Internet is een zege voor groundhoppers, zonder twijfel. Het bestellen van kaartjes, het achterhalen van fixtures en adressen en het uitwisselen van ervaringen voegen zeker weten een dimensie toe aan het bezoeken van voetbalwedstrijden. Maar er zijn ook keerzijden. Internet ontneemt het verrassende aan groundhoppen. De stadions die je bezoekt, heb je al in detail op de verschillende websites gezien en ook de fanscene van uit- en thuisploeg kent weinig geheimen.
Mijn eerste bezoek aan Engeland staat me nog levendig voor de geest. Fulham-Bolton. We hadden wat summiere informatie over The Cottage uit de laatste editie van Aerofilm, maar verder hadden we geen idee waar we terecht kwamen. Het gevoel vrijwel helemaal blanco naar een wedstrijd te gaan, is nauwelijks te beschrijven. Dankzij internet is dit gevoel vrijwel verdwenen.
Vrijwel, want in België, vooral in Walonië, is het fenomeen 'Internet' nog niet helemaal doorgedrongen. Het is er mogelijk om op bezoek te gaan bij een club die nog niet op de digitale snelweg is aangesloten en die speelt in een niet gedocumenteerd stadion. Het avontuur is nog te vinden bij onze zuiderburen.
De VRT-teletekst heeft op donderdag netjes alle fixtures voor het weekend paraat, van eerste klasse tot en met vierde klasse. Weinig bijzonders dit weekend, behalve een wedstrijd in vierde klasse D, de Waalse afdeling, die op het on-Belgische tijdstip van zaterdagmiddag 16.00 uur gepland stond. Ik zag mijn kans schoon voor een dubbel, want zaterdagavondwedstrijden waren er genoeg. Maar eerst maar eens uitzoeken waar Faymonville nu precies ligt.
Faymonville staat in België bekend als het meest oostelijk gelegen dorp waar nog Frans wordt gesproken. Het ligt tegen het Duitstalige gebied aan, een kilometer of 40 ten zuidoosten van Luik. Goed te doen dus voor een dagtripje. De thuisclub, Turkania Faymonville, was niet op internet te vinden en ook wikipedia bood weinig informatie. Bij het lezen van de naam, was mijn eerste gedacht dat de club wel opgericht zou zijn door de Turkse gemeenschap, die op onverklaarbare wijze in de jaren 30 in een slaperig Ardennendorpje was neergestreken. Een weinig overtuigende theorie die dan ook helemaal fout bleek te zijn. Daarover later meer. Tegenstander van dienst was RFC Malmundaria, uit het even verderop gelegen Malmedy. Een echte streekderby dus.
Vol goede moed reed ik rond het middaguur de stad uit, de A27 op. Tot Maastricht liep alles gesmeerd, maar toen ik bij het beruchte stuk A2 door de bebouwde kom kwam, vlak bij het MVV stadion, begon de versnellingsbak van m'n Skoda ernstig te protesteren. Pruttelend, krakend en rammelend kon ik nog net een parkeerhaven bereiken en ik vreesde al het ergste. Gelukkig was de wegenwacht binnen recordtijd ter plekke en kon de reparatie ter plekke uitgevoerd worden, zodat de trip naar Faymonville, die ik eigenlijk al afgeschreven had, toch nog doorgang kon vinden.
Ondanks de vertraging kwam ik rond kwart voor vier aan bij het stadion. Toen ik na het betalen van 7 Euro het complex opliep, had ik nog geen Turk gezien. Wel een ministadionnetje met de charme van de Waalse slordigheid.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/belgie/IMG_0112.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/belgie/IMG_0118.jpg)
Zoals uit de foto's blijkt, beperkte zich te toeschouwersfacilteiten tot een minimum: een stukje overdekt staan met wat bankjes aan de ene kant, een modernere staantribune aan de andere kant. Achter de goal ontbrak het café met uitzicht op het veld natuurlijk niet. Detail: bezoekers van het herentoilet hoefden dankzij het toiletraam geen moment van de actie te missen tijdens het wateren.
Het leuke van kleine clubjes is de vriendelijkheid van de mensen. Een clubofficial bezorgde me een kopie van het wedstrijdformulier en was oprecht teleurgesteld dat de sjaals uitverkocht bleken te zijn na een zoektocht van zeker vijf minuten. Hij kon me wel in uitstekend Nederlands uitleggen waarom de club Turkania heet. Zoals ik inmiddels al vermoedde, is er in heel Faymonville geen Turk te vinden. De dorpsbewoners laten zich echter graag 'Turk' noemen en dat sinds de 16e eeuw. In die tijd hoorde Faymonville bij het Hertogdom Luxemburg, terwijl de meeste dorpen in de omgeving van het Bisdom Stavelot-Malmedy waren. Het bisdom hield geregeld inzamelingen om de oorlog van de Habsburgers tegen de Turken te bekostigen, maar in het Luxemburgse Faymonville waren er niet van dat soort impopulaire belastingen. Uit nijd betichtten de 'buren' Faymonville ervan met de Turken te heulen en de bijnaam was geboren. Tegenwoordig referen diverse verenigingen in hun naam aan Turkije en is zijn er hartelijke banden met de Turkse gemeenschap in België.
