters van Picerno leeg. Deze hadden slechts een handje vol op de hoofdtribune meegenomen deze middag.
Van de wedstrijd kan ik me enkel nog herinneren dat de ultras naar goed Italiaans gebruik continu bleven zingen, dat het slecht voetbal was, dat het weer 1-1 werd, nu na twee doelpunten in de eerste helft, en dat de Bossche avonturier Don Bolsius de gevaarlijkste man was voor de thuisploeg na een invalbeurt halverwege de tweede helft.
Na de wedstrijd zocht ik weer de outskirts van Andria op om de bus naar Barletta te vinden. Uiteindelijk was het einddoel Foggia voor vandaag.
Enkele twitter foto's van Fidelis AndriaDe bus werd gevonden, die hobbelde rustig verder richting kustplaats Barletta waar deze niet meer aansloot op de trein. Zodoende had ik een dik uur tijd te doden en bedacht ik me dat het misschien een goed idee zou zijn om eens naar de kaartverkoop in Foggia te kijken.
Foggia werkt samen met Vivaticket en bij servicepunten van Vivaticket alsmede enkele kroegen en winkels in Foggia waren kaarten te verkrijgen. Echter niet bij het stadion en 's avonds waren de meeste servicepunten gesloten.
Gelukkig was de online verkoop wel geopend en waar het me thuis niet was gelukt, lukte het nu op een bankje in de zon in Barletta wel en was ik verzekerd van een digitale kaart voor de avondwedstrijd.
Foggia zal bij het grote publiek bekend zijn. De club wordt in Nederland vrijwel meteen gelinkt aan wappie Bryan Roy die er ooit voor speelde. De laatste Nederlander die voor Foggia speelde was neo-international Noppert maar ook grotere spelers zoals Guiseppe Signori, Dan Petrescu, Jose Chamot en Luigi di Biagio droegen ooit de roodzwarte kleuren van de duivels.
De club heeft eigenlijk alles van een gevallen grootmacht maar vertoefde toch wel degelijk het overgrote deel van haar geschiedenis in de Serie C. Toch waren ze ook in de Serie B geregeld present (voor het laatst in 2019) en speelden ze elf seizoenen in de Serie A.
De tegenstander van vandaag was het noordelijker gelegen Pescara. Foggia en Pescara behoren tot de grotere clubs in deze afdeling van de Serie C en spektakel op de tribunes lag dan ook voor de hand. De fans van Pescara riepen in de dagen voorafgaand aan deze wedstrijd nog op om massaal af te zakken naar Foggia. De politie verpest echter niet alleen in Nederland het leven van de gemiddelde voetbalfan. Ze besloten daags van tevoren kaartverkoop aan mensen uit de provincie Pescara te verbieden. Dit had tot gevolg dat er tien Pescara fans het uitvak bevolkten, zij konden wel kaarten kopen omdat ze niet uit de provincie Pescara afkomstig waren...
Het thuispubliek trok er zich niet veel van aan en stond vierkant achter de ploeg. Achter beide doelen bevinden zich grote ultra-groepen die zorgden voor de sfeer. De ultras op de Curva Nord pakte bij de aanvang uit met een prima pyro-show en brandden gedurende de wedstrijd nog geregeld wat fakkels en ander vuurwerk af. De fans op de Curva Sud waren wat dat betreft wat rustiger maar vocaal deden ze zeker niet onder voor hun mede-ultras.
Ik zat op de tribune tussen deze twee ultra-groep in op de lange zijde en schrok me vooral geregeld rot van vliegende reuzesprinkhanen of iets dergelijks die het licht van de lichtmasten opzochten. Dit zorgde geregeld tot hachelijke taferelen wanneer er weer eens een tussen het publiek was gecrasht.
Tussendoor werd er ook gevoetbald en hadden de bezoekers geen kind aan de thuisploeg. Foggia mocht uiteindelijk blij zijn dat het 'maar' 0-4 werd en opmerkelijk was vooral dat nagenoeg niemand het stadion voortijdig verliet. Niemand wilde de kans laten liggen om na het laatste fluitsignaal de ploeg finaal uit te fluiten en de beschimpen terwijl de spelers met de staart tussen de benen richting beide ultragroepen gingen.
Toen iedereen zijn zegje had gedaan droop iedereen af, uitgezonderd de tien Pescara supporters. Zij hadden de grootste lol maar moesten voorlopig nog even blijven staan.
Na een lange dag die begon in de
citta vecchia van Bari en via Corato, Andria en Barletta eindigde tussen de sprinkhanen onder de lichtmasten in Foggia had ik wel het maximale eruit gehaald en toog ik naar het B&B naast het station van Foggia voor enkele uurtjes slaap.
Enkele twitter foto's van Foggia
