Hoe het was

[Nort]

Het niveau in de PL, buiten de topploegen, wordt zwaar overschat. Ticketprijzen van 35 pond+ zijn echt niet te rechtvaardigen en bovendien totaal onnodig met de tv gelden die in de PL omgaan. In de lagere divisies leunen clubs een stuk meer op inkomsten uit kaartverkoop en heb ik er ook minder moeite mee om een relatief hoog bedrag neer te leggen voor een wedstrijd op een lager niveau.

Die laatste statistiek is wel aardig flawed. Kijk maar eens hoeveel doelpunten de teams buiten de top 6 in de PL maken. Ga je dus naar een wedstrijd tussen de laagvliegers hoef je niet veel doelpunten te verwachten. Alleen Leicester zit boven de 1.5 goal per wedstrijd, 9 teams in de PL maken gemiddeld 1 goal of minder per wedstrijd.

35 Pond voor een kaart op de lange zijde vind ik echter wel marktconform ook als je het vergelijkt met andere topcompetities.

Voor de rest ben ik het volledig met je eens.

[Bakkie]

Heeft Crystal Palace ook al niet zo'n mafklapper met een trommel?

Klopt, bij de homesdale fanatics als ik me niet vergis

[hgrm]

Het niveau in de PL, buiten de topploegen, wordt zwaar overschat. Ticketprijzen van 35 pond+ zijn echt niet te rechtvaardigen en bovendien totaal onnodig met de tv gelden die in de PL omgaan. In de lagere divisies leunen clubs een stuk meer op inkomsten uit kaartverkoop en heb ik er ook minder moeite mee om een relatief hoog bedrag neer te leggen voor een wedstrijd op een lager niveau.

En daarom kun je blij zijn met de hoge prijzen in de PL.....
Als die een stuk lager waren, kon men in L1 en L2 niet vragen wat men nu vraag. Want objectief gezien zijn de prijzen daar ook absurd.
17 pond voor een staanplaats op het 3e niveau.....da's anderhalf keer zo hoog als vergelijkbare tickets in Duitsland....

[John Sleeuwenhoek]

En daarom kun je blij zijn met de hoge prijzen in de PL.....
Als die een stuk lager waren, kon men in L1 en L2 niet vragen wat men nu vraag. Want objectief gezien zijn de prijzen daar ook absurd.
17 pond voor een staanplaats op het 3e niveau.....da's anderhalf keer zo hoog als vergelijkbare tickets in Duitsland....

Beetje rare stelling, van het kaliber als mijn tante een snor had...

In Duitsland betaal je net zo goed absurde bedragen. Zelfs in de 3. Liga. Heb voor RW Erfurt v Magdeburg een keer dik 30 euro betaald. Zou het kaartje moeten terugzoeken om de precieze prijs te achterhalen. Bij St Pauli heb ik dik 40 euro mogen aftikken.

[syntric]

Beetje rare stelling, van het kaliber als mijn tante een snor had...

In Duitsland betaal je net zo goed absurde bedragen. Zelfs in de 3. Liga. Heb voor RW Erfurt v Magdeburg een keer dik 30 euro betaald. Zou het kaartje moeten terugzoeken om de precieze prijs te achterhalen. Bij St Pauli heb ik dik 40 euro mogen aftikken.

St. Pauli, de zgn. linkse volksclub met hun stoere doodskop :-)

[John Sleeuwenhoek]

St. Pauli, de zgn. linkse volksclub met hun stoere doodskop :-)

Wilde het toch eens zien, maar het was nog erger dan verwacht. Afschuwelijk. Slechtste bratwurst die ik ooit in Duitsland heb gegeten was tevens daar.

[ALenstra]

Bij mijn laatste bundesliga-bezoeken aan Schalke en Gladbach was ik ook iets van 50 euro kwijt voor een kaartje.

[jdebruin96]

Wilde het toch eens zien, maar het was nog erger dan verwacht. Afschuwelijk. Slechtste bratwurst die ik ooit in Duitsland heb gegeten was tevens daar.

