Hoofdmenu

FC Utrecht

Gestart door Ici c est Paris, okt 20, 2008, 01:53:15

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Ici c est Paris

17 januari 2009, NAC Breda  - FC Utrecht



Na de winterstop was het tijd voor een weer een uitwedstrijd. De eerste wedstrijd na de winterstop werd gespeeld in Breda, uit bij NAC. Op zaterdagavond naar NAC, als je dat zegt in Breda dan gaan de gedachten terug naar het oude stadion aan de Beatrixstraat, waar het naar verluidt kon spoken en er vaak een topsfeer hing. Hier ontstond dan ook de naam 'Avondje NAC', wat symbool ging staan voor een sfeervolle avond in Breda. Volgens velen hangt hier de beste sfeer van Nederland, en ook op televisie klinkt het altijd heel goed, dus dat schept verwachting. Dit wilde ik uiteraard weleens met eigen ogen zien, en zo werden de kaarten gehaald. Als opwarmertje hadden we doordeweeks al KV Mechelen-Anderlecht bezocht, en nu kwam dan onze eigen club weer in actie.

Om 19.15 vertrokken 6 bussen en 50 auto's richting Breda, een fijn tijdstip gezien het aanvangstijdstip van de wedstrijd van 20.45. Na een klein uurtje rijden bereikten we dan het Rat Verlegh Stadion en mochten we de bussen uit. De eerste kennismaking met Breda was alvast een goeie, na mijn fouillering kreeg ik gelijk een programmaboekje in mijn handen geduwd, dank u vriendelijk en zo kwamen we ongeveer een kwartier voor aanvang de tribune op. Prima geregeld, vaak zit je bij andere uitwedstrijden al een paar uur van tevoren in het uitvak een beetje voor je uit te staren, hier hoefden we gelukkig niet lang te wachten. Het Rat Verlegh Stadion was zo goed als uitverkocht en zag er leuk uit van binnen. Geen heel bijzonder stadion, maar wel leuk en sfeervol.  We hadden gelukkig ook geen last van een net voor onze neus zoals bij vele andere clubs. De sfeer zat er aan beide kanten goed in en dan moest de wedstrijd nog beginnen.

In de eerste helft had NAC een licht overwicht. Het liet Utrecht aan de bal, kroop zelf achteruit en dat stond goed, want Utrecht speelde de bal wel mooi rond, maar kwam bijna niet tot echte kansen. De thuisploeg kwam dat wel, en kwam dan ook niet verrassend op een 1-0 voorsprong,  via uitgerekend ex-Utrechter Patrick Zwaanswijk, die een terugspringende bal van de paal binnenschoot van dichtbij. De NAC-supporters lieten toen even zien hoe sterk ze vocaal waren, erg indrukwekkend. Tot aan de rust kreeg NAC nog een aantal kansen, maar het bleef bij 1-0.

Direct na rust een grote kans voor NAC, maar miraculeus ging de bal er niet in doordat Rob Penders namens NAC hands maakte. Hierna nam Utrecht langzaamaan het spel over, en in de laatste 20 minuten kwam NAC niet meer van de eigen helft af. Utrecht had 2x een penalty kunnen krijgen, alleen legde scheidsrechter van Boekel steeds de bal erbuiten. In de laatste minuten van de wedstrijd werden we vriendelijk uitgezwaaid door de NAC-aanhang, maar wie het laatst lacht, lacht het best. Plaaggeest voor elke verdediging Cedric van der Gun speelt op de achterlijn een tegenstander uit, en geeft af aan Tom Caluwé, die van dichtbij de bal hard en hoog in het doel ramt: 1-1. Het uitvak ontploft en ikzelf flikker een rij of 2 naar beneden, maar op dat moment kon dat me niks schelen (de volgende dag wel). Het was ook verdiend, zeker gezien het laatste halfuur. Het NAC publiek reageert hier zeer opgefokt op, zo mag je de zege natuurlijk nooit meer uit handen geven. Zelfs de snelle jongens van de businessclub kwamen nog even uitdagen. Na afloop zijn we jammer genoeg wel nog een ruim halfuur vastgehouden in het uitvak. De terugreis verliep verder soepeltjes en erg gezellig, en na een uurtje rijden stonden we weer met een grote glimlach voor onze eigen Galgenwaard.