Voor de wedstrijd was het hele dorp uitgelopen en ook uit Malmedy waren de nodige fans afgereisd. Gezien de beperkte capaciteit van het stadion, was het aardig vol en gezellig druk. De wedstrijd begon wat stroef; beide ploegen begonnen terughoudend en er waren weinig kansen. Halverwege de eerste helft begon het leuk te worden met wat kansen over en weer. De eerste goal was een fraaie kopbal voor Faymonville. Het was meer geluk dan wijsheid dat ik precies op het juiste moment afdrukte.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/belgie/IMG_0095.jpg)
Voor rust kwam Malmundaria nog wel terug door een frommelgoal, maar na de break besliste Faymonville de wedstrijd. Ondanks dat Malmundaria van alles probeerde, werd het met een 4-1 nederlaag naar huis gestuurd, tot groot genoegen van de uitbundig zingende 'harde kern' van Turkania (ongeveer 10 man).
Na Faymonville ging het met gezwinde spoed naar Huy, Hoei in het Nederlands. In dit charmante plaatsje aan de Maas speelt RFC Huy, uitkomend in vierde klasse C. Deze club heeft een internetsite, waarom onder andere staat dat de club stamnummer 76 heeft, maar waar geen foto's van de accomodatie te vinden zijn.
Het stadionnetje van Huy verdient die naam iets meer dan dat van Faymonville, maar ook hier is van een indrukwekkend complex geen sprake. Aan de ene kant bevindt zich een niet onaardige overdekte staantribune, aan de andere kant een wat merkwaardig bouwsel: een overdekte zittribune met een het oer-Belgische café erboven. Het aantal palen en de geringe hoogte van het tribunegedeelte doen vermoeden dat het zicht op de wedstrijd er niet optimaal is.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/belgie/IMG_0177.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/belgie/IMG_0146.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/belgie/IMG_0142.jpg)
Achter de goals zijn graswallen. Aan de ene kant dient de graswal alleen maar om doorgeschoten ballen tegen te houden, aan de andere kant is de wal voorzien van twee stroken beton bij wijze van staanplaats. Bovenop staat een tweede café, zodat voor elke supporter het bier binnen handbereik is. En dat was nodig ook. De eerste 75 minuten van de wedstrijd was nauwelijks om aan te gluren. Het laatste kwartier maakte veel goed. Leopoldsburg leek door een mooie kopbal op voorsprong te komen, maar de scheidsrechter keurde de goal af. Even later was het de beurt aan Huy. Een mooie aanval leek met een doelpunt bekroond te worden, maar een waanzinnige redding van doelman Dries Gijbels voorkwam dit èn luidde de tegenaanval in. De aanvaller van Leopoldsburg was sneller bij een diepe bal dan de keeper van Huy, waarna de spits de bal bekwaam binnenlobde. Nog geen minuut later scoorde Huy uit de scimage de gelijkmaker. De resterende 10 minuten ging Leopoldsburg op zoek naar de winnende goal, terwijl Huy op de counter gevaarlijk was. Het bleef 1-1.
Citaat van: hgrmWe hadden wat summiere informatie over The Cottage uit de laatste editie van Aerofilm
Zelfs dat niet, de eerste Aerofilm werd pas eind dat jaar gekocht.
Vierde klasse D is onontgonnen gebied, ook voetbalkrant.com bericht er helemaal niets over. Vandaar dat ik er dit seizoen de wedstrijd tussen Spa en Walhain heb bezocht. De wedstrijd ging in een ziedend tempo en was absoluut het aanzien waard. Spelers hebben er niet zoveel kwaliteit maar compenseren dat met een fantastische inzet. Sowieso lijkt het voetbal in België vaak veel leuker.
Net als jou was ik in de veronderstelling dat Turkania een club van Turken was, deze verklaring had ik nooit verwacht. Hoei stond op mijn verlanglijstje maar daalt nu toch flink na het zien van de foto's.
Huy is inderdaad geen spetterende bak. Maar het stamnummer maakt voor mij het één en ander goed; ik wil zoveel mogelijk clubs van de eerste 100 (of hun opvolgers) bezoeken.
De vierde klasse D kent voor mij nog steeds veel geheimen. Spa heb ik ooit bezocht zonder wedstrijd en daar hield het tot zaterdag wel mee op. De meeste clubs liggen ook een eindje voorbij de psychologische grens van 3 uur rijden. En echte juweeltjes zoals het Parkstadion van Boom of het Rooi van Berchem heb ik op Internet nog niet kunnen ontdekken. Ik hoop dat de huidige club van Tilleur snel naar de nationale reeksen promoveert, want op Buraufosse wil ik graag eens een wedstijd zien. Als RFCL er naartoe gaat, vind ik het natuurlijk ook prima.
In de opmerking dat het voetbal in België leuk is, herken ik me wel. Mijn laatste 5 wedstrijden leverden 21 goals op (Brussels-Anderlecht 2-4, Beveren-Deinze 4-0, Boom-Zaventem 1-3, Faymonville-Malmundaria 4-1 en Huy-Leopoldsburg 1-1).
Sterker nog, mijn 0-0 wedstrijden bij Liege-Turnhout en Hasselt-Patro Maasmechelen waren het aanzien meer waard dan Alemannia-Greuther Furth (2-5) van afgelopen vrijdag.
Citaat van: Joost op mrt 10, 2008, 14:19:51
Net als jou was ik in de veronderstelling dat Turkania een club van Turken was, deze verklaring had ik nooit verwacht. Hoei stond op mijn verlanglijstje maar daalt nu toch flink na het zien van de foto's.
In de provincie Limburg speelt een club met de naam "Turkse Rangers". Gezien de vele industrie in de regio Beringen-Genk is daar meer kans op een club opgericht door Turkse gastarbeiders?
Citaat van: Joost op mrt 10, 2008, 21:39:40
Sterker nog, mijn 0-0 wedstrijden bij Liege-Turnhout en Hasselt-Patro Maasmechelen waren het aanzien meer waard dan Alemannia-Greuther Furth (2-5) van afgelopen vrijdag.
Offtopic: Was dat de wedstrijd waarbij we onze rivaliteit met hasselt opzij gezet hebben en voor onze kapitein met een spandoek op het plein kwamen. Ik weet niet of groundhoppers daarop letten :)
Ontopic: Jullie moeten eens naar grivenee afzakken. Dat is pas een raar stadion. Of bas-oha. Beide zijn amper stadion te noemen eigelijk.
Hoei heeft momenteel 21/21 en staat momenteel eerste.. Vorig jaar hadden ze ook al een sterke ploeg vond ik. Zijn er hier ook groundhoppers die fan zijn van een ploeg uit lagere klassen 3de of 4de klasse?
deze topic nu pas ontdekt :-(
de report is wel super, en vooral de foto's van Faymonville doen me erg veel zin krijgen om er es nrtoe te gaan.
vanuit gent is het effen tuffen naar de 4deklasseD-regio.
daarom missch da ik er nog nie zooooveel geweest ben (al gedaan: spa, luik, herstal, verviers, montegnee, theux, eupen); maar het is er telkens een genot.
de mensen zijn er erg vriendelijk, en meestal heeft men van 'vooruitgang', 'modernisme', 'efficientie' etc geen kaas gegeten (wat ik net de max vind, dont get me wrong)
ik krijg erg veel zin om daar versch matchen/stadions te doen, maar mn vriendin gaat me dan helemaal gek verklaren :-)
Citaat van: Hugo op mrt 23, 2008, 20:05:56
In de provincie Limburg speelt een club met de naam "Turkse Rangers". Gezien de vele industrie in de regio Beringen-Genk is daar meer kans op een club opgericht door Turkse gastarbeiders?
FC Turkse Rangers Waterschei
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Turkse Rangers)
Turkse Rangers Naam: Turkse Rangers Waterschei
Football Club
Opgericht: 1976
Competitie: 1ste Prov. Limburg
Tenue : rood-wit
FC Turkse Rangers Waterschei is een Belgische voetbalclub uit Waterschei. De club is aangesloten bij de KBVB met stamnummer 9147 en heeft wit-rood als kleuren. Turkse Rangers speelt in de provinciale reeksen.
De club werd in 1976 door de Turkse gemeenschap in Genk opgericht onder de naam Texas Rangers. Men wou jongeren uit de wijk Waterschei opvangen. De club groeide uit, en sloot uiteindelijk in 1993 aan bij de Belgische Voetbalbond als Turkse Rangers.
Misschien heb je hier iets aan...
Bron: wikipedia.com
http://www.turkserangers.be/intro.php
Ik vind het wel knap dat ze al tot 1ste prov zijn geraakt. Wie weet komen ze nog tot de nationale afdelingen.
In VI deze week een best leuk artikel over 'la Belgique francophone'...
Mooiste gedeelte;
CiteerThijs, die in zijn carrière onder meer de kleuren van KV mechelen en Westerlo verdedigde, raakte ooit tijdens een wedstrijd die hij met FC Bocholt tegen Club Luik speelde onder de indruk van de sfeer bij de opponent. 'Ik dacht, wauw! Ik heb mijn contract met Bocholt in overleg verbroken. Mijn vrouw heeft via internet contact gezocht met Club Luik, want ik spreek geen letter Frans. Na een kwartier was alles in orde en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. Ik ben een vechter, dus ik kan hier bij het publiek niks verkeerds doen'
Hij keek wel even op in het begin. 'In Vlaanderen zijn de accomodaties van de clubs die in de Eerste Provinciale spelen tien keer mooier dan die in Wallonië in de Tweede Klasse. Maar dat familiegevoel, die uitbundigheid, die warmte die je hier voelt vergeet je niet. En dan zie je op den duur niet meer dat het vies is en dat er overal vuil ligt. De sfeer is niet te beschrijven. Het beste wat ik heb meegemaakt!'
Allons Lidje!!!
Citaat van: georgesv op okt 14, 2008, 23:56:20
deze topic nu pas ontdekt :-(
de report is wel super, en vooral de foto's van Faymonville doen me erg veel zin krijgen om er es nrtoe te gaan.
vanuit gent is het effen tuffen naar de 4deklasseD-regio.
daarom missch da ik er nog nie zooooveel geweest ben (al gedaan: spa, luik, herstal, verviers, montegnee, theux, eupen); maar het is er telkens een genot.
de mensen zijn er erg vriendelijk, en meestal heeft men van 'vooruitgang', 'modernisme', 'efficientie' etc geen kaas gegeten (wat ik net de max vind, dont get me wrong)
ik krijg erg veel zin om daar versch matchen/stadions te doen, maar mn vriendin gaat me dan helemaal gek verklaren :-)
Al een paar maanden ligt er een briefje op m'n bureau met daarop "13/12 Malmundaria-Turkania". Voor de novices van de 4e D een leuke om mee te beginnen. En voor mij een reden eens een prikbord aan te gaan schaffen.
Citaat van: AthleticHolanda op okt 15, 2008, 13:57:28
In VI deze week een best leuk artikel over 'la Belgique francophone'...
Mooiste gedeelte;
Allons Lidje!!!
Inderdaad een mooi stuk, met een prachtige foto van Sclessin ook. Voor degenen die niet de VI hebben: Men trok van Moeskroen naar Bleid (het uiterste zuiden van Belgie) via Tournai (Doornik), Charleroi, Namen, Luik en Eupen en maakte overal een korte reportage van hoe het daar met het voetbal zit. Erg leuk stuk.
Typisch overigens dat er alleen maar Standard-gerelateerde foto's bij het artikel zitten.
Citaat van: hgrm op okt 15, 2008, 16:00:17
Al een paar maanden ligt er een briefje op m'n bureau met daarop "13/12 Malmundaria-Turkania". Voor de novices van de 4e D een leuke om mee te beginnen. En voor mij een reden eens een prikbord aan te gaan schaffen.
Het voetbal in 4D lijkt ook een stuk anders dan in de andere vierde klasses. Eens zien of ik dan niets te doen heb.
Citaat van: Ici c est Paris op okt 16, 2008, 02:59:24
Inderdaad een mooi stuk, met een prachtige foto van Sclessin ook. Voor degenen die niet de VI hebben: Men trok van Moeskroen naar Bleid (het uiterste zuiden van Belgie) via Tournai (Doornik), Charleroi, Namen, Luik en Eupen en maakte overal een korte reportage van hoe het daar met het voetbal zit. Erg leuk stuk.
Typisch overigens dat er alleen maar Standard-gerelateerde foto's bij het artikel zitten.
Die foto van Sclessin met de Charleroi supporters is echt super. Het stuk zelf moet ik nog lezen.
het stuk komt oorspronkelijk uit het belgische sport/voetbalmagazine,
hier is het:
voetbal in wallonië
Route du Sud
Standard werd na vijfentwintig jaar weer kampioen en Tubeke is de enige Waals-Brabantse club ooit in eerste.
Maar hoe maakt ons voetbal bezuiden de taalgrens het verder nog? Het antwoord komt uit een onthullende trip van Moeskroen naar Bleid.
door raoul de groote
Waar is de tijd dat Jean-Pierre Detremmerie zich op de borst klopte dat zijn club, Moeskroen, weldra over een budget van 1 miljard frank, 25 miljoen euro, zou beschikken en daarmee Anderlecht naar de kroon zou steken? Moeskroen zou uit West-Vlaanderen en Frankrijk supporters aanzuigen, de reus in Excelsior zou eindelijk ontwaken en Vlaanderen, Wallonië en Noord-Frankrijk overspannen.
Wij weten ondertussen beter. En Detremmerie had ook beter moeten weten.
"In Frankrijk gingen ze nog niet eens naar Lille, dus waarom zouden ze dan naar Moeskroen komen?", vraagt Trudo De Jonghe, sporteconoom, retorisch. "Plus dat een West-Vlaming niet naar Moeskroen gáát. Een Kortrijkzaan gaat vanuit zijn stad niet naar het dorp. En als Waregem in vierde zit, gaat iemand uit Waregem gewoonweg liever níet naar het voetbal. Moeskroen haalde dan ook amper 12 % van zijn supporters uit West-Vlaanderen. En dan meestal nog uit tweetalige faciliteitengemeenten."
Een van die tweetalige gemeenten ligt amper 28 kilometer verder: Doornik. Wie er de weg naar het stadion vraagt, krijgt antwoorden als:
- "Wordt er gevoetbald in Doornik?"
- "Voorbij het tweede rond punt is er iets. Denk ik. Het lijkt op een stadion, maar ik weet niet of ze er nu nog spelen."
- "Het voetbalstadion?!"
Eenmaal gevonden mag het zicht vanaf de met veel glas opgetrokken eretribune van het Stade Luc Varenne er nochtans zijn: landerijen met daarachter drie ijkpunten van de stad als skyline. Het standbeeld van het Heilig Hart en twee kerktorens. Het is erom gedaan. Dat een groot deel van de zitjes door die geforceerde inplanting nat wordt als het regent, leek van minder belang.
Doornik is net als Bergen een stad met veel bourgeoisie. 70.000 inwoners is meer dan waar sommige eersteklassers op kunnen terugvallen, maar toeschouwers komen er nauwelijks.
"De mensen stellen hun voetbalweekend à la carte samen: ze kijken op de kalender en ze maken een keuze", zegt Jules Devos, voormalig speler en trainer, nu aanspreekpunt op de club. "En dan valt de keuze vaak op Moeskroen, Lille, Valenciennes, Bergen of Kortrijk." Directeur-generaal Jean-Claude Stocman vult aan: "Er zijn zelfs supportersclubs van Lens in Doornik. Als Anderlecht of Standard op dezelfde dag spelen als wij, halen we geen recette. Dus je moet toegevingen doen: wij zitten met de goedkoopste abonnementen in tweede klasse. We vragen 180 euro voor negentien wedstrijden in de eretribune. Dat is voor niks. Eén recette tegen Standard zou negentien thuisrecettes die we nu hebben goedmaken. De beker van België mogen wij daarom niet uit het oog verliezen. Twee jaar geleden is Genk hier voor de beker gekomen met 4.000 supporters. Dat deed ons goed. Genk is onze beste sponsor." Aan spelers is er evenwel geen gebrek. "Voor elke wedstrijd krijgen we hopen faxen van scouts van grote clubs die komen kijken", zegt Devos. "Omdat wij veel kansen geven aan Franse spelers. Een stuk of acht zitten er in onze kern. Ze komen naar hier om zich te laten zien. Blijven ze in Duinkerken, Beauvais, Calais... dan ziet niemand ze. De spelers weten dat."
Indisch geld
Staat de buitenlandse inbreng in Doornik op het veld, in Charleroi, dat 100 kilometer oostwaarts ligt, is ze in de bestuurskamer te vinden. Sporting Charleroi draait om de Iraanse familie Bayat. En Olympic leeft bij de gratie van Aziz Alibhai, een Indische zakenman met activiteiten, wegenwerken, in Ivoorkust. Daaraan hielden hij en de club connecties met Jean-Marc Guillou en nadien diens ex-vrouw over. Nu heeft hij er zelf een voetbalacademie. Hij is ambitieus, maar toch bezoekt hij amper drie keer per jaar de club, waar ook zijn zoon, Raheem, speelt. "Ze zijn er zich op de club nog niet van bewust dat iedereen moet volgen als de voorzitter naar boven kijkt", zegt Yves Soudan, oud-speler van AA Gent en Standard en nu assistent-trainer van Olympic Charleroi. "Dat ligt ook wat aan de mentaliteit in Wallonië: Vlaanderen is meer businessgericht, iedereen kent er zijn taak. Dat is hier niet het geval, iedereen doet maar wat. Soms denk je: waar zijn we mee bezig? De mentaliteit is een beetje van: 't zal wel gaan. Een Waal is warmer, ze zullen sneller een pint met je gaan drinken en je kan hier nog een held zijn, maar ze moeten er zich wat meer van bewust worden dat je er met kameraadschap alleen niet komt."
Soudan woont een paar kilometer onder Charleroi en voelt verandering. Volleybal, zaalvoetbal, basketbal, voetbal, tafeltennis: Charleroi was top in België of Europa in vijf sporttakken. Met dank aan de PS. "Maar de politieke inbreng is volledig gedaan nu, waardoor alles in Charleroi al meer dan een jaar in de ijskast zit. Wij als trainers moeten soms rondbellen omdat er geen warm water is. De stomste pietluttigheden moeten we tegenwoordig ook bij de stad aanvragen. Een douchekraan vervangen kost ons zes maanden. Qua infrastructuur liggen wij jaren achter op Vlaanderen. Waar in Wallonië vind je eigenlijk een modern stadion?"
Fabrieken sluiten
Le bassin ouvrier, zoals de streek wordt genoemd, kent nauwelijks historische stadskernen met chique middenstandszaken, maar wel onkruid tussen de stoepstenen, groene drab in een droge fontein, bar l'Oasis (Sexy girls), Palais de la Bière en cafés met pas de crédit op een bordje achter de toog.
Rudy Moury, voormalig speler van Charleroi, La Louvière en Germinal Ekeren, hield tot van de zomer zes jaar café Montmartre open in Gosselies. Hij kreeg ze vooral in het begin over de vloer, supporters, de Zebra's van Sporting en les Dogues van Olympic. Maar omdat beide clubs uit Charleroi al jaren niet meer in dezelfde reeks voetballen, is een ander derby van groter belang: dat tegen Standard. "Als wij met Charleroi tegen Anderlecht speelden, deden we onze smoking aan", zegt Moury. "Wij zijn de enigen die Anderlecht, met de beker erbij, drie keer in drie weken versloegen. Maar ik heb acht 'Standards' meegemaakt en dat was pas oorlog. Tegen Standard was het met de overall en mijnwerkershelm op dat je ten strijde trok."
Vraag het om het even wie bij Charleroi of Standard: de confrontatie tussen beiden is, zeker in Charleroi, de wedstrijd van het jaar. Economisch waren beide steenkool- en staalsteden altijd elkaars concurrenten: arbeiders vonden er werk óf raakten het er kwijt. "Een sluiting van een fabriek - het was vaak óf Luik óf Charleroi - betekende 5.000 man op straat. Dat is ingrijpend. Het voetbal speelde daar een symbolische rol in", zegt Jean-Michel De Waele, politicoloog aan de VUB "Meer nog in Charleroi, de kleinere, dan bij Standard, denk ik. Standard zal meer belang hechten aan Anderlecht verslaan."
De diep gewortelde rivaliteit tussen beiden blijkt voor De Waele ook op een ander vlak. "Olympic Charleroi is de club van de arbeiders, Sporting heeft meer een bourgeoisgeschiedenis. Hun verhouding tot buitenlanders ligt ook moeilijker. De echte ultra's van Charleroi zijn meer extreem rechts, terwijl die van Standard eerder extreem links zijn. Waardoor je in de harde kern van Standardsupporters meer antiracisten vindt, mensen die openstaan voor de wereld, terwijl je onder die van Charleroi gemakkelijker racisme zal vinden. Maar veel hangt ook af van toeval uiteraard: welke persoon, met welke overtuigingen, richt zo'n groep ultra's op?"
Tweeëntwintig zotten
Voor je Luik op je route naar het zuidoosten vindt, kom je evenwel eerst nog Namen tegen. De hoofdstad van Wallonië verwelkomt je met bebloemde rotondes, fraaie gevels en 110.000 inwoners die zelfs het elitisme van Doornik en Bergen doen verbleken. Voetbalsupporters heten er daarom ook geen toeschouwers, maar 'klanten'. "Zo noem ik ze toch", zegt Jean-Claude Baudart, de voorzitter van UR Namur, "want ik zie het als een partenariat."
Baudart, die zijn kapitaal vergaarde in de catering voor bejaardentehuizen, geeft nu les aan de vermaarde Naamse hotelschool. Praten over voetbal is niet aan zijn leerlingen besteed. Het gaat er assez élitiste aan toe. Het typeert het hele probleem van het voetbal in de hoofdstad van Wallonië: vrouwenbasket, rugby en hockey zijn er populairder, want exclusiever. "Je moet de mensen hier voortdurend duidelijk maken dat voetbal geen sport is van 22 zotten die achter een bal lopen", zucht Baudart, "geen sport van les petits gens, maar een spektakel op een comfortabele plaats, waarbij je gegrepen wordt door de adrenaline en de ambiance."
Zijn ploegvoorstelling hield UR Namur daarom in La Bourse, een pand in de stad dat een culturele en verenigende reputatie geniet. Sportjournalist Rodrigo Beenkens, een Namurois van de RTBF, en David Steegen van Exqi verzorgden de presentatie. "We willen het door de locatie en de presentatoren culturaliseren, een ander publiek aantrekken en met de club de stad ingaan. Want op basis van 110.000 inwoners verdienen wij een plaats in eerste klasse. Dan zouden wij qua omvang zelfs bij de grootste steden zitten", schat Baudart. "Met zoveel inwoners moeten er toch gemiddeld evenveel voetballiefhebbers zitten als elders? Dat merk ik tenminste als ik zie wie mij op straat allemaal over de club aanspreekt, terwijl ik die mensen nooit in het stadion zie."
Alleen kende de club te weinig regelmaat en te veel schandalen. Er is de voorbije tien jaar drie keer veranderd van stadion. Baudart heeft inmiddels besloten zijn financiële inbreng af te bouwen. Hij legde contacten met een consortium van Italiaanse clubs.
Ambiance aan de fontein
De Maas voert verder oostwaarts een heel andere sfeer aan: roestbruine industrie, grauwe cités en rookpluimen die het zicht op de beboste heuvels camoufleren. Hier ligt Luik, La Cité Ardente, met voormalig eersteklasser FC inmiddels helemaal in de schaduw van Standard. Alleen: Club Luik speelt niet in Luik, maar een half uur rijden verderop, in Verviers. FC Luik heeft sinds Rocourt is platgegooid geen eigen stadion meer, speelde eerder in Ans, Tilleur, Seraing en zocht nu toenadering tot Tongeren en Sint-Truiden. Maar waar ze ook spelen, één ding is zeker: "Als Standard verliest, is het ambiance in de kantine", zegt Geert Thijs, 38 en aan zijn derde en laatste seizoen bij Club Luik bezig. "In ons embleem staat een fontein die in het centrum van Luik staat. Dus daar zijn we vorig seizoen onze promotie gaan vieren net in de periode toen Standard kampioen was. Ik moet zeggen: die twee supporters van Standard die daar toen toevallig stonden, waren rap weg (lacht)."
Thijs, onder meer ex-KV Mechelen en Westerlo, raakte na de eindronde die hij met Bocholt tegen Luik speelde onder de indruk van de ambiance. "Ik dacht: waauw! Ik heb mijn contract met Bocholt in overleg verbroken. Mijn vrouw heeft via internet contact gezocht met Luik, want ík spreek geen letter Frans. Na een kwartier was alles in orde en ik heb het mij nog geen seconde beklaagd. Ik ben een vechter, dus ik kan hier bij het publiek niks verkeerd doen."
