Hoe het was

[Nort]

Dank voor je ongevraagde nutteloze inbreng. Het is wat mij betreft een psychologisch onderzoek waard naar het feit dat mensen zich geroepen voelen om ongevraagd hun mening te verkondigen en andere meningen af te doen als 'onbegrijpelijk'. 

[Saltacampos]

Dank voor je ongevraagde nutteloze inbreng. Het is wat mij betreft een psychologisch onderzoek waard naar het feit dat mensen zich geroepen voelen om ongevraagd hun mening te verkondigen en andere meningen af te doen als 'onbegrijpelijk'.

Een forum dient o.a. om je mening te verkondigen, je hoeft niet akkoord te gaan.
Ik vind dat idiote en enggeestige Engelse nationalisme lachwekkend, als jij daar een ander idee over hebt, is dat wat mij betreft prima.

[FCT1980]

Villa Park is een fijn stadion dat door de jaren heen steeds mooier wordt, omdat dit soort klassieke stadions steeds meer verdwijnen. Van binnen had ik meer verwacht van de Holte End. Ik heb daar veel goede verhalen over gehoord, maar ik vond het niet echt bijzonder.

Het stadion van Crewe is vrij basic. De hoofdtribune is tov de andere tribunes echt enorm en de locatie is wel echt een plus. Binnen drie minuten ben je op het station en in de buurt zijn er meerdere kroegjes te vinden. Als je niet het doel hebt om de 92 te voltooien dan zijn er wel mooiere stadions te vinden in de buurt. Maar het is wel een stuk beter dan de Crawley's/Colchesters van Engeland.

Bedankt voor je reactie. Ik vind Villa Park echt geweldig. De Holte End kan indd. vrij rustig zijn maar af en toe is ook dat geweldig.
We hebben voor de zaterdag gekozen om richting het zuiden te gaan naar Bristol Rovers - Plymouth Argyle. Mooi affiche en stadion spreekt me ook meer dan aan.

[syntric]

Een forum dient o.a. om je mening te verkondigen, je hoeft niet akkoord te gaan.
Ik vind dat idiote en enggeestige Engelse nationalisme lachwekkend, als jij daar een ander idee over hebt, is dat wat mij betreft prima.

Zelf heb ik ook geen probleem met af en toe eens iets anders dat niet over voetbal gaat. Dit weekend ben ik in Londen, ga al sinds de jaren 80 naar het VK, het zal raar zijn dat de Queen er niet meer is. Maar voor de rest heb ik ook niets met de monarchie. Dat het nog zo populair is verwonderd me enigszins, hier in België ken ik niemand die van ons koningshuis wakker ligt, dat zijn toch vooral oudere mensen denk ik, de meeste vinden het een wereldvreemde poppenkast. Denk dat het te maken heeft met het nagenoeg foutloze parcours van de Queen, ze heeft zich echt aan de natie gewijd. Al kwam haar houding ten tijde met het Diana ongeval wel koel over en lijkt ze ook een aanzienlijk bedrag betaald te hebben voor haar dubieuze zoon Andrew uit de gevangenis te houden.

[Nort]

Een forum dient o.a. om je mening te verkondigen, je hoeft niet akkoord te gaan.
Ik vind dat idiote en enggeestige Engelse nationalisme lachwekkend, als jij daar een ander idee over hebt, is dat wat mij betreft prima.

De inbreng in deze sectie is nog steeds nutteloos. Er is een buitenlandse sectie, speciaal voor de GB/UK/Engeland. Daar had je reactie met een nieuw topic prima bij ingepast.

En mijn niet toevoegende mening: Ik heb niet veel met het Koninkrijk, maar ben er ook niet op tegen. Ja het kost wat, daar tegenover staat dat het ook geld oplevert. Maar met jouw woordkeuze is een normale discussie hierover uitgesloten.

[Nort]

Bedankt voor je reactie. Ik vind Villa Park echt geweldig. De Holte End kan indd. vrij rustig zijn maar af en toe is ook dat geweldig.
We hebben voor de zaterdag gekozen om richting het zuiden te gaan naar Bristol Rovers - Plymouth Argyle. Mooi affiche en stadion spreekt me ook meer dan aan.

