Geluidsoverlast op Tynecastle

Gestart door TeeZee, jul 06, 2008, 20:03:12

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee

Heart of Midlothian. Hearts. De viervoudig kampioen van Schotland werd opgericht in 1874 en speelt al sinds 1886 op de huidige locatie Tynecastle. Hearts vertegenwoordigt samen met Hibernian de eer van de Schotse hoofdstad Edinburgh in de profcompetitie van het land.

Indirect vernoemd naar een roman van Sir Walter Scott is het een immense sprong naar de tegenwoordige tijd, waarin een puissant rijke Rus genaamd Vladimir Romanov sinds een paar jaar eigenaar en voorzitter van de club is.

In tegenstelling tot de Engelse club Chelsea, heeft de Russische overname Hearts nog nauwelijks grote successen gebracht. Hearts leek in de zomer van 2006 een serieuze titelkandidaat te zijn, maar al snel bleek dat een eerste titel sinds 1960 er niet in zat. Afgelopen seizoen kon de club zich al helemaal niet mengen in de titelstrijd.

Ondanks dat het Schotse voetbal weinig te maken heeft met competitieve sport --de titelstrijd gaat al jaren tussen slechts twee clubs-- wordt voetbal in dit prachtige land erg gepassioneerd beleefd door de supporters. Ik heb nog geen handvol wedstrijden bezocht in Schotland, maar de sfeer viel er tot nu toe nooit tegen en was zelfs bovengemiddeld.

Terug naar de zomer van 2006. Samen met drie anderen bezocht ik in augustus de thuiswedstrijd tegen Celtic. Op voorhand was dit al een echte kraker. Een wedstrijd tussen twee clubs die samen met de Rangers om het kampioenschap zouden gaan strijden. Hearts zou definitief aanhaken bij The Old Firm, zo was de verwachting.

We vertrokken al vroeg vanuit Manchester en besloten de 'scenic route' te nemen richting Edinburgh. Onderweg was het genieten van het heuvellandschap en de welhaast oneindige hoeveelheid kronkelweggetjes. Ook passeerden we de Rosslyn Chapel, iedereen wel bekend van De Da-Vinci Code. Voor ons Nederlanders was de route een moment om even tot rust te komen, soms gedwongen door hele trage voorliggers.

Helaas reden we van het westen uit op Edinburgh af, wat betekende dat we geen glimp opvingen van het prachtige oude centrum van de stad. De buitenwijken zijn niet zo heel erg bijzonder als het gaat om stedelijke schoonheid en dat geldt ook voor de omgeving van Tynecastle.

Tynecastle ligt net wat verder van het centrum dan Easter Road, het stadion van stadsrivalen Hibernian. Een parkeerplaats vinden was een ramp, maar uiteindelijk werd erop gegokt dat de auto wel geparkeerd kon worden bij de lokale McDrive. Het stadion ligt erg goed verstopt en ingeklemd tussen allerlei panden, waardoor het ook niet eenvoudig is om er omheen te lopen.

De kaartjes voor de wedstrijd waren een week eerder telefonisch besteld en moesten nog afgehaald worden bij de ticket office. Daar stond het reeds rijen dik, de seizoenskaarten waren namelijk niet op tijd verstuurd en dat leidde tot veel irritatie bij de supporters. Onder begeleiding van de security kwamen we uit bij het goede loket, waar de kaartjes inderdaad klaarlagen.

Onze plaatsen bevonden zich op de Roseburn Stand en om daar te komen moet je eerst een trap op en over een grote gallerij achter de tribune lopen. Dat vond ik meteen al een leuk aspect van dit stadion. Tynecastle bestaat uit drie moderne tribunes, die vrij steil zijn. De vierde tribune is de oude Main Stand, een prachtig bouwwerk van de hand van de legendarische stadionarchitect Archibald Leitch. Al met al een stadion dat de moeite waard is om te bezoeken.

Opmerkelijk was de aanwezigheid van een hele domme steward, die iedereen consequent de verkeerde plaatsen wees. Ook wij trapten daarin, maar zagen al snel dat we ergens anders moesten gaan zitten. Onze echte plaatsen bleken gelukkig veel beter te zijn, we zaten pal naast het uitvak. Alleen een smalle segregatieband scheidde ons van de Celticsupporters.

De wedstrijd was vooral van de kant van Hearts niet slecht, de sfeer was meesterlijk. Sowieso was de sfeer in het hele stadion buitenaards. Spreekkoren, scheldpartijen en banter over en weer zorgden ervoor dat de trommelvliezen hard moesten werken. Zittende naast het Celticvak was dit fanatisme natuurlijk het best merkbaar. Als je vanuit je ooghoeken naar de Celticfans keek, leverde dat meteen keelsnijdgebaren en scheldwoorden op die ik niet kon verstaan. Ik word altijd een beetje lacherig van dat soort onzin. Vermakelijk was het zeker.

Voor ons zat een bijna Duits aangeklede Heartssupporter. Aan zijn armen zaten maroonkleurige sjaaltjes geknoopt en curieus genoeg had hij ook nog een Chelseatattoo. Met veel drama en gebaar zou deze man zich 90 minuten uitleven. Schotse passie is bijna mediteraans.

Hearts was de betere ploeg en de 1-0 kon niet uitblijven. Na enkele kansen hield de verdediging van Celtic het niet meer en scoorde Hearts de verdiende openingstreffer. Een enorm aantal decibellen steeg vervolgens op vanuit het stadion. De gebaren over en weer tussen ons vak en het uitvak gingen intussen nog maar een standje hoger.

Celtic bleef het moeilijk hebben, maar wist uit een snelle counter de 1-1 binnen te schieten. In onze groep zat een Celticsupporter (voor zover je dat kunt zijn als Nederlander) en die moest zich enorm inhouden om niet te gaan juichen. Hij hield het bij twee gebalde vuistjes en een zacht 'yes yes'. Gelukkig voor hem werd dat niet opgemerkt door de hooligan voor ons of de andere Heartssupporters.

Zijn straf kwam echter toch, misschien wel op de meest verschrikkelijke manier. Hearts scoorde vlak voor tijd de winnende treffer en wat er toen gebeurde overtrof alle verwachtingen. Heartssupporters vielen elkaar en ook mij in de armen en de hooligan gaf me een high five. De hooligan was echter nog niet klaar, hij sprong met grote passen naar de Celticsupporter van onze groep en knuffelde hem uitgebreid.

Dat was al genoeg om de rest van mijn leven te kunnen vertellen op saaie verjaardagsfeestjes, maar de hooligan ging nóg een stapje verder. Hij sprong na de knuffelsessie namelijk in het segregatievak, hief beide armen de lucht in en wist in zijn eentje een heel Celticvak op een manier te provoceren die ik nog maar zelden gezien had.

De Celticfans waren met stomheid geslagen en stonden verlamd met een goudvissenblik te kijken. Net toen er toch eentje verhaal wilde gaan halen kwam er een kudde politiemensen aan. De Celticsupporter werd meegenomen, de Heartshooligan vermanend toegesproken en terug op zijn plaats gezet. Onder groot applaus van ons hele vak. Ik heb me sindsdien nog vaak afgevraagd wat je in Schotland moet doen om gearresteerd te worden bij een voetbalwedstrijd. Waarschijnlijk is er naast de doodstraf voor het betreden van het veld niet echt iets vastgelegd.

Het laatste oergejuich klonk toen de scheidsrechter voor het eind blies. Hearts had Celtic verslagen. Hearts kon weleens kampioen gaan worden.

Het was een prachtige dag en mijn oorden piepten nog lang na. Maar het zou uiteindelijk allemaal anders lopen. Het begin van het einde.

TeeZee


Tynecastle ligt aardig opgesloten.


Geen stadion is mooi zonder facade.

Eerst moet je deze trappen op richting de stand.


Dan deze gallerij achter de tribunes langs op lopen.


De gallerij doet een beetje industrieel aan.

Hieronder enkele foto's van de moderne tribunes:










En de oude Main Stand:




Een foto van een wedstrijdmoment:

HJanneman

Ik heb echt genoten: eigenlijk is het altijd genieten als de underdog van de favoriet wint: dat levert praktisch altijd een bijzondere sfeer op(klein duimpje voelt zich dan even Golliath), zo ook deze keer dus in een vak met wat types die verbaal niet op hun mondje gevallen waren: heb je niet stiekem een foto van 'de hooligan' geschoten?

Ici c est Paris

Haha, die heb ik op een site van die Celticsupporter weleens gezien meen ik, prachtig verhaal.

TeeZee

Citaat van: HJanneman op jul 06, 2008, 20:56:31heb je niet stiekem een foto van 'de hooligan' geschoten?
Zoals Ici c est Paris juist opmerkt kun je die foto's hier vinden (naar beneden scrollen).

HJanneman

Tof om die foto's ook te zien, want hoewel ik het verhaal nu twee keer(hier en daar aangevuld namelijk aangevuld op 'de Celtic-supporter')gelezen heb kan ik geen genoeg krijgen van dit soort foto's, kwantiteit gaat goed samen met kwaliteit in dit geval!