Het stond/staat nog op m'n lijstje maar niet doen dan haha? Wat is er mis met Sankt Pauli?

[Hugo]

Het stond/staat nog op m'n lijstje maar niet doen dan haha? Wat is er mis met Sankt Pauli?

Uiteraard gewoon wel doen, kan je zelf oordelen of het wat is.

[jdebruin96]

Uiteraard gewoon wel doen, kan je zelf oordelen of het wat is.

Ga ik ook doen maar want over het algemeen hoor ik goede verhalen over sankt Pauli dus stond hier een beetje van te kijken

[John Sleeuwenhoek]

Het stond/staat nog op m'n lijstje maar niet doen dan haha? Wat is er mis met Sankt Pauli?

Mijns inziens een heleboel. Politiek hoort wat mij betreft niet in voetbal thuis, ongeacht welke orientatie. Maar laat je vooral niet ontmoedigen door mijn woorden.

[spons]

Die laatste statistiek is wel aardig flawed. Kijk maar eens hoeveel doelpunten de teams buiten de top 6 in de PL maken. Ga je dus naar een wedstrijd tussen de laagvliegers hoef je niet veel doelpunten te verwachten. Alleen Leicester zit boven de 1.5 goal per wedstrijd, 9 teams in de PL maken gemiddeld 1 goal of minder per wedstrijd.

Het aantal doelpunten zegt mij niets over het niveau van het geboden spel. Het gemiddelde in de eredivisie ligt behoorlijk hoog maar dat komt vooral door het dramatische verdedigen.

Ik snap ook nog steeds het topic "de 0-0 nachtmerrie" niet. Een "gevecht" dat in 0-0 eindigt kan vaak veel aantrekkelijker zijn dan een eenzijdige 4-0

[AthleticHolanda]

Politiek hoort wat mij betreft niet in voetbal thuis, ongeacht welke orientatie.

Dat is op heel veel plaatsen onvermijdelijk. Of je het nu wil of niet. Voetbalclubs vertegenwoordigen nu eenmaal allemaal iets met alle bijbehorende sores vandien. Vaak is het een perfecte afspiegeling van de maatschappij.

Zo vertegenwoordigt Sankt Pauli haar achterland met bijbehorende ideologiën, en voelen veel mensen van buiten dat achterland zich daarmee verwant. Gelukkig probeert de club dat ook uit te dragen.

De grootste wedstrijd ter wereld is in veel opzichten FC Barcelona - Real Madrid, stel je die eens voor zonder politiek... dat is simpelweg ondenkbaar, en dat is bij bijna elke wedstrijd waar ik ooit geweest ben het geval. Ongeacht het niveau of de grootte.

[bunnet]

Een spontane eindejaarstrip
Begin december kreeg ik de vraag voorgelegd of ik nog een voetbalreisje op de planning had staan. Aangezien je dat geen twee keer tegen mij hoeft te zeggen – en ik bij de bekendmaking van de Engelse fixtures een reisje had samengesteld, 'misschien dat...' – had ik rondom de jaarwisseling vier wedstrijden op het programma staan. Mijn eerste Oud en Nieuw-trip, het moest er toch ooit van komen en dit was voor mij persoonlijk ook het ideale moment.

Birmingham City – Leeds United 1-0
30-12-2017, 15.00 uur, Championship (2)
St. Andrews Stadium, Birmingham