Dat is een leuk affiche in een mooi stadion (denk ik)

[Jef400]

Stadion weet ik.

[FCT1980]

Ben benieuwd. Sowieso nog nooit in die hoek geweest.

[Jef400]

Bereid je voor op een leuke toegangspoort, een rommelig stadion, tenten en tig verschillende tribunes. Ik heb er geen seconde spijt van gehad toen.

[AthleticHolanda]

In de weekenden heb ik tegenwoordig nog maar weinig tijd, maar de interlandweekenden zijn daar een uitzondering op. Tijdens het afgelopen interlandweekend besloot ik dat het weer eens tijd was voor een leuke trip. Nu liggen in de meeste landen de hoogste of de hoogste twee niveaus stil wanneer er interlands zijn. Van de ene kant jammer, maar van de andere kant een zegen. Het 'moderne voetbal' met haar regels en restricties kan me namelijk al jaren steeds minder bekoren.

Op zoek naar gunstige vluchten en het mijden van Schiphol en Eindhoven vond ik een retourvlucht die eigenlijk aan alle voorwaarden voldeed. Deze was namelijk goedkoop, vanaf Maastricht (lees: niet onnodig lang wachten), gunstige vliegtijden en naar een regio waar ik nog nooit was geweest. Het werd een retourvlucht naar Bari, de hoofdstad van Apulië, beter bekend als Puglia.

Het enige dat nog 'geregeld' moest worden waren leuke wedstrijden. Nadat ik geboekt had was alleen bekend dat de Serie C op zaterdagavond zou spelen terwijl de Serie D op zondag gepland stond. Niet veel later werden echter alle Serie D wedstrijden naar woensdagmiddag verplaatst. De officiële reden weet ik niet, maar vermoedelijk vond men profvoetbal op zondag tijdens de verkiezingen niet zo'n goed idee, gelukkig ging het voetbal op lager niveau wel door, daarover later meer.
Een Serie D wedstrijd die niet naar woensdag werd verplaatst was de Derby della Murgia. Enkele dagen voor mijn vertrek werd deze wedstrijd namelijk naar vrijdagavond verplaatst. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik van deze derby nog nooit had gehoord, maar dat maakt het nou net zo leuk.

In plaats van vier uur wachten voor de security was dit in Maastricht maar een minuut en zat ik ruim op tijd bij de gate. Ryanair was ook op tijd en zo landde ik tegen het einde van de middag in Bari. Snel dook ik een taxi in, want ik wilde zo snel mogelijk door naar Altamura, de plaats waar het te doen was deze avond. De taxi bracht me naar mijn B&B vlakbij het station in Bari. Aldaar checkte ik in maar bedankte ik de Albanese gastvrouw vriendelijk voor de aangeboden rondleiding over de zesde verdieping van de flat, alsmede voor de andere gastvrijheden zoals een hapje en een drankje.
Na een snelle blik over de stad daalde ik weer af naar beneden om naar het station te gaan. Nog vijf minuten had ik over om de eerstvolgende trein van de regionale Apulische treinmaatschappij in te duiken. Dat lukte, al was ik mijn mondkapje vergeten, dat leverde enkele rare blikken op maar een conducteur was niet te bekennen. Mondkapjes waren nog steeds verplicht in het Italiaanse ov en de trein zat ramvol, maar na de laatste buitenwijken van Bari was bijna iedereen gevlogen en boemelde ik nog een uurtje mondkaploos door naar Altamura. Gelukkig ging dat zonder problemen.

ASD Team Altamura zou het deze avond opnemen tegen de buren van FBC Gravina. Tussen de twee stadjes ligt niets behalve dertien kilometer en ik zat ondertussen ergens tussen de hak en de tenen, onderin de welbekende laars, in het uiterste westen van Puglia.
Zowel Altamura en Gravina kennen geen grote geschiedenis en pendelen doorgaans tussen de hoogste regionale amateur niveaus en de lagere nationale niveaus. Beide clubs werden geregeld opnieuw opgericht en Altamura schopte het in een ver verleden ooit tot de Serie C.

