Een dag in het Zwarte Land, Charleroi - Standard

Gestart door Ici c est Paris, mei 01, 2008, 00:09:48

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Ici c est Paris

Een dag in het Zwarte Land: Charleroi-Standard

Al vorig jaar bestonden er plannen om eens naar het typische stadion van Charleroi te gaan. Dat vonden wij erg mooi, alleen was het erg jammer dat hun stadion nooit vol zat. Wat ons ook wel aansprak is dat naar verluidt Charleroi 1 van de lelijkste plekken op aarde is, en de fans er heel fanatiek zijn. Dus besloten wij om tegen Standard eens te gaan, de Waalse klassieker. Kennissen bij een Standard fanclub (de Millennium Reds, waarmee we al eerder Standard-thuis hadden bezocht), zeiden dat we dan eventueel wel met hun mee konden met de bus, en dan ook nog in het uitvak. Dit lieten wij ons geen 2x zeggen, en wij hapten toe. Bij het uitkomen van het speelschema van dit seizoen keken wij dan ook als eerst naar Charleroi-Standard, die was echter pas in de 32e speelronde gepland. Na een lange tijd er niet over gesproken te hebben, kwam er in januari een bericht met de vraag of we nog zin hadden om naar Charleroi-Standard te gaan, uiteraard hadden wij dat, was alleen nog even kijken op welke dag de wedstrijd ingepland zou worden, want anders zouden wij geen terugvervoer meer hebben.De wedstrijd werd op zondag op 18:00 gespeeld, en dat kwam ons prima uit. Nu stond niets ons meer in de weg.

Charleroi staat bekend als een lastige uitwedstrijd, onder meer door de fanatieke fans wil het er nog wel eens spoken en is Charleroi thuis altijd wel goed voor een stunt. De club uit de grootste stad van Wallonië heeft echter in zijn 104-jarige geschiedenis nog nooit een hoofdprijs gepakt. Voor Euro 2000 werd het stadion opgeknapt, en verrees er aan één lange zijde een gigantische tribune met 3 lagen. Na het EK is er door gebrek aan toeschouwers en de enorme steile oploop van de tribune (wat men toch wel gevaarlijk vond) besloten om de bovenste laag eraf te halen, iets wat ik persoonlijk heel erg jammer vind. Nog steeds vind ik het stadion wel erg mooi, en dat heb ik niet zo snel bij nieuwe stadions. Vanuit Charleroi is er vanuit de fans en inwoners van de stad een behoorlijke hekel en afkeer tegen Luik en alles wat daar vandaan komt. Omgekeerd leeft dit gevoel ook wel, maar toch in mindere mate. Het is vooral vaak de twist over wat nou daadwerkelijk de grootste stad van Wallonië is. De feiten geven de Carolo's (inwoners van Charleroi, want de stad is naar Koning Karel II vernoemd) gelijk, maar in Luik wordt dat weggelachen, want Charleroi is zo verschrikkelijk lelijk. Door die Luikse arrogantie leeft het anti-Liège gevoel erg groot in Charleroi.

Met Standard gaat het beter dan ooit, ze zijn vorige week voor het eerst in 25 jaar weer kampioen geworden, en dat lieten ze merken ook. Er werd dagenlang gefeest in Luik voor Standard, wat de club van het arme volk is. Uitgerekend tegen rivaal Anderlecht werd de titel behaald, mooier kon dus niet. Heel België sprak de afgelopen week over het leuke voetbal van Standard, en dat de titel ze zo gegund is, en zelfs vanuit Brussel en Brugge riep men dat de titel dikverdiend is. Wijzelf hadden het geen ramp gevonden als Anderlecht niet verslagen was, en men in Charleroi kampioen kon worden, maar we zien ze liever niet zelf kampioen worden dan dat ze helemaal geen kampioen worden uiteraard. Bovendien bleef dit ondanks het geringe belang op de ranglijst nog steeds wel een interessant affiche, want de trots van Wallonië stond op het spel. Zo aasden de Carolo's op revanche voor de vernedering eerder dit seizoen, want op Sclessin gingen ze met 5-1 de boot in. En de Rouches wilden maar al te graag pronken met hun verse titel.

