GroundhoppersNet

Groundhopping => Britse eilanden => Topic gestart door: Han op okt 19, 2008, 00:29:48

Titel: Down Ynys Meadow Memory Lane
Bericht door: Han op okt 19, 2008, 00:29:48
Part One

De 'Principality of Wales' wordt hedentendage in de Engelse voetbal leagues én van 'oudsher' vertegenwoordigd door 'grootmachten' als Wrexham, Cardiff City en Swansea City. Echter, ooit maakten onder andere ook het bescheidener Newport County, Merthyr Town en Aberdare Athletic deel uit van het contingent Welsh clubs dat haar opwachting zou maken in het beloofde land. Clubs uit stadjes waar de postbode gezeten op een gedresseerd varken zijn ronde deed, slagersjongens rondreden op fietsen met vierkantige houten wielen, postduiven hun hok werden uitgejaagd om de ruststanden door te vliegen en warm bier in pubs schuimloos uit een grote emmer werd geserveerd.

Als de zandloper des tijds haar korrels traag maar onverbiddellijk de vrije loop laat geraken van historyfreaks de bloedlichaampjes in een hinkstappende stroomversnelling en maakt hun bloedrollercoaster een slagaderlijke looping. Hier een queeste naar een tijdsgewricht, met knieval voor de mannen die zichzelf onbewust en onbedoeld een plaats in de annalen hebben toegedicht.

The Football Association of Wales werd in 1876 opgericht in het noordelijk gelegen dorpje Ruabon vlakbij Wrexham door een groepje in die tijd nog respectabele aannemers. Mannen van onberispelijk gedrag en een ongeschonden blazoen toen er nog geen sprake was van declaratieformulieren, woningwetwonigen en parlementaire enquetecommissies.



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/Wales.png)



Doel van hun rendez-vous was het kunnen formeren van een team dat het op zou kunnen nemen tegen de machtige landenteams van Schotland en Engeland. Hoofdpersoon in de totstandkoming van de FAW was Llewelyn (spreek uit Klewelyien) Kenrick, tevens lid van de Druids , Wales' oudste voetbalclub.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/Druids.jpg)



Voetbal beperkte zich in die beginjaren voornamelijk tot het noorden van Wales toen clubs als Wrexham, Oswestry en Chirk plaatselijk de dienst uitmaakten. Met de opkomst van de South Wales Coalfields en de aanwas van havens in het rugby-gekke zuiden kwam een ware armada van noeste arbeiders uit Yorkshire, Lancashire en Schotland richting Wales op gang en onder díe invloed deed ook voetbal schoorvoetend haar intrede in die contreien. In 1893 leidde dat tot de oprichting van de South Wales and Monmouthshire FA.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/ThreeGenerationsofWelshMiners.jpg)


Eén van de clubs die in die periode het levenslicht zag was Aberdare Town, in 1893. Haar thuishaven was oorspronkelijk Aberdare Park voordat Ynys Meadow werd betrokken. Ynys Meadow, dat nog steeds bestaat, was van oorsprong een open grasvlakte aan de zuidoost kant van de stad, waarvoor de jaarlijkse huurpenningen £5 bedroegen. Het voetbalveld moet gedeeltelijk afgerasterd zijn geweest, hetgeen afgeleid kan worden uit het feit dat er een tuppence entreegeld werd geheven. Overigens hadden de dames daar in Aberdare vrij toegang. Het enige dat de geschiedenispillen vermelden is dat het aantal toeschouwers bij de eerste thuiswedstrijd daar tíen bedroeg.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid5.jpg)




Kennelijk was de stad dus niet écht uitgelopen om elf mannen met handen als kolenschoppen aan het werk te zien die met het mijngruis nog tussen de wimpers zojuist hun davidslamp van zich af hadden geschud om aan te treden tegen evenzovele schachtschurken uit een rivaliserende buurtschap. Niet één fantasiechroniqueur van de plaatselijke bode neemt dan de moeite om dergelijke heroïek vast te leggen, gebiologeerd als hij is op het aantal toeschouwers. De tegenstander is tot op de dag van vandaag een mysterie en dus een omissie die zijn weerga niet kent.

