Hoofdmenu

Hoe het was

Gestart door TeeZee, apr 28, 2008, 09:26:41

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Nort

Citaat van: AthleticHolanda op mrt 23, 2020, 20:14:48
[...]
Mooie verslagen weer AthleticHollanda, waarvan Osijek natuurlijk de meest herkenbare is :)

Joost

Citaat van: Koning Kriel op mrt 24, 2020, 08:59:08
De titel van dit topic is nu wel echt pijnlijke realiteit, mooie verhalen lezen over hoe het ooit was.

... en weer gaat zijn!

Tribuneklanten

Na deze ellende zal het zeker weer worden zoals het was.

Wanneer de overheid regels gaat versoepelen (of vrij geeft) gaat iedereen dan direct weer alles ondernemen of zal er nog een soort van terughoudendheid zijn?

Hugo

Het is heel ingrijpend wat er nu (wereldwijd) gebeurt. Dus het feit (of is het een aanname?) dat alles weer wordt zoals het was valt nog te bezien.

Nort

Citaat van: Tribuneklanten op mrt 25, 2020, 12:04:39
Wanneer de overheid regels gaat versoepelen (of vrij geeft) gaat iedereen dan direct weer alles ondernemen of zal er nog een soort van terughoudendheid zijn?
Dan moet er wel geld en middelen zijn om weer te gaan ondernemen (in de brede zin van het woord). Hoewel de overheid heel veel doet om de gevolgen zo klein mogelijk te houden, gaat het ongetwijfeld faillissementen en daarmee ontslagen opleveren. Of die werkgelegenheid op korte termijn (1-2 jaar) terugkomt is zeer de vraag.

In de VS/Duitsland werken ze op de achtergrond met rekenmodellen die 20% tot 50% economische krimp geven. Z'n aantallen hebben we sinds de grote oorlogen niet meer gehad.

En daarnaast is het uberhaubt de vraag of we onze globaliserende wereld in tact willen/kunnen houden. We zien nu de gevolgen van een wereld die aan elkaar verbonden is en daar doen we als groundhoppers vrolijk aan mee.

Hugo

Citaat van: AthleticHolanda op mrt 20, 2020, 18:29:20
....Mérida...

Bedankt voor het verslag, ik had toch mee moeten gaan in plaats van de voorkeur te geven aan de (voorspelbare) afgelasting van March Town .

Waarom plaats je dergelijk verslagen niet in het MWE-topic? Dan hebben we alle AH/MWE-verslagen bij elkaar?

En dan ook a.u.b. alle oude verslagen plaatsen bij afwezigheid van de MWE-website.

Nort

Citaat van: Hugo op mrt 25, 2020, 13:11:07
Bedankt voor het verslag, ik had toch mee moeten gaan in plaats van de voorkeur te geven aan de (voorspelbare) afgelasting van March Town .

Waarom plaats je dergelijk verslagen niet in het MWE-topic? Dan hebben we alle AH/MWE-verslagen bij elkaar?

En dan ook a.u.b. alle oude verslagen plaatsen bij afwezigheid van de MWE-website.
Ik ben ook voor een terugkeer van de MWE-website, maar dan wel graag de MWKE (MaasWupperKlaagExpres). Naar het schijnt, is de treinverbinding niet best in Noord Limburg.

Jef400

Die spoorlijn is dan ook niet vernoemd naar de rivier maar naar het formaat bier wat je nodig hebt als je hem een keer hebt uitgezeten.

Joost

Citaat van: Nort op mrt 25, 2020, 13:44:19
Ik ben ook voor een terugkeer van de MWE-website, maar dan wel graag de MWKE (MaasWupperKlaagExpres). Naar het schijnt, is de treinverbinding niet best in Noord Limburg.

Dan zou het de MLK (MaasLijnKlaagzang) zijn, de MWE gaat van Venlo richting Pruissen.

Nort

Citaat van: Joost op mrt 25, 2020, 14:20:00
Dan zou het de MLK (MaasLijnKlaagzang) zijn, de MWE gaat van Venlo richting Pruissen.
Dat krijg je dus als je in een dorp woont waar enkel een bus op werkdagen tussen 06:00 en 19:00 komt.