Zo kwam het dus, dat we op zondagochtend om half 12 op het station van Maarssen stonden, om 2,5 uur later na overstappen in Utrecht en Rotterdam op Antwerpen Centraal te staan. Met de premetro naar Linkeroever, naar het café van de Millennium Reds, waar altijd verzameld wordt voor de wedstrijd. Om 3 uur gingen we dan de bus in, om na een aantal kratten Stella en Jupiler rond kwart over 5, 45 minuten voor de aftrap, Charleroi te bereiken. Charleroi bereiken was simpel, bij het stadion komen was een heel ander verhaal. We zagen het stadion allang liggen, want het ligt in de bovenstad, en dat was wel een mooi gezicht. De chauffeur wist helaas niet precies waar hij de bus moest parkeren. Zo reden wij een aantal rondjes over de kleine Ring van Charleroi, en reden we Marcinelle binnen,berucht door de mijnramp en ene Marc Dutroux die er een huis met een kelder had. Ook kon je vanaf de ring Neuville, het stadion van kleien broer Olympic Charleroi zien liggen, een echt oud stadion, en op een steenworp afstand van het stadion van Sporting Charleroi. Een halfuurtje sightseeing dus, althans, sightseeing, want Charleroi is met afstand de lelijkste plek waar ik ooit ben geweest. Ze noemen het niet voor niks 'Le Pays Noir' of 'Het Zwarte Land', puur door de grauwe skyline van fabriekspijpen die veel rook uitstoten, hoogovens en mijnterrils, die bijna allemaal leeg en uitgestorven zijn. Al moet ik wel zeggen dat ik dat juist prachtig vond. We bereikten dus uiteindelijk na tussenkomst van de (toen nog wel) behulpzame politie van Charleroi een kleine 10 minuten voor de aftrap de plaats van bestemming. Na wat gerommel, omdat we perongeluk kaarten hadden gehad voor een thuisvak, kwamen we via wat Waalse slordigheid en niet zulke lastige stewards tijdens de opkomst van de spelers de tribune op.


De duistere kant van Antwerpen.

Alsof we in de hel waren terecht gekomen. Wat een gekkenhuis. Een sfeer die ik nog nooit ergens anders heb gezien. Veel vuurwerk, fakkels, rookbommen, gewoon volledige chaos. Aan de overkant de harde kern van Charleroi, die wij ondanks de herrie in ons vak ook nog prima konden horen. Fantastisch. Ik was al eens eerder bij Standard-thuis geweest, maar dit overtrefte echt alles. Een vol stadion, met de een 2-rings tribune achter de goal volledig voor Standard. Weer eens wat anders dan de hokjes waar je in NL terechtkomt bij een uitwedstrijd. Wij stonden eerste ring. Voor de rest op de lange zijden ook nog vele Standard-fans, met sommige vakken bijna helemaal vol met Rouches. En dat lieten ze merken ook. Een hele fanatieke sfeer, maar zonder ongeregeldheden of zoiets dergelijks. Aan Charleroi-kant kwam er een groot spandoek tevoorschijn met de tekst: 'Tous unis sous les memes couleurs' (Iedereen verenigd onder de zelfde kleuren). Voor de wedstrijd nog even een minuut stilte, met een snel horloge van de scheidsrechter, want hij vond 15 seconden wel genoeg. In het uitvak bij ons werd voortdurend gezongen, kampioensliederen als 'On est champion' en 'Le Standard est champion, vive le Standard vive le Standard' rolden van de tribunes. En als het 'Tous ensemble' werd ingezet, voelde je letterlijk de tribune meetrillen. Ook trainer en inmiddels clublegende Michel Preud'homme werd luid toegezongen.


De korte zijde tegenover ons, met de harde kern van Charleroi


De grootste tribune aan de lange zijde. Je kan je haast niet voorstellen dat er nog een laag bovenop zat. Dat moet heel imposant zijn geweest.


De hoofdtribune van het Stade du Pays de Charleroi


Blijkbaar waren ze op de hoogte dat we kwamen

De wedstrijd zelf was weinig aan. Standard speelde in een ongelofelijk laag tempo en Charleroi toonde wel inzet, maar kon eerst ook weinig uitrichten. Je kon zien dat Standard niet meer hoefde. Het 'spel' op de tribunes was veel leuker. Zo was de sfeer bij ons opperbest, en ontrolde de Charleroi harde kern, de 'Storm Ultras', een aantal ludieke teksten. 'Liegois, votre place est avec Espinoza....au fond de la Meuse!' (Luikenaren, jullie plek is met Espinoza....op de bodem van de Maas, als reactie op keeper Espinoza die in de Maas sprong na het kampioenschap) en 'Sclessin, nouveau Lambermont?' (Lambermont is de ambtswoning van premier Leterme, die Standardfan is en regelmatig komt kijken).


