Wekke - foto's en verslagen

[AthleticHolanda]

Leuk stukje weer wekke.

Ik heb het nadien niet opgezocht, maar ik hoop dat er wat jongens van 'rond de kerktoren', zoals wij zeggen, in dit voetbalteam spelen. 

Zoals je vast weet wedijverde Achilles samen met dorpsgenoot De Treffers niet alleen om de titel de beste van Groesbeek, maar tevens om de titel beste (amateurclub) van Nederland.
Van oudsher is De Treffers veel groter en veel meer succesvol, tevens is De Treffers nog steeds één van de grootste amateurclubs van Nederland. Achilles stond dus altijd in de schaduw van de rivaal maar pakte het de laatste decennia anders aan, niet door (zoals bij De Treffers) uitgerangeerde profs te contracteren, maar vooral jonge talentvolle jongens uit de regio. Vooral daardoor hebben ze de absolute top van het amateurvoetbal bestormd, ook al stonden er nauwelijks Groesbekers in, het overgrote merendeel kwam toch niet verder dan 20 kilometer van het dorp.
Ondertussen is Achilles flink gegroeid en zijn ze qua ledenaantal niet eens zo veel kleiner meer dan De Treffers, al blijft de accommodatie nog altijd hopeloos achter. Met name na de toetrede tot het profvoetbal worden er uit een veel groter gebied spelers gehaald en is er van een team met regionale jongens nauwelijks nog sprake, i.t.t. De Treffers dat stiekem toch een beetje naar Achilles lijkt te kijken en ook steeds meer jonge regionale spelers inpast... al gaat dat wel langzaam.

Gooi van mijn part die Engelse benaming (egg side corner) overboord en geef het een Nederlandse benaming à la 'Op grootmoeders wijze' of iets dergelijks.

Dat komt omdat er vroeger (en nog steeds?) een kippenboerderij achter de tribune stond en er volgens de overlevering wel eens eieren te vinden waren...

En alstublieft beste burgemeesters en ordediensten, stop met extra maatregels op te leggen voor dit soort affiches. Het is nergens voor nodig!

Dat is profvoetbal in Nederland in een notendop.

Belachelijk en overtrokken, maar geen enkele club in NL lijkt eraan te kunnen ontkomen. Ook bij de wedstrijden tegen FC Den Bosch en NAC vond geen dagverkoop plaats. Kon Achilles niets aan doen, maar overijverige ordediensten zien vooraf nogal wat mogelijke confrontaties. Heeft Achilles ook niets mee te maken, maar Groesbeek ligt nu eenmaal niet ver van Nijmegen.

Sterker nog, de 'lokale driehoek' is er van overtuigd dat de maatregel succesvol was, want er deden zich tenslotte geen problemen voor, zoals dat ook tegen Den Bosch en NAC niet het geval was...

Ons bekertoernooi is huilen met de pet op.

Troost je, het kan altijd erger, zie bv. Spanje en Italië. Daar regeren de commerciële belangen nóg meer.

[Joost]

Sterker nog, de 'lokale driehoek' is er van overtuigd dat de maatregel succesvol was, want er deden zich tenslotte geen problemen voor, zoals dat ook tegen Den Bosch en NAC niet het geval was...

Zijn er ooit problemen geweest in Groesbeek?

Wij kwamen met Roda toen ook met 600 man op bezoek en er was geen wanklank te horen.

[AthleticHolanda]

Zijn er ooit problemen geweest in Groesbeek?

Nee.

En dat wil de 'lokale driehoek' graag zo houden door waar mogelijk restricties op te leggen.
Ze zijn natuurlijk bang voor de harde kern van NEC of een scenario JVC-MVV. Het enige slachtoffer van deze onzin is Achilles, maar dat zal ze worst wezen.

[wekke]

Hartelijk dank voor de toelichting.