De wedstrijd waar ik het meeste naar uitkeek. The Blues had ik op Craven Cottage gezien en hun aanhang maakte – mede dankzij de 0-3 na een halfuur (uitslag: 2-5) – indruk, tijdens mijn Engelse voetbalentree. Vorig jaar bezocht ik Elland Road en een "awayday van LUFC" wilde ik graag eens meemaken. Dat het een jaar later al zou gebeuren had ik niet gedacht, maar het kwam mooi uit. Dik tweeduizend man volgden hun club op verplaatsing. Dat de Leeds-supporters berucht zijn, werd vrij snel duidelijk. Bij aankomst stonden er enorm veel politiebusjes buiten het stadion en een kwartier voor aanvang van de wedstrijd vloog er nog een politiehelikopter over het stadion heen.
De eerste helft was Leeds de betere ploeg, wat gezien de stand ook geheel logisch was. De thuisploeg stond voor aanvang laatste, terwijl Leeds op een promotieplek stond. Er werd echter niet gescoord, wat slecht was voor mijn Engelse doelpuntengemiddelde: 34 goals in 8 wedstrijden (gem. 4,25).



De tweede helft was een kwartier oud, en ik had genoegen genomen met een doelpuntloze remise. Wat-een-sfeer! Een kwartier, twintig minuten lang werd er "We all love Leeds" gezongen. En als de bezoekers in de aanval waren of de supporters van The Whites voelden dat hun ploeg een extra steuntje in de rug kon gebruiken, schreeuwden ze hun longen uit hun lijf: kippenvel! De thuisploeg zette in het tweede bedrijf meer aan en hun supporters waren het waarschijnlijk zat dat ze werden weggezongen, dat ze massaal "Keep Right On" inzetten. Dit zou ik omschrijven als een Engelse heksenketel, prachtig. Dat er niet gescoord zou worden, prima. Een kleine tien minuten voor tijd maakte Birmingham City de voor hun verlossende goal, dat uiteindelijk het beslissende doelpunt bleek en dus voor de welkome drie punten zorgde. De verwachtingen waren door mijn eerdere ervaringen met beide supportersgroepen (te?) groot, maar ze zijn volledig waargemaakt.

West Bromwich Albion – Arsenal 1-1
31-12-2017, 16.30 uur, Premier League (1)
The Hawthorns, West Bromwich

Het scheen oudejaarsdag te zijn, geen moment zo gevoeld. De ochtend startte natuurlijk met een bord bonen. Toen die achter de kiezen zaten, was het tijd om de stad Birmingham beter te gaan verkennen. Het grote winkelcentrum Bullring is groot genoeg om je te vermaken, en het was ook fijn dat dit overdekte winkelcomplex in verbinding staat met station Birmingham New Street. Het regende namelijk, iets dat je niet verwacht in Engeland.
Vanaf dit hoofdstation nam ik de trein richting West Bromwich. Hier kwam ik in het begin van de middag aan, veel te vroeg – maar dan had ik in ieder geval alle tijd om foto's te schieten met niet al te veel mensen er op. Het traditionele rondje rondom het stadion werd gemaakt, waarbij het steeds gekker werd. Fouilleren bij het betreden van de fanshop is wel eens vaker voorgekomen. Dat er bij de entree van de ticket office handscanners worden gebruikt, was redelijk frappant. Maar dat er als klap op de vuurpijl (het was tenslotte oudejaarsdag) detectiepoortjes bij de ingang van de receptie staan...



Zoals altijd zit ik graag bij het uitvak. Ook nu zat ik weer op de lange zijde aan de kant van de away end – die zich op de korte zijde bevindt, iets dichter bij het uitvak dan de dag ervoor. De fanatieke aanhang van WBA staat naast het uitvak, wat de sfeer meestal wel ten goede komt. De wedstrijd was lange tijd slecht: weinig spektakel zorgt voor weinig sfeer en dat het af en toe regende, maakte het af. Ook vandaag moest er lang gewacht worden op de eerste goal: een vrije trap van Sánchez werd van richting veranderd, waarna de thuisploeg (onderin meedraaiend) op zoek ging naar de gelijkmaker. Die kwam er vlak voor tijd, dankzij een schijnbaar onterecht gegeven strafschop. Na de openingstreffer zongen de Arsenal-supporters dat WBA wel heel slecht moest zijn, want ze gingen een uitwedstrijd winnen. Als je dan die overwinning niet over de streep trekt, zorgt dit natuurlijk voor het nodige vermaak bij de tegenpartij. Evenals een dag eerder was er ook nu de nodige opluchting bij de thuisploeg, want ieder punt is welkom in de strijd tegen degradatie.
Na de wedstrijd scheen er ook nog sprake te zijn van een jaarwisseling. Tegen de klok van elf uur maakte ondergetekende zich op voor spektakel. Echter, het plein waar tot voorheen vuurwerk werd afgestoken in Birmingham, wordt gerenoveerd. Er was nog een poging gedaan om dan op een ander plein samen te komen, maar dit is vanwege veiligheidsoverwegingen naar de prullenbak verwezen.
Toch stonden er iets voor twaalven veel mensen bij het plein, alsof er toch iets stond te gebeuren. Toen het middernacht was, begonnen een aantal mensen te joelen en was het schijnbaar al 2018. Een minuut later werd er een paar honderd meter verderop wel vuurwerk afgestoken, maar op het plein waar men het verwachtte natuurlijk niet. Kennelijk was niet iedereen even goed ingelicht. Het meest aparte was niet het ontbreken van vuurwerk, maar het niet gezamenlijk aftellen richting het nieuwe jaar en het elkaar niet "toewensen" van een gelukkig nieuwjaar – terwijl er toch echt stelletjes en groepen mensen stonden die elkaar kenden – vond ik nog het meest bijzonder. Al was het ver weg: het vuurwerk had geklonken, dus was er weer een nieuwe Matchday aangebroken.

Aston Villa – Bristol City  5-0
01-01-2018, 17.30 uur, Championship (2)
Villa Park, Birmingham

Waar ik van tevoren qua ambiance / (uit)support het meeste uitkeek naar de eerste wedstrijd in Birmingham, stond Villa Park hoog op het virtuele verlanglijstje 'te bezoeken stadions'. Aangezien de wedstrijd laat op de middag plaatsvond, moest er nog een invulling worden gegeven aan de rest van de dag. Zo werd op nieuwjaarsdag het National SEA LIFE Centre aangedaan. Laat ik het erop houden dat het leuk is voor kinderen, maar geen revisit waard is.
Zoals gebruikelijk was ik zo'n twee uur voor de wedstrijd bij het stadion. Vanaf het spoorwegstation Witton torende Villa Park boven de huizen uit. Een aankomst als deze is altijd schitterend en het geeft de wandeling naar het stadion extra cachet. Eenmaal bij het stadion aangekomen, was het een soort fantasiebeeld – maar dan echt. Wat is Villa Park fenomenaal mooi. Ondergetekende kon wel foto's blíjven maken bij de 'rondje om het stadion'-traditie. Wegsuffend kwam er het besef dat het kaartje maar eens opgehaald moest gaan worden en dat dit stadion voor altijd behouden moet blijven, dus werd een sjaal gekocht. Er was weinig keuze – geen, er was maar een soort – maar als ik met de aankoop van de sjaal mijn minimale bijdrage heb geleverd voor het in stand houden van dit (Villa Park) pareltje, dan ben ik blij met deze koop. Dit soort juwelen van stadions – alsmede Craven Cottage – moeten onveranderlijk behouden blijven. Hier kan geen moderne arena tegenop!



De nieuwe liefde werd betreden, maar wat de wedstrijd of uitslag ook ging brengen: ik was verkocht. De bezoekers uit Bristol draaien dit seizoen lekker mee en zij kwamen met 2.100 naar Villa Park. Al binnen twee minuten scoorden de gasten, maar de treffer werd afgekeurd. Ik zat – verrassend genoeg – aan de korte zijde bij het uitvak. En bij die afgekeurde goal vlogen de wanker-gebaren je om de oren, genieten! De ploegen gingen met een 2-0 ruststand aan de thee.
Vlak na rust was er de nodige hilariteit, omdat Bristol op onbegrijpelijke wijze een kans miste en dus het uitzicht op de aansluitingstreffer. Op vijf meter van de goal schoot een speler van Bristol City tegen een ploeggenoot aan – die op circa twee meter stond – in een voor de rest leeg vijfmetergebied. Als zulke kansen er niet in gaan, dan ga je nooit scoren. En dat bleek: Aston Villa liep uiteindelijk uit naar een ruime 5-0 zege. Ik was vooraf al verliefd, maar dat je dan ook nog de nodige goals ziet, supportersgroepen continu met elkaar bezig zijn, in een prachtig stadion: een jaar kan slechter beginnen!
     