Omdat ik net de trein in Bari gehaald had was er nog tijd voor een rondje door de oude binnenstad alvorens ik me naar het stadion buiten het centrum begaf. Een uurtje voor de wedstrijd druppelden de eerste mensen al naar binnen. Zelf liep ik nog een extra rondje om het stadion om de mooie muurschilderingen van de ultras te bekijken alvorens aan het loket een kaartje te kopen en naar binnen te gaan.
Het gemeentelijk stadion 'Tonino D'Angelo' beschikt over een moderne grote overdekte hoofdtribune. Deze is evenredig verdeeld over drie delen waarvan het middelste deel zitplaatsen zijn en de twee buitenste delen staanplaatsen. Een van deze twee staanvakken behoort toe tot de ultras, bij mijn binnenkomst hadden ze zich al verzameld en waren ze bezig met de spandoeken en de vlaggen. Ondanks dat de hoofdtribune er redelijk modern uitzag zat deze al helemaal onder de graffiti én een leuke muurschildering. Vooral Matera, Fasano én Gravina zijn hier niet populair. De andere tribune stond aan de andere lange zijde, zag er behoorlijk vervallen uit en beschikte enkel over onoverdekte staanplaatsen, deze tribune was bestemd voor de fans van Gravina.

De tribune liep voller en voller en ik besloot maar om in het vak bij de ultras te gaan staan. Over het hele vak werden rookpotjes op de grond klaar gezet die wonderwel door niemand werden omgestoten. Uiteraard werden deze bij de spelersopkomst afgestoken terwijl tegelijkertijd alle vlaggen en een spandoek de lucht in gingen. Dit ging gepaard met een flinke dosis siervuurwerk buiten het stadion en enkele fakkels en rookpotten bij de bezoekers aan de overkant. Tussen de rook door viel me op dat de tenues een kopie van die van de Argentijnse rivalen en grootmachten River en Boca leken te zijn.

Op het hobbelige veld was het voetbal niet best, zoals meestal in derby's. Op de tribune werd me wel duidelijk dat dit een bijzondere wedstrijd betreft. Het vuur zat er vanaf het begin letterlijk en figuurlijk in, zowel in mijn vak als bij de bezoekers aan de overkant. Toen Altamura wonderwel het net wist te vinden was de vreugde dan ook groot. Hekken werden beklommen, fakkels gingen af en men wist van gekkigheid niet wat ze moesten doen.
De deceptie was dan ook gigantisch toen de thuisploeg de zege in de laatste seconde van de wedstrijd nog wist te verprutsen. De goal van Gravina viel werkelijk op het allerlaatste moment en zorgde ervoor dat mijn vak voor het eerst deze avond compleet stil viel. Vrijwel meteen werd er afgefloten en door het wedstrijdverloop werd er gefeest aan de overkant en moesten de spelers van de thuisploeg het doen met een summier applaus, het thuispubliek was duidelijk nog niet bekomen van deze bittere pil. Een echte anti-climax.

Omdat de thuistribune was uitverkocht klom de plaatselijke jeugd maar op de muren rondom het stadion om nog wat van de wedstrijd mee te krijgen. De enkele agenten gedoogden het en zonder problemen dropen ook zij af. De meeste fans togen weer terug richting de stad of naar het buurstadje. Ik naar het treinstation omdat de laatste trein naar Bari nog gehaald moest worden. Rond middernacht kon ik mijn bed op de zesde verdieping verwelkomen, genoot ik nog even na op het dakterras met alle lichtjes van de stad onder me om snel te gaan slapen.
De kop was eraf maar er stond nog meer op het programma, al was het maar zeer de vraag of de passie en intensiteit op deze avond nog overtroffen zou worden.

Enkele twitter foto's van mijzelf

[AthleticHolanda]

Het werd een retourvlucht naar Bari, de hoofdstad van Apulië, beter bekend als Puglia.