De Storm Ultras, de stoere jongens van Charleroi. Brachten wel een goede sfeer, dat moet gezegd worden

Langzaamaan kreeg Charleroi steeds meer vat op de wedstrijd, en raakte een keer de lat. Toen was al duidelijk dat het gevaar niet van de spitsen, namelijk topscorer Akpala en Anderlecht-huurling Cyril Thereau, moest komen. Die leken er namelijk een spelletje van te maken wie de meeste fouten kon maken. Na een ruim halfuur scoorde Charleroi dan toch uit de kluts, na wat gerommel voor het Standard-doel werd het 1-0. Lang kon Charleroi niet van de voorsprong genieten, want in de blessuretijd van de 1e helft, na heel licht contact tussen een verdediger en Standard-spits Milan Jovanovic ging die laatste makkelijk naar de grond in de zestien, hij nam de penalty zelf en schoot prima binnen; 1-1. Zwaar onverdiend, maar wel heel erg lekker. 1-1 ruststand dus. En in de rust ging het zingen gewoon door, 1 groot feest in het vak. Er werd ook veel 'Standard Den Bosch' gezongen, door de vele Bosschenaren die aanwezig waren.


Zicht op de lange zijde, korte zijde en een floodlight


De 2e ring van het uitvak, van onderen gezien


Een floodlight beter bekeken


Het stadion staat erg dicht op de huizen. Deze foto is vanaf de tribune genomen.

In de 2e helft toch ook vooral Charleroi dat voetbalt, en uiteindelijk maakten ze halverwege de 2e helft nog de 2-1 uit een corner. De Carolo's werden gek en gingen ze helemaal los op de hardstyleplaat die na de goal werd gedraaid, met de stadionspeaker voorop, die een halve minuut lang 'Goooal' riep. Het leek wel Frankrijk. In de tussentijd gingen Thereau en Akpala door met waar ze mee bezig waren, Thereau kreeg de lachers nog wel op zijn hand toen hij een bal de 2e ring in schoot, en hij daarna het uitvak ging provoceren. Standard probeerde nog wel even en kreeg nog wel een grote kans maar het bleef bij 2-1. De frustratie van de Standard-spelers uitte zich nog wel in een opstootje vlak voor en na het laatste fluitsignaal, want ze waren immers hun ongeslagen status van deze competitie kwijt. Vooral verdediger Danté werd helemaal gek, hij is namelijk ex-Charleroi, en dus leek het dat hij wat extra geprovoceerd was door zijn tegenstanders. Bij Charleroi werd er gefeest alsof ze zojuist kampioen waren geworden, met een hele foute zebra als mascotte, en wederom met de stadionspeaker voorop. Die begon luid met de supporters mee te zingen, sterker nog, hij begon eigen liedjes te starten, waarop alle Zebra's helemaal uit hun plaat gingen. Zo begon hij enkele keren gewoon wild te roepen 'On a battu le champion de Belgique!! (We hebben de Belgische kampioen verslagen), en te zingen 'Si t'es fier de Charleroi frappe dans tes mains (Ben je trots op Charleroi, klap in je handen). Dit leidde toch wel tot enige woede in het uitvak, men vond de nederlaag niet zo erg, maar die man moest natuurlijk niet gaan utidagen. Persoonlijk moest ik er wel om lachen. Hij kwam ons nog wel even netjes feliciteren met het kampioenschap. Hierna bleef iedereen nog staan om te zingen, en de Storm Ultras bleven ons nog even provoceren. Er ontstond ook nog een brandje in wat smeulende wc rollen, maar in Charleroi was er wel gelijk een brandslang uitgerold en was met niet afhankelijk van emmertjes water. Bij het verlaten van het stadion ontdekte ik vanaf de tribune nog Neuville, het stadion van Olympic, wat veel dichterbij ligt dan ik dacht.


