Hoe het was

[headout]

Ervaren nog meer mensen dit zo?

Yup. Plus dat wat Syntric beschrijft, dat gevoel heb ik ook. Duitsland vind ik ook een stuk relaxter waar het kaarten betreft itt Engeland (en ook NL) waar je vrijwel altijd een membership nodig hebt.

Ik was recentelijk bij Arminia Bielefeld waar een deel van het publiek op de lange zijde zelf sfeer probeerde te maken zonder capo/trommel/ultra gebeuren, maar volledig overstemd werd door de korte zijde waar wel zo'n figuur met microfoon stond te bleren. Desondanks een leuke middag gehad.

[FC_Emmen]

In augustus 2024 maakte ik samen met Lukasz een tripje naar Londen.

Barkingside FC – Hoddesdon Town
Na een korte vlucht vanaf Eindhoven Airport kwamen we op tijd aan om in een pub nog wat te eten en te drinken in de beergarden van een pub. In de beergarden van ''The Prince Of Wales'' werden we onder het genot van een biertje getrakteerd op optreden van een aantal zingende Indiers.

Na het eten en drinken vertrokken we richting het Cricklefield Stadium voor de wedstrijd Barkingside FC tegen Hoddesdon Town. Omdat er in de buurt geen wedstrijden uit de EFL of PL waren kozen we voor deze wedstrijd. Hoewel de sfeer bescheiden was zorgden enkele autistische vinckers voor vermaak. Zo waren ze luidkeels over andere vinckers aan het roddelen. Het leverde een spaarzaam hoogtepunt op bij een vrij saaie wedstrijd die in 1-1 eindigde.

Bromley FC – AFC Wimbledon
De zaterdag stond volledig in het teken van voetbal. Onze dag begon op St Pancras International bij de lokale Wetherspoons waar supporters uit het hele land binnendruppelden gedurende de ochtend. Na een stevig full English breakfast vertrokken we naar Bromley, waar ze hun thuisdebuut maakten in de English Football League (EFL) tegen AFC Wimbledon. We merkten aan alles dat het allemaal nieuw was voor de club, met lange wachtrijen bij het eten en drinken en zenuwachtige stewards.

Op de zonnige staantribune bij Bromley zagen we de thuisploeg met 2-0 winnen.

West Ham United – Aston Villa
Na de wedstrijd reisden we door naar het London Stadium voor de wedstrijd West Ham United tegen Aston Villa. Hoewel zowel de algemene sfeer in het stadion als het stadion zelf matig waren, bevonden we ons dankzij FCT1980 in het uitvak, waar de Aston Villa-supporters een mooi feestje vierden en voor een goede sfeer zorgden. Villa wist met 1-2 te winnen waardoor de sfeer ook goed bleef.

Na de wedstrijden gingen we een hapje eten en vertrokken we vroeg richting ons hotel om een paar uurtjes te slapen aangezien we een zeer vroege vlucht terug hadden naar Eindhoven. Op het vliegveld waren er voor de security/douane lange rijen wat sommige mensen erg deed stressen. Een volgende keer zou ik echter overwegen om een minder vroeg tijdstip voor de terugvlucht te kiezen om de reis iets relaxter te maken. 

[bunnet]

Zaterdagochtend werd ik voor de wekker al wakker. Er stond een dagtrip naar Engeland op het programma. Iets na zessen ging ik de deur uit, waarna ik rond 6.30 uur op het station was. Driekwartier later ontmoette B. en ik elkaar op station Amersfoort Centraal. Daar sprongen wij de trein in en ging de reis verder naar Schiphol, waar wij geheel volgens planning tegen acht uur aankwamen.