Wolverhampton Wanderers – Brentford 3-0
02-01-2018, 19.45 uur, Championship (2)
Molineux Stadium, Wolverhampton

Na Leeds-away, een 'tussendoortje in de buurt' en een nieuwe liefde, was het vandaag tijd om het West Midlands-kwartet van level 1 & 2 compleet te maken: Wolverhampton Wanderers, de competitieleider, tegen het Londense Brentford FC. Aangezien mijn verblijfplaats Birmingham niet ver van Wolverhampton vandaan ligt – nog geen halfuur met de trein – kun je maar beter direct gebruik maken van de gelegenheid: nu je er toch bent...
De loopafstand vanaf het treinstation naar het stadion zou ongeveer een kwartier bedragen. Richting het centrum lopend, moet je bij het bereiken van de 'inner ring' rechts aanhouden. Ondergetekende was iets te vroeg afgeslagen, maar bij een avondwedstrijd moet je gewoon op zoek gaan naar een hoop licht. Al ontbraken de floodlights in dit geval; vanaf de grote weg doemde de upper tier van de Stan Cullis Stand op. Wat is die entree bij Engelse stadions toch een genot.



Het was letterlijk en figuurlijk de laatste wedstrijd en dat was te merken aan de temperatuur. Het was flink koud en het leek er dan ook op dat het niet vol zou gaan lopen, ondanks dat het goed gevuld zou moeten zijn. Maar geheel volgens Engelse traditie krijgen ze het dan toch weer voor elkaar om allemaal op het laatste moment, of gedurende de wedstrijd, binnen te treden – om vervolgens voor het laatste fluitsignaal weer het stadion te verlaten, dit geheel terzijde.
De eerste helft waren de bezoekers beter en het was eigenlijk niet te zien dat Wolverhampton Wanderers met overmacht koploper van het Championship is – gezien de ruime voorsprong op haar concurrentie. In het tweede bedrijf zette de thuisploeg aan, waarna Brentford geen schijn van kans had. Een kwartier na rust was het al 2-0, waarna de bezoekers het wel leken te geloven en een eindstand van 3-0 de verhoudingen op het veld goed weergaf. In de blessuretijd jutte de trainer van Wolves het publiek nog op, dat massaal "We are shit in the winter" zong. Ironie natuurlijk, want dankzij deze nieuwe driepunter sloeg Wolverhampton Wanderers een '12-point gap' naar plek twee.

Vooraf viel alles mooi op zijn plek. Zowel een uitwedstrijd van Leeds United als Villa Park wilde ik graag meemaken en beide vielen allerminst tegen. Daarnaast een PL-match gezien met de fanatieke zijde naast het uitvak én de gedoodverfde titelfavoriet van het CS in actie gezien. 2018 is begonnen...

[jdebruin96]

Een spontane eindejaarstrip
Begin december kreeg ik de vraag voorgelegd of ik nog een voetbalreisje op de planning had staan. Aangezien je dat geen twee keer tegen mij hoeft te zeggen – en ik bij de bekendmaking van de Engelse fixtures een reisje had samengesteld, 'misschien dat...' – had ik rondom de jaarwisseling vier wedstrijden op het programma staan. Mijn eerste Oud en Nieuw-trip, het moest er toch ooit van komen en dit was voor mij persoonlijk ook het ideale moment.