Ons uitvak na de wedstrijd


Al het volk dat je nog ziet staan, zijn overgebleven Luikse fans

Na de wedstrijd nog rustig bij de bus om de hoek van het stadion gebleven, waar we met alle Standardbussen bijeen stonden, met volop drank, totdat we ineens heel veel politie zien rennen en veel sirenes horen. Wij rennen de straat uit om te kijken wat er is, blijkt dus dat er welgeteld 4 Charleroi-fans van een afstandje staan te kijken naar de Standardfans. Ze provoceerden niet o.i.d., maar ze keken. Deze gigantische rel was aanleiding voor de politie om er met een waterkanon, honden, paarden en ME tussen te duiken. Ze hadden alleen niet door dat de herrie die ze maakten met hun sirenes en geschreeuw juist de aandacht trok van een grote groep aan beide kanten, wat de situatie eigenlijk alleen maar dreigender maakte dan ervoor. Hilariteit alom en besloten werd om terug te gaan naar de bus. Waar je in Nederland zo snel mogelijk de stad uit moet, krijg je hier gewoon de kans om nog lekker een biertje te drinken, en rustig niks te doen. Dat ze daarvoor een hele woonwijk van de buitenwereld hadden afgesloten, was blijkbaar geen probleem. Het was inmiddels een uur na de wedstrijd, 9 uur 's avonds. Langzaam werd voor ons al bekend dat wij de laatste trein nooit meer zouden gaan halen. Uiteindelijk reden we om even na 9 uur de stad uit. We hadden helaas te vroeg gejuicht, want even ten noorden van Charleroi, bij het beruchte 'Brussel-Zuid' vliegveld, nam de chauffeur een verkeerde afslag, en besloot hij toen maar om terug te rijden naar het stadion, want er was inmiddels bekend geworden dat we wat fans hadden achtergelaten in Charleroi, doordat niet iedereen door had dat de bus wegging. Hij maakte toen het zoveelste rondje om Charleroi, we kunnen die weg inmiddels dus wel dromen.

Bij het stadion aangekomen werd na veel discussie tussen de buschauffeur de politie besloten dat we onder politiebegeleiding op de goede weg zouden worden gebracht. Zo gezegd zo gedaan, motor ervoor, ware het niet dat de motoragent weinig rekening had gehouden met de grootte van de bus, zo neemt hij een bocht die lastig te maken is voor de bus, hierdoor rijdt de bus bijna een andere stilstaande motoragent aan en werden we staande gehouden door de politie. De chauffeur werd toen beschuldigd van roekeloos rijgedrag, en moest blazen of hij niet toevallig gedronken had. Ineens was er in heel Charleroi geen blaasapparaat meer te vinden, terwijl we bij het politiebureau in de straat stonden. Het leek wel een slechte Franstalige variant op Flikken. Er werd zelfs gedreigd dat we allemaal de bus uit zouden moeten als we teveel lawaai zouden maken. Uiteindelijk was er toch een blaasapparaat gevonden, en kwamen de motoragenten erachter dat de chauffeur toch niet gedronken had. Wij besloten om het terugvervoer maar eens te gaan regelen. Het was inmiddels half 11 (3 uur na de wedstrijd!) toen we Charleroi uitreden, om uiteindelijk even na middernacht weer in Antwerpen te zijn. Daar wachtte ons gelukkig een familielid op, want we kregen nog een plensbui over ons heen en hadden weinig puf meer om een nachtje door Antwerpen te zwerven.

Conclusie:

Stadion
Heel erg mooi. Met als hoogtepunt de volgepakte lange zijde tegenover de hoofdtribune. Erg groot, je kan je haast niet voorstellen dat daar nog een 3e etage bovenop zat.

Stad
Super. Charleroi heeft namelijk geen centrum. De hele stad ziet er uit als een grauwe buitenwijk annex industrieterrein. Dit alles draagt bij tot een hele duistere sfeer die fantastisch is. Zou er niet graag in m'n eentje rondlopen 's avonds laat.

Mensen
Voor zover ik kon zien, is Standard echt een club van de gewone man, met zelfs enkele echt arme mensen er tussen zoals het leek. Ik heb zelfs tot 2x toe een achtervolging door het vak gezien doordat iemand z'n sjaaltje gestolen was. De stadionspeaker was voor mij de held van de dag. Alleen hij is al een bezoekje aan Charleroi waard.