Voor ons allebei was het de eerste Engelse dagtrip. Heel gek om dan geen bagage bij je te hebben. Het niet bij je dragen van een tas of koffer had ook ontzettende voordelen, want precies 22 minuten na aankomst op Schiphol waren wij al door alle controles heen. Onze vlucht naar Manchester vertrok mooi op tijd, dus we waren voor tien uur op Brits grondgebied. Wegens werkzaamheden bij Manchester Airport moesten wij nog een kwartier in het vliegtuig blijven zitten. Voor het vervolg van onze reis hadden wij al een buffer ingebouwd, dus eventuele vertraging was al ingecalculeerd. Omdat wij het hele vliegveld moesten oversteken, hebben wij nog een eindsprint ingezet en sprongen wij de trein in naar Manchester Victoria. In de trein raakten wij aan de praat met een Nederlandse Manchester City supporter, die onderweg was naar de thuiswedstrijd van zijn club. Altijd leuk om andere hobbyisten hun verhalen te horen.





Op het station van Manchester Victoria hadden wij een kwartier overstaptijd, wat uiteindelijk een klein halfuur werd. Genoeg tijd dus om in de buurt van dit station een supermarkt te spekken en onszelf te voorzien van de nodige versnaperingen, om vervolgens onze reis voort te zetten naar Liverpool. Begin van de middag kwamen wij aan in deze havenstad, waar het stevig doorregende. Even ponden pinnen, de bus gepakt richting Goodison Park en bij het uitstappen van de bus stopten wij recht voor een gokkantoor. Daar een paar bets geknald op greyhounds en ook diverse onmogelijke weddenschappen geplaatst op Engelse voetbalwedstrijden. Zo moest Sepp van den Berg een doelpunt maken én een gele kaart pakken. Een leuke traditie geworden bij een bezoek aan Engeland. Na de nodige ponden te hebben verpatst, was het tijd om richting stadion te lopen. Eton Street leidde ons naar de thuishaven van Everton.

Ondanks dat het voor ons beiden de 24e wedstrijd was op Engelse bodem, blijft een dergelijke wandeling fantastisch. Aan beide kanten van de straat staan oude arbeiderswoningen en aan het einde van diezelfde straat doemt er dan een stadiontribune op. Hoe vaak je het ook meemaakt; het is en blijft een schitterend gezicht. Het regende nog altijd lekker door, dus wij hebben een ronde om het stadion gedaan en zijn via de smalle poortjes Goodison Park binnengegaan. Bij de entree zie je direct de oudheid van deze voetbaltempel en proef je gelijk een hoop historie. Het stadion doet al dienst als thuishaven van Everton sinds 1892. Van de huidige Eredivisionisten bestond alleen Sparta Rotterdam destijds. 
In de omloop van onze tribune hebben wij een drankje gedaan en een pie gegeten, ook dat hoort er allemaal bij. Daarna was het tijd om de tribune te betreden. Ook dit blijft een magisch moment. Je allereerste kennismaking met een stadion. Natuurlijk, je hebt het stadion al tig keer op televisie gezien en ook de nodige foto's bekeken, maar daadwerkelijk zelf aanwezig zijn, blijft bijzonder.
The Bullens Stand is een heerlijke dubbeldekker, maar The Main Stand maakte de meeste indruk op ons. Wat een prachtige zijde. Lekker hoog en ontzettend stijl. We liepen naar onze plekken op de Gwaladys Stand, onderin op de achterste rij. Een behoorlijke restricted view, waarbij het veld in z'n geheel zichtbaar was, maar de overige tribunes niet. We konden ons voorstellen dat als de supporters zouden 'aanzetten', de sfeer lekker onder de tribune blijft hangen.





