Hoofdmenu

Hoe het was

Gestart door TeeZee, apr 28, 2008, 09:26:41

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 3 gasten bekijken dit topic.

Joost

Citaat van: Cyclebob op feb 10, 2020, 11:44:57
Ik was er onlangs ook nog, tegen de Treffers. Ik verbaasde met eerst want k want ik kon met herinneren dat het hoofdveld overdwars lag begin Jaren 00 in de hoofdklasse. er is tussendoor rond 2004  nog een verbouwing geweest.

Zie deze foto bijvoorbeeld;

https://afc.courant.nu/issue/PIC/2003-01-01/edition/null/page/2

Olav

Citaat van: Nort op feb 10, 2020, 09:49:28
De bespaarde euro's werden in de kantine uitgegeven, waarbij de prijzen met €2,70 voor een biertje en €3,80 voor een broodje bal met mayo op Amsterdam's peil lagen.

Tja, AFC is niet echt te vergelijken met de meeste clubs in omgeving. Er zijn gelukkig zat clubs in Amsterdam waar ik heb gespeeld waar er wel gewoon normale kantineprijzen waren. Anders wordt de derde helft ook opeens erg prijzig :)

Nort

Interessant om te zien hoe een paar vierkante kilometer in krap 20 jaar een volledig andere uitstraling heeft gekregen.

Jef400

Dat stuk van Amsterdam is in continue ontwikkeling.


Cyclebob

Citaat van: Hugo op feb 10, 2020, 13:35:31
Onderstaand hoe ik het hoofdveld van AFC aantrof in 2003.



Zo ken ik het nog van de twee bezoeken met winst in 2000 en 2001 met SVV (SMC)!
Laatst bezochte nieuwe grounds, Buitenland: 7/1/24: Castellón - Osasuna Pamplona 0-1. Binnenland: 28/1/24: RDM Rotterdam - Den Bommel 2 5-3 Futbology: Bob Vellinga

watergatehopper

Citaat van: Olav op feb 10, 2020, 11:52:55
Tja, AFC is niet echt te vergelijken met de meeste clubs in omgeving. Er zijn gelukkig zat clubs in Amsterdam waar ik heb gespeeld waar er wel gewoon normale kantineprijzen waren. Anders wordt de derde helft ook opeens erg prijzig :)

Ik ben er dit seizoen geweest tegen HHC. Waarschijnlijk beledig ik mensen, of zullen anderen het wellicht weer opvatten als compliment, als ik zeg dat ik in die kantine eerder het gevoel had in een clubhuis te staan van een hockeyvereniging. Wat een kakvolkje zeg! Logisch dat je geen €1,50 voor een flesje bier betaald, maar €2,70 voor een glaasje pils.
🇧🇪 Eerste klasse B ✅

Nort

Ik vond het kakvolk overigens niet hinderlijk en in lijn met mijn verwachtingen van AFC en haar supporters. Het terrein was ook leuker dan gedacht, met wat details die me zeer konden bekoren

Nickky

Ik moet altijd wel lachen als we naar AFC moeten.  Ik zit met ze in de competitie. AFC de enige voetbalkantine waar ze werkelijk 6 soorten rode wijn schenken, 6 witte en 3 soort rosé.
Ook eet ik niet vaak een broodje kroket ( bij AFC gespeld als croquette uiteraard) met mes en vork. Bij AFC is dat heel normaal.

Sebastiaan_W

Op het oude hoofdveld heb ik Machiel van der Woude nog als een klein kind zien stampvoeten in 2004. In het seizoen 2004/05 was ik teammanager van de A1 van Telstar. Voor de beker moesten we op bezoek bij AFC. De club wilde dat er op het veld werd gespeeld wat nu het hoofdveld is. Echter had dit veld toen geen volledige omheining, dus keurde de scheidsrechter het veld af. Het enige veld met omheining was het toenmalige hoofdveld.

De scheidsrechter gaf dat in aan de technische staf van AFC en aan ons aan en deelde mee dat er of op het hoofdveld zou worden gespeeld of wij zouden de wedstrijd reglementair winnen. Dus iedereen naar het hoofdveld. Binnen een paar tellen kwam de groundsmen van AFC en die werd helemaal gek en vond dat er gevoetbald moest worden op het veld dat werd aangegeven. De scheids gaf aan dat er op het hoofdveld gespeeld zou worden. Vervolgens kwam de voorzitter van AFC erbij en die werd ook helemaal gek en stond als een klein kind op het veld te stampen. Het hoofdveld was alleen voor het 1e bestemd schreeuwde hij erbij.

Gelukkig had de A1 van AFC een heel rustige hoofdtrainer en konden hij en Pim van der Meent(één van de bekendere personen binnen AFC) de boel tot bedaren brengen en werd er op het toenmalige hoofdveld gespeeld. De groundsmen en voorzitter dropen af richting hun clubhuis.

Het was een prachtig schouwspel met een scheidsrechter die ontzettend rustig bleef en ook zijn warming-up niet verstoren.

bagger010

Een flink verlaat, maar uitgebreid verslag van 16 november 2019.

Toen ik begin 2019 besloot mijn seizoenskaart bij Feyenoord te leasen aan een vriend om meer geld en tijd over te houden voor voetbaltripjes was een stadionkwestie daarvan de directe aanleiding: de sloop van het Ludo Coeckstadion te Berchem. Het Ludo Coeckstadion straalde in alles nostalgie en oldschool voetbal uit. Met zijn prachtige poort, ovale staantribunes met authentieke crush barriers en schitterende hoofdtribune, mocht dit stadion oprecht een nostalgische schoonheid genoemd worden. Dat ik deze parel in zijn geheel niet meer kon bezoeken, omdat slechts een tribune voor de sloop werd gespaard, deed mij echt pijn.

Hierdoor besloot ik een lijst met stadions te maken voor wie de sloophamer naderde en een bezoek nog niet te laat was. Een van de stadions die met stipt in de bovenste regionen met het stempel 'hoogste prioriteit' werd gezet, was het Oscar Vankesbeeckstadion van Racing Mechelen. Racing Mechelen , met stamnummer 24, is een vervallen Belgische traditieclub. Van oudsher te vinden in de bovenste twee divisies van het Belgische profvoetbal, maar inmiddels afgezakt naar de provinciale reeksen in Antwerpen. Nou is hier voor een beginnend groundhopper niets mis mee, echter wordt het wel lastiger anderen te enthousiasmeren om je te vergezellen op een trip.

Per toeval schoot ik raak bij een vriend die ik vertelde over mijn nieuwste hobby. Dat ik in korte tijd wedstrijden van RFC Tilleur, DHC Delft en AGOVV Apeldoorn had bezocht, kon hij maar moeilijk bevatten, maar hij gaf wel aan open te staan voor een bezoek aan Mechelen. Al snel had ik door dat hij Racing's stadsgenoot en aartsrivaal KV Mechelen bedoelde, maar ik deed alsof mijn neus bloedde en beloofde snel een tripje te organiseren. Mijn oog viel op het weekend van 16 en 17 november 2019. Racing neemt het thuis op tegen KSK 's Gravenwezel en door de interlandperiode was KV Mechelen als eerste divisionist vrij en kon er geen misverstand bestaan over welke club wij zouden bezoeken.

In de middag van 16 januari kwamen wij na iets meer dan een uur te hebben gereden aan in Mechelen. Een klein maar leuk Middeleeuws stadje met genoeg vertier voor een dagtripje. Na een heerlijk frietje stoofvlees te hebben genuttigd, zochten wij een van de bruine kroegen bij de Vismarkt op om met een vroege PMDS te starten. Wij zaten aan het raam naast de ingang rustig bij te praten en te genieten van ons speciaal biertje, toen plots een wel heel bekend gezicht dezelfde kroeg binnenstapte. Wij keken elkaar eerst vragend, maar daarna bevestigend aan. Dat was niemand minder dan Jean-Paul van Gastel! En of dat niet genoeg was, namen hij en zijn vrouw plaats aan het tafeltje direct naast de onze...

'Zo te zien zijn er hier veel Rotterdammers!' zei mijn maat direct. 'Nou, dat weet ik niet. Zelf ben ik een Bredanaar, maar begrijp ik goed dat er hier meerdere Feyenoorders ziin?' Was de reactie van JP. Waar de moderne voetballers nogal vervreemd zijn van de voetbalfans vandaag de dag, is JP nog duidelijk iemand van de oude stempel. Een gewone man van het volk. Wij raakten gezellig aan de praat en al snel passeerden de gedeelde liefde voor Feyenoord en het spelletje de revue. Ook bespraken we het bizarre ontslag van Van Gastel een paar weken daarvoor. Hij vertelde dat hij van zijn zoontje moest vernemen dat hij niet langer in dienst was van Feyenoord, de club die hij jarenlang trouw had gediend. Tevens hoorden wij over de bizarre taferelen die er rond het ontslag speelden, de houding van hedendaagse profs en het eeuwig respect dat Gio verdiend voor zijn geleverde prestaties bij de Club van Zuid.

Ondertussen vloeide het speciaal bier rijkelijk. Het werd alsmaar gezelliger, het tempo werd alsmaar hoger. Toen de klok half 7 sloeg beseften wij dat wij maar eens aan onze wandeling richting het stadion moesten beginnen. Wij bedankten JP en zijn vrouw voor de gezelligheid en namen afscheid. Bij het opstaan sloeg de man met de hamer genadeloos toe. Een wandeling die normaal zo'n 20 minuten zou beslaan, heeft ons 50 minuten gekost. Wij vertoonden dusdanig abnormaal gedrag dat twee undercover agenten zich genoodzaakt voelden ons staande te houden. Wat wij wel niet hadden te zoeken bij Racing Mechelen? Dat wij ons moesten gedragen en in de gaten werden gehouden. Ook in België worden gasten blijkbaar met argwaan ontvangen. Wij wisten ons uit het vragenvuur van de agenten te lullen en na nog een pilsje te hebben gedronken bij een nabijgelegen kroeg, was het moment eindelijk daar om Het Oscar Vankesbeeckstadion te bezoeken.

Het volgende wat ik mij herinner zijn vlagen. Het ene moment koop ik onder de tribune een sjaal, het andere moment kan ik mijn blaas niet onder controle houden en sta ik letterlijk op de prachtige hoofdtribune van het stadion te pissen. 'Alee, zijt gij hier een piepie aan het doen?!' 'Dat was niet mijn bedoeling!' Is mijn beschonken antwoord op deze vraag van de steward. Overdonderd van de gebeurtenis sommeert hij 'die bezatte Hollanders' een plek op te zoeken en daar te blijven. Het blijft een wonder dat hij ons niet direct het stadion uit heeft gegooid...

Het volgende moment word ik met een gortdroge keel wakker. Mijn hoofd bonst zowat uit elkaar. Uit het bed naast mij komt een kabaal van jewelste. Ik kijk op mijn telefoon; het is half 4 's nachts. Ik probeer terug te gaan naar gisteravond. Het enige wat ik mij nog kan herinneren, is de 0 – 1 van 's Gravenwezel. Gelukkig maak ik altijd veel foto's  en hierdoor probeer ik mijn geheugen terug te halen. Er wordt mij niet meer duidelijk dan dat wij onderweg naar het hotel nodig vonden een bord langs de weg uit de grond te trekken...

Inmiddels wordt ook mijn maat met gigantische koppijn wakker. 'Heb ik gisteravond nou echt op de tribune staan zeiken?' Is direct mijn eerste vraag. Als ik zeg mij nog wel te herinneren dat wij een dramatische 90 minuten hebben aanschouwd, word ik enigszins bijgepraat. Blijkbaar zijn  wij al in de rust, bij een 0 – 1 tussenstand, vertrokken. Niet uit onwil, maar simpelweg omdat wij het niet meer konden volgen. Wij lachen wat af en toch nieuwsgierig naar de eindstad bezoek ik de website van Racing Mechelen. 'Racing wint met ruime cijfers van 's Gravenwezel-Schilde: 5-1' kopt de pagina. Ik lees het nog een keer. En nog een keer. Het staat er echt. 5-1. Wij hebben vijf doelpunten gemist. Dat vind ik dan wel even jammer.

Slapen doen we niet echt meer en langzaam komen er wat herinneringen van de avond naar boven. Maar het blijven vlagen. Delen blijven onbeantwoord. Ik kwam naar Mechelen om een nostalgische voetbalavond te beleven. Van de cultuur van Racing en de sfeer in het stadion heb ik echter weinig meegekregen. Maar dat is ook groundhoppen: onverwachtse,  legendarische avonturen beleven met vrienden. Uiteindelijk hebben wij een schitterende herinnering voor het leven gecreëerd. Gelukkig is het nog steeds een raadsel wat er met Oscar Vankesbeeckstadion gaat gebeuren en ziet het er naar uit dat er nog genoeg tijd is om te komen waar wij in eerste instantie voor gekomen waren. En tot die tijd, hebben wij de foto's nog!

Hunebed on tour

Citaat van: bagger010 op feb 11, 2020, 15:48:06
Een flink verlaat, maar uitgebreid verslag van 16 november 2019.

Toen ik begin 2019 besloot mijn seizoenskaart bij Feyenoord te leasen aan een vriend om meer geld en tijd over te houden voor voetbaltripjes was een stadionkwestie daarvan de directe aanleiding: de sloop van het Ludo Coeckstadion te Berchem. Het Ludo Coeckstadion straalde in alles nostalgie en oldschool voetbal uit. Met zijn prachtige poort, ovale staantribunes met authentieke crush barriers en schitterende hoofdtribune, mocht dit stadion oprecht een nostalgische schoonheid genoemd worden. Dat ik deze parel in zijn geheel niet meer kon bezoeken, omdat slechts een tribune voor de sloop werd gespaard, deed mij echt pijn.

Hierdoor besloot ik een lijst met stadions te maken voor wie de sloophamer naderde en een bezoek nog niet te laat was. Een van de stadions die met stipt in de bovenste regionen met het stempel 'hoogste prioriteit' werd gezet, was het Oscar Vankesbeeckstadion van Racing Mechelen. Racing Mechelen , met stamnummer 24, is een vervallen Belgische traditieclub. Van oudsher te vinden in de bovenste twee divisies van het Belgische profvoetbal, maar inmiddels afgezakt naar de provinciale reeksen in Antwerpen. Nou is hier voor een beginnend groundhopper niets mis mee, echter wordt het wel lastiger anderen te enthousiasmeren om je te vergezellen op een trip.

Per toeval schoot ik raak bij een vriend die ik vertelde over mijn nieuwste hobby. Dat ik in korte tijd wedstrijden van RFC Tilleur, DHC Delft en AGOVV Apeldoorn had bezocht, kon hij maar moeilijk bevatten, maar hij gaf wel aan open te staan voor een bezoek aan Mechelen. Al snel had ik door dat hij Racing's stadsgenoot en aartsrivaal KV Mechelen bedoelde, maar ik deed alsof mijn neus bloedde en beloofde snel een tripje te organiseren. Mijn oog viel op het weekend van 16 en 17 november 2019. Racing neemt het thuis op tegen KSK 's Gravenwezel en door de interlandperiode was KV Mechelen als eerste divisionist vrij en kon er geen misverstand bestaan over welke club wij zouden bezoeken.

In de middag van 16 januari kwamen wij na iets meer dan een uur te hebben gereden aan in Mechelen. Een klein maar leuk Middeleeuws stadje met genoeg vertier voor een dagtripje. Na een heerlijk frietje stoofvlees te hebben genuttigd, zochten wij een van de bruine kroegen bij de Vismarkt op om met een vroege PMDS te starten. Wij zaten aan het raam naast de ingang rustig bij te praten en te genieten van ons speciaal biertje, toen plots een wel heel bekend gezicht dezelfde kroeg binnenstapte. Wij keken elkaar eerst vragend, maar daarna bevestigend aan. Dat was niemand minder dan Jean-Paul van Gastel! En of dat niet genoeg was, namen hij en zijn vrouw plaats aan het tafeltje direct naast de onze...

'Zo te zien zijn er hier veel Rotterdammers!' zei mijn maat direct. 'Nou, dat weet ik niet. Zelf ben ik een Bredanaar, maar begrijp ik goed dat er hier meerdere Feyenoorders ziin?' Was de reactie van JP. Waar de moderne voetballers nogal vervreemd zijn van de voetbalfans vandaag de dag, is JP nog duidelijk iemand van de oude stempel. Een gewone man van het volk. Wij raakten gezellig aan de praat en al snel passeerden de gedeelde liefde voor Feyenoord en het spelletje de revue. Ook bespraken we het bizarre ontslag van Van Gastel een paar weken daarvoor. Hij vertelde dat hij van zijn zoontje moest vernemen dat hij niet langer in dienst was van Feyenoord, de club die hij jarenlang trouw had gediend. Tevens hoorden wij over de bizarre taferelen die er rond het ontslag speelden, de houding van hedendaagse profs en het eeuwig respect dat Gio verdiend voor zijn geleverde prestaties bij de Club van Zuid.

Ondertussen vloeide het speciaal bier rijkelijk. Het werd alsmaar gezelliger, het tempo werd alsmaar hoger. Toen de klok half 7 sloeg beseften wij dat wij maar eens aan onze wandeling richting het stadion moesten beginnen. Wij bedankten JP en zijn vrouw voor de gezelligheid en namen afscheid. Bij het opstaan sloeg de man met de hamer genadeloos toe. Een wandeling die normaal zo'n 20 minuten zou beslaan, heeft ons 50 minuten gekost. Wij vertoonden dusdanig abnormaal gedrag dat twee undercover agenten zich genoodzaakt voelden ons staande te houden. Wat wij wel niet hadden te zoeken bij Racing Mechelen? Dat wij ons moesten gedragen en in de gaten werden gehouden. Ook in België worden gasten blijkbaar met argwaan ontvangen. Wij wisten ons uit het vragenvuur van de agenten te lullen en na nog een pilsje te hebben gedronken bij een nabijgelegen kroeg, was het moment eindelijk daar om Het Oscar Vankesbeeckstadion te bezoeken.

Het volgende wat ik mij herinner zijn vlagen. Het ene moment koop ik onder de tribune een sjaal, het andere moment kan ik mijn blaas niet onder controle houden en sta ik letterlijk op de prachtige hoofdtribune van het stadion te pissen. 'Alee, zijt gij hier een piepie aan het doen?!' 'Dat was niet mijn bedoeling!' Is mijn beschonken antwoord op deze vraag van de steward. Overdonderd van de gebeurtenis sommeert hij 'die bezatte Hollanders' een plek op te zoeken en daar te blijven. Het blijft een wonder dat hij ons niet direct het stadion uit heeft gegooid...

Het volgende moment word ik met een gortdroge keel wakker. Mijn hoofd bonst zowat uit elkaar. Uit het bed naast mij komt een kabaal van jewelste. Ik kijk op mijn telefoon; het is half 4 's nachts. Ik probeer terug te gaan naar gisteravond. Het enige wat ik mij nog kan herinneren, is de 0 – 1 van 's Gravenwezel. Gelukkig maak ik altijd veel foto's  en hierdoor probeer ik mijn geheugen terug te halen. Er wordt mij niet meer duidelijk dan dat wij onderweg naar het hotel nodig vonden een bord langs de weg uit de grond te trekken...

Inmiddels wordt ook mijn maat met gigantische koppijn wakker. 'Heb ik gisteravond nou echt op de tribune staan zeiken?' Is direct mijn eerste vraag. Als ik zeg mij nog wel te herinneren dat wij een dramatische 90 minuten hebben aanschouwd, word ik enigszins bijgepraat. Blijkbaar zijn  wij al in de rust, bij een 0 – 1 tussenstand, vertrokken. Niet uit onwil, maar simpelweg omdat wij het niet meer konden volgen. Wij lachen wat af en toch nieuwsgierig naar de eindstad bezoek ik de website van Racing Mechelen. 'Racing wint met ruime cijfers van 's Gravenwezel-Schilde: 5-1' kopt de pagina. Ik lees het nog een keer. En nog een keer. Het staat er echt. 5-1. Wij hebben vijf doelpunten gemist. Dat vind ik dan wel even jammer.

Slapen doen we niet echt meer en langzaam komen er wat herinneringen van de avond naar boven. Maar het blijven vlagen. Delen blijven onbeantwoord. Ik kwam naar Mechelen om een nostalgische voetbalavond te beleven. Van de cultuur van Racing en de sfeer in het stadion heb ik echter weinig meegekregen. Maar dat is ook groundhoppen: onverwachtse,  legendarische avonturen beleven met vrienden. Uiteindelijk hebben wij een schitterende herinnering voor het leven gecreëerd. Gelukkig is het nog steeds een raadsel wat er met Oscar Vankesbeeckstadion gaat gebeuren en ziet het er naar uit dat er nog genoeg tijd is om te komen waar wij in eerste instantie voor gekomen waren. En tot die tijd, hebben wij de foto's nog!

Schitterend verhaal!

Nort

Citaat van: Hunebed on tour op feb 11, 2020, 16:17:26
Schitterend verhaal!
Ik heb vooral plaatsvervangende schaamte dat ik een landgenoot ben van Bagger010. Juist dit soort types verpesten de hobby van ons soort mensen.

Hoe zal jij het als we je deur instampen en in de woonkamer over je nieuwe tv heen plassen.

bagger010

Citaat van: Nort op feb 11, 2020, 16:34:47
Ik heb vooral plaatsvervangende schaamte dat ik een landgenoot ben van Bagger010. Juist dit soort types verpesten de hobby van ons soort mensen.

Hoe zal jij het als we je deur instampen en in de woonkamer over je nieuwe tv heen plassen.
Fair enough Nort. Ook ik werd wakker met schaamte en snap je reactie volkomen. Feit blijft wel dat dit is gebeurd en het hoort bij het verhaal van die bewuste dag.

willytown79

Citaat van: Nort op feb 11, 2020, 16:34:47
Ik heb vooral plaatsvervangende schaamte dat ik een landgenoot ben van Bagger010. Juist dit soort types verpesten de hobby van ons soort mensen.

Hoe zal jij het als we je deur instampen en in de woonkamer over je nieuwe tv heen plassen.

Amen.... het is juist door dit soort verhalen dat ze Nederlanders vaak liever niet zien in België, zonde. Voor mij heeft groundhoppen een heel andere betekenis maar ieder zijn ding !