Hugo

Citaat van: Nort op mrt 25, 2020, 13:44:19
Ik ben ook voor een terugkeer van de MWE-website, maar dan wel graag de MWKE (MaasWupperKlaagExpres). Naar het schijnt, is de treinverbinding niet best in Noord Limburg.

Hoho, Boxmeer ligt in Gelderland en niet in Limburg!

Jef400

Brabant zelfs Hugo ;-) heel raar grensverloop in die hoek. Kom nog wel eens daar omdat ik vrienden net over de grens heb wonen.

AthleticHolanda

Haha jullie hebben écht niets te doen he.

Citaat van: Hugo op mrt 25, 2020, 13:11:07
Waarom plaats je dergelijk verslagen niet in het MWE-topic? Dan hebben we alle AH/MWE-verslagen bij elkaar?

En dan ook a.u.b. alle oude verslagen plaatsen bij afwezigheid van de MWE-website.

Tijdsgebrek. Door Corona heb ik nu tijd voor dit soort dingen maar in een normale week hoef ik er nog niet aan te denken helaas.

Citaat van: Jef400 op mrt 25, 2020, 17:37:43
Brabant zelfs Hugo ;-)

Alleen weten Brabanders dat meestal niet.

FC_Emmen

Het was de bedoeling om 29 februari naar Wuppertaler SC - RW Oberhausen te gaan om zo het beroemde Stadion am Zoo en de Schwebebahn te kunnen vincken. Helaas gooide langdurige regenval roet in het eten en werd de wedstrijd in Wuppertal afgelast. Als alternatief kozen wij er voor om naar Fortuna Köln - Schalke '04 U23 te gaan.

Aangekomen bij het stadion parkeerden wij de auto en zochten wij een plekje om te eten. Het eerste etablissement wat wij tegenkwamen was Lord of the Grillz. Een restaurant/eetcafe in middeleeuwse sferen. Het eten en bier smaakte er prima, een aanrader en vlak om de hoek bij het Südstadion.

Nadat een goede bodem was gelegd liepen wij terug naar het stadion. Nadat we het supportershome hadden geïnspecteerd namen we plaats op de staantribunes. We hadden gehoopt op veel Schalke fans aangezien de hoofdmacht van Die Knappen die avond het in Keulen zou opnemen tegen 1. FC Köln. Het aantal meegekomen Schalke '04 fans viel echter wat tegen, en ik schat dat er ongeveer 100 man waren.

Het Kölner Südstadion beschikt over een capaciteit van bijna 12000 toeschouwers. Die waren er bij lange na niet deze middag. Ik gok dat er maximaal 1500 toeschouwers waren.


Voor de wedstrijd kwam er nog een mannetje van de Ultras bij mij langs om te vragen wat ik daar eigenlijk kwam doen. Nadat ik deed alsof ik geen Duits sprak (wat grotendeels klopt) taaide hij echter snel weer af. Net als bij veel Duitse clubs heeft dus ook Fortuna Köln, zoals waarvan 1 á  2 personen de wedstrijd niet gezien hebben vooral bezig waren met tegen de rest te roepen wat zij moesten doen.

Tijdens de eerste helft viel de regen met bakken uit de hemel, wat een gedeelte van het thuispubliek deed besluiten om al tijdens de 1e helft huiswaarts te keren. De tweede helft werd het gelukkig droog, maar verkleumd waren we wel.

De wedstrijd was niet erg bijzonder. Schalke '23 won met 0-2. Aangezien we het hotel in Wuppertal al hadden geboekt reden we na de wedstrijd daar naar toe. De volgende dag stond er alsnog een ritje in de Schwebebahn op het programma én de wedstrijd Bochum - Sandhausen.
Dimitri Verhulst: 'De combinatie geel en zwart, godbetert, smakelozer kan je 't niet bedenken.'