Na de hete avond in Altamura had ik geen tijd om uit te slapen. Deze ochtend wilde ik namelijk de toerist uithangen in de binnenstad van Bari om vervolgens op tijd te kunnen vertrekken naar wedstrijd twee. Soms is de vinckgod je gunstig gestemd en daar waar ik aanvankelijk tevreden was geweest met twee wedstrijden in dit weekend, werd ik op mijn wenken bediend.
Op de sociale media-kanalen van Fidelis Andria werd benadrukt dat het geen keuze van de club was, maar vanwege een live tv uitzending werd de avondwedstrijd drie dagen van tevoren veranderd in een middagwedstrijd. De enige wedstrijd die ik aanvankelijk wel zeker wilde bezoeken was Foggia op zaterdagavond, en laat Andria nu net halverwege Bari en Foggia liggen. Beter kon eigenlijk niet.

De trein van de Apulische treinmaatschappij nam ik nu in noordelijke richting, maar omdat niet alles goed kan gaan reed deze niet verder dan Corato. Op het laatste stuk van Corato naar Barletta werden bussen ingezet en halverwege Corato en Barletta ligt dan weer Andria. De bus stond in Corato gelukkig netjes klaar maar na wat horten en stoten stopte deze ergens aan de rand van Andria, in tegenstelling tot bij het station, om door te rijden naar Barletta. Gelukkig bestaat er Google Maps en wist ik de weg te vinden.

Fidelis Andria werd, net zoals Altamura en waarschijnlijk zoals de meeste Zuid-Italiaanse clubs, in de laatste twee decennia nog drie keer heropgericht maar schopte het sindsdien nooit meer tot de Serie B, waar tot dusver in de jaren '90 het plafond van de club werd bereikt. Momenteel spelen ze in de Serie C waarvan vandaag alle wedstrijden op zaterdag werden gespeeld. De noordelijke groep trapte af, gevolgd door de middengroep en de zuidelijke groep mocht het laat op de avond nog gaan proberen. Andria behoort tot het zuiden maar mocht dus tegelijk met de noordelijke groep beginnen.

In Italië is het niet vanzelfsprekend dat er op de wedstrijddag aan het stadion nog kaarten zijn te krijgen. Ook niet op laag niveau. Ondanks dat ik gewaarschuwd was dacht ik dat het wel los zou lopen en deed ik vooraf geen moeite om een kaart te kopen. Gevaar van een uitverkocht stadion was er tenslotte toch niet en online verkoop eveneens niet.
In de bus checkte ik even de social media en hier stond netjes vermeld dat er drie verkooppunten in Andria waren. Een verkooppunt ligt vlakbij het stadion en dus werd dat het eerste doel. In dit café sprak de vriendelijke dame geen woord Engels, maar no biglietti was duidelijk genoeg waardoor ik me maar naar het stadion begaf.

Aldaar waren alle toegangspoorten een uur van tevoren nog gesloten en besloot ik maar in discussie te gaan met de stewards, die ook geen woord Engels spraken. Wanhopig probeerden ze me via google translate duidelijk te maken dat er geen kaartverkoop meer was en dat ze me niet konden helpen.
Ondertussen probeerde ik het 'gesprek' op gang te houden, gooide ik er wat Spaans tussendoor (want dat zette meer zoden aan de dijk dan Engels) en maakte ik duidelijk dat ik niet weg zou gaan. De ene na de andere persoon werd erbij gehaald en na hoog overleg tussen de Italiaanse stewards werd ik gemaand om er eentje te gaan volgen. Na een halve ronde om het stadion gingen er twee poorten voor me open en stond ik ineens op de tribune, kreeg ik een hand, en na wat Italiaans gebrabbel en een grazie mille van mijn kant werd ik alleen gelaten. Het stadion was nog dicht en dus zat ik daar alleen in een leeg stadion...

Eind goed al goed, missie geslaagd, ik was binnen. En dat nog gratis ook. Ik zat midden op de overdekte hoofdtribune met nieuwe zitjes. Verder bestaat het Stadio Degli Ulivi, oftewel het olijvenstadion, uit twee traditionele onoverdekte curvas en een onoverdekte staantribune aan de lange zijde. Wat me vooral kon bekoren was dat werkelijk alles in de blauw/witte clubkleuren geverfd was.
Slechts twee van de vier tribunes waren deze middag geopend. Naast de hoofdtribune was dat de curva voor de thuissupporters. Naast de andere lange kant bleef ook de curva voor de uitsupporters van Picerno leeg. Deze hadden slechts een handje vol op de hoofdtribune meegenomen deze middag.

Van de wedstrijd kan ik me enkel nog herinneren dat de ultras naar goed Italiaans gebruik continu bleven zingen, dat het slecht voetbal was, dat het weer 1-1 werd, nu na twee doelpunten in de eerste helft, en dat de Bossche avonturier Don Bolsius de gevaarlijkste man was voor de thuisploeg na een invalbeurt halverwege de tweede helft.
Na de wedstrijd zocht ik weer de outskirts van Andria op om de bus naar Barletta te vinden. Uiteindelijk was het einddoel Foggia voor vandaag.

Enkele twitter foto's van Fidelis Andria

De bus werd gevonden, die hobbelde rustig verder richting kustplaats Barletta waar deze niet meer aansloot op de trein. Zodoende had ik een dik uur tijd te doden en bedacht ik me dat het misschien een goed idee zou zijn om eens naar de kaartverkoop in Foggia te kijken.
Foggia werkt samen met Vivaticket en bij servicepunten van Vivaticket alsmede enkele kroegen en winkels in Foggia waren kaarten te verkrijgen. Echter niet bij het stadion en 's avonds waren de meeste servicepunten gesloten.
Gelukkig was de online verkoop wel geopend en waar het me thuis niet was gelukt, lukte het nu op een bankje in de zon in Barletta wel en was ik verzekerd van een digitale kaart voor de avondwedstrijd.

Foggia zal bij het grote publiek bekend zijn. De club wordt in Nederland vrijwel meteen gelinkt aan wappie Bryan Roy die er ooit voor speelde. De laatste Nederlander die voor Foggia speelde was neo-international Noppert maar ook grotere spelers zoals Guiseppe Signori, Dan Petrescu, Jose Chamot en Luigi di Biagio droegen ooit de roodzwarte kleuren van de duivels.
De club heeft eigenlijk alles van een gevallen grootmacht maar vertoefde toch wel degelijk het overgrote deel van haar geschiedenis in de Serie C. Toch waren ze ook in de Serie B geregeld present (voor het laatst in 2019) en speelden ze elf seizoenen in de Serie A.

De tegenstander van vandaag was het noordelijker gelegen Pescara. Foggia en Pescara behoren tot de grotere clubs in deze afdeling van de Serie C en spektakel op de tribunes lag dan ook voor de hand. De fans van Pescara riepen in de dagen voorafgaand aan deze wedstrijd nog op om massaal af te zakken naar Foggia. De politie verpest echter niet alleen in Nederland het leven van de gemiddelde voetbalfan. Ze besloten daags van tevoren kaartverkoop aan mensen uit de provincie Pescara te verbieden. Dit had tot gevolg dat er tien Pescara fans het uitvak bevolkten, zij konden wel kaarten kopen omdat ze niet uit de provincie Pescara afkomstig waren...

Het thuispubliek trok er zich niet veel van aan en stond vierkant achter de ploeg. Achter beide doelen bevinden zich grote ultra-groepen die zorgden voor de sfeer. De ultras op de Curva Nord pakte bij de aanvang uit met een prima pyro-show en brandden gedurende de wedstrijd nog geregeld wat fakkels en ander vuurwerk af. De fans op de Curva Sud waren wat dat betreft wat rustiger maar vocaal deden ze zeker niet onder voor hun mede-ultras.
Ik zat op de tribune tussen deze twee ultra-groep in op de lange zijde en schrok me vooral geregeld rot van vliegende reuzesprinkhanen of iets dergelijks die het licht van de lichtmasten opzochten. Dit zorgde geregeld tot hachelijke taferelen wanneer er weer eens een tussen het publiek was gecrasht.

Tussendoor werd er ook gevoetbald en hadden de bezoekers geen kind aan de thuisploeg. Foggia mocht uiteindelijk blij zijn dat het 'maar' 0-4 werd en opmerkelijk was vooral dat nagenoeg niemand het stadion voortijdig verliet. Niemand wilde de kans laten liggen om na het laatste fluitsignaal de ploeg finaal uit te fluiten en de beschimpen terwijl de spelers met de staart tussen de benen richting beide ultragroepen gingen.
Toen iedereen zijn zegje had gedaan droop iedereen af, uitgezonderd de tien Pescara supporters. Zij hadden de grootste lol maar moesten voorlopig nog even blijven staan.

Na een lange dag die begon in de citta vecchia van Bari en via Corato, Andria en Barletta eindigde tussen de sprinkhanen onder de lichtmasten in Foggia had ik wel het maximale eruit gehaald en toog ik naar het B&B naast het station van Foggia voor enkele uurtjes slaap.

Enkele twitter foto's van Foggia

[AthleticHolanda]

Het werd een retourvlucht naar Bari, de hoofdstad van Apulië, beter bekend als Puglia.

Anderhalve dag en drie wedstrijden in Puglia verder ging ook vandaag vroeg de wekker. Het was verkiezingsdag in Italië maar daar was vroeg in de ochtend in Foggia nog niets van te merken. Gelukkig sliep ik zo ongeveer naast het station waar ik voor dag en dauw de trein naar Molfetta moest nemen. Dat is een kustplaats in de periferie van Bari en dus moest ik weer zuidwaarts.
De binnenstad van Molfetta ligt aan zee en kan zo op een ansichtkaart. Aldaar had ik een B&B waar ik in de ochtend mijn rugzak mocht droppen. Uiteraard ging dit niet zoals gepland, maar kwam ik na een rondje door de binnenstad en wat chillen aan zee de schoonmaakster tegen. Zij sprak alleen Italiaans maar belde de eigenaresse die me in voldoende Engels te woord stond. Vervolgen hielp de schoonmaakster me verder, was ik mijn rugzak kwijt en had ik mijn eerste doel van de dag bereikt.

Ondertussen had ik niet veel tijd meer over. De reden dat ik zo vroeg in Molfetta moest zijn was natuurlijk voetbal. Vanwege de interlands lag de Serie A en Serie B stil. De Serie C speelde al op zaterdag en de Serie D werd verplaatst naar woensdag. Maar geen voetbal op zondag is onmogelijk en dus zocht ik het in de Eccellenza. Het vijfde niveau.
Molfetta kent twee clubs. De grootste club speelt meestal in de Serie D en de tweede club, Borgorosso, promoveerde onlangs van het zesde naar het vijfde niveau. Zij spelen hun wedstrijden om 11 uur 's ochtends in hetzelfde stadion als de grotere club. Borgorosso probeert in tegenstelling tot de grote broer vooral op lokale jeugd in te zetten en dat werpt haar vruchten af.

Beide clubs spelen in hetzelfde stadion 'Paolo Poli' dat pal aan zee ligt. De locatie en de mogelijkheid voor nog eens twee wedstrijden op een dag trokken me over de streep om vroeg naar Molfetta te trekken.
Voor deze eerste thuiswedstrijd in de Eccellenza trokken een kleine driehonderd supporters naar het stadion. Het stadion bestaat uit een kleine overdekte zittribune. Daartegenover een grote, vervallen, onoverdekte staantribune met wat zitjes erop. Tegenstander was Unione Bisceglie, de tweede club uit de gehate buurstad.

Zoals verwacht was er hier 'gewoon' verkoop aan het stadion en mocht je voor €5 overal staan of zitten waar je wilde. Ik koos voor een plaats op de onoverdekte zittribune zodat ik mooi uitzicht had op de hoofdtribune met de zee op de achtergrond. De vele zeilbootjes die op deze vrije dag achter de tribune door voeren zorgden geregeld voor afleiding maar toch was het hier vooral op het veld te doen. Op de vlakke kunstgrasmat ontspon zich een open wedstrijd met veel kansen voor beide clubs. Uiteindelijk trok de thuisploeg met een 4-2 overwinning aan het langste eind en verlieten bijna alle supporters tevreden het stadion na een hele leuke en vooral open pot voetbal inclusief alle Italiaanse stereotypen.