Bij de opkomst waren er onderin genoeg lege plekken – en voor ons dus potentiële 'nieuwe plekken', maar volgens geheel Engelse traditie gaan de supporters pas op het allerlaatste moment de tribune op. Omdat onze gehele zijde bij aanvang van de wedstrijd bleef staan, konden wij ons mooi tussen de Evertonians mengen, met perfect zicht op het veld en alle overige tribunes.
De eerste vijf minuten begonnen The Toffees sterk aan de wedstrijd. Met de nodige (afstands)schoten werd het vijandelijke doel van doelman Mark Flekken onder vuur genomen. Het veelbelovende begin kreeg geen vervolg. De thuisploeg kon geen vuist maken en de bezoekers uit London konden eveneens amper gevaar stichten. Ook de rode kaart van Brentford vlak voor de rust bracht geen verandering teweeg. Het spelbeeld bleef ook in de tweede helft hetzelfde. Weinig uitgespeelde kansen. In de absolute slotfase kreeg Everton nog de ultieme mogelijkheid op een last-minute winner, maar ook dit schot werd geblokt en zo bleef de brilstand op het scorebord staan. En dus, helaas, en hoe kan het ook anders, geen geld verdiend met onze weddenschappen. Sepp van den Berg, volgende keer beter!

Na afloop van de wedstrijd werden nog Engelse versnaperingen gekocht voor de terugreis. Ondertussen had B. al een Uber geregeld, waarna de terugreis in gang werd gezet. Een kleine twee uur voor vertrek waren wij weer op Manchester Airport. Een doodstil vliegveld, want ja, wie vliegt er nou ook terug op zaterdagavond? Gelukkig was er nog een restaurant open, waar wij in stijl (lees: fish and chips) deze waanzinnige dag afsloten. En alsof het niet gekker kon, kreeg deze dag nog een hele leuke wending.





Om 20.30 uur (Engelse tijd) zouden wij terugvliegen. Door de stevige wind en de storm die op komst was, vertrokken wij iets later dan gepland. Wij zaten nog geen minuut op onze stoel, of wij werden door de co-piloot mee naar voren genomen. Hij was ingeseind door een vriendin van B. (lees: zij is stewardess) dat wij op deze vlucht zaten en mochten businessclass terugvliegen. Gratis drinken, een heel voedselpakket van goede kwaliteit en volop beenruimte. Wij hebben ons kapot gelachen.
Na nog geen uur in het vliegtuig te hebben gezeten (en ik kan vertellen: met zo'n terugreis vliegt de tijd letterlijk en figuurlijk voorbij) waren wij alweer in Nederland (wat jammer zeg).
De trein naar huis gepakt, in Amersfoort scheidden onze wegen en moest ik nog een klein stuk alleen verder. Exact 19 uur nadat ik van huis wegfietste, stond ik weer bij mijn voordeur. Wat een dag, krankzinnig. Wat hebben we veel gedaan en beleefd in die paar uur tijd, maar een belevenis om nooit meer te vergeten.

Knettergek? Wellicht.
Voor herhaling vatbaar? Absoluut!

[Saltacampos]

Mooi geschreven, leuk om te lezen!

[ricodejong4]

Prachtige foto's, bunnet.

[jdebruin96]

Leuk Stefan :)

[Sebastiaan_W]

Mijn vrouw was nog niet bij Borussia Mönchengladbach geweest, dus afgelopen zaterdag gingen we gezellig die kant op. Voor mij was het tenslotte ook al een jaar of tien geleden.

Het was een ontzettend gezellige dag, verrassende uitslag en een prima sfeer in en buiten het stadion. Aan de andere kant weet ik ook weer waarom ik clubs als Gladbach, Schalke en Dortmund liever mijdt. Reden is de grote getale Nederlanders die deze clubs bezoeken waarvan zich een aantal totaal niet kunnen gedragen.

Rij voor ons zat een Nederlands stel (ik schat ze begin 20) en rij daarvoor een groep Nederlandse mannen van in de dertig. Uiteraard moet één van de groep weer de grote jongen uithangen tegen dit stel. 'Gaan jullie nog stappen?' 'Je vriend mag wel wegblijven bezorgen wij je een leuke avond.' etc. Wat bezielt je om je ze naar het stel te gedragen?