Eten
Niet aan kunnen wagen. We wilden wel, maar de galerij was ingenomen door springende ultras, en daar was geen doorkomen aan.

Wedstrijd
Was niet veel speciaals. Slecht voetbal met een verdiende winnaar.

Weer
Zon en een graad of 23. Was best goed toeven dus, al had het wel aan de sfeer bijgedragen als het met bakken uit de hemel was gekomen.



Charleroi, zeker voor herhaling vatbaar!

TeeZee


Sebastiaan_W

Mooi verslag! Ik ben 1x langs hetde prachtige steile tribunes van het stadion gereden na een bezoek aan Olympic Charleroi. Wat ik overigens zeer apart vind, is dat beide clubs uit deze stad dezelfde clubkleuren hebben.

hgrm

Heeft iemand enig idee hoe het nu zit met Stade de Neuville? De brandweer schijnt het afgekeurt te hebben (geen idee waarom; ik heb veel onveiligere bakken gezien dan Neuville). Is het inmiddels weer in orde? Gaan ze er nog wat aan doen? Speelt Couillet er nog? Gaat Olympic er naar terug als ze naar derde degraderen?
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Ici c est Paris

Olympic speelt al het hele seizoen weer op Neuville. Slechts de eerste wedstrijd moest in het grote stadion worden afgewerkt.

Hugo

Citaat van: Ici c est Paris op mei 01, 2008, 00:09:48
....'Sclessin, nouveau Lambermont?' (Lambermont is de ambtswoning van premier Leterme, die Standardfan is en regelmatig komt kijken).

Nu snap ik eindelijk waarom ik Leterme in augustus tegen het lijf liep voorafgaand aan Roeselare - Standard.

hoevenen lion

Citaat van: Ici c est Paris op mei 02, 2008, 11:05:25
Olympic speelt al het hele seizoen weer op Neuville. Slechts de eerste wedstrijd moest in het grote stadion worden afgewerkt.
Klopt de allereerste wedstrijd tegen antwerp is in het stadion van Sporting gespeeld. Hoop dat ze volgend seizoen op Neuville spelen aangezien ik dit stadion nog niet gezien heb.

Ici c est Paris

Vond vandaag op m'n computer nog deze foto's die ik jullie niet wou onthouden, over de prachtige 3e ring in Charleroi:




Ici c est Paris

#8
Vandaag een stuk over het voetbal in Wallonië, en er stond ook wat in over deze derby, wat eigenlijk de rivaliteit perfect beschrijft.

Citeer
Rudy Moury, voormalig speler van Sporting Charleroi, La Louvière en Germinal Ekeren, hield tot afgelopen zomer zes jaar café Montmartre open in Gosselies, een voorstadje van Charleroi. Hij kreeg ze vooral in het begin over de vloer, supporters, De Zebra's van Sporting en De Buldogs van van Olympic. Maar omdat beide clubs uit Charleroi al jaren niet meer op hetzelfde niveau uitkomen, is een andere derby van groter belang in de streek: die tegen Standard Luik. 'Als wij met Charleroi tegen Anderlecht speelden, deden we onze smoking aan', zegt Moury. 'Wij zijn de enigen die Anderlecht, met de strijd om de beker erbij, drie keer in drie weken versloegen. Maar ik heb acht confrontaties met Standard meegemaakt en dát was pas oorlog. Tegen Standard trok je ten strijde met de overall aan en mijnwerkershelm op'.

De confrontaties tussen Sporting Charleroi en Standard Luik zijn, zeker in Charleroi, de Wedstrijden van het Jaar. Economisch zijn beide steenkool- en staalsteden altijd elkaars concurrenten geweest: arbeiders vonden er werk óf raakten het kwijt. 'Een sluiting in een fabriek - het was vaak óf in Luik óf in Charleroi - betekende vijfduizend man op straat. Dat is ingrijpend. Het voetbal speelde daar een symbolische rol in', zegt Jean-Michel De Waele, politicoloog aan de Vrije Universiteit Brussel. 'Meer nog in Charleroi, de kleinere, dan bij Standard, denk ik. Standard zal meer belang hechten aan Anderlecht verslaan'.