Enkele twitterfoto's van Borgorosso Molfetta

Het voornaamste voordeel van een ochtendwedstrijd is natuurlijk dat er nog een wedstrijd kan volgen. Buurstad Bisceglie ligt tien kilometer noordelijk van Molfetta en de grootste club van die stad speelde deze middag thuis. Twee seizoenen geleden speelde de club nog in de Serie C maar sindsdien ging het rap bergafwaarts.
Ondanks dat het slechts Eccellenza betrof speelde ook hier het kaartenprobleem weer op. Inmiddels had ik mijn lesje wel geleerd maar een mogelijkheid om eerder naar Bisceglie te gaan had ik niet. Een dag voor de wedstrijd werd op social media nog benadrukt dat er geen kaarten werden verkocht aan het stadion. Vlakbij het station zit echter een gokkantoor dat kaarten zou verkopen, en niet minder belangrijk, deze zou open zijn op zondagmiddag. Nu nog maar hopen dat de verkoop niet al gestopt zou zijn, zoals in het café in Andria een dag eerder.

Deze keer had ik meer geluk. Het gokkantoor was open maar mijn vraag naar 'tickets' werd niet begrepen. De beste man vroeg of ik wel Spaans kon en zo begrepen we elkaar vrij vlot, niet veel later was alles geregistreerd en liep ik met een kaartje voor AS Bisceglie-Canosa weer naar buiten.
Het stadion in Bisceglie is wat groter dan in Molfetta maar het principe is hetzelfde. Een kleine overdekte zittribune met daar tegenover een grotere onoverdekte staantribune met wat zitjes in de midden. Vanwege de Serie-C tijd stonden er achter een van beide doelen tijdelijke tribunes, die waarschijnlijk permanent zijn geworden, die dienst deden als uitvak. Deze werden door ruim vijftig supporters uit Canosa bevolkt, waaronder zo'n twintig ultras die met spandoeken, vlaggen en liederen voor ondersteuning van de bezoekers zorgden.

Ook de thuisploeg beschikte over een actieve ultragroep. Deze stonden naast de hoofdtribune, maar ook op de onoverdekte lange zijde stond een fanatieke groep. Hier stond ik naast en dat was best vermakelijk. De gemoederen raakten namelijk geregeld verhit maar nadat de thuisploeg met tien man nog een doelpunt wist te maken en een 2-0 overwinning binnen wist te slepen was alles weer koek en ei.
Na de vijfde wedstrijd van het weekend was het dan toch echt mooi geweest. Na een rondje door de idyllische haven van Bisceglie vertrok ik weer naar het station voor de trein naar Molfetta. Aldaar sloot ik af met een lokaal pastagerecht en een nachtelijk rondje om de wekker alweer vroeg te mogen zetten, maar deze keer voor de terugreis naar het vliegveld, Maastricht en naar huis.

Enkele twitterfoto's van Bisceglie

Zo kwam er een eind aan een onverwacht leuk en druk weekend kriskras door Puglia. Begonnen in de Serie D gevolgd door dubbels in de Serie C en de Eccellenza. Hoe dichterbij het weekend kwam, hoe leuker de wedstrijdenpuzzel in elkaar viel, al kwam daar een flinke basis geluk bij kijken.
Puglia was zeer zeker goed bevallen en ik zal ongetwijfeld nog eens terugkeren voor de grotere clubs (Lecce en Bari), al zal in de volgende Italiaanse trip hopelijk wederom een nieuwe regio bezocht worden, hopelijk met net zoveel verrassingen.

[ricodejong4]

Wat een mooie verslagen over clubs waarvan ik nog nooit gehoord had! Bij mij staat het stadion van Bari nog hoog op de wishlist, goed om te weten dat er genoeg moois te zien is in de omgeving om dit mee te combineren.

[Saltacampos]

Top, AH, leuk om te lezen.
In Italië kan je je inderdaad doorgaans beter met Spaans (of eventueel Frans) redden dan met Engels.
Blijkbaar is de ticketverkoop in de Serie C nog verstrengd, toen ik een paar jaar geleden in Viterbo was, kon ik nog gewoon in een krantenwinkel aan de overkant van het stadion op vertoon van ID-kaart een ticket kopen.

[bunnet]

Heel gaaf, AH! Prachtige verhalen en leest weer lekker weg.