Voor aanvang van wedstrijden aten de helden uit Aberdare thuis, op voorspraak van hun trainer/manager, tevens afgestudeerd diëtist, dikke klontjespap, gebrouwen in een zwart emaillen stoofketel die boven een fornuis hing met van die metalen gekromde pootjes. Over de uitgebalanceerde leefregels is dus na enig speurwerk wel wat te vinden.

Wát óók bijgeschreven kan worden is dat de tegenstander het op moest nemen tegen in blauw en goud gestreepte shirts met witte broeken gestoken binken van Aberdare Town. Je sleept je moeizaam uit de schachtlift na een dagje gepikhouweeld te hebben en mag je voor je club uitkomen en bláuw met góud gestreepte shirts en dito broeken.

Van out-of-tune straatzanger tot zoetgevooisde minstreel. Hét kan bijna niet anders of Aberdare Town was een verzameling ruwe bolsters en blanke pit wier onderhuidse gevoel voor schoonheid en spirituele balans op elke zaterdagmiddag kick 3pm ontlookte. Wat zullen ze trots zijn geweest op hun kleurrijke outfit.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareClubColorsa.jpg)



Vanwege gebrek aan plaatselijke tegenstanders van formaat en bij ontstentenis van een georganiseerd competitieverband moest Aberdare Town het doen met vriendschappelijke partijtjes totdat voor het seizoen 1897/98 de South Wales League werd opgericht. De eerste schermutselingen waaruit een clairvoyant een kortstondig clubbestaan zou hebben kunnen aflezen tekenden zich af in datzelfde jaar. Het kortzichtige management besloot namelijk afscheid te nemen van de eerste clubkleuren. Zoiets doe je niet als je clubkleuren blauw en goud zijn. Men stapte over op kastanjebruin met witte manchetten en een wit vestzakje waar anders een embleem geprijkt zou hebben. Ook heel smaakvol natuurlijk, maar níet in Aberdare! Óngehoord!!

De opponenten in die dagen waren Barry District, Ebbw Vale, Rogerstone, Porth, Nelson, St.Margarets and Cardiff Teachers. Nou, dan weet je het wel. In tegenstelling tot de inmiddels ontslagen lettergreeplummel van de Aberdare Journal die niet verder dan tien kon tellen spreken de krantenberichten nu dus wél van tegenstanders en 'large crowds'. We hebben het dan over circa 1500 man voor een goed bezochte thuiswedstrijd op Ynys.

In 1898 is Aberdare Town inmiddels uitgegroeid tot een club van enige allure en reputatie. De terugkeer van het vermaarde blauw en goud een jaar na de flirt met kastanjebruin moet welhaast daaraan bij hebben gedragen. Het seizoen 1898/99 werd opgefleurd met het bezoek van FA Cupwinnaar Sheffield United dat met een 2-1 verlies op zak weer af mocht druipen. Beide doelpunten konden worden toegeschreven aan Fred Caldicott, de nieuwe clubsecretaris.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareTown.jpg)






Een seizoen later komen de heren van Aston Villa even langs om, weliswaar vriendschappelijk, Aberdare Town een 6-1 koekje te geven. Daarvan is het record aantal toeschouwers van 8000 getuige, goed voor een recette van £120, een vermogen uiteraard. De nederlaag tegen Villa luidt een gouden clubperiode in. Aberdare Town wint in 1899/1900 de prestigieuze Leominster Cup en haalt twee seizioenen later zelfs de triple, namelijk diezelfde Leominster Cup, het South Wales League Championship én de Welsh League Cup. Ze gingen helemaal los daar in Aberdare. Wie zich een toverlantaarn voor de geest haalt met een gecraqueleerd 8mm rolletje ziet beelden van een íets te snel afgedraaid zwartwit-fimpje met wild wappervlaggende drommen mensen aan beide kanten van de hoofdstraat die wagonettes met het elftal en haar begeleiders, voorafgegeaan door de brassband, een onvergetelijk onthaal bezorgen.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/HorseCarriage.gif)



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/BrassBand.jpg)





Bij zo'n fimpje hoort dan geen geluid; ten eerste versta je geen f.uck van het Aberdarian Welsh dialect en ten tweede hoor je de audio vanzelf in je fantasie. Aberdare Town's finest hour.