Hij keek wel even op in het begin. "In Vlaanderen zijn de accommodaties in provinciale tien keer schoner dan in Wallonië in tweede klasse, maar dat familiegevoel, die uitbundigheid, die warmte die je hier voelt, die vergeet je niet. En dan zie je op den duur niet meer dat het vies en vuil ligt. De sfeer is niet te beschrijven. Het beste wat ik in mijn carrière heb meegemaakt."
Méér dan koppig
De Vurige Stede is de aantrekkingspool voor het oosten van Wallonië, maar nóg verder oostwaarts, niet ver van Verviers, ligt Eupen. Guillaume Gillet van Anderlecht en Rachid Farssi van Westerlo begonnen er hun carrière en wie er op de hoofdtribune plaatsneemt, kijkt uit over de ongerepte Ardennen en het plateau van Herve. Ongetwijfeld het mooiste uitzicht in een Belgisch voetbalstadion. "Er zijn veel clubleiders die met hun ploeg naar hier komen en dan een paar dagen met vakantie blijven. Het is een beetje voetbal en toerisme", geeft Manfred Theissen, manager van AS Eupen toe.
Gelukkig.
"Want het wordt voor ons, zoals overal in tweede klasse, economisch steeds moeilijker." Binnen het uur zit je in een Bundesligastadion: Köln, Schalke, Mönchengladbach, Leverkusen,... Op twintig minuten kan je de Nederlandse competitie zien in Kerkrade of Maastricht. "Vaak betaal je niet méér entree, maar vind je er wel meer ambiance", zegt Theissen. Ze spiegelen zich in Eupen aan Westerlo, dat ook weinig inwoners telt. "Maar veel toekomstige Westerlo's zullen er door de economische situatie en het ontbreken van tv-geld niet meer opstaan. Het is hier al elke dag een gevecht om te blijven waar we zijn."
Wie afdaalt naar het zuiden van België voelt het pessimisme er niet op verminderen. De onderkant van ons land laat zich alleen bereiken via slingerweggetjes en asfalt vol putten. Bordjes waarschuwen voor overspringend wild. Een vos ligt, tong uit de muil, doodgereden in een berm. Helemaal in het uiterste zuiden bevindt zich Virton, tweedeklasser, en acht kilometer verder, de deelgemeente Bleid, een vierdeklasser.
Renato Costantini, voorzitter van FC Bleid, had in het bestuur van Virton moeten zitten, maar zijn relatie met die club is er een die hij omschrijft als je t'aime moi non plus. "De voorzitter was een vriend en wou mij erbij, maar ik ging natuurlijk niet alleen zomaar geld geven aan zijn club. Dus nu staan we weer als vijanden tegenover elkaar."
Michel Renquin, die in Zwitserland de nationale beloften trainde, werd bij Bleid aangeworven om de jeugd kansen te geven en die jongeren krijgen via de connecties van de voorzitter - Costantini gaat geregeld naar AC Milan kijken - ook stages van Milanese jeugdtrainers én een officiële rood-zwarte uitrusting.
Het torentje van het kleine kasteeltje dat Renato Costantini er sinds 1995 betrekt kijkt aan de voorkant uit over Frankrijk, terwijl het tuinhek aan de achterkant directe toegang geeft tot het voetbalveld van Bleid. "Het grootste probleem van het Waalse voetbal is l'esprit clocher", zegt de gefortuneerde industrieel uit de wegenbouw. "Eendracht maakt macht, maar niet in Wallonië, hé. Ik ben Luxemburger, mijn vader Italiaan, mijn moeder Franse, ik heb een huis in Spanje en mijn is vrouw Belgische, ik heb bovendien in Brussel gestudeerd en veel in Vlaanderen gezeten voor de vriendinnetjes (grijnst), dus ik mag het als buitenlander én Europeaan wel zeggen, denk ik: Walen zijn méér dan koppig. C'est l'idiotie, zeg ik. Het economische potentieel is hier zo klein, dat ze zelfs bij Virton in financiële moeilijkheden zitten. Het kan toch niet dat je hier in Bleid op het failliet van Virton moet zitten wachten? Om in de provincie Luxemburg in eerste klasse te geraken, moeten minstens drie, vier clubs fusioneren. In Arlon is er Lorrain en Jeunesse Arlonaise, met elk een stadion waar alleen een straat tussen ligt. Ze raken het niet eens. Idioot."
Ondertussen blijft hij geld in Bleid pompen. En waar geld te kort is, loert, zoals overal, de frustratie. "(zucht) Was ik voorzitter in Vlaanderen, ik zat met mijn club al lang in tweede klasse." S
'Wallonië heeft nog een enorm potentieel'
"Er is een groot verschil tussen voetbal in Vlaanderen en Wallonië", zegt Trudo De Jonghe, sporteconoom uit Gent. "In Vlaanderen is voetbal al meer een middenklasse sport geworden: er heeft een upgrade plaatsgevonden. Jonger publiek, meer vrouwen en kinderen. Standard is de eerste die daaraan meedoet, aan die klantvriendelijkheid. Kwam je vroeger, het was goed, kwam je niet, het was ook goed. Supporters werden niet als consument beschouwd, nu wel. Luik zou twee ploegen moeten hebben in de regio. Standard heeft potentieel de grootste supportersschare van België, want er ís anders niets in Wallonië. Als ze een stadion zetten voor 50.000 of 60.000 toeschouwers, raakt dat uitverkocht. In de
provincie Luxemburg zijn er 260.000 inwoners en er gaan er nog geen 1.500 van naar eerste klasse, naar Standard."Procentueel bekeken gaat in Wallonië maar de helft van het volk van in Vlaanderen naar het voetbal kijken: ongeveer 40.000 mensen gaan in Wallonië naar het voetbal in eerste klasse; in Vlaanderen is dat 143.000. Dat is 235 op 10.000 bij ons en 116 in Wallonië. Dus er ligt daar nog een enorm potentieel.