We zaten 2e ring achter het doel schuin boven het uitvak. Tijdens de 2e wedstrijd zijn twee Nederlanders (ook rond de 30) al meerdere keren weggestuurd, omdat ze het uitvak aan het uitdagen waren. Na de wedstrijd vonden deze twee kanslozen het nodig om allebei een nagenoeg volle beker bier het uitvak in te smijten. Echt een totaal kansloze, trieste actie.

Ik begrijp echt waarom Nederlanders soms ontzettend worden uitgekotst. Ik had gewoon plaatsvervangende schaamte.

[Rob1977_PSV]

Topverhaal en foto's bunnet, ik houd ervan! We zijn hier allemaal een beetje gek, maar dat weten wij zelf ook allemaal wel ;-)

[KoenvdD]

Afgelopen weekend stond mijn volgende oostbloktrip op de agenda met dit keer Sofia als bestemming. Het hoofddoel was uiteraard de Eeuwige derby tussen CSKA en Levski. Daarnaast zijn er in Sofia nog meer pareltjes te vinden en werd het een geweldig weekend.

Op vrijdag kwamen we in de middag aan zonder vertragingen en zo stonden we eerder dan gepland al bij de autoverhuur. Gelukkig waren ze daar erg makkelijk en kregen we de Suzuki Swift zo mee. Auto tiptop in orde en op naar Lovech, op anderhalf uur rijden, waar we naar FC Lovech tegen Montana. Dit was de enige vrijdagavond wedstrijd in de omgeving. Het werd wel krap, want we hadden de auto om half 3, moesten nog naar het appartement en vervolgens naar de wedstrijd die om half 6 begon. Gelukkig was Sofia niet zo druk en konden we vrij gemakkelijk naar ons appartement rijden. We verbleven in het 5 Vintage Guest House en dit kan ik zeer aanbevelen. Het is midden in het centrum en alles is op loopafstand. Ook is er een metrostation in de buurt voor als je verder moet. Dan door naar Lovech. Heenreis verliep soepel, ondanks een paar wegwerkzaamheden en na de eerste tunnel geen zon meer, maar op sommige plekken dichte mist. We kwamen 10 voor half 6 aan en kochten een kaartje  voor 5 Lev, omgerekend 2,5 euro.

FC Lovech is een 'nieuwe' club, sinds de voorzitter van CSKA de licentie van Litex Lovech overnam. Na een paar promoties spelen ze nu op het tweede niveau, maar bungelen in de onderste regionen. Montana stond tweede en kon bij winst de koppositie pakken. In Lovech is de nieuwe club nog niet omarmt door de inwoners. Er zaten hooguit 150 toeschouwers en dat in een stadion voor 8.000 man... Volkomen te begrijpen als je club zo wordt weggegeven. De toeschouwers hadden ook geen sjaaltjes omfiets van clubkleuren aan. Ook niet de 'oude' kleuren overigens. Het stadion is echter wel de moeite waard. Geen betonbak, maar een stalen bak met 4 tribunes, waarvan 1 grote staantribune is en de hoofdtribune een kleine tribune betrof met daarboven een groot vip-gedeelte. Aan alles is te zien dat dit een grote club geweest is, maar helaas door de corruptie in het Bulgaarse voetbal de nek omgedraaid.
De wedstrijd was zeer vermakelijk, maar het krachtsverschil was duidelijk en zo nam Montana door een 0-2 overwinning de punten mee naar huis. Tijdens de wedstrijd was er geen verkoop van eten/drinken, dus na de wedstrijd een restaurantje opgezocht waar we heerlijk hebben gegeten. Alleen een Bulgaarse kaart (gelukkig bestaat Google Translate...), maar fantastisch gegeten voor een hele mooie prijs!
Daarna de auto en terug naar Sofia. Helaas verliep deze reis minder soepel wegens wegwerkzaamheden. We moesten de snelweg af en een uur omrijden. Kapot, maar voldaan zetten we de auto op een bewaakte parking en pakten we een afzakkertje.