Ici c est Paris

1 februari 2009, FC Twente – FC Utrecht



Het gelijkspel in de vorige uitwedstrijd bij NAC werd gevierd als een overwinning, en we gingen zeer tevreden naar huis. Hoe groot was dan het contrast met een week later, de thuiswedstrijd tegen Sparta, ook gelijk, maar er zat meer in, en Utrecht had moeten winnen en was dat ook wel aan z'n stand verplicht. Er werden toch kaarten gehaald voor de wedstrijd bij Twente, maar dat was van mijn kant meer uit nieuwsgierigheid naar het nieuwe stadion, en voor de gezelligheid, als voor een eventueel goed resultaat. Want, zo dacht ik, het goed spelende Twente zou hier wel minstens met een nulletje of 2 van winnen.  En dan ben ik nog optimistisch..

Even vervloekte ik mezelf dat ik kaarten had voor de wedstrijd, want na een lange zaterdagnacht kroop ik om half 8 in bed. Maar de wedstrijd was gepland om 12.30, wat betekent 10.00 uur op het stadion, wat betekent 9.15 de bus, wat betekent 8.15 de wekker, wat betekent een veel te korte nachtrust. Bij het stadion aangekomen was de gevoelstemperatuur ook nog eens ver onder nul, er stond een wind van heb ik jou daar en je ogen zaten dicht door de stuifsneeuw. Het was wel helder. We zochten maar snel de warme bus op. Daar zouden we de komende 2 uur wel lekker verwarmd zitten.

Na de lange reis bereikten we het stadion, het flink verbouwde stadion van FC Twente, wat sinds deze zomer de 'Grolsch Veste' heet. Het was veel groter dan ik me had voorgesteld en het was erg mooi, ook omdat het stadion zo goed als volliep voor deze wedstrijd. Net als bij NAC waren we relatief kort voor de aftrap binnen, prima geregeld dus. Ikzelf vind het ook altijd fijn als ik een beetje menselijk behandeld word, dat was hier gelukkig het geval. Een vriendelijke meneer in gele jas vroeg mij in prachtig Twents accent: Zou ik u alstublieft even mogen fouilleren? Ik voelde me haast beschaamd door al deze vriendelijkheid, zeker omdat deze man met gemak mijn opa had kunnen zijn. Ik besloot om het stadionvoer eens te gaan testen, en het broodje hamburger doorstond deze test met vlag en wimpel. Vreselijk lekker.  Met een volle maag beklom ik de tribune en de wedstrijd kon beginnen.

Vanaf minuut  1 stond Utrecht onder druk, en tot minuut 90 heeft het dat ook gestaan. Twente kreeg grote kansen via Arnautovic, Perez, N'Kufo en Wisgerhof, maar mede dankzij de wederom fantastisch keepende Michel Vorm ging de bal er niet in. Tegen alle verwachtingen in pakte Utrecht een punt, daar had echt niemand op gerekend.

De sfeer bij Twente is door velen geroemd, de sfeer was ook niet slecht, maar toch ook een tikkeltje irritant. Want waar wij van Utrecht jarenlang door iedereen met een knipoog FC Trommel werden genoemd, gaat deze eer in het jaar 2009 zonder concurrentie naar FC Twente. Een man of 4 op een rij zitten 90 minuten op een trommel te hengsten, of er nou vocale steun was of niet.

Na de wedstrijd verlieten wij vlot het stadion en mochten wij zonder vasthouden direct vertrekken. We werden nog uitgezwaaid door een stuk of 30 Twente-stewards, wat een vriendelijkheid hier in het oosten zeg. De terugreis was lang, saai en dood, en rond een uur of half 5 waren we terug in Utrecht. Diktevreden, maar wel heel moe.

Ici c est Paris

13 februari 2009, Willem II – FC Utrecht



Een paar weken lang riepen ik en Pieter, een vriend met wie ik meestal de uitwedstrijden bezoek dat we deze wedstrijd maar eens moesten laten schieten. Dat hielden we bijna vol, maar het bloed kroop waar het gaan kon, en zo besloten we afgelopen woensdag toch maar te gaan. Te laat, want de enige bus van FC Utrecht was al vol en er zou geen tweede bij komen. Autocombi was ook geen optie, want die kaarten waren niet meer te halen voor ons. Via internet regelde Pieter kaarten voor een thuisvak,  die we op zouden halen in Tilburg. We zouden er heen gaan met de trein.