Langemannetje

We gaan terug naar september vorig jaar, vrijdag de 13e. We kunnen het ons nu bijna niet meer voorstellen maar op Schiphol was het een georganiseerde chaos met vertrekkende en aankomende passagiers. Ik had lang toegeleefd naar deze dag, mijn vakantie stond dan eindelijk op het punt van beginnen. Wel moest ik eerst nog 12 uurtjes stilzitten, een opgave van formaat als je mijn energie in ogenschouw neemt. Mijn metgezel is ook iemand van weinig slapen en veel doen dus dat remt elkaar ook bepaald niet af. De tijd werd gedood met boeken, films, bier en wijn. Slapen in een vliegtuig is me tot op de dag van vandaag niet gelukt. Afijn, aan alles komt een eind, zo ook deze lange zit. In de late avond stapten we de Dreamliner uit, het goede leven tegemoet. Boa noite, Rio de Janeiro!

Ons hotel was fantastisch. Voor 400 euro kregen we een grote kamer met sauna, ontbijt, een bovengemiddeld bed, een bloedhete rooftop pool met geweldige uitzichten en de Copa Cabana was letterlijk op steenworp afstand. De eerste dagen waren voor ons vooral verkennen. Stad en strand wandelden we af. Vele bars en restaurants werden afgevinckt. Een wandeling door de botanische tuinen werd volbracht en afgesloten op de zonovergoten terrassen van Leblon. Rio de Janeiro is enorm qua omvang en enorm fotogeniek. De stranden in combinatie met de begroeide bergen en hotels daartussen gepropt hebben iets magisch.

Minder magisch zijn de favela's, er zijn er honderden in Rio. Toch wilden we daar graag eens gaan kijken. Overdags worden er volop 'favela tours' georganiseerd, je gaat dan met een local die verschillende talen machtig is de sloppenwijk in. Rocinha is een giga-favela, er leven naar schatting 200.000 mensen, meestal onder erbarmelijke omstandigheden. De overheid doet niet veel voor deze mensen, criminaliteit viert er hoogtij en hygiëne kent men daar praktisch niet. Toch is het niet alleen maar kommer en kwel. Ook in de favela's is er een levendige straat-economie ontstaan. Volop autobedrijfjes, kledingwinkeltjes, bars en eetgelegenheden hebben ook veel klandizie. Alhoewel ik dondersgoed begrijp dat de situatie s'nachts minder veilig is, heb ik me overdag geen moment  onveilig gevoeld. Ik kan het iedereen aanraden, voor een paar 10tjes ben je urenlang weg en heb je genoeg indrukken opgedaan om de rest van de dag op te teren. Feit is wel dat je kuiten eraan gaan, de hoogteverschillen zijn behoorlijk en de meeste wegen lopen steil omhoog. De dag erop, we praten dan inmiddels over vrijdag 20 september, togen we met de taxi richting Cristo Redentor, oftewel het wereldberoemde standbeeld van Jezus Christus. Met een tram die een steile, groene helling opging kwam je bovenop de berg waar dit wereldwonder stond. Je moet weten, ik heb meer dan gemiddelde hoogtevrees dus deze 'tramrit' ging mij absoluut niet in de koude kleren zitten. Eenmaal boven kwam ik niet dichterbij dan 4 meter van de reling, heb ik welgeteld 3 foto's geschoten, en had ik 2 Brahma chopp nodig om enigszins te herstellen van de doodsangsten die ik zojuist uitgestaan had. Mijn kompaan was vooral teleurgesteld in de hoeveelheid mensen die zich bovenop de berg bewoog, de mist hielp ook zeker niet mee. Het bleek voor ons beide geen gelukkige trip en binnen een half uur hadden we de gammele tram naar beneden weer te pakken. Ik was blij toen ik weer op zeeniveau stond, as you can imagine... Een dikke tegenvaller dus.