Birmingham City – Leeds United 1-0
30-12-2017, 15.00 uur, Championship (2)
St. Andrews Stadium, Birmingham

De wedstrijd waar ik het meeste naar uitkeek. The Blues had ik op Craven Cottage gezien en hun aanhang maakte – mede dankzij de 0-3 na een halfuur (uitslag: 2-5) – indruk, tijdens mijn Engelse voetbalentree. Vorig jaar bezocht ik Elland Road en een "awayday van LUFC" wilde ik graag eens meemaken. Dat het een jaar later al zou gebeuren had ik niet gedacht, maar het kwam mooi uit. Dik tweeduizend man volgden hun club op verplaatsing. Dat de Leeds-supporters berucht zijn, werd vrij snel duidelijk. Bij aankomst stonden er enorm veel politiebusjes buiten het stadion en een kwartier voor aanvang van de wedstrijd vloog er nog een politiehelikopter over het stadion heen.
De eerste helft was Leeds de betere ploeg, wat gezien de stand ook geheel logisch was. De thuisploeg stond voor aanvang laatste, terwijl Leeds op een promotieplek stond. Er werd echter niet gescoord, wat slecht was voor mijn Engelse doelpuntengemiddelde: 34 goals in 8 wedstrijden (gem. 4,25).



De tweede helft was een kwartier oud, en ik had genoegen genomen met een doelpuntloze remise. Wat-een-sfeer! Een kwartier, twintig minuten lang werd er "We all love Leeds" gezongen. En als de bezoekers in de aanval waren of de supporters van The Whites voelden dat hun ploeg een extra steuntje in de rug kon gebruiken, schreeuwden ze hun longen uit hun lijf: kippenvel! De thuisploeg zette in het tweede bedrijf meer aan en hun supporters waren het waarschijnlijk zat dat ze werden weggezongen, dat ze massaal "Keep Right On" inzetten. Dit zou ik omschrijven als een Engelse heksenketel, prachtig. Dat er niet gescoord zou worden, prima. Een kleine tien minuten voor tijd maakte Birmingham City de voor hun verlossende goal, dat uiteindelijk het beslissende doelpunt bleek en dus voor de welkome drie punten zorgde. De verwachtingen waren door mijn eerdere ervaringen met beide supportersgroepen (te?) groot, maar ze zijn volledig waargemaakt.

West Bromwich Albion – Arsenal 1-1
31-12-2017, 16.30 uur, Premier League (1)
The Hawthorns, West Bromwich

Het scheen oudejaarsdag te zijn, geen moment zo gevoeld. De ochtend startte natuurlijk met een bord bonen. Toen die achter de kiezen zaten, was het tijd om de stad Birmingham beter te gaan verkennen. Het grote winkelcentrum Bullring is groot genoeg om je te vermaken, en het was ook fijn dat dit overdekte winkelcomplex in verbinding staat met station Birmingham New Street. Het regende namelijk, iets dat je niet verwacht in Engeland.
Vanaf dit hoofdstation nam ik de trein richting West Bromwich. Hier kwam ik in het begin van de middag aan, veel te vroeg – maar dan had ik in ieder geval alle tijd om foto's te schieten met niet al te veel mensen er op. Het traditionele rondje rondom het stadion werd gemaakt, waarbij het steeds gekker werd. Fouilleren bij het betreden van de fanshop is wel eens vaker voorgekomen. Dat er bij de entree van de ticket office handscanners worden gebruikt, was redelijk frappant. Maar dat er als klap op de vuurpijl (het was tenslotte oudejaarsdag) detectiepoortjes bij de ingang van de receptie staan...