[wekke]

2015, de eindafrekening

Met de bekerwedstrijd tussen Achilles '29 en FC Utrecht van vorige week zag ik mijn laatste wedstrijd van 2015. Het was me weer een interessant jaar met (slechts) 51 wedstrijden in 7 verschillende landen, meer bepaald België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Andorra, Italië en de USA. Goed voor wedstrijden in 19 verschillende competities met de meeste (13 stuks) in de Antwerpse 1e provinciale, gevolgd door 9 maal de Belgische eerste klasse. In de 51 wedstrijden vielen 134 goals. In 5 wedstrijden bleef het 0-0, 22 keer ging de overwinning naar de thuisploeg, 14 keer wonnen de bezoekers en 15 keer eindigde de wedstrijd op een gelijkspel.

In alle wedstrijden kwamen 67 verschillende teams aan bod. Sommigen denken soms, en dat is trouwens onterecht, dat ik een KVC Westerlo supporter ben. Cijfermatig snap ik hun redenering wel. Ik was het meest te vinden in het Westelse Kuipje (5x) en zag hen het vaakst (8x) aan het werk. Op de tweede plaats komt wel mijn club, K. Lierse S.K. met 5 wedstrijden waarvan 4 op verplaatsing.

Nog enkele stats om het af te leren:

Grootste Thuisoverwinning: 19/08/2015 Linda Olen – KFC Nijlen B 7-0 (Vriendschappelijk)
Grootste Uitoverwinning: 17/12/2015 Achilles '29 – FC Utrecht 0-5 (KNVB Beker)
Grootste Gelijkspel: 3x een 2-2 gelijkspel
Meeste goals in 1 wedstrijd: 01/03/2015 Excelsior Kaart – Berlaar Heikant 6-2 (1e provinciale, Antwerpen)

Maar een seizoen in woorden is natuurlijk veelzeggender. Ik trapte mijn jaar af op 17 januari aan het Brieleke waar Ternesse en Houtvenne het tegen elkaar opnamen. Een nietszeggende ground met kunstgras. Er zijn betere opties om het jaar te starten. Ik had echter weinig keuze door de scoutingsopdrachten die ik in het eerste deel van het jaar nog uitvoerde voor KFC Lille. Veel stond in het teken van de titel en bijbehorende promotie naar 4e klasse. Vandaar dan ook mijn vele bezoeken aan de provinciale reeks van Antwerpen. Een dag na deze opener reisden we richting Parijs om het sterrenensemble van Paris Saint-Germain aan het werk te zien. We waren amper een week na de aanslagen op de redactie van Charlie Hebdo toen ik het neefje van mijn vriendin meenam naar het Parc des Princes, wat voor een rare sfeer zorgde. Met open mond zaten we die middag te kijken naar de prestaties van Zlatan. Als hij 500 meter heeft gelopen in die wedstrijd en 12 ballen heeft geraakt dan zal het veel zijn, maar elke baltoets was een meerwaarde. Geniale voetballer!

Het begin van 2015 ging in een razend snel tempo. Eind januari reisden we naar Italië voor een  drieluik in de Serie A. Het hoogtepunt van die trip beleefden we al op de eerste avond. FC Genoa en zijn supporters stalen ons hart. Geweldige sfeer in een leuk stadion. Een dag later zagen we 's middags in een karig gevuld Bentegodi het lokale Chievo Verona het opnemen tegen Napoli en onze Dries Mertens. 's Avonds sloten we af met één van de grootste teleurstelling van 2015: AC Milan. San Siro oogde afgeleefd, vies, vuil en vettig. Er waren erg weinig supporters in dit veel te grote stadion, het was ijskoud en het werd een draak van een wedstrijd. AC Milan oogt als een vergane glorie. Op maandag landden we weer in Charleroi waarna we doorreisden naar Nederland voor het volgende drieluik: Go Ahead Eagles, Heerenveen en Heracles. 6 wedstrijden in evenveel dagen, maar de honger was nog niet gestild.

Enkele dagen later nam ik nog eens de supportersbus om met vrienden 'ons' Lierse te volgen. Een rare beleving met meerdere pro- en contra-bestuur opstootjes in het uitvak. We scoorden, we wonnen zelfs, maar het juichen voelde absurd aan. De ondergang van Lierse zou ook in 2015 een onderwerp in mijn voetbaljaar worden.