Na regen komt zonneschijn, dikke tegenvallers worden vaak opgevolgd door memorabele hoogtepunten. Ik wilde Rio zeker niet verlaten zonder voetbalwedstrijd gezien te hebben. Rio de Janeiro kent 4 clubs, Flamengo, Botafogo, Vasco da Gama en Fluminense. Flamengo in het Maracana wilde ik hoe dan ook bezoeken. Flamengo – Santos was daarvoor de eerste en beste optie, de dag na aankomst. Via internet lukte het mij niet om kaarten te bestellen en op de dag van aankomst was de boodschap even simpel als ontnuchterend; uitverkocht! Vwb Flamengo restte ons nog 1 optie, we moesten naar de wedstrijd tegen Internacional.

Botafogo had een vrij kleurloos seizoen en speelde zaterdag 21 september thuis tegen het Sao Paulo van o.a. Dani Alves, Alexandre Pato en kersverse Ajax aanwinst Antony. Deze pot zou zeker niet uitverkopen en de vrijdag voor we naar het standbeeld van de Verlosser gingen kochten we kaartjes voor Botafogo – Sao Paulo. 30 reals is 7 euro, dat doet deugd bij 'gierige Ollanders' ;) Gaaf om te zien dat alle clubhelden, inclusief Clarence Seedorf, zijn vereeuwigd op de muur voor de fanshop. Ik ben benieuwd of Keisuke Honda inmiddels een plekje op deze wall of fame heeft.

We spoelen door naar zaterdag 21 september 2019, 09.15 in de ochtend. Op de achtste verdieping van het Rio Design Hotel heerst een soort van 'pre-match buzz'. 2 zenuwachtige kerels zetten zichzelf in de olie, versterken de innerlijke mens en haasten zich naar de uitgang, We besloten de trein te pakken, vanaf station General Osorio moest het vrij simpel zijn om het stadion te bereiken. Het stadion is het Olympisch stadion, Nilton Santos stadium. In de hal van het treinstation zagen wij al verschillende zwart-wit gestreepte shirts, mijn maat dacht; 'waarom niet?!' en knoopte een gesprek aan met 2 Botafogo boys. We bleken te maken te hebben met Flavio (ergens in de 50) en Felipe (Filipinho vanwege zijn lengte en leeftijd) waarvan de laatste wonderbaarlijk goed Engels sprak en ons uitnodigde om de wedstrijd samen te 'pakken'. Zo gezegd zo gedaan, om 10 uur s'ochtends vloeide het bier rijkelijk in de trein en werden we warmgedraaid voor wat komen zou.

Ook het stadion wordt omgeven door favela's, onze Braziliaanse vrienden waarschuwden ons om onze telefoons en portemonnee in de gaten te houden. Desalniettemin een indrukwekkend stadion, ondanks de renbaan eromheen. 1 ring achter beide goals, met een geweldig achterland als overview, het kon mij absoluut bekoren. Ik ben nog nooit in Dragao van Porto geweest maar dit moet enige gelijkenissen hebben. Brazilianen zijn meer dan fanatiek op matchdays, voetbal wordt beleefd als religie en daar maakten wij ook kennis mee. De eerste helft keken we tussen de ontblote bovenlichamen van de harde kern, het is al even geleden dat ik in een dergelijke idioterie verzeild was geraakt. De tweede helft zaten we gezamenlijk op de veel rustigere bovenste rijen van de 2e ring. Zo kon ik eindelijk rustig wat drinken, genieten van het uizicht op zowel stad als veld en ik kon eindelijk mijn stem laten herstellen. Er waren 19.000 toeschouwers present, inclusief een goed gevuld uitvak. Botafogo verloor in de laatste minuten met 1-2, ondanks veel financiële problemen hebben ze het toch gered en is men niet gedegradeerd uit de Braziliaanse Serie A . Na afloop bracht Uber ons terug bij het hotel en dronken we op een fantastische ontmaagding van het Zuid-Amerikaanse voetbal. Tudo bem, aqui!