Ik was Maarssen nog niet uit en het gedonder begon al, de trein naar Utrecht viel uit. Pieter was al in Utrecht. Dan maar de volgende trein die gelukkig wel reed, echter misten we onze aansluiting hierdoor zoiezo en zouden we pas om kwart voor 8 in Tilburg aankomen, een halfuur later dan de afgesproken tijd van kwart over 7. Dan maar de volgende trein. Iedereen ingestapt, bomvolle trein, meldt de conducteur ons dat er een defecte trein bij Geldermalsen staat, waardoor er dus geen treinverkeer mogelijk is tussen Utrecht en Den Bosch. Dan maar de intercity proberen, daar leek nog niemand van dit nieuws op de hoogte, dus maar ingestapt. Ook deze trein werd echter geannuleerd, en het was nog niet duidelijk wanneer de problemen opgelost zouden zijn. Het was inmiddels kwart over 7, dus alles leek in duigen te vallen. Pieter kwam toen met een top idee, hij was inmiddels 2 maanden de trotse eigenaar van een rijbewijs, en hij zou wel met de auto van zijn moeder naar Tilburg rijden. Dus weer terug naar zijn huis in Maarssen met de bus. Die was uiteraard net weg, de volgende zou om 19.40 gaan, geen optie dus, als je weet dat die er een kleine 20 minuten over doet. Dan maar de trein, van 19.17, die om 19.25 in Maarssen zou zijn. Mijn vader ingeschakeld, die zou ons van het station naar het huis van Pieter brengen.

Uiteindelijk vertrokken we om kwart voor 8 uit Maarssen, een uur voor de aftrap dus. Maar degene van wie wij de kaarten zouden kopen, was inmiddels wat wantrouwig geworden, hij begon het idee te krijgen dat we de hele boel aan het belazeren waren, een beetje jammer. Dankzij een stevig doorrijdende chauffeur bereikten we zo'n 5 minuten voor de aftrap Tilburg, maar onze verkoper had er inmiddels geen trek meer in, hij wou naar huis gaan. Sta je op tijd voor het stadion, heb je nog geen kaarten. Pieter en ik besloten dat ik de kaarten zou gaan regelen, en hij de auto ergens zou droppen. Bij de stoplichten bij het stadion dook ik als Al Pacino in zijn beste jaren uit de auto, iets wat veel bekijks trok bij de Brabanders. Onze verkoper weer gebeld, krijg ik z'n voicemail. Langzaam begon ik het idee te krijgen dat het vanavond niet zou gaan lukken. Nog maar 1x bellen dan: Hij bleek gelukkig nog bij het stadion te zijn, wat heet, hij stond recht achter me. Hij had de kaarten net verkocht, maar hij kon bij de stadionkassa wel nieuwe halen met zijn clubcard. Daar stonden we gelukkig recht voor, dus dat was zo gedaan. Na wat wederzijdse excuses namen we afscheid en besloot ik richting het vak te gaan, aan de andere kant van het stadion. Iets wat bij Willem II nog een behoorlijk stuk omlopen is, vanwege het feit dat er een tennisclub tegen het stadion aangeplakt zit. Bij het vak staan wachten op Pieter, die de auto ergens downtown Tilburg had neergezet, en halverwege de eerste helft kwamen we het stadion binnen. Heel jammer, maar we hadden gelukkig nog niets gemist. Tijdens het wachten gaf ik mijn ogen goed de kost, en het stadion zag er best leuk uit van buiten. De lichtmasten waren pareltjes, al vanaf de A58 had ik ze duidelijk gezien en van dichtbij waren ze nog mooier. Ook van binnen is het stadion niet verkeerd, het enige minpunt is de enorme gracht tussen veld en tribunes.

Wij zaten recht achter de goal, in een rustig vak met gezinnen en een enkele dorpsgek. Zo zat er een Brabo achter ons de meest vreemde spreekkoren te verzinnen, tot grote hilariteit van het hele vak. Vooral Michel Vorm met zijn gele shirt moest het ontgelden: 'Vorrum, ge lijk op een citroen, Vorrum, ge lijk op een banaaan!'. De sfeer zat er verder wel lekker in, de meegereisde Utrechters lieten goed van zich horen, en ook de Kingside recht tegenover ons was niet onaardig. Waar al jaren gesproken wordt van 'Stillem II' en 'Stilburg', vond ik dat reuze meevallen, ik heb het elders minder meegemaakt. De wedstrijd kabbelde rustig voort, was niet veel aan, en ondanks dat we net zaten was het alweer tijd voor de rust.