Het lijkt de club voor de wind te gaan, aanleiding voor de bouw van een heuse hoofdtribune op Ynys Meadow en de prijzen voor een seizoenskaart stijgen naar 3/6d, goed voor het equivalent van 17 pence. De ground is in 1908 adequaat genoeg bevonden voor een heuse interland tegen Ierland. Helaas blijven na die geweldige opleving van de vroegere 1900 jaren de sportieve prestaties achter bij de economische ontwikkelingen rónd het veld. Britten spreken zo mooi van een 'dwindling support' als het een club slechter gaat en de 800 man die op komt draven voor thuiswedstrijden onderstrepen dat nog eens pijnlijk.




(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid8.jpg)



Na een kleine opleving vinden we Aberdare Town in 1909 terug in de Southern League waar zeer opmerkelijk genoeg onder andere de veel noordelijker gelegen clubs als Burton United en Stoke City ook deel van uitmaken. Triest genoeg raakt de stad uitgekeken op Town en ten lange leste is de club niet meer in staat de enorm hoge reiskosten voor visits buiten Wales te betalen. De financiële perikelen nekken uiteindelijk Aberdare Town. De club speelt in Mei 1914 haar laatste Southern League match tegen Caerphilly en besluit haar bestaan na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.
Titel: Re: Down Ynys Meadow Memory Lane
Bericht door: Han op okt 20, 2008, 23:36:49
Last Part


Na de beëindiging van de Eerste Wereldoorlog wordt Aberdare Amateurs opgericht. Het enige dat over die club de boeken haalt is opmerkelijk: in haar eerste en enige seizoen wordt de club kampioen van de Welsh League Division Two.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid12.jpg)



Aberdare zit wéér zonder voetbal. Op 13 April 1920 komt een voortvarend comité bijeen in Mile's Restaurant onder de bezielende leiding van de heer W.M. Llewellyn (spreek met de mond druipend van speeksel Klewedjlien uit). Deze meneer had Ynys Meadow aangekocht en was kapitaalkrachtig genoeg om Aberdare weer in de voetbalatlas bij te schrijven. Het doel was ambitieus, zoals het hoort: deelname aan de Football League.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid13.jpg)



Om die visie nog maar eens te benadrukken zou Ynys Meadow een heuse gedaantewisseling ondergaan tot een 'proper and large football ground with a grandstand and embankments on all four sides). Tijdens dezelfde vergadering werd Aberdare Athletic een feit.

Op 16 Augustus 1920 gaat het spel opníeuw op de wagen daar in Aberdare met een vriendschappelijke wedstrijd en op 28 Augustus van hetzelfde jaar werd, gesteund door 1000 meegereisde 'Darians' de eerste echte competitiepot in de Welsh League Division One uit bij Porth met 4-0 gewonnen. Gevreesde tegenstanders uit die tijd waren Pontypridd, Treherbert, Abercynon en de lokale rivaal Aberaman. Ynys Meadow is dan inmiddels uitgegroeid tot een heuse football ground en trok op 14 Mei 1921 zelfs 22.584 toeschouwers voor de Schoolboys International tussen Wales en Schotland.

In de zomer van 1921 werd de Third Division North of the Football League geïntroduceerd. De verhuizing van Grimsby Town naar die afdeling en een promotie vam Crystal Palace maakte de weg vrij voor de verkiezing van twee nieuwe clubs tot de Third Division South of the Football League.



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid1.jpg)




Evenals bij de kandidaatstelling van bv de Olympische Spelen of de organisatie van een toernooi maakten ook voetbalclubs destijds gebruik van zogenaamde 'bidbooks' om de ballotterende keuzeheren van de Football League clubs gunstig te stemmen.

