Hoe een koe een haas vangt òf The Steel City Derby

Gestart door Maroboduus, sep 26, 2008, 14:48:23

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Maroboduus

Het antwoord op bovenstaande vraag is natuurlijk: ,,met een hengel", maar dat is bijzaak. Hoewel onderstaande belevenissen niet geheel actueel zijn, heb ik toch besloten om er voor de aardigheid een berichtje over te schrijven, vooral ook met het oog op het topic ,,Adviezen & Aanbevelingen voor Ticketing", wat volgens mij een heel handig topic zou kunnen zijn. 

In de herfst van 2007 vatte ik het plan serieus werk te maken van de Steel City Derby. Mijn voorkeur ging daarbij uit naar het treffen op Hillsborough, dat medio januari 2008 plaats zou vinden. Omdat ik niet voor één wedstrijd naar Engeland vlieg, poogde ik een aardig programmaatje in elkaar te zetten wat uiteindelijk niet makkelijk bleek. Voor de vrijdagavond stond enkel Hartlepool in de speelschema's, terwijl de derby zelf voor zaterdagmiddag 15:00 uur gepland stond. Op zondag zouden er meerdere wedstrijden plaatsvinden en de maandagavond bood de gelegenheid Birmingham City-Chelsea te pakken. Zodoende boekte ik alvast de vluchten van Frankfurt-Hahn via Dublin naar Newcastle en enkele dagen later van Birmingham terug naar Frankfurt. Op dat moment had ik nog geen informatie omtrend de kaartverkoop, maar vanwege de betaalbare vliegtickets moest ik dat risico nemen.
In december werd op de site van Sheffield Wednesday de eerste informatie over de kaartverkoop voor de derby bekend gemaakt. Naast het feit dat het hier een ,all-ticket'-wedstrijd zou betreffen, zou men zich middels een bezoek aan overige thuiswedstrijden in de periode kerst/oud&nieuw voor de koop van derbykaarten moeten kwalificeren. Omdat mij dit vanzelfsprekend niet zou lukken, stuurde ik de club een mailtje met de vraag of men een kaart voor mij opzij kon leggen. Ik refereerde ook aan het feit dat ik speciaal voor deze wedstrijd over zou komen en dat ik de vliegtickets al had geboekt.
Mijn mail bleef helaas onbeantwoord, ook na kerst en oud&nieuw. Inmiddels verzette de Engelse bond de wedstrijd van Birmingham City om commerciële redenen na de zondag en werd de derby naar 12.45 uur op de zaterdag verzet. Langzaam aan bekroop mij het gevoel dat het niets zou worden met mijn geplande trip.
Ik besloot Sheffield Wednesday te bellen, maar kreeg telkens dezelfde vrouwenstem aan de lijn die mij met een heerlijk, onvervalst accent vertelde dat alle lijnen bezet waren. Ik belde vanaf mijn werk een keer of zeven, maar zonder succes. Ik besloot het dus maar eens in het weekeinde te proberen en had direct beet. Een alleraardigste vrouw vertelde mij echter dat het nagenoeg onmogelijk was om mijn wens na te komen, maar dat ik nog maar eens doordeweeks terug moest bellen voor een definitieve bevestiging. Ze beweerde dat de club een kleine hondert van dergelijke aanvragen had ontvangen. Mij leek het nogal makkelijk deze hondert voetballiefhebbers een kaart te verkopen, aangezien de wedstrijd met een dergelijk ingewikkelde kaartverkoop toch niet uitverkocht zou raken. Juist op dat moment maakte de club bekend dat alle toeschouwers die de FA Cup-wedstrijd drie dagen eerder op Hillsborough zouden bezoeken, ook in de gelegenheid gesteld zouden worden een kaart voor de derby te kopen. Zodoende opperde ik in het tweede gesprek (ik had eindelijk ook op een doordeweekse dag iemand te pakken gekregen) een kaartje voor de FA Cup-match te reserveren, om zodoende ook een kaart voor de derby te kunnen kopen. Ook dit was helaas onmogelijk. Hierop besloot ik toch nog maar een mailtje te sturen, maar vernam voor mijn vertrek niets meer.

