Hoofdmenu

Hoe het was

Gestart door TeeZee, apr 28, 2008, 09:26:41

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

Jef400

Als je hem helemaal compleet wilt hebben. Moet je eerst met lijn 57 van Maastricht naar Gulpen, daarna met lijn 61 naar Vaals en dan met lijn 50 terug of lijn 43 naar Heerlen. Dat is eigenlijk mijn ov genietrondje als ik daar ben. Dan met de trein vanuit Heerlen via Meerssen (Kennisbezoek) weer terug naar Maastricht en dan weer de kleine drie uur naar huis.

AthleticHolanda

Een stuk uit de losse pols zonder veel achtergrondinformatie, maar die is later - evenals meer foto's - op MaasWupperExpress (wereldbolletje links) terug te vinden :-). I.v.m. tijdgebrek niet nagelezen dus bij voorbaat excuses voor mogelijk spelfouten.

Veel wedstrijden bezoek ik zonder ze (ver) van tevoren te plannen. Zoals de meeste forumleden wel weten lopen de wedstrijden van Athletic wel als een rode draad door het seizoen voor mij. Door de Europa League deelname schieten de tripjes naar Spanje er soms helaas bij in. Toch besloot ik al afgelopen zomer dat ik één affiche sowieso zou bezoeken. Sporting Gijón keerde na vier jaar afwezigheid terug naar de Primera en het bezoek van Athletic aldaar wilde ik graag bijwonen. Vooral om de simpele reden dat Sporting een van de twee huidige Primera clubs is die ik nog nooit bezocht. Daarnaast hebben Sporting en Athletic veel overeenkomsten, én veel verschillen, maar daarover later meer.

Goedkoop vliegen naar Noord-Spanje is tegenwoordig echt een crime. De regio is nu eenmaal niet toeristisch en daar waar er vooral in de winter talloze goedkope vluchten naar de costa's zijn, is er vanuit Nederland geen enkele naar de Noordelijke autonome regio's Galicië, Asturië, Cantabrië en Baskenland. Natuurlijk zijn er wel vluchten vanuit mijn omgeving naar o.a. Asturië en Bilbao, maar dan betaal ik meer dan dat nu de hele trip bij elkaar kostte...
Het was dus zaak om inventief te zijn. Porto is wel spotgoedkoop bereikbaar en met een thuiswedstrijd van het Galicische Lugo in de Segunda op zaterdagavond besloot ik de vrijdagvlucht naar Porto te boeken, zodat ik zaterdagavond sowieso op tijd in Lugo zou zijn, om vanaf daar de reis naar Gijón voort te zetten.

4/3 - FC Paços de Ferreira - CS Marítimo 2-2 (1206)
Wedstrijden in Portugal en Spanje worden vaak laat bekend gemaakt. De Portugese bond besloot de vrijdagwedstrijd aan FC Paços te gunnen. 'Toevallig' net nu ik de vrijdagmiddag vlucht naar Porto had geboekt. Paços de Ferreira ligt zo'n 30 kilometer van Porto maar is per OV erg lastig bereikbaar. Een Duitse hopper die ik ken was er recentelijk geweest en hij had maar liefst twaalf kilometer gelopen om het dorp te bereiken. Veel betere opties vond ik aanvankelijk ook niet en ik neigde er naar om deze wedstrijd maar te laten schieten. Het was toch niet meer dan een soort 'bonus'.
Toch moeten mensen uit Paços ook per OV Porto kunnen bereiken en creatief googlen leverde me deze link op. Een mailtje in het Engels wáár de bus dan stopt in Porto werd vlot - in het Portugees - beantwoord. Nu had ik in ieder geval een handvat maar veel wijzer was ik eigenlijk nog steeds niet.

Paços speelde in 2007 haar eerste Europese wedstrijd ooit, waarna zes jaar later Champions League kwalificatie wedstrijden volgden tegen Zenit. Na acht tegendoelpunten in twee wedstrijden werden ze ook in de daaropvolgende Europa League groepsfase uitgeschakeld zonder een partij te winnen. Toch hebben de sjaals en vlaggen van de Europese avonturen een prominente plaats in het gezellige sfeervolle clubhuis.
Ik ben dus in Paços de Ferreira geweest. Zoals me werd gemaild haastte ik me na de landing in Porto naar Trindade in het centrum waar inderdaad een bus van desbetreffende maatschappij voorbij reed. De volgende stopte netjes en reed inderdaad naar Pasoes, zoals het uitgesproken dient te worden. Gelukkig had ik een printje met de plaatsnaam bij, anders had de chauffeur mijn bestemming waarschijnlijk nooit begrepen.
In het enige hotel dat het dorp rijk is trof ik plots toevallig een bekende Belgische collega-hopper die meteen Engelsman een lang weekend Porto voor de boeg had. Samen vertrokken we niet veel later naar het stadion waar ik in de kantine genoot van de heerlijke plaatselijke lekkernijen alvorens een oersaaie eerste helft te zien. Net toen we ons afvroegen hoe deze ploegen mogelijk ooit een goal moesten maken vielen ze bij bosjes. Binnen twintig minuten lagen er vier in en ze waren keurig over beide teams verdeeld. Zowel Paços als de eilanders van Marítimo gingen vol voor de winst maar het bleef onbeslist. Dit tot grote vreugde van de vijftien uitsupporters van Marí.



5/3 - CD Lugo - CA Osasuna 2-0 (2886)
Allemaal leuk en aardig, maar Gijón was de eindbestemming, en dat ligt nog zo'n 600 kilometer van Porto. Ongeveer halverwege in de middle of nowhere ligt Lugo. De dappere Galiciërs spelen op het tweede niveau en dat is bijzonder knap voor een stad die in de regio van oudsher eigenlijk onderdoet voor Celta en Depor, maar ook voor kleinere Galicische clubs als Compostela, Ourense en Pontevedra. Momenteel zijn de rollen omgedraaid en zijn ze de derde van Galicië, erg knap.
Ongeveer tien uur reizen stond deze zaterdag op de planning. Nadat ik in Paços met enige moeite de juiste opstapplaats vond vertrok ik om 7.18 richting Porto. Hoe het bussysteem in Portugal geregeld is begrijp ik nog steeds niet, want  - op voor mij willekeurige plaatsen zonder halte - langs de route staan mensen te zwaaien waardoor de bus vol in de ankers gaat en deze mensen ook inlaadt.

Porto werd bereikt, van Trindade deed ik het korste stukje naar het Casa da Musica waar ik de lekkerste croissant van Porto als ontbijt verorberde. Deze smaakte inderdaad perfekt en iets na tien uur kwam de luxe bus naar Vigo aanrijden. De route die deels langs de Minho (rivier) loopt is al mooi, maar wanneer Vigo onderaan de snelweg liggend aan een zee-inham verschijnt moet ik net als de vorige keer even een keer extra knipperen om deze schoonheid in me op te nemen, écht prachtig.
In Vigo - inmiddels een uur later i.v.m. het tijdsverschil - kon ik even lekker lunchen want ik had anderhalf uur voor het laatste stuk naar Lugo. Ook deze bus vertrok op tijd en om 18.15 uur arriveerde ik op het busstation van Lugo. Gelukkig voor mij was besloten om deze wedstrijd i.t.t. tot alle andere Segunda wedstrijden naar 20.15 uur te verplaatsen voor een live TV-uitzending. Alle andere wedstrijden begonnen om 18.00 uur.  Waar het de vorige keer in Marseille qua voetbal nog tegen zat, had ik nu alle geluk.

Nog meer geluk had ik met de tegenstander. Osasuna ('gezond(heid)' in het Baskisch) is namelijk een club die ik een zeer warm hart toedraag. Helaas heeft de harde kern Indar Gorri (rood leger in het Baskisch) mot met justitie. Politiek links separatistische ultra-groepen worden keihard aangepakt terwijl nationalistische neo-nazi's zoals die van de Frente Atlético ondanks twee moordpartijen nog steeds in het stadion zitten. In Spanje kan alles...
Toch waren er zo'n 75 Osasunistas aanwezig in Lugo. Daarvan zo'n twintig van de harde kern, het Indar Gorri siempre presente werd dan ook met recht gezongen. Zowel de Baskische als Galicische supporters zwaaiden met de Galicische separatistische vlag terwijl Spaanse vlaggen - zoals in heel Galicië - niet te zijn zijn. De supporters gingen dan ook goed samen en zagen de thuisploeg in de tweede helft terecht met de winst aan de haal gaan. Osasuna zakt daardoor uit de play-off plekken terwijl Lugo voorlopig definitief de derde van Galicië blijft.



6/3 - 12.30 uur - UC Ceares - CD Covadonga 1-0 (280)
Lugo is een prachtige vestingsstad met een compleet ommuurde binnenstad. Ik was er veel te kort om het allemaal te zien, maar deze keer kreeg voetbal de prioriteit. Wederom vroeg in de ochtend vertrok de bus naar Gijón. Onderweg genoot ik van het adembenemende landschap, dat net zoals het weer ruw, ruig, grillig en onstuimig is. Tot mijn geluk stopte de bus een kwartier bij een bar in de buurt van Luarca zodat ik de zoveelste tortilla en zeevoedsel naar binnen kon werken. Deze keer als ontbijt. Een dikke drieënhalf uur later werd dan eindelijk het grote einddoel Gijón bereikt.

Toch, voordat Sporting aan de beurt was, stond er nog een amateurwedstrijd op het programma. En nog wel een waar ik best wel naar uitkeek. Ceares is namelijk een club die eigendom is van de supporters die vooral uit politiek links-alternatieve hoek komen. Het kleine complex ligt dichter bij het stadscentrum dan het grote El Molinón.
De club speelt op het vierde niveau en ontving vandaag mede-middenmoter Covadonga uit Oviedo. Bij de ingang valt het bordje Esto Ye La Cruz oftewel 'dit is La Cruz' in het Asturisch, dat doet denken aan het fameuze 'This is Anfield' van een club die hetzelfde kleur shirt draagt. Verder valt een gigantische 'against modern football' muralla op en is bijna alles in het Asturisch, zo was ik nu niet in Gijón maar in Xixón.

Ruim vijftig supporters ondersteunden de club vocaal en met spandoeken. Onder meer zij werden daarvoor beloond in een wedstrijd die in Nederland altijd afgelast zou zijn. Vanwege de vele regen - afgewisseld met zon - bleef elke voetstap op het veld zichtbaar. Zo tekende zich een natuurlijke 'heatmap' op het veld met een ordinaire modderpoel na negentig minuten als gevolg.
Mij hoor je echter niet klagen, vlak voor tijd scoorde Ceares de winnende treffer. Van terreinen zoals deze, met veel geverfd in de clubkleuren en de clubnaam die veelvuldig terugkomt kan ik minstens zo genieten als van een groot stadion, maar toch was het zaak om verder te gaan. Tevens is dit het enige terrein waarvan je vanaf de wc's tijdens het plassen de wedstrijd kan blijven volgen. Om dit te testen dronk ik wat extra rode wijn met cola en het bleek te kloppen (zie middelste foto).



6/3 - 18.15 - Real Sporting - Athletic Club 0-2 (23605)
Einddoel bereikt. Na de wedstrijd in Ceares wandelde ik verder naar El Molinón om alvast een kaartje te scoren. Nog nooit verkocht Sporting meer seizoenkaarten als afgelopen zomer waardoor het stadion vrijwel elke wedstrijd nagenoeg uitverkocht is. Omdat de wedstrijd alweer vijf jaar niet gespeeld was en het voor supporters van Athletic relatief dichtbij (270 kilometer) is waren de kaarten voor het uitvak meteen uitverkocht.
Toch zijn er in Spanje áltijd kaarten op de wedstrijddag te koop, al moest ik nu wel genoegen nemen met de duurste categorie. Internetverkoop kennen ze in Gijón immers nog niet.

Het oude San Mamés van Athletic was het oudste stadion van Spanje. Toch werd er voor het eerst een bal getrapt op de plaats waar het huidige El Molinón ligt. Een stadion verrees daar echter pas later. Beide claimen zodoende het oudste stadion te hebben, een eer die nu zonder twijfel naar Sporting gaat. Andere overeenkomsten zijn o.a. de clubkleuren en de cantera die ook in Gijón menig talent opleverde. Toch is de belangrijkste overeenkomst misschien wel het fanatisme van de supporters. Slechts weinig clubs nemen veel uitsupporters mee, maar de Gijoneses blinken daar net zoals de Basken in uit. Zowel in aantal als in fanatisme staan ze te boek als de meest extreme van het land.

Het zou dus wel eens een heet avondje kunnen worden op de plaats waar ooit een watermolen aan de rivier stond, en nu het stadion vernoemd naar diezelfde molen staat.
Na een wandeling over de boulevard, het inchecken in het hotel en een stukje binnenstad trok ik weer terug naar het stadion. Athletic speelt voor Europees voetbal terwijl het avontuur van Sporting in de Primera slechts één seizoen dreigt te gaan duren, ze staan voorlaatste en de vorm is ver te zoeken.
De harde kern van Sporting, voorheen Ultra Boys, is dan weer Spaans-nationalistisch georiënteerd en toonde dat met een groot spandoek tijdens de spelersopkomst. Toch ging dat snel naar beneden om plaats te maken voor talloze witte zakdoekjes en gejoel. De boodschap was duidelijk.

Ook in deze wedstrijd kon Sporting geen vuist maken. Beñat speelde een fantastische wedstrijd en krulde in de eerste helft een vrije trap binnen. Net toen Sporting in de tweede helft langzaam sterker werd counterde Athletic via De Marcos naar de 0-2 waarmee de wedstrijd gespeeld was. Een kwartier voor tijd zag Laporte zijn tweede gele kaart, terwijl er géén contact was met zijn tegenstander. Barça-huurling Halilovic verklaarde dit later volmondig op TV maar of de Madrileense scheidsrechter zich daar slecht bij voelt betwijfel ik. Toch kon Sporting ook na de rode kaart geen vuist maken en gingen de drie punten meer naar Bilbao. Het is na Partizan, Augsburg, Linense en Olympique Marseille de vijfde opeenvolgende uitoverwinning die ik in het stadion bijwoonde. Aupa!



De volgende ochtend volgde de terugreis die dertien uur zou duren. 's Ochtends nam ik in Gijón de bus - die deze dagen vrij centraal stond - naar het vliegveld van Santander waar Ryanair me voor €17 naar Charleroi vloog. De budgetmaatschappij was te vroeg waardoor ik een trein eerder kon nemen die me via Brussel en Maastricht een uur eerder dan gepland weer thuis bracht. Ik hou van Ryanair.
Het was een trip waarin ik veel reisde maar het was zonder meer de moeite waard. Plaatsen die niet per se voor de hand liggen vind ik vaak des te interessanter om te bezoeken en dat bleek deze keer niet anders.

Bedankt voor het lezen.

Aanvullingen en / of reacties zijn altijd leuk.

HRM1880

Had het al gezien dat je daar samen met P. was, maar dacht dat het afgesproken was. Dat maakt het verhaal natuurlijk wel mooier om plots elkaar tegen te komen.

wekke

Wederom leuk om te lezen. Welke Primera Division club mis je nu nog?

Langemannetje

Dat nieuwe stadion van Gijon vind ik eigenlijk best geslaagd als ik je foto's zo zie. Vind het hoogteverschil in tribunes altijd mooi om te zien.
70 grounds in 12 verschillende landen

Robbie

Ik had geen voetbal op de agenda staan dit weekend, maar ik was gisteren vroeg klaar met werk en had enorme zin om een wedstrijd te bezoeken. Ik twijfelde even tussen Achilles-Almere en De Graafschap-Roda JC. Het werd De Graafschap. Ik was goed op tijd bij de Vijverberg en kon nog lekker naar de altijd aanwezige live band luisteren. De Vijverbeg is één van mijn favoriete stadions, dicht op het veld, echt gras en altijd een leuke sfeer.
Het bleek een echte Eredivisiewedstrijd te worden, kwalitatief was het niet veel, maar het was wel een hele leuke wedstrijd om naar te kijken. Bij de eerste goal van de Superboeren vielen de elektronische reclameborden om aan de lange zijde. De Brigata Tifosi stonden op de borden te juichen. Ze zag ze schrikken na het omvallen van de borden en je kon hun gedachten lezen: "als dat maar geen stadionverbod wordt". De wedstrijd werd even stil gelegd, maar ging snel weer verder. De Graafschap won uiteindelijk met 3-0, wat een supersfeer teweeg bracht in het stadion (vooral de laatste tien minuten). Het deed aan als een Engelse voetbalavond. Roda bakte er niets van. Ze zijn de winterstop na een aantal aankopen goed uitgekomen, maar daar was gisteravond niets meer van te merken. Het leek wel of ze niet wilden. De Graafschap toonde daarentegen veel strijdlust en speelde als een team. Als ADO-fan heb ik nog speciaal op van Duinen gelet, maar die kwam in het hele geheel niet voor. Ondanks de kritieken was ik van hem gecharmeerd bij ADO, maar hij haalde zijn oude niveau in verste verte niet.
Van de uit supporters hoorde je ook weinig.
Afgaande op de wedstrijd van gisteren kan Roda het nog moeilijk krijgen om zich te handhaven en heeft De Graafschap alles nog in eigen hand om in de Ere te blijven.
Al met al een topavond gehad.

AthleticHolanda

Citaat van: HRM1880 op mrt 08, 2016, 21:25:38
Had het al gezien dat je daar samen met P. was, maar dacht dat het afgesproken was. Dat maakt het verhaal natuurlijk wel mooier om plots elkaar tegen te komen.

Het was echt toeval, erg leuk, al wist ik dat hij het weekend in Porto was dus achteraf logisch, maar ik had de link niet gelegd.

Citaat van: wekke op mrt 09, 2016, 11:38:33
Wederom leuk om te lezen. Welke Primera Division club mis je nu nog?

Las Palmas. De Primera was even compleet na mijn bezoek aan Sevilla, maar promotie/degradatie bracht daar verandering in. Las Palmas-Athletic staat in mei op het programma maar of ik daarbij ben is nog onzeker. :-)

Langemannetje

Gisteren iets voor 2en zat ik op de fiets naar sportpark Panhuis. Blauw tegen blauw, Veenendaal versus Spakenburg. Al jaren een heetgebakerd potje waar veel publiek op afkomt. GVVV komt, na een dramatische 1e seizoenshelft, op stoom en lijkt de Tweede Divisie te gaan halen. Een heel verschil met de degradatiezorgen eerder dit seizoen. Vorige week werd er in en tegen Barendrecht verloren in de dying seconds en dus moest dit vandaag worden rechtgetrokken. Spakenburg presteert constanter en speelt om de titel. Vorige week was daar plotseling de 2-6 oorwassing op eigen veld tegen concurrent Katwijk.

Het was prachtig voetbalweer met een heerlijk lentezonnetje. GVVV begon agressief en zette de bezoekers met de rug tegen de muur. Na 3 minuten voetbal had Roy Terschegget (de Pirlo van het Panhuis) moeten scoren maar hij faalde. In de 9e minuut kreeg hij een herkansing en deze ging er gelukkig wel in. Spakenburg was geen schim van de kampioensploeg die het pretendeert te zijn en noteerde in de 1e helft slechts 2 kansjes en welgeteld 10 minuten goed voetbal. De 2e helft hetzelfde beeld, GVVV was heer en meester. Na 10 minuten in de 2e helft verzond middenvelder Wilco den Hartog een prachtpass op de watervlugge Olivier Pilon die het hoofd koel hield, 2-0. Pilon gaat volgend jaar naar Spakenburg en dat is voor GVVV doodzonde want deze jongen heeft erg veel potentie. De 1700 toeschouwers zagen GVVV de wedstrijd simpel uitspelen, er hadden zelfs nog wel wat goals bij gekund.

Na afloop de tap opgezocht en tot mijn grote vreugde vertelde Teletekst mij dat zowel Rijnsburg als Capelle en DVS '33 hadden verloren. 5 punten voorsprong op plaats 8 is het gevolg en daarmee zit GVVV eigenlijk een beetje in niemandsland want Spakenburg en Barendrecht staan 6 punten voor op de Veenendalers. Volgende week staat de wedstrijd tegen DVS '33 in Ermelo op het programma. Ik heb hier op het forum goede verhalen over het complex van DVS gehoord dus dat wordt een retourtje Ermelo.

70 grounds in 12 verschillende landen

Jef400

Ik herken me wel grotendeels in jouw verhaal. Maar ik vond GVVV ook niet bijster goed spelen gisteren. Het oogde mij vrij rommelig op Panhuis. Veel fouten aan beide kanten. Vooral Spakenburg was verdedigend gewoon slecht. De gaten waren naar mijn mening nog groter dan de lege stroken asfalt op de A2 tussen Amsterdam en Utrecht

Koning Kriel

Gisteren op bezoek geweest bij Sint Truiden. Na eerst een geslaagd dagje winkelen in Maastricht gingen we, een lang weekend met drie wedstrijden armer maar een paar outfits rijker, richting Sint Truiden. Vanuit Maastricht is het nog drie kwartier rijden en we waren mooi rond half zes in Sint Truiden. Omdat we vergeten waren te pinnen in Nederland eerst nog even op zoek naar een pinautomaat maar nadat die gevonden was konden we op naar Stayen. Op het programma stond de wedstrijd tegen Lokeren, op zich geen spectaculair affiche maar Sint Truiden zou nog kunnen degraderen waardoor er wel wat spanning op de wedstrijd stond.

Van die spanning was echter weinig te merken. Westerlo moest winnen en Leuven moest één punt pakken, dan zou bij een nederlaag Sint Truiden degraderen. Hoewel de spanning op de tribune nauwelijks waarneembaar was hoop ik dat hij wel op de spelers geslagen was want de eerste helft was niet om aan te gluren. Ik moet eerlijk bekennen dat het winkelen in Maastricht veel leuker was dan de eerste helft van deze wedstrijd. Dat gaf wel de gelegenheid om eens goed naar het stadion te kijken. Ik vind Stayen wel iets hebben. De twee nieuwe tribunes zijn niet bijzonder en wat ik wel apart vond is dat je vanaf onze tribune de achterlijn niet kon zien omdat op de eerste rij het publiek de hele wedstrijd staat (niet over nagedacht bij de bouw lijkt mij). De oude tribune aan de lange zijde heeft wel wat en de dubbeldekker waar het uitpubliek zit is eigenlijk de mooiste van allemaal. Het is in ieder geval een stadion met karakter en niet met vier gelijke tribunes.

De tweede helft bood wat meer entertainment en er werden zowaar kansen gecreëerd. Westerlo was voorgekomen dus één goal tegen en Sint Truiden zou degraderen maar nog steeds geen sprake van spanning op de tribune. De ultra's bleven hun ding doen en om mij heen zat iedereen naar de wedstrijd te kijken alsof het wedstrijd drie van het seizoen was. Zelfs toen Lokeren binnenkant paal schoot leek niemand zich zorgen te maken. Gelukkig voor Sint Truiden kwam Leuven achter waardoor ze eigenlijk niets meer kan gebeuren aldus de man achter mij op de tribune (hoewel veel minder doelsaldo hebben ze een wedstrijd meer gewonnen en dat telt in Belgie). Toen Lokeren dan toch op 0-1 kwam was er voor het eerst iets van angst te merken, wat als Leuven toch nog gelijk maakt. Gelukkig speelde Leuven tegen Club Brugge en kregen ze een rode kaart maar de spanning bleef nu eindelijk toch voelbaar. Pas toen in de laatste minuut Sint Truiden de gelijkmaker scoorde was er zekerheid en eindelijk die ontploffing van emotie die je bij zo'n wedstrijd veel vaker verwacht. Leuven degradeert en Sint Truiden mag ook volgend jaar weer eerste klasse spelen.

Al met al een prima dagje en weer dichterbij de voltooiing van de Belgische eerste klasse (13/16 op het moment).

GiertjeNL

JUVE STORIA DI UN GRAND AMORE

Het leven van een groundhopper gaat niet altijd over rozen. Iedere keer is het weer een zoektocht naar mensen die zo gek zijn om je gezelschap te houden. Niet zelden worden er noodgrepen toegepast. Zo ook bij deze reis, in een zoektocht naar een reisgenoot was het weer tijd voor een troefkaart. Dit keer was de troefkaart Juventus in combinatie met een voetbalgekke tante.

Tantes is al sinds mensenheugenis fan van Juventus en had een bezoekje aan Juventus nog altijd op haar verlanglijstje staan. Dat lijstje moest maar eens voorzien worden van een nieuw streepje. Begin februari bereikte Tantes een niet nader te noemen respectabele leeftijd, dit was een mooi moment om haar te verassen met een geheel verzorgde reis naar Turijn. De blijdschap was uiteraard groot.

Begin februari waren de vliegtickets en het hotel al geregeld, alleen de voetbalkaartjes leken een groot struikelblok te worden. Diverse mailtjes naar Italië en naar de Nederlandse fanclub leverden weinig voldoening op. Uiteindelijk moest op een druilerige maandagochtend een computer worden opgezocht voor de kaartjes. Helaas moest er ook gewerkt worden en kon ik pas savonds kaartjes bestellen. Op dat moment was een groot gedeelte van de kaartjes al uitverkocht en waren alleen de dure maar schitterende plaatsen aan het veld over. Tsja dan maar eens gek doen en een hoop euro's richting Italië sturen in ruil voor twee kaartjes Juventus-Sassuolo.

En zo stonden wij op donderdagmiddag klaar om de bus te pakken vanuit het pittoreske Loosdrecht naar metropool Turijn. Eigenlijk ging alles, en dan ook echt alles voorspoedig en stonden wij om tien uur voor ons hotel. Waar wij bij vertrek bang waren het hotel over het hoofd te zien, werden wij al vanaf het begin van de straat gelokt met de chocolade letters op de gevel van het hotel. Na de eerste paar alcoholische versnaperingen was het tijd om ons bed op te zoeken.

Smorgensvroeg stonden wij redelijk fris naast ons bed, klaar voor de matchday. Na de nodige culturele bezoekjes aan de Dom van Turijn, het gewaad van Jezus en een aantal pleinen was het tijd om wat te gaan eten. Een klein tentje naast ons hotel bleek al vanaf het allereerste moment de beste plek te zijn. Bij aanschaf van een drankje mocht je daar onbeperkt genieten van de beste aperitiefjes van Turijn. Met een goedgevulde maag was het tijd om richting het Juventus Stadium te gaan.

Aangekomen bij het stadion was het al een drukte van belang en konden wij gaan struinen langs de kraampjes met souvenirs, eten en drank. Onderweg werden wij nog op weergaloze wijze opgelicht door een buitenlander die ons een zwart-wit draadje aansmeerde voor maar liefst 5 euro. Maar hé onder het motto: "ik geef het ze liever dan dat ze het uit mijn zakken jatten" gingen wij op zoek naar een geschikt sjaaltje. Al snel vonden wij een zeer mooie sjaal met daarop het stadion en zo was ook het souveniertje voor het broertje gevonden.

Op zoek naar onze ingang besloot tantes om de meest criminele bewoners van Turijn aan te spreken. Ze keken ons wat argwanend aan, maar stuurde ons uiteindelijk toch de juiste kant op. Na een wandeltocht van een kwartier kwamen wij dan eindelijk aan bij onze ingang en kon het feest beginnen.

Het stadion bleek een mooie moderne bak waar het licht iets minder wit mocht zijn, maar hé als dat het enige kritiekpunt is... Het was mooi om te zien dat er voor de wedstrijd weinig reclame op de schermen kwam en vooral sfeerbeelden en historische fragmenten. Vlak voor aanvang startte de stadionspeaker het Juventus clublied in. De weken voor vertrek had ik redelijk zitten studeren en zo kon ik, als een echte gloryhunter betaamd, het clublied luidkeels meebleren.

De wedstrijd begon waanzinnig, Dybala schoot al in de eerste minuut de bal rakelings over het doel heen en Juventus bleef constant in de aanval. Toch duurde het tot de 36ste minuut voordat opnieuw Dybala de bal met een schitterend schot de bal achter de Sassuolo goalie krulde. Juventus bleef doorgaan en dit resulteerde in een groot aantal kansen maar helaas zonder resultaat. In de rust werden wij verwend met warm lopen van ster Pogba die helaas op de bank moest beginnen. Doordat wij op nog geen tien meter van het veld zaten, konden wij genieten van de heerlijke balbehandeling van de Fransman.

Ook in de tweede helft bleef Juventus doorgaan met het kansen creëren. Maar nu werd ook Sassuolo enkele keren gevaarlijk. Naarmate de tijd verstreek werd het steeds spannender met de 1-0 stand nog op het bord. Uiteindelijk blies de scheidsrechter voor het verlossende einde van de wedstrijd. Nadat we nog een hadden meegeschreeuwd met het Juventus, storia di un grande amore was het tijd om naar ons hotel te gaan. Uiteraard was daar dan eindelijk het eerste navigatiefoutje van het weekend. Gelukkig kon ik deze redelijk counteren en kwamen wij met tien minuutjes vertraging aan bij ons hotel. Na een klein Amarettootje-cola (de cassis was op...) gingen wij heerlijk slapen.

De volgende ochtend stond een tour op het programma door het stadion en museum van Juventus. De wachtrij was alleen ongekend lang en zo gebeurde het dat we maar liefst 4 uur moesten wachten. Het leek wel of Van Gogh zelf aan het schilderen was binnen... De tour was het gebruikelijke rondje maar zeker niet onaardig.

Vlak voor vertrek naar Nederland konden wij het natuurlijk niet laten om wat te eten bij de Chef Express. Waar deze bij de vorige trip naar Milaan zorgde voor het enige voedsel wat we binnen kregen, was dit pas de eerste maaltijd. Na een soepel verlopen busreis zaten wij dan eindelijk in het vliegtuig richting Nederland. De stewardess van dienst was voor het eerst boven de 5,5 en voor Ryanair begrippen was het zelfs een 10+. Na een treinreisje waren we eindelijk weer thuis, het was heel erg mooi geweest!!!

Foto's: https://www.facebook.com/jeffrey.degier/posts/10207058135784793

Langemannetje

Mooi verhaal, ik geniet ook van je zelfspot. Heb overigens hetzelfde geintje meegemaakt in Milaan waar me vogelzaad in mijn hand werd gestopt. 2 linkerhoeken en een kwartiiertje discussie met de politie later was ik weer vrij man ;)
70 grounds in 12 verschillende landen

Olav

Van januari tot maart ben ik op 'vakantie' geweest. De eerste vijf weken van januari verbleef ik in Frankrijk en hier bezocht ik toevallig vier wedstrijden. Ik heb vandaag even de tijd genomen om de foto's online te gooien; de andere wedstrijden die ik later in Italië, Griekenland en Polen heb bezocht, zal ik nog delen.
Frankrijk is één van mijn favoriete voetballanden en vooral de wedstrijd Nîmes - Niort was één van mijn hoogtepunten. Dit is wat ik heb bezocht!

9 januari, Ligue 1: Montpellier HSC - Girondins de Bordeaux (0-1)
Mijn eerste wedstrijd in Frankrijk. Stade de la Mosson ligt in een buitenwijk in Montpellier, tussen de huizen in. Vooraf wist ik niet hoe het stadion eruit zag. Het was een mooi en open stadion. Niet heel nieuw, maar wel gerenoveerd voor het Wereldkampioenschap in 1998. Vooral een hoop waardering naar de supporters van Bordeaux die goed van zich lieten horen. Het was een leuke wedstrijd die Montpellier eigenlijk had moeten winnen. Veel kansen werden gemist door de thuisploeg en Bordeaux had uiteindelijk genoeg aan één goal.


20 januari, Coupe de France: Olympique Marseille - Montpellier (2-0)
In een driedaagse trip naar Marseille kon deze wedstrijd er wel bij. Stade Vélodrome, één van de grootste stadions die ik heb gezien, stond al lang op het lijstje. Marseille is één van de clubs waar ik sympathie voor heb. Er stond een bekerwedstrijd tegen Montpellier op het programma. Voor Montpellier is het niet zo ver weg, dus het was een mooi affiche. Marseille won weer een thuiswedstrijd sinds tijden en behaalde de halve finale van de Coupe de France!


30 januari, CFA2: Olympique d'Ales en Cevennes - Evian TG II (1-1)
Deze wedstrijd was in de buurt en zo zat ik op de hoofdtribune met ongeveer driehonderd andere mensen naar deze wedstrijd uit de Franse vijfde divisie te kijken.


5 februari, Ligue 2: Nimes Olympique - Niort (1-0)
Stade des Costières was één van de eerste stadions die ik als kleine jongen voor het eerst zag. Het was dan wel de buitenkant, maar ik moest en zou er ooit nog heen gaan. Zo'n vijf jaar later werd het werkelijkheid. De wedstrijd van 5 februari stond al op de kalender. Nimes ging als hekkensluiter de winterstop in, maar na de winterstop werd er opeens een hoop gewonnen. De wedstrijd tegen Niort was eigenlijk niet heel bijzonder, maar toch zaten er ongeveer twee keer zoveel mensen op de tribunes: er waren ruim achtduizend supporters. Ik had een plekje achter het goal, wat net als de overkant een staantribune was. De harde kern had zich voorbereid voor deze wedstrijd; verschillende fakkels werden afgestoken en spandoeken waren opgehangen. Na rust wist Nimes de overwinning eruit te slepen en dit verbeterde de sfeer alleen maar. Drie punten voor Nimes en de supporters konden wederom blij zijn met het resultaat. Op het moment van schrijven staat Nimes op de vijftiende plaats!


8 februari: AC Arles-Avignon
Op de laatste dag in Frankrijk lag dit stadion op de route. Je kon gewoon naar binnen lopen. Arles-Avignon speelde ooit in de Ligue 1, maar door financiële problemen zijn ze uit de CFA gezet. Toch is dit stadion het bezoeken waard. Van vergane glorie was nog geen sprake, maar de wat oudere staantribune en de twee korte zijdes wat meer weg had van een noodtribune was ook Parc des Sports een uniek stadion.




ps: mocht iemand weten hoe ik de afbeeldingen iets kleiner upload dan dit, hoor ik het..

Joost

Ze worden door het forum altijd automatisch verkleind.
Je kunt anders in de instellingen in Photobucket het formaat kiezen als ik me goed herinneren.

Dank voor stukjes en foto's! Voor Montpellier vind ik erg leuk, France 98 is voor mij een iconisch toernooi. Mede door dat briljante spelletje dat EA er rond uitbracht waarin de stadions voor het eerst echt werden meegenomen, Stade de la Mosson fascineert me sindsdien.

Olav

21 februari 2016

Ik had het geluk dat de 'kleine derby van Athene' verplaatst was naar zondag. Jammer genoeg waren er geen uitsupporters aanwezig en leek er van een derby geen sprake te zijn.. Dankzij 22 graden en een felle zon toch een goeie middag gehad..



Na de wedstrijd van Olympiakos ging ik door naar deze wedstrijd.Ik had een kaart voor Gate 13, maar dit vak werd gesloten voor de rest van het seizoen. Op het allerlaatste moment heb ik met veel geluk nog kaarten kunnen krijgen voor Gate 7, het vak waar alle fans vanuit Gate 13 heen zijn verhuisd.. Dit was één van de beste wedstrijden die ik heb bezocht. Geweldige sfeer in een mooi en klein stadion:


Als je op één van de foto's klikt kom je uit bij meer foto's