Kroniek Van Een Voetbalbobo

Gestart door Han, feb 18, 2021, 16:15:32

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Han




Het Rotterdamse Feijenoord was de eerste westerse club op het continent die wedstrijden speelde in de destijds gevreesde Sovjet-Unie. Dat deed zich voor in 1960 in een klimaat van zowel 'koude oorlog' als 'Russische ontspanningspolitiek'. Het opmerkelijke wapenfeit werd mogelijk gemaakt door een clubfunctionaris die zich als een vleesgeworden voetbalbobo 'avant la lettre' bediende van  werkelijk schaamteloze vrijages om 'zijn' snoepreisje mogelijk te kunnen maken. Dat valt op te maken uit stukken uit het clubarchief.

Voor de aanleiding van Feijenoord's avonturen achter het IJzeren Gordijn moeten 'we' naar Rotterdam én naar Amsterdam waar een schimmige en zelfstandig opererende 'sportmakelaar' actief was die regelmatig sportploegen uit de Sovjet-Unie naar het westen haalde.

In Rotterdam was het Feijenoord-bestuurslid C. A. Prins indertijd voorzitter van een clubcommissie die 'verantwoordelijk was voor wedstrijden van Feijenoord tegen buitenlandse clubs'. Hij zou zich ontpoppen als een onbezoldigde beroepsbobo van het eerste uur. De geur van gematteerde bolknakken en ruim geschonken jenevertjes in een rokerige bestuurskamer dient zich aan.

De Amsterdamse 'contactpersoon voor sportmakelaardij' meldde aan de clubcommissie van Feijenoord  dat het stedelijk elftal van Moskou, bestaande uit de beste spelers van Spartak Moskou en Dinamo Moskou, bereid was om in Nederland een wedstrijd te komen spelen in De Kuip tegen een vergoeding van 100.000 gulden.

De penningmeester van de Rotterdamse clubcommissie, vermoedelijk een geheelonthouder en in het dagelijks leven hoogstwaarschijnlijk een gezagsgetrouwe ambtenaar op het stadhuis, reageerde direct afwijzend, omdat aan andere buitenlandse clubs immers doorgaans niet meer dan 20.000 gulden werd betaald.

Niettemin hadden de zelfvoldane levensgenieter C.A. Prins en andere 'onbaatzuchtige' commissieleden wel oren naar een sportieve confrontatie met de Russen. Die lieten zich het vooruitzicht op een 'studiereis' naar Moskou niet graag ontnemen door een burgerlijke pennenlikker.

Uiteindelijk kwamen de commissieleden van Feijenoord met een aanlokkelijk voorstel om 'hun' snoepreisje niet in gevaar te brengen. De Moskovieten waren voor een bedrag van 75.000 gulden van harte welkom in Rotterdam.
Voorwaarde was wél dat Feijenoord dan als tegenprestatie drie wedstrijden mocht spelen in de Sovjet-Unie. De reis- en verblijfskosten zouden dan volledig door de gastheren betaald moeten worden. De penningmeester ging onder 'aandrang' schoorvoetend akkoord met dit ongegeneerde staaltje van zichzelf via een brutale omweg laten fêteren op andermans kosten.

Op 17 maart 1960 speelde Feijenoord in een uitverkochte Kuip tegen het stedelijk elftal van Moskou. Omdat clubteams uit de Sovjet-Unie tot 1965 niet aan de Europese bekercompetities deelnamen, waren dergelijke vriendschappelijke wedstrijden voor de Russen de enige mogelijkheid om zich,  buiten de officiële interlandwedstrijden om, met West-Europese ploegen te meten.

Het Moskouse team dat in de Kuip verscheen bestond voor het merendeel uit spelers die enkele maanden later met het Russische nationale ploeg in Frankrijk het eerste Europees Kampioenschap zouden winnen. Een van hen was de legendarische keeper Lev Yashin van Dinamo Moskou, die enkele jaren later tot Europees voetballer van het jaar zou worden gekroond. Feyenoord verloor de wedstrijd met 0-1.

In het late voorjaar van 1960 reisde C.A. Prins naar Moskou om daar als 'kwartiermaker' en commissievoorzitter het tegenbezoek van Feyenoord aan de Sovjet-Unie voor te bereiden. Prins maakte daarbij handig gebruik van zijn contacten bij de KLM. Hij regelde dat hij gratis kon meevliegen met de eerste vlucht van de nieuwe Lockheed Electra van de KLM naar Moskou.