Er kán daar theoretisch nog veel meer volk naar het voetbal gaan, maar, denk ik, het voetbal zit daar nog te veel in die working class environment.
"Standard kruipt daar uit en gaat van 6.000 abonnees een paar jaar geleden naar 20.000 nu. Maar Charleroi zit daar nog altijd in, net als La Louvière. Bergen heeft met 90.000 inwoners maar 3.000 of 4.000 toeschouwers, maar ze hebben wel de duurste tickets van eerste klasse. Dan zit er toch geen manager achter die iets van prijszetting kent? Bergen is een beetje de administratieve stad van de regio, maar net daarbuiten zie je vervallen industrie. Om een of andere reden gaat de gewone werkman waarvan iedereen dacht die hij naar het voetbal ging, níet. Anders zouden Bergen en La Louvière 10.000 man moeten trekken. Het is nog niet onderzocht, maar ik denk het voetbal gewoon te duur is. Dat je de
economische crisis daar nog voelt en dat de middenklasse, die het geld wél heeft, die klik nog niet gemaakt heeft. Bovendien hebben de ploegen daar niet echt een goede reputatie: hun leiders zijn niet onbesproken.
"Er gaat ongeveer 100 man uit Tubeke naar eerste klasse. In Denderleeuw gaat 1.000 man op 10.000 inwoners naar het voetbal. Dat is enorm. Tubeke is groter dan Denderleeuw, dus in principe zou het ook moeten kunnen. Maar Tubeke ligt net op de taalgrens in Waals-Brabant, de rijkste provincie van België. De Franstalige bourgeoisie die hockey volgt en paardrijdt, gaan díe naar Tubeke willen?"
'Vlaanderen maakt er een karikatuur van'
De titel van Standard, zo werd eind vorig seizoen door menig Waals politicus geopperd, zou afstralen op heel Wallonië.
"Dat zijn zo van die non-uitspraken, dat haalt de pers, wordt overgenomen en gaat een eigen leven leiden, maar dat wordt nooit bewezen", zegt sporteconoom Trudo De Jonghe. "Francorchamps heeft (als Formule 1-locatie, nvdr) ook geen enkele economische impact teweeggebracht. De staat betaalt altijd, daar komt het op neer. Politici gebruiken sport altijd als het goed gaat. Ze willen dat het succes op hen afstraalt. Dat is een typisch fenomeen. Het is voor een club ook interessant om politici te kennen. Het stadion van Standard, dat zal op een maand of drie in orde zijn. Langendries in Tubeke heeft ook zijn connecties. Het stadion van Bergen ligt helemaal verkeerd - in het centrum van de stad -, maar het is wel volledig gerenoveerd. Dat van Moeskroen is volledig betaald door Europa en wordt onderhouden door de gemeente. Op dat vlak is België ook een tweestromenland."Jean-Michel De Waele, socioloog-politicoloog aan de VUB, stelt vast: "Bij Standard is er ondersteuning geweest van de héle politieke klasse. Standard is zowel Reynders als Dardenne. Standard staat voor l'esprit principautaire liégeois, wat maakt dat zowel het patronaat, de syndicaten als de politieke partijen de club steunen. Zij hóuden van voetbal en van Standard. Dat is een nieuw en interessant gegeven."
Elders is de politieke aanwezigheid eenzijdiger. Tubekes voorzitter, Raymond Langendries (CDH), is tegelijk de burgemeester, Bergen vond steun bij Elio Di Rupo (PS), Jean-Pierre Detremmerie (CDH) haalde bedrijfssteun en Europese subsidies naar Moeskroen, Charleroi profiteerde van inbreng uit de PS: de politiek opende al veel deuren in Wallonië.
"Maar is dat in Vlaanderen anders?", vraagt De Waele zich af. "Ik denk dat het in Vlaanderen discreter gebeurd. Men maakt in Vlaanderen van het gewicht van de politiek in Wallonië een beetje een karikatuur. Maar le pouvoir public speelt wel een grotere rol in Wallonië dan in Vlaanderen, dat is waar, omdat de economische en sociale situatie er nu eenmaal meer om vraagt. Als je arm bent, is de politiek belangrijk. Er zijn plaatsen waar niemand iets doet als de schepen van sport het niet doet. Een club in een dorp als Westerlo zou aan Waalse kant nooit de mogelijkheid hebben om sponsors en alles eromheen bijeen te krijgen. De kleine ondernemer, le tissu économique, is in Wallonië minder talrijk en minder rijk. Het Waalse voetbal zal door het economische verschil nog lange tijd onder het Vlaamse blijven."
(sportvoetbalmagazine)