Ik ben via de Cynon Valley History Society in het bezit gekomen van een kopie van het 'bidbook' van Aberdare Athletic. Het moeder-acetaat is geseald omdat aanraking met zuurstof tot verpulvering zou leiden. Het is een prachtig tijdsdocument waarin de club wijst op de 75.000 inwoners van Aberdare, haar achterland van 500.00 mensen en de staat van de ground in eigendom. Voorts wordt er trots gewag van gemaakt dat Aberdare met een gemiddeld aantal toeschouwers van rond de 10.000 'break even' zal draaien.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid2.jpg)



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid3.jpg)




Ten tijde van de verkiezingsvergadering in de hoofdstad zond voorzitter W.M. Llewellyn tijdens de pauze een telegram naar het postkantoor van Aberdare: "London, Kingsway, Aberdare top of poll; Charlton second". De bode sprong ongetwijfeld op zijn varken om het tussentijdse nieuws te verspreiden. Uiteindelijk kreeg Athletic de steun van 38 van de 45 Football League members en gaf daarbij andere sollicitanten uit Wales, namelijk Barry, Aberaman, Abertillery, Bridgend en Pontypridd het nakijken. Llewellyn werd bij terugkeer in Wales als een oorlogsheld ingehaald.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid4.jpg)



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid9.jpg)



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid11.jpg)




De eerste pot als Football League club wordt thuis met 0-0 gelijkgespeeld voor 10.000 man tegen Portsmouth. Als ook Swansea City uit en thuis voor 15.000 toeschouwers wordt verslagen en Watford hetzelfde lot ondergaat staat Aberdare Athletic op 24 september top of the league. Echter, in November is het uit met de pret. De gates komen na een trits nederlagen en gelijke spelen niet meer boven de 10.000 uit en de alarmbellen echoën door de Welsh heuvels, schapen in verwarring achterlatend.
Uiteindelijk eindigen de 'Darians' als achtste, toch niet gek voor een leaguedebutant.



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareCrowd.jpg)





We maken een klein sprongetje naar de FA Cup first round in het seizoen 1892/23. Het is feest in Aberdare. Het machtige Preston North End komt op bezoek en 16.000 mensen zijn getuige van een 3-1 nederlaag. Zo kort duurt een feestje in Aberdare als de échte mannen op bezoek komen. Athletic begint aan een naamloos bestaan in de League en eindigt stijf onderaan. Met de staart tussen de benen moet de club om 're-election' bedelen, met succes overigens.


(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid6.jpg)



(http://i36.photobucket.com/albums/e50/MohamedAchmed/EnglishGrounds/AberdareAthletic/AberdareBid7.jpg)




De euforie van 1921 maakt dan plaats voor de mediocriteit van de mid-Twenties. Aan het eind van het seizoen 1926/27 is de club met maar liefst 101 doelpunten tegen opnieuw hekkensluiter. Het is uit met de pret als Aberdare Athletic ten faveure van Torquay United uit de Football League wordt geknikkerd. We zijn weer terug in de Welsh Southern League.



Slot.



Mede mogelijk gemaakt door:

Rejected FC, Dave Twydell

Llyfrgell Treorci
Heol yr Orsaf
Treorci CF42 6NN
Cymru
Attention of: Julie A. Jones, County Borough Librarian

28 llys Cynon
Hirwaun CF44 9PR
Wales
Attention of Eric Rose, Secretary
Titel: Re: Down Ynys Meadow Memory Lane
Bericht door: TeeZee op okt 21, 2008, 08:05:41
Citaat van: HanClubs uit stadjes waar de postbode gezeten op een gedresseerd varken zijn ronde deed, slagersjongens rondreden op fietsen met vierkantige houten wielen, postduiven hun hok werden uitgejaagd om de ruststanden door te vliegen en warm bier in pubs schuimloos uit een grote emmer werd geserveerd.
Sinds je dit verhaal voor het eerst op het internet plaatste associeer ik Wales met varkens i.p.v. schapen.

Alhoewel ik zelf niet zo'n encyclopedie ben, horen dit soort verhalen er wel bij (bij het groundhoppen) vind ik. Zo'n club gaat toch extra leven (al is deze al decennia dood). Heel mooi. Helaas ben ik zelf geen begaafde schrijver en kom ik nooit verder dan wat wikipedia en fchd.info-geneuzel. Net als 99% van het internet, maar dat terzijde.

Bestaat er op het net eigenlijk een equivalent a la Han, die op soortgelijke wijze niet-Britse clubs beschrijft? En dan bedoel ik dus niet wikipedia- of anderssoortige clubhistorienaschrijvers.