Na rust merkten we gelijk dat Tilburg bijna België is, want ook hier was het bij onze zuiderburen gebruikelijke orkest aanwezig op de tribune. Utrecht begon erg goed, want direct de eerste aanval vanaf de aftrap was direct raak, Gregoor van Dijk mocht op Aerts af gaan en kon rustig afmaken: 0-1. Ik kon mijn brede lach niet meer verbergen, Pieter daarintegen manifesteerde zich nadrukkelijk als potentieel Oscarwinnaar. Hij begon te tieren en druk met zijn armen te zwaaien, als een echte Kruik. Het orkest was wel een beetje 'Only toeteren when you're winning', want ze waren gelijk weer uitgespeeld. Zoiezo was het toen helaas gedaan met de steun van het thuispubliek. FC Utrecht nam op het veld het heft in handen en was veelvuldig in balbezit, maar de beste kansen waren nog altijd voor Willem II. Tot het moment dat de kleinste man op het veld, Cedric van der Gun vanuit een vrije bal van rechts vrij mag inkoppen: 0-2. Daarna was het weer gedaan met het spektakel. De enige opwinding in het restant ontstond rond Simon Cziommer en Tim Cornelisse, die beiden bloedserieus tegelijkertijd ingooiden 10 meter van elkaar. Michel Vorm werd in de slotfase massaal toegezongen, niet door de dorpsgek achter ons, maar door het uitvak, want zijn vertrek wordt gevreesd. Utrecht is onder Ton du Chatinier nog ongeslagen, de laatste 2 maanden heeft het niet meer verloren, het staat 7e en mag naar boven kijken. Willem II moet nu wel op gaan passen, want zij maken de laatste weken een vrije val op de ranglijst.

Het stadion werd verlaten en na een stevige wandeling vonden we de auto terug, en na een vlotte autorit waren we om middernacht weer terug in Maarssen. Een reisje met horten en stoten, maar toch met een goed einde.



Hielke

Het eerste stuk vind ik heel herkenbaar. Jezelf wijsmaken dat het beter zou zijn juist déze uitwedstrijd eens te laten schieten, om vervolgens vlak voor de wedstrijd alsnog kaarten te gaan halen. Het gebeurt mij bijna ieder seizoen. Ruim twee jaar geleden was de sigarenboer al aan het afsluiten toen ik nog twee kaarten kocht, om Heerenveen enkele uren later in Amsterdam te zien winnen.

Citaat van: Ici c est Paris op feb 14, 2009, 05:51:23niet onaardig.

Rake typering van deze uitwedstrijd, vind ik.

Stadionhopper

Citaat van: Ici c est Paris op feb 14, 2009, 05:51:23
Na rust merkten we gelijk dat Tilburg bijna België is, want ook hier was het bij onze zuiderburen gebruikelijke orkest aanwezig op de tribune.

Waarop is dit gebaseerd? Ik heb enkel en alleen bij FC Molenbeek Brussels een orkest in het stadion gezien. Bij geen enkele andere wedstrijd heb ik in Belgie een orkest gezien.
Laatste nieuwe ground: Sportpark De Heikant, Groesbeek

www.facebook.com/stadionhopper
twitter.com/stadionhopper

Ici c est Paris

Citaat van: Dennis1981 op feb 14, 2009, 18:59:07
Waarop is dit gebaseerd? Ik heb enkel en alleen bij FC Molenbeek Brussels een orkest in het stadion gezien. Bij geen enkele andere wedstrijd heb ik in Belgie een orkest gezien.

Dat ik bij Lierse, KV Mechelen, Anderlecht en Charleroi een orkest heb gezien, en slechts op Standard niet.

Gert

Citaat van: Ici c est Paris op feb 14, 2009, 05:51:23
13 februari 2009, Willem II – FC Utrecht
Na rust merkten we gelijk dat Tilburg bijna België is, want ook hier was het bij onze zuiderburen gebruikelijke orkest aanwezig op de tribune.

Dat was gelukkig eenmalig, was een carnavalsorkest dat in de skybox van de gemeente was neergestreken. Het dweilorkest is hier tot mijn grote vreugde al zeker een jaar of 10 uitgebannen. En dat hoort ook zo, het is geen Thialf!
Verder een mooi herkenbaar verhaal. Met helaas voor Willem II een niet zo happy end. We gaan het nog loodzwaar krijgen dit jaar.

Ici c est Paris

Citaat van: Gert op feb 15, 2009, 09:23:21
Dat was gelukkig eenmalig, was een carnavalsorkest dat in de skybox van de gemeente was neergestreken. Het dweilorkest is hier tot mijn grote vreugde al zeker een jaar of 10 uitgebannen. En dat hoort ook zo, het is geen Thialf!
Verder een mooi herkenbaar verhaal. Met helaas voor Willem II een niet zo happy end. We gaan het nog loodzwaar krijgen dit jaar.