Zoals altijd zit ik graag bij het uitvak. Ook nu zat ik weer op de lange zijde aan de kant van de away end – die zich op de korte zijde bevindt, iets dichter bij het uitvak dan de dag ervoor. De fanatieke aanhang van WBA staat naast het uitvak, wat de sfeer meestal wel ten goede komt. De wedstrijd was lange tijd slecht: weinig spektakel zorgt voor weinig sfeer en dat het af en toe regende, maakte het af. Ook vandaag moest er lang gewacht worden op de eerste goal: een vrije trap van Sánchez werd van richting veranderd, waarna de thuisploeg (onderin meedraaiend) op zoek ging naar de gelijkmaker. Die kwam er vlak voor tijd, dankzij een schijnbaar onterecht gegeven strafschop. Na de openingstreffer zongen de Arsenal-supporters dat WBA wel heel slecht moest zijn, want ze gingen een uitwedstrijd winnen. Als je dan die overwinning niet over de streep trekt, zorgt dit natuurlijk voor het nodige vermaak bij de tegenpartij. Evenals een dag eerder was er ook nu de nodige opluchting bij de thuisploeg, want ieder punt is welkom in de strijd tegen degradatie.
Na de wedstrijd scheen er ook nog sprake te zijn van een jaarwisseling. Tegen de klok van elf uur maakte ondergetekende zich op voor spektakel. Echter, het plein waar tot voorheen vuurwerk werd afgestoken in Birmingham, wordt gerenoveerd. Er was nog een poging gedaan om dan op een ander plein samen te komen, maar dit is vanwege veiligheidsoverwegingen naar de prullenbak verwezen.
Toch stonden er iets voor twaalven veel mensen bij het plein, alsof er toch iets stond te gebeuren. Toen het middernacht was, begonnen een aantal mensen te joelen en was het schijnbaar al 2018. Een minuut later werd er een paar honderd meter verderop wel vuurwerk afgestoken, maar op het plein waar men het verwachtte natuurlijk niet. Kennelijk was niet iedereen even goed ingelicht. Het meest aparte was niet het ontbreken van vuurwerk, maar het niet gezamenlijk aftellen richting het nieuwe jaar en het elkaar niet "toewensen" van een gelukkig nieuwjaar – terwijl er toch echt stelletjes en groepen mensen stonden die elkaar kenden – vond ik nog het meest bijzonder. Al was het ver weg: het vuurwerk had geklonken, dus was er weer een nieuwe Matchday aangebroken.

Aston Villa – Bristol City  5-0
01-01-2018, 17.30 uur, Championship (2)
Villa Park, Birmingham

Waar ik van tevoren qua ambiance / (uit)support het meeste uitkeek naar de eerste wedstrijd in Birmingham, stond Villa Park hoog op het virtuele verlanglijstje 'te bezoeken stadions'. Aangezien de wedstrijd laat op de middag plaatsvond, moest er nog een invulling worden gegeven aan de rest van de dag. Zo werd op nieuwjaarsdag het National SEA LIFE Centre aangedaan. Laat ik het erop houden dat het leuk is voor kinderen, maar geen revisit waard is.
Zoals gebruikelijk was ik zo'n twee uur voor de wedstrijd bij het stadion. Vanaf het spoorwegstation Witton torende Villa Park boven de huizen uit. Een aankomst als deze is altijd schitterend en het geeft de wandeling naar het stadion extra cachet. Eenmaal bij het stadion aangekomen, was het een soort fantasiebeeld – maar dan echt. Wat is Villa Park fenomenaal mooi. Ondergetekende kon wel foto's blíjven maken bij de 'rondje om het stadion'-traditie. Wegsuffend kwam er het besef dat het kaartje maar eens opgehaald moest gaan worden en dat dit stadion voor altijd behouden moet blijven, dus werd een sjaal gekocht. Er was weinig keuze – geen, er was maar een soort – maar als ik met de aankoop van de sjaal mijn minimale bijdrage heb geleverd voor het in stand houden van dit (Villa Park) pareltje, dan ben ik blij met deze koop. Dit soort juwelen van stadions – alsmede Craven Cottage – moeten onveranderlijk behouden blijven. Hier kan geen moderne arena tegenop!