Het tempo van wedstrijden nam af en het buitenland werd enkele maanden niet meer aangedaan. Tot in de maand mei met mijn reis naar New York. Ik keek mijn ogen uit bij de stadsderby tussen New York Red Bulls en New York City FC. Niet zozeer qua stadion en sfeer, maar vooral tussen de grote verschillen tussen beide clubs. Het commerciële NY RB waar de supporters eerst op de parking elk hun eigen barbecue aanstaken en er een soort camping van maakten tegenover het hartstochtelijke NYC FC met zijn lowerclass bezoekers met Zuid-Amerikaans en Europese invloeden. In de thuisvakken werd er fastfood en drank aangehaald alsof ze voor maanden in een bunker gingen schuilen terwijl in het uitvak vuurwerk werd ontstoken en de sfeer er lekker inzat. Twee uitersten, maar geweldig om eens te beleven.

Het seizoen sloten we af waar we het begonnen waren: Parijs. Niet in het Parc des Princes, maar deze keer in het Stade de France voor de oefeninterland tussen Frankrijk en België. De sfeer bij de bezoekers was schitterend en ook ons voetbal mocht er zijn. De Fransen keken vol ongeloof naar de vertoning, het scorebord dat een 1-4 tussenstand aangaf en de duizenden dansende Belgen die 'Allez Paris, chante avec nous!' zongen. Dat de Rode Duivels in het slot nog haast de overwinning weggaven, kon de pret niet bederven.

Mijn zomerstop duurde langer dan anders en er zat weinig variatie in het programma. In de eerste wedstrijd van het seizoen brachten KVC Westerlo en OHL een zeer beklijvend gevecht op de mat. Amusant voor een neutrale supporter, gekruid met goals, een rode kaart en een karrenvracht aan kansen langs beide zijden.

Eind september stond nog eens een drieluik op het programma, ditmaal in de Duitse Bundesliga. De eerste wedstrijd in Keulen misten we de aftrap en de laatste wedstrijd in Frankfurt zelfs de ganse eerste helft. Een incidentrijk weekend vol mobiliteitsellende. Maar ik denk met een goed gevoel terug aan VFB Stuttgart – Borussia Mönchengladbach. De BMG fans maakten er een feest van en ons vak zat er vol van.
Enkele weken later kwam het absolute mentale dieptepunt van het jaar met Andorra – België. Met de reis en het gezelschap was niets mis en de sfeer was goed. De vele hypocriete regeltjes en ticketsystemen die tegenwoordig eigen zijn aan het professionele voetbal maakten me kwaad. Ik had er genoeg van. De tickets voor de volgende 2 wedstrijden (België-Israël en RSC Anderlecht – Tottenham) waren reeds in mijn bezit, want anders had ik nooit gegaan. Al een geluk dat bezoeken aan KFC Oosterzonen – KFCOB Wilrijk en Achilles '29 – FC Utrecht nog een leuk einde breiden aan het jaar.

Geen profvoetbal meer voor Wekke in 2016? Jawel, hoor. Het doel is om de Belgische tweede klasse (Patro Eisden, Excelsior Virton en Seraing United)  volledig af te vinken. Datzelfde ga ik ook nog proberen met de Nederlandse Eredivisie waar ik nog 5 clubs aan mijn lijstje moet toevoegen. In juni staat dan weer het EK in Frankrijk op het menu waarna we in september weer de Atlantische Oceaan oversteken voor de Paralympische Spelen van Rio de Janeiro en verder vliegen naar Orland/Florida. Hopelijk in combinatie met een wedstrijd van Vasco da Gamma.

Fijne feestdagen iedereen en succes in het nieuwe groundhopjaar. 

[Hugo]

Hoewel ik het lang niet altijd met je eens ben vind ik jouw wel één, en misschien wel de beste, van de beste schrijvende leden van dit forum. Met de juiste begeleiding zou je een redelijk tot goed boek kunnen schrijven.