Op zaterdag stond in de ochtend de Eeuwige derby bij de U17 op het programma. Er was niets anders in de buurt en we hadden de auto nog, dus waarom niet even kijken?! Eerst reden we langs het stadion van Akademik Sofia. Wat een prachtige oude hoofdtribune! Helaas geen potje hier, maar hier even op het veld staan was ook mooi. Heerlijke oostblokflats in de backdrop. Een bezoekje waard!
Dan de jeugdwedstrijd, geen verwachtingen, maar hier stonden minstens net zoveel toeschouwers als in Lovech. En dat op een voetbalveldje van een school vlakbij de airport. Ook dit duel was vermakelijk en net op het randje. De rivaliteit zit er al vroeg in... 1-0 voor CSKA, een voorbode voor morgen?
Op de weg naar de airport kwamen we nog een 'stadion' tegen. Het Airport stadium... Een voetbalveld met aan een kant twee tribunes van 6 rijen stoelen. Dit stadion wordt gebruikt door verschillende clubs in de derde divisie. Op zondag staat hier een wedstrijd op het programma, maar die zouden we nooit redden door de derby.

Het auto inleveren ging ook weer vlot. Maak altijd foto's en filmpjes van de auto, want ze vertellen je later pas of zij schade hebben gevonden... Overigens hadden wij een zeer betrouwbare verhuur, Alamo, en kregen we de borg na een paar uur al terug. Er gaan veel verhalen de ronde over louche verhuurbedrijven, dus pas goed op!
Metro gepakt naar het centrum, weer een mixed grill met een biertje en hup naar het Levski district. Achter het stadion van Levski speelde het tweede team in de derde divisie tegen Kyustendil. De talenten van Levski wonnen de wedstrijd met 1-0. Ook dit was een leuke wedstrijd ondanks dat het af en toe met bakken uit de hemel kwam. Het stadion is trouwens niet heel interessant, maar er was op de zaterdagmiddag helaas geen andere voetbalwedstrijd in een mooier onderkomen. Ook hier geen versnaperingen! Daarna de stad in voor de nodige biertjes en uiteraard weer een mixed grill. En door tot in de late uurtjes...

Zondag, derbyday! We sloegen het ochtendprogramma over, het hoofd was zwaarder dan we wilden. Na het nuttigen van een limonade, cappuccino en een broodje liepen we naar het Nationale stadion. Deze derby wordt al tijden hier gespeeld, omdat beide supportersgroepen enig respect hebben voor dit stadion en hem daarom 'heel' houden. Soms wordt er toch geprobeerd om het in het eigen stadion te doen, maar dit blijkt dan een slecht experiment... De derby was fantastisch. Voorafgaand aan de wedstrijd al veel ME op de been in de stad en richting het stadion steeds meer. Het stadion is op loopafstand van het centrum. Rond het stadion veel gezang en de richting van Levski hermetisch afgesloten. In het stadion ging het gezang goed verder, maar was Levski luidruchtiger en dit ging zo door tot ruim na de wedstrijd. Tijdens de derby veel spandoeken, acties een paar keer fakkels, rookpotten en knalvuurwerk. Kortom, welkom in de Balkan. De wedstrijd werd 2x gestaakt in de tweede helft en toen stond CSKA op een 2-0 voorsprong. Niets leek erop dat er in de 90e minuut nog veel ging gebeuren. Door een aantal VAR momenten kwam er 8 minuten bij. De wedstrijd ontplofte, 2 rode kaarten (verdeeld over beide teams), 2-1 voor Levski en in letterlijke de laatste seconde, 90+13 inmiddels viel de 2-2. Het uitvak ontplofte en thuisvakken werden stil. Wat een sensatie!
Levski kon het niet nalaten om een paar sneertjes richting CSKA uit te delen (Litex, Litex werd gescandeerd). Na de wedstrijd bleef het op het veld nog even onrustig door Levski spelers die het thuispubliek gingen sarren. Toen iedereen van het veld af begon voor mij een nieuwe ervaring, namelijk het uitvak mocht eerste weg. Zo werd het thuispubliek 45 minuten lang vastgehouden totdat Levski ver genoeg was. Overigens was er die minuten genoeg vermaak, want de leiders van Levski moesten hun spullen nog opruimen achter het goal!!! Kurva hier en kurva daar. De gasten van Levski reageerden met gebaren. Nadat we eindelijk het stadion uit mochten gingen we weer op zoek naar een restaurant, want 6u zonder eten is erg lang. In het stadion was alleen popcorn te verkrijgen...