De nieuwe liefde werd betreden, maar wat de wedstrijd of uitslag ook ging brengen: ik was verkocht. De bezoekers uit Bristol draaien dit seizoen lekker mee en zij kwamen met 2.100 naar Villa Park. Al binnen twee minuten scoorden de gasten, maar de treffer werd afgekeurd. Ik zat – verrassend genoeg – aan de korte zijde bij het uitvak. En bij die afgekeurde goal vlogen de wanker-gebaren je om de oren, genieten! De ploegen gingen met een 2-0 ruststand aan de thee.
Vlak na rust was er de nodige hilariteit, omdat Bristol op onbegrijpelijke wijze een kans miste en dus het uitzicht op de aansluitingstreffer. Op vijf meter van de goal schoot een speler van Bristol City tegen een ploeggenoot aan – die op circa twee meter stond – in een voor de rest leeg vijfmetergebied. Als zulke kansen er niet in gaan, dan ga je nooit scoren. En dat bleek: Aston Villa liep uiteindelijk uit naar een ruime 5-0 zege. Ik was vooraf al verliefd, maar dat je dan ook nog de nodige goals ziet, supportersgroepen continu met elkaar bezig zijn, in een prachtig stadion: een jaar kan slechter beginnen!
     
Wolverhampton Wanderers – Brentford 3-0
02-01-2018, 19.45 uur, Championship (2)
Molineux Stadium, Wolverhampton

Na Leeds-away, een 'tussendoortje in de buurt' en een nieuwe liefde, was het vandaag tijd om het West Midlands-kwartet van level 1 & 2 compleet te maken: Wolverhampton Wanderers, de competitieleider, tegen het Londense Brentford FC. Aangezien mijn verblijfplaats Birmingham niet ver van Wolverhampton vandaan ligt – nog geen halfuur met de trein – kun je maar beter direct gebruik maken van de gelegenheid: nu je er toch bent...
De loopafstand vanaf het treinstation naar het stadion zou ongeveer een kwartier bedragen. Richting het centrum lopend, moet je bij het bereiken van de 'inner ring' rechts aanhouden. Ondergetekende was iets te vroeg afgeslagen, maar bij een avondwedstrijd moet je gewoon op zoek gaan naar een hoop licht. Al ontbraken de floodlights in dit geval; vanaf de grote weg doemde de upper tier van de Stan Cullis Stand op. Wat is die entree bij Engelse stadions toch een genot.



Het was letterlijk en figuurlijk de laatste wedstrijd en dat was te merken aan de temperatuur. Het was flink koud en het leek er dan ook op dat het niet vol zou gaan lopen, ondanks dat het goed gevuld zou moeten zijn. Maar geheel volgens Engelse traditie krijgen ze het dan toch weer voor elkaar om allemaal op het laatste moment, of gedurende de wedstrijd, binnen te treden – om vervolgens voor het laatste fluitsignaal weer het stadion te verlaten, dit geheel terzijde.
De eerste helft waren de bezoekers beter en het was eigenlijk niet te zien dat Wolverhampton Wanderers met overmacht koploper van het Championship is – gezien de ruime voorsprong op haar concurrentie. In het tweede bedrijf zette de thuisploeg aan, waarna Brentford geen schijn van kans had. Een kwartier na rust was het al 2-0, waarna de bezoekers het wel leken te geloven en een eindstand van 3-0 de verhoudingen op het veld goed weergaf. In de blessuretijd jutte de trainer van Wolves het publiek nog op, dat massaal "We are shit in the winter" zong. Ironie natuurlijk, want dankzij deze nieuwe driepunter sloeg Wolverhampton Wanderers een '12-point gap' naar plek twee.

Vooraf viel alles mooi op zijn plek. Zowel een uitwedstrijd van Leeds United als Villa Park wilde ik graag meemaken en beide vielen allerminst tegen. Daarnaast een PL-match gezien met de fanatieke zijde naast het uitvak én de gedoodverfde titelfavoriet van het CS in actie gezien. 2018 is begonnen...

2018 had inderdaad slechter kunnen beginnen haha. Leuk geschreven en mooie foto's!