Aan boord bevonden zich tal van prominenten, waaronder de directeur van de Nederlandse afdeling van American Express en de bekende journalist Eduard Elias van de rechtse Elsevier. C. A. Prins omschreef het bezoek aan Moskou in zijn verslag als 'een zeer goed verzorgd snoepreisje'. Feitelijk feliciteerde hij zichzelf zelfvoldaan met een gematteerde bolknak uit eigen doos. In het vliegtuig werd volop kaviaar en wodka geserveerd. Het beeld dringt zich op van een gezelschap bobo's dat klapwiekend van de drank voet op vijandelijke bodem zette, op weg naar een hotel met enkeldiepe sovjetrode vloertapijten, uitbundige kroonluchters, afluisterapparatuur en bevallige lichtekooien.
Levensgenieter en 'balletkenner' C.A. Prins bracht in Moskou op uitnodiging twee maal een bezoek aan het beroemde Bolshoi Theater, dat een grote indruk op hem maakte. Overmoedig geworden van zijn schaamteloze hofmakerij was één bezoekje kennelijk niet overtuigend genoeg.

Het 'kwartier maken' tijdens de 'studiereis'  in Moskou nam een week in beslag. Het overleg met de Russische voetbalbond over het programma van de tournee die Feijenoord door de Sovjet-Unie zou maken, zou uiteindelijk, niet eens verrassend meer, slechts anderhalf uur in beslag nemen.  Tot volle tevredenheid beloofden de  Russen niet alleen alle onkosten voor hun rekening te nemen maar na  vriendelijk edoch gedecideerd aandringen van de gretige C.A. Prins zou bovendien elk commissielid tijdens het verblijf getrakteerd worden op 600 roebel zakgeld. De fijne kneepjes van 'ontspanningspolitiek' van Nikita Chroesjtsjov was kennelijk óók  C.A. Prins niet vreemd.

Op 18 juli 1960 vertrok Feijenoord naar de Sovjet-Unie. Op 20 juli 1960 werd de eerste wedstrijd gespeeld in Leningrad tegen het plaatselijke Zenith.  Feijenoord won met 1-0. Volgens het Rotterdams Nieuwsblad van 21 juli 1960 reageerde het Russische publiek 'zeer enthousiast op het technisch verzorgde spel van Feyenoord'.
Op 24 juli 1960 speelden de Rotterdammers in het, naar zeggen van C.A. Prins 'snikhete' Georgische Tbilisi tegen Dinamo en verloor met 1-3.

De laatste wedstrijd werd op 27 juli 1960 gespeeld in Moskou tegen het bijzonder sterke Dinamo Moskou. Die wedstrijd eindigde in 2-2.

Op de avond voordat de Feijenoorders weer naar Nederland vertrokken, organiseerde het bestuur van de Vereniging USSR-Nederland een receptie. Een verslag daarvan is bewaard gebleven , zo blijkt uit het informatiebulletin van de Russische ambassade in Nederland. Sovjet-voetbalbobo Andrey Starostin, een voormalige verdediger, sprak bij die gelegenheid de gebruikelijke vriendelijke woorden: "Wat de uitslagen van de matches ook geweest mogen zijn, het totaal-resultaat van onze ontmoetingen is ten nutte gekomen aan de vriendschap en aan het uitbreiden en versterken van de sportieve contacten en banden tussen de voetballers van onze beide landen."

C.A. Prins kon met zijn commissiehofhouding zelfvoldaan en tevreden eerste klas huiswaarts vliegen...

Onderschrift: op de foto zie je 'Beertje Kreijermaat' van Feijenoord in een shirtje van de thuisclub in het voormalige Central Dynamo Stadion van Dinamo Moskou.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Saltacampos

Mooi verhaal, interessant om te lezen.
Ik heb wel even moeten opzoeken wat een gematteerde bolknak is, maar dat blijkt één of andere sigaar te zijn als ik het goed heb.
Over land and sea

Han

Citaat van: Saltacampos op feb 19, 2021, 18:39:45
Mooi verhaal, interessant om te lezen.
Ik heb wel even moeten opzoeken wat een gematteerde bolknak is, maar dat blijkt één of andere sigaar te zijn als ik het goed heb.

Ik heb het relaas 'fantasievol' geromantiseerd. Je aanname is correct. Een gematteerde sigaar heeft een 'poederlaagje'  en riekt 'scherper' dan een ongematteerde 'naturel' sigaar.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed