Easterhop 2010; HAT (Hopping Apart Together)

Gestart door Hugo, apr 05, 2010, 23:01:55

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hugo

zaterdag 3 april 2010
Burnley 1 - 6 Manchester City
Turf Moor, Attendance; 21.330

Na de amateurs van Silsden ging het richting Burnley voor de andere kant van het Engels voetballandschap. Namelijk de glitter en glamour van de Premier League. Nu valt dat betreft Burnley nog wel mee, het is de kleinste stad van de PL (73.500 inwoners) en waarschijnlijk ook de club met de kleinste begroting. Maar tegenstander Manchester City is tegenwoordig wel heel veel glitter en glamour. Het is ongeveer de rijkste club ter wereld en deze avond stonden dan ook alle sterren op het veld. Carlos Tevez, Adebayor, Craig Bellamy en Vincent Company en in de persoon van manager Roberto Mancini zat er ook nog een ster op de bank.

In oktober 2009 was ik ook al in Burnley geweest, toen wonnen ze nog van Hull City. Dat was nog de fase dat Burnley alle thuiswedstrijden won en daarom veilig in de middenmoot van de Premier League stond. Inmiddels is alles anders geworden voor Burnley. De thuiswedstrijden worden nu ook verloren, ook tegen aartsrivaal Blackburn Rovers een week eerder. Manager Owen Coyle stapte over naar Bolton Wanderers en in de uitwedstrijden worden helemaal geen punten gehaald. Slechts één schamel puntje pakte Burnley uit en dat was tegen.... Manchester City. Op de ranglijst staat enkel Portsmouth nog onder Burnley, na een enkel jaartje Premier League dreigt de degradatie voor de sympatieke club uit East Lancashire.


Daar ligt Turf Moor met de heuvels op de achtergrond.


Dit bord mocht ook nu niet ontbreken.

De belangen waren dus groot voor Burnley maar ook voor tegenstander Manchester City. De rijke eigenaren uit Abu Dhabi willen de Champions League winnen en niets minder. Maar voorlopig moet Manchester City zich eerst maar eens kwalificeren voor de Champions League, dat kan dit seizoen enkel nog door vierde te worden. City ligt op koers maar een overwinning blijft nodig. Het zou wel eens leuk zijn dat er een Engelse club anders dan Chelsea, Arsenal, Liverpool of Manchester United in de Champions League speelt. Waarschijnlijk gaan de Spurs of Manchester City dit seizoen Liverpool wippen.

Door het bezoekje aan Silsden was ik vrij laat in Burnley en het vinden van een parkeerplekje voor de Skoda Fabia viel niet mee. Best een lekker wagentje overigens. Na het parkeren was er nog net tijd om het kaartje op te halen en om de onvermijdelijke Cheeseburger naar binnen te werken. Toen was het al tijd voor de aftrap. Ik zat helaas op dezelfde tribune als de vorige keer. Toen ik s'morgens telefonisch mijn ticket bestelde waren er enkel nog tickets voor de Jimmy McIlroy Stand verkrijgbaar. Een stadion voor de tweede keer bezoeken is altijd leuk maar dan ga ik altijd graag op een andere tribune zitten.

Was het voor de wedstrijd nog droog, al snel na de aftrap begon het gigantisch te regenen en het werd niet meer droog. Ik hoopte vooraf op een spannende wedstrijd maar die hoop was heel snel voorbij. Na zeven minuten stond het 0-3 en was het einde wedstrijd. Achtereenvolgens Adebayor, Bellamy en Tevez profiteerden van gestuntel bij Burnley. Na 20 minuten kopte Viera de 0-4 binnen en een klein gedeelte van het publiek ging al naar huis. Waarschijnlijk de mensen die na de promotie vorige zomer een seizoenkaart gekocht hebben.


Het nauwe straatje naast de clubshop.


Mascotte Bertie Bee heeft trek in een Cheeseburger.

Voor de mensen die overbleven was er niks meer over. Degradatie leek onvermijdelijk, de regen kwam met bakken uit de hemel, vorige week verloren van aartsvijand Blackburn Rovers en nu, let op de flauwe woordspeling, werden ze afgedroogd door Manchester City. Maar het publiek deed wat veel fans doen als alles verloren lijkt, en dat is zingen. De fans bleven de rest van de wedstrijd zingen en zorgden samen met de aanhang van City voor een geweldige sfeer. Wat dat betreft was het genieten op Turf Moor. Als pleister op de gapende wond scoorde Fetcher in de 71e minuut nog wel de eretreffer. Maar toen stond het al 0-6. In de pauze begon het publiek al massaal "Call it off, call it off" te zingen en daar was best wat voor te zeggen. Want in de tweede helft viel er eigenlijk niet meer te voetballen. Overal op het veld lagen plassen water. Een krant had de volgende morgen dan ook de toepasselijke kop "Surf Moor" boven het wedstrijdverslag staan.

Helemaal doorweekt ging ik weer terug naar de auto, de snackcaravan met lekkere hamburgers heb ik dit keer maar genegeerd. De route ging binnendoor naar Halifax. Dat is best een mooi stukje rijden. Het gaat door een prachtig heuvellandschap. Onderweg veel dorpjes waar allemaal verlaten fabrieksgebouwen staan. Voor de liefhebbers van vervallen industrie is deze regio het walhalla. Vanaf Halifax was het allemaal snelweg, via de M62 en M1 kwam ik uit in Chesterfield, waar mijn reisgenoten geduldig bij de Mac zaten te wachten. Zij waren s'middags naar Chesterfield - Rochdale geweest.  Vlot waren we bij het hotel in Luton. Op zondagochtend vlogen we, nu wel keurig op tijd, terug van Luton naar Amsterdam. Einde van een mooie paastrip met genoeg doelpunten en mooie stadions. Vier wedstrijden in twee dagen is niet iets wat ik elke trip wil doen. Maar dit keer kwam het allemaal goed uit en was het prima te doen.


Surf Moor.


De pijnlijke uitslag.