Dat weekend was ook de Braziliaanse gay parade aan de gang. Niet mijn ding, wel grappig om te zien. De meest wanstaltige dragqueens en gaylords namen grote delen van de boulevard van Copa Cabana over. Wij besloten dit van een afstandje gade te slaan en verschansten ons in een restaurant. Vanachter een uitstekende mixed grill de wedstrijden kijken met een grote gay-chaos op de achtergrond, dit had ik nog niet meegemaakt. Sowieso moet ik zeggen dat ik geweldig heb gegeten in Brazilië. Weelderig met vlees, vis en een hoop lokale lekkernijen. Zowat ieder restaurant is voorzien van een tv zodat de maaltijd vrijwel altijd vergezeld wordt door een potje voetbal of een UFC gevecht. Vasco da Gama speelde zondag 22 september thuis tegen Atletico Paranaense. Ik had de smaak te pakken en wilde deze match ook graag zien. Mijn reisgezelschap liet deze schieten dus toog ik alleen naar de fanshop van Vasco. Helaas was het uitverkocht en ondanks een paar belletjes van de medewerker bleek er geen kaartje beschikbaar voor mij. Je kunt niet altijd 6 gooien, maar twee wedstrijden in twee weken missen was pijnlijk. Het zorgde ervoor dat ik Flamengo – Internacional als mijn laatste kans zag.

De dagen erna werd het helaas iets minder weer. Jammer maar helaas, we waren inmiddels behoorlijk gebronst door de afgelopen week en tevens bood dit weer mogelijkheden voor wat excursies. Er werd nog maar een favela-tour tegenaan gegooid, dit keer was Santa Marta ons doelwit. Santa Marta is een veel kleinere sloppenwijk dan Rocinha, er leven een kleine 10.000 mensen en ook deze achterstandswijk is tegen een steile helling opgebouwd. We gingen naar boven in wederom een erg gammele tram, ik had het zweet dan ook snel weer in de handen staan. Eenmaal boven aangekomen was het uitzicht even prachtig als confronterend. De dure, toeristische wijken van Rio lagen beneden bij de stranden, de arme sloppenwijken daaromheen geslingerd de bergen in.  Ook vrij confronterend; ons 'welkomstcomité' op het bovenste tramstation was een groepje jonge gasten, getooid in Flamengo-kledij die lekker liepen te blowen en waren voorzien van de nodige, zichtbare guns. Onze gids drukte ons op het hart dat we niet bang hoefden te zijn zolang we met hem waren en hij vroeg ons absoluut geen foto's te maken van dergelijke gasten, dan zou de sfeer snel om kunnen slaan. Dat was niet aan dovemansoren gericht...
Santa Marta is ook de wijk waar Michael Jackson halverwege de jaren 90, tegen het advies van de autoriteiten in, binnen liep. Naar het schijnt had hij slechts een paar man van zijn crew bij zich en werd hij niet vergezeld door politie. Die komen überhaupt liever niet in dergelijke wijken. Jackson heeft hier de video van 'They don't care about us' geschoten, waar veel locals hun moment of fame kregen door een shot in de videoclip. Er staat een standbeeld van hem midden in de wijk en voor veel mensen daar zal hij altijd een held blijven. Wederom een memorabele trip, 3 uurtjes vlogen voorbij en we hadden inmiddels een meer dan bovengemiddelde trek. Die avond aten we in Churrascaria Palace, een gouden zet. Je betaalt hier weliswaar meer, rond de 60 eu voor onbeperkt eten en drinken, maar de kwaliteit en kwantiteit bleek overweldigend. Lam, kip, rund, kalkoen, sushi, spare-ribs, gamba's, you name it, I ate it. Grandioos, enig nadeel was die steen in mijn pens de daaropvolgende uren.

Onze vakantie schoot aardig op, zo gaat dat als je je vermaakt. Via een medewerker van de fanshop hadden we tickets voor Flamengo – Internacional inmiddels veilig gesteld. Met een busreis van en naar het stadion kwam dat neer op 300 reals, heavily overpaid maar oké.
We besloten verder de stad in te trekken, op naar de wereldberoemde trappen van Santa Teresa. De muurschildering van Ayrton Senna is het vermelden waard, en ook hier weer geweldige vergezichten als je een stukje omhoog loopt.
Woensdag 25 september 2019. Dag van de waarheid! Dit moest een knallend slotstuk van twee roerige weken in Brazilië worden. Gelukkig werd deze wedstrijd niet op zo'n achterlijk vroeg tijdstip gespeeld maar 'gewoon' in de avond. Flamengo had afgelopen jaar een geweldig team staan. Er werd voor Braziliaanse begrippen zeer fors geïnvesteerd. Filipe Luis, Rafinha en Gerson kwamen van respectievelijk Atletico Madrid, Bayern München en AS Roma. Jorge Jesus is de coach en voorin beschikt Flamengo over een dodelijke tandem, Bruno Henrique en Gabriel Barbosa. Gabigol is in Italie en Portugal mislukt maar doet zijn naam in Brazilië weer eer aan, met een plekje bij de Goddelijke Kanaries als logisch gevolg. Aangevuld met jonge honden als Reinier (inmiddels Real Madrid) is het duidelijk dat 'o Mengao' een geweldig team heeft.

Wij zaten inmiddels in de bus naar het machtige, mythische Maracanã. Het was een goed uur rijden nog, andermaal kwamen we erachter hoe groot Rio wel niet is. Je merkte vanzelf dat het stadion niet ver meer was, ongekend wat een chaos op de straten. Fans die tussen langsrazende touringcars doorrenden, straatverkopers midden op de wegen, van sommige auto's wordt de voorruit nog even snel gepoetst. Maar bovenal werd het straatbeeld compleet zwart-rood. Ik had al snel door dat dit niet zomaar een club was. Zoals Flavio en Filipinho mij bij Botafogo al vertelden, Flamengo heeft een enorme fanbase en is zonder twijfel de grootste club van Brazilië. Tegenstander Internacional is subtopper en kwam ongetwijfeld met lood in de schoenen vanuit Porto Alegre naar Maracanã.

Eenmaal binnen werd een droom werkelijkheid. Ik was enorm onder de indruk van deze kolossale voetbaltempel en ik werd omver geblazen door het geluid wat er van de tribunes kwam. Flamengo lag op titelkoers en dat was goed te merken. Een uitverkocht huis vol uitzinnige fans gaf Flamengo een enorme boost en een stormloop op de goal van Internacional werd ontketend. Na 20 minuten was het raak, Gabigol benutte de penalty, rood voor de gasten. Toen vlak voor rust ook Paolo Guerrero (sommigen van jullie zullen hem nog kennen van zijn tijd in Duitsland) rood kreeg, leek alle verzet gebroken. Toch kwam Internacional vlak na rust op 1-1, al leek het welhaast onmogelijk dit tot het laatste fluitsignaal vol te houden. Nog geen 10 minuten later was de voorsprong in ere hersteld en een kwartier voor tijd gooide Bruno Henrique de wedstrijd op slot met de verlossende 3-1. Flamengo was weer een stap dichterbij de titel, Internacional was vooral blij dat deze uitwedstrijd erop zat. Een paar maanden later werd duidelijk dat dit een van de meest succesvolle seizoenen uit de clubhistorie werd. Naast de Braziliaanse titel werd de finale van de Copa Libertadores gewonnen van River Plate door 2 late goals van goudhaantje Gabigol. Jorge Jesus is sindsdien een held in Rio en verdient misschien wel een kleiner standbeeld, op een lager gelegen berg ;). Wat voor mij vooral blijft hangen, is de ongekende intensiteit van het Maracanã en haar fans. Hoe groot moet de ontreddering geweest zijn toen de Duitsers gehakt maakten van de Seleção, hier in 2014, vroeg ik me tegelijkertijd af.

En zo kwam er voor ons dan toch een eind aan het feest. Donderdagavond 26 september stonden we op de internationale luchthaven van Rio de Janeiro. Een koffer vol spullen en een bak met herinneringen werd aan boord van de jumbojet geladen. Met een flinke jetlag werd voet op vaderlandse bodem gezet en gek genoeg scheen de zon in Amsterdam. Een half jaar later denk ik met weemoed terug aan deze vakantie en heb ik ter inspiratie de Braziliaanse vlag aan de reling van mijn balkon geknoopt. Het was de eerste, maar het zal zeker niet de laatste keer Brazilië zijn!
73 grounds in 14 verschillende landen