En zo zat de Sofia trip erop en kwamen de gesprekken over de volgende bestemming op gang... Mocht je meer willen lezen over het Bulgaarse voetbal en alle misstanden, dan verwijs ik je door naar de website van In de Hekken. Het is een bizar voetbal landschap...

Voor enkele foto's en filmpjes:
https://x.com/DopvdK?t=8NlXYOPZmu0n66eh4YfieA&s=08

[ALenstra]

Afgelopen zaterdag bij Luton Town-Middlesborough geweest. Zaterdagochtend met de vliegtuig in London Luton aangekomen. De stad is niet veel, al was er een St. Patricks optocht in het centrum. Daarna de wandeling naar het stadion waarbij je over de zeer kleuurijke Dunstable Road loopt. Kenilworth Road is een van de zijstraten en dan zie je gewoon dat het stadion letterlijk ingeklemd zit tussen de huizen. De ingangen naar het uitvak in de Oak Stand zitten tussen de huizen. Dat uitvak zat helemaal vol. Het steegje langs de Bobbers Stand heeft ook wel wat. Op deze tribune had ik mijn plek. Die tribune werd gerenoveerd na de promotie naar de Premier League. Momenteel speelt de thuisclub Championship maar nog een degradatie ligt nadrukkelijk op de loer. In de wedstrijd tegen Middlesborough waar Delano Burgzorg in de basis stond was Luton de betere club maar de kansen werden niet benut en dat gold ook voor de weinige kansen van de bezoekers, dus een 0-0 eindstand. In het hotel in Luton waar ik verbleef waren ook een aantal Newcastle United fans.

[bunnet]

Vorige week een mooie (voetbal)week gehad in London. Op maandagochtend vlogen we op London City. Vanuit hier ben je zo in het hartje van de stad. In de middag veel geslenterd en de wijk Paddington een beetje verkend. In de avond naar het London Stadium gegaan.
Het clublied van West Ham United bezorgt natuurlijk twee lagen kippenvel, maar voor de rest is het niet een voetbalstadion. On-Engels ver van het veld (wij zaten op rij 11 nog aardig dichtbij), en ook sfeer maken is moeilijk. Het uitvak was dan wel weer erg tof, en 'gelukkig' won Newcastle United. Een ontploffend uitvak is altijd gaaf om te zien.









Dinsdagochtend en -middag sightseeing gedaan en langs de Thames naar Borough Market gelopen. Nog niet eerder geweest. Ontzettend druk, levendig. Lekker gegeten ook. In de avond naar AFC Wimbledon geweest. Eindelijk weer terug op Plough Lane en dat enthousiasme was goed te zien. Allerlei supporters met mutsen en sjaals van Plough Lane. Vooraf een hardcopy ticket en een sjaal gescoord en het clubmuseum is zeker een bezoekje waard. De bezoekers uit Cheltenham wonnen enigszins verrassend, waardoor The Dons nog een mooie promotie-uitdaging in het verschiet ligt.