Op zaterdag 19 januari vetrok ik al vroeg vanuit mijn B&B in Hartlepool, zodat ik op tijd in Sheffield aan zou komen. Indien ik niet binnen zou geraken, zou ik altijd nog naar de 15:00 uur wedstrijd in Leeds uit kunnen wijken. Er zijn natuurlijk mindere alternatieven te bedenken, maar ik wilde koste wat kost naar de derby.
Ruim drie uur voor de aftrap arriveerde ik bij het Hillsborough Stadium en besloot direct het Box Office op te zoeken. Deze werd bewaakt door een aantal stewards, maar het toverwoord 'collect' deed wonderen. Eenmaal binnen besprak ik de aangelegenheid met een medewerkster en benadrukte dat ik speciaal voor deze wedstrijd naar Sheffield was gekomen. Ze toonde begrip voor de situatie, maar kon niets voor mij doen. Haar voorstel de chef van de Box Office erbij te halen, nam ik gretig aan. Maar helaas. Ook de leidinggevende toonde veel begrip, maar kon uiteindelijk geen uitzondering voor mij maken, hoe zeer ik ook op haar inpraatte. Ik besloot het gesprek met de vraag of de club liever had dat ik mij op de zwarte markt zou begeven. Ze antwoordde hierop helaas bevestigend.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik wandelde wat rond het stadion, meende een Duitse hopper te ontwaren die verbouwereerd om zich heen keek, zoekend naar tickets, maar zag geen mensen die kaarten aanboden. Het werd drukker en drukker en ik begaf mij naar Leppings Lane. Ook daar raakte het voller en voller, maar buiten een local die ook op zoek was naar een ticket, geen spoor van een zwarte markt. Ik besloot dat als ik nog een kans wilde maken, ik in de buurt van het Box Office moest blijven. Zodoende keerde ik terug en sprak de eerste de beste supporter aan die vanuit de Box Office mijn kant op kwam. Op mijn voorzichtige vraag of hij misschien een kaart over had, antwoordde hij tot mijn grote verbazing en ongeloof met 'ja'! Hij toverde het kaartje dat voor zijn zoontje bestemd was uit zijn zak en vertelde mij dat deze helaas ziek thuis zat. Ik bekeek het kaartje en stelde vast dat het een child ticket betrof. Ik vroeg de man of ik het ticket om kon laten schrijven, waarop hij antwoorde dat hij dat niet wist, maar dat ik met dat ticket mocht doen wat ik wilde en liep direct daarna weg. Ik was nu dus in het bezit van een gratis ticket!
Met een child ticket zou ik echter nooit door de turnstiles geraken en aldus besloot ik opnieuw het Box Office op te zoeken. Ik stuitte op een medewerkster die mij nog niet kende, maar al snel had ze door dat dit ticket eigenlijk iemand anders toebehoorde. Daarop werden collega's ingeschakeld, collega's die mij wel herkenden en die zichtbaar verbaasd waren over het feit dat ik nu weer in de Box Office was verschenen. Ook de leidinggevende was weer van de partij. Lachend herrinderde ik haar aan het feit dat ze mij had aangeraden mijn kans op de zwarte markt te wagen en dat het mij dus nu gelukt was. Aan de andere kant van de glaswand was de stemming minder vrolijk. Ik zou het ticket gestolen kunnen hebben en het zou sowieso niet mogelijk zijn een child ticket om te schrijven in een volwassen kaart voor een geheel ander persoon. Ik hield echter mijn poot stijf, zwaaide met mijn paspoort en stelde voor dat de dames hier een kopie van zouden maken. Indien iemand na afloop aangifte zou doen van een gestolen ticket, zouden we de dader direct hebben en op een volle tribune zou ik trouwens naast de man plaats moeten nemen waarvan ik de kaart had gestolen. Maar dit alles overtuigde de dames niet, ze begrepen echter dat ik het Office niet zou verlaten voordat ik mijn geldige ticket zou krijgen. Nu werd de manager erbij gehaald. Ik herhaalde dat ik uit Nederland afkomstig was en plots vroeg de man of ik niet ook een mailtje had gestuurd. Jazeker had ik mailtjes gestuurd! Nu kwam er eindelijk schot in de zaak. Na twee telefoontjes van de manager naar iemand anders binnen de club en nadat er een kopie van mijn paspoort was gemaakt, schreef men het ticket om en mocht ik voor de vriendenprijs van 8 pond naar binnen! De middag was gered.
Op de tribune aangekomen, nam ik naast de man plaats die mij het ticket had geschonken. Overblij bedankte ik hem nog eens, maar hij begreep mijn vreugde zichtbaar niet. Sowieso was hij van het zwijgzame type. En zo genoten wij gezamelijk zwijgend van een heerlijke voetbalmiddag bij perfect Brits weer. Hoewel ik aan moet merken dat ik wat Engeland aan gaat lang niet zo ervaren ben als andere forumleden, was het qua sfeer de met afstand beste wedstrijd die ik tot dusver op het eiland heb meegemaakt. De ploeg van manager Bryan Robson - die niet veel later de laan uit werd gestuurd en die als favoriet de strijd was begonnen - moest tegen een verbeten knokkend Wednesday verdient het onderspit delven. Uiteindelijk waren 30.486 toeschouwers getuige van een 2-0 overwinning. De dag was voor mij met het laatste fluitsignaal overigens nog lang niet ten einde, maar dat is weer een heel ander verhaal.












TeeZee

Ik heb stiekem een beetje moeten gniffelen om dit wel zeer beeldende verhaal. De wanhoop en de frustratie, maar zeker ook het doelgerichte doorzettingsvermogen, druipen er vanaf. Een prachtig voorbeeld ook van "eerlijk duurt het langst". Ik hou daar wel van, om met open vizier op de mensen af te stappen en precies te zeggen wat er aan de hand is. De beloning in de vorm van de Steel City Derby was mijnsinziens dan ook meer dan terecht.

En Hillsborough is een van mijn favoriete stadions, maar dat is verder niet zo belangrijk.

Houseman


Han

Dergelijke volhardendheid, inventiviteit en esprit verdient een affiche van dit allooi! Ik vraag me oprecht af of mensen met een andere nationaliteit met dezelfde beheerste bravoure zo resultaatgericht zouden zijn geslaagd.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Joost

Ze lezen hun e-mail dus eigenlijk toch. Erg mooi dat je er toch bij bent geweest al zouden mij de zenuwen van teveel zijn geworden.