Recentelijk hadden we hier een discussie over het boek van Tom Bodde waar meerdere vinckers een bijdrage aan hadden geleverd. Dat was een mooi podium voor jouw geweest.

[wekke]

Bedankt voor het mooie compliment.

Ik heb heel even journalistiek gestudeerd en schrijf best wel graag. Ergens heb ik dus wel de ambitie om ooit een boek te schrijven, maar ik ben er nog niet uit wat het onderwerp zou bevatten. Als het al daadwerkelijk over voetbal zou gaan. Ik heb het er al eens over gehad met een kennis die ondertussen een eigen uitgeverij heeft opgestart. Volgens hem is de Belgische markt nogal moeilijk om een sportboek aan de man te brengen zonder dat je een bekende Belg bent. Het aanbod is al iets gestegen, maar uitgeverijen steken liever hun centen in nietszeggende biografiën van een bende snotneuzen à la Dennis Paet en Kevin De Bruyne.

In mijn ogen beschik ik ook over (minstens) 2 grote minpunten. Enerzijds ben ik een ramp als het aankomt op mondelinge communicatie met vreemden. Verslagen of een boek waarin anekdotes en de geschiedenis van kleinere (provinciale) clubs worden besproken, zou me wel aanspreken maar daarvoor moet je kunnen interviewen en onderzoeken. Dat zit er dus niet in. Anderzijds vind ik mezelf wel een deftige schrijver, maar ik heb niet dat poëtische dat anderen wel hebben. Mijn woordenschat uitbreiden, meer variatie in mijn zinnen, een minder kritische kijk brengen, ... zijn allemaal wel grote werkpunten. Als ik meer tijd in mijn verslagen zou stoppen dan zou ik daar wel aan kunnen werken. Nu zijn ze vaak vluchtig geschreven. Ik maak ook nooit tijd om bijvoorbeeld eens vlug de geschiedenis van de betrokken clubs er op na te lezen en anekdotes te zoeken.

[wekke]

02-01-2016 CS Sedan Ardennes - SC Bastia 0-2, Coupe de France

Het nieuwe jaar was aan zijn tweede dag toe wanneer ik de trip maakte richting de Ardennen voor de coupe de France wedstrijd tussen CS Sedan Ardennes tegen SC Bastia. Sedan werd bij mij bekend toen het ex-topschutter Toni Brogno uit Westerlo haalde. De club speelde toen nog in de Ligue 1 en pendelde eigenlijk gans zijn geschiedenis tussen de twee hoogste voetbalafdelingen van Frankrijk. In 2013 degradeerde de tweevoudige Franse bekerwinnaar uit de Ligue 2 en werden ze omwille van financiële wanorde zelfs teruggezet naar het tweede amateurniveau. Na twee opeenvolgende titels staat Sedan in de Championnat National (derde klasse), maar daar vecht het tegen het degradatiespook.



Ik heb al verschillende malen in de buurt van Sedan vertoefd, maar een wedstrijdbezoek stond nooit op de dagplanning. Ik had al eens wat foto's bekeken op het wereldwijde web en het stadion spreekt niet aan. Toch zat ik zaterdag in mijn wagen voor een tripje van 260 km enkele rit voor godbetert CS Sedan. Ik stopte nog snel even bij het Stade Jules Guillaume van derde divisionist Entente Bertrigeoise alvorens aan te komen bij CS Sedan Ardennes. Mijn eerste indruk was eigenlijk zoals ik die verwacht had. Een veel te grote betonbak zonder enige deftige aankleding. De huidige stadionarchitectuur is zo al huilen met de pet op, maar hier leek het wel de intentie om het Stade Louis Duquequez zo saai mogelijk te maken. Vaak kan je in het stadion nog wel iets leuks tegenkomen. In deze bak, bestaande uit twee ringen, hebben ze gewoon geen tikkeltje ziel gestopt. Laat staan dat er enige vorm van kleur