Ok, duidelijk.

Overigens leg ik nu pas de link tussen alle pech en vrijdag de 13e.

Ici c est Paris

8 maart 2009, Roda JC - FC Utrecht



Na ruim een maand zonder uitwedstrijd (NEC en Ajax kwamen langs in Utrecht) mocht we 8 maart j.l. weer eens naar een uitwedstrijd. Roda JC -FC Utrecht stond op het programma, en daar wilde ik toch wel graag heen,  het kan namelijk weleens de laatste uitwedstrijd naar Roda zijn. Bovendien beviel het Parkstad Limburg Stadion mij van buiten en op tv dusdanig dat ik het weleens met eigen ogen van binnen wou zien. Het enige minpunt aan Roda is dat het een heel eind rijden is naar Kerkrade, maar dat zouden we wel overleven. We kregen voor de wedstrijd een autocombi opgelegd (waarom geen eigen vervoer?), en zo gingen we met de eigen auto naar Roda toe.

Er moest om 13.00 uur omgewisseld worden in Born, bij Sittard, maar we besloten maar ruim op tijd weg te gaan zodat we onderweg eventueel nog een stop zouden kunnen maken mocht daar aanleiding voor zijn. We vertrokken om 10.30 uur uit Maarssen, en anderhalfuur later stonden we al bij het tankstation in Born, een uur te vroeg dus. Langzaam aan kwamen er steeds meer Utrechters en de tijd verstreek vlot. Om 13.00 uur werden de kaarten snel omgewisseld en gingen we de laatste 30 km van de reis afleggen naar Kerkrade. Zo stonden we na een kleine 20 minuten voor het stadion. Van buiten erg mooi, absoluut geen 13 in een dozijn stadion. De auto raakten we direct voor het uitvak kwijt, en zo betraden we rond 13.30 het stadion. Het blijft altijd weer merkwaardig hoe mijn vrienden na 2 tikken op de arm door mogen lopen, en ik vakkundig word uitgekleed door de dienstdoende stewards. Nadat ze na 3x zoeken toch echt geen messen of vuurwerk konden vinden lieten ze me maar doorlopen.

Het stadion was nog helemaal leeg, en best leuk van binnen. Met name de lichtmasten zijn erg uniek. 'In het zuiden is het alle dagen zomer' is de tekst van een bekende meezinger hier in de buurt, het lied deed zijn naam duidelijk eer aan, want waar we het de hele ochtend moesten doen met zware bewolking en regen, en het in eerste instantie ook in Kerkrade met bakken uit de hemel kwam, trok het in tijdsbestek van 5 minuten helemaal open en zaten we met een strakblauwe lucht. Dat betekende door de ligging van het uitvak ook nog eens dat wij lekker met onze bek in de zon zaten. Voorzichtig gingen de eerste jassen uit en het was goed toeven. Op het grote scherm zagen we Ajax gelijkspelen in Den Haag en 5 Limburgse/Duitse (ik ben er nog steeds niet uit) meezingers verder was het tijd voor de aftrap.

De wedstrijd was totaal de moeite niet waard, beide ploegen wilden niet of konden niet, het leek in ieder geval nergens op. Tel daarbij op dat de scheidsrechter van dienst Bas Nijhuis was, en het drama is compleet. Toch leek het niemand iets te doen, want de sfeer in het uitvak was goed, en we stonden lekker in het zonnetje, dus het was ondanks het vertoonde spel alsnog zeer aangenaam. De sfeer van Roda zijde was niet veel soeps, maar daar was het dan ook niet de wedstrijd naar. Inmiddels was de wedstrijd afgelopen, en werden we vastgehouden in het uitvak. Wie dat bedacht heeft, ik weet het niet, maar de meest opgefokte lui in Kerkrade deze middag waren de spelers op het veld, die constant met elkaar in de clinch lagen. Na 20 minuten wachten mochten we dan alsnog weg, en na ruim 2 uur rijden waren we net voor de sport weer thuis. Een dag waaraan alles leuk was, behalve de wedstrijd.



Het stadion doemt op.


De façade van het Parkstad Limburg Stadion.


Een eerste indruk van het stadion, niet slecht.


Wij waren de eersten vandaag.


Een van die leuke lichtmasten.


En diezelfde lichtmast een kwartier later.


Langzaam aan komen ook de Limburgers binnen.


Een wedstrijdmoment.


Staat daar volgend seizoen Sporting Limburg?


GruBen aus Kirchroaj.


Een mooi plaatje al zeg ik het zelf.


Tot volgend jaar?