Donderdagavond naar het nieuwe Tottenham Hotspur Stadium geweest. Ik ben vaak van de oude, rauwe stadions. In het huidige onderkomen van The Spurs ontbreekt elke historie, maar wat een waanzinnig mooi stadion. De korte zijde is ontzettend stijl en daardoor ook intimiderend voor de tegenpartij, kan ik mij voorstellen. "When The Spurs Go Marching In" was heel vet om mee te maken. Prachtig als allerlei supporters deze song inzetten en uiteindelijk het hele stadion meedoet. Ik houd van de Engelse support. De wedstrijd was qua voetbal en qua tempo de beste van de drie wedstrijden deze week. Dat Tottenham Hotspur de heenwedstrijd verloren had kwam goed uit, want The Spurs móésten winnen. Uiteindelijk gebeurde dat ook, dus een mooie ervaring.

[FCT1980]

Mooie verslagen allemaal. Bedankt!

[watergatehopper]

Leuk verslag Bunnet. Tottenham lijkt mij ook mooi om een keer naartoe te gaan. Volgens mij is de stand achter de goal het meest stijle toegestaan in Engeland. Dit is 35 graden. Het nieuwe stadion van Everton wordt ook zo.

[syntric]

Leuk verslag Bunnet. Tottenham lijkt mij ook mooi om een keer naartoe te gaan. Volgens mij is de stand achter de goal het meest stijle toegestaan in Engeland. Dit is 35 graden. Het nieuwe stadion van Everton wordt ook zo.

Niet alle nieuwe stadions zijn bagger zoals zoveel groundhoppers/puristen beweren, in dat van Spurs heb ik drie uur rondgelopen om zoveel mogelijk af te zien, ongelooflijk is dat. Dat van Everton is trouwens al even af, er zijn al 'testevents' geweest. Dat wordt eentje voor volgend seizoen.

[Rob1977_PSV]

Afgelopen weekend een rondje Duitsland gedaan, te beginnen met de wedstrijd in Verl, waar de plaatselijke sc het op nam tegen RW Essen. Het Roergebied door op een vrijdagmiddag is geen pretje, dat gaan we volgende keer anders (over Enschede wellicht) aanpakken. Maar al met al rond 17:30 ter plaatse en ouderwets aan het loket een kaartje gekocht. De horeca ter plaatse was heerlijk duidelijk; Hunger en Durst stond er aangegeven. Eerst de stand Hunger aan gedaan en daarna vooral Durst. Lekker praktisch.

De wedstrijd dan; wat op voorhand op viel was de prettige vrouwelijke arbitrage en het propvolle uitvak, verdeeld over stukken van beide langen zijden als wel één complete korte zijde. De wedstrijd was eenzijdig, SC Verl won met 3-0 met een schitterende bal in de verre bovenhoek vanuit de linkerhoek van het strafschopgebied. Na de wedstrijd reden wij in een goed uurtje door naar Hannover om daar het plaatselijke nachtleven te ontdekken.

Na een veel te korte nachtrust was het na een bakkie koffie rond 11:00 uur alweer tijd om koers te zetten naar het schitterende stadion van Hannover 96. Voor uiteindelijk 42.500 fanatieke fans zagen wij een bloedeloze 0-0 op het veld, maar een schitterende fanschare aan twee kanten op de tribune. Als klap op de vuurpijl een mooie pyro van de bezoekers uit Magdeburg. Het uitvak (ongeveer 5.000 man) was zeer luidruchtig). Zeker een prachtige middag gehad in Hannover.

Hannover 96 II speelde krap 2 uur later in Bielefeld tegen Arminia en door een klein navigatiefoutje en een over het hoofd geziene parkeerplaats misten wij de eerste 5 minuten van die wedstrijd. Klein smetje. Maar na deze derde wedstrijd hadden wij wel alle tijd om na de match uitgebreid te blijven hangen en wat te eten en drinken. Arminia stelde haar eigen fans teleur door 2-2 gelijk te spelen tegen de talenten uit Hannover, maar voor ons maakte dat weinig uit. Ook de ground van Arminia kon ons bepaald wel bekoren en zo kwam langzaam het laatste stukje rijden van 285 kilometer huiswaarts weer in zicht. Rond 22:30 weer thuis na een intensief, maar boeiend en gezellig 2/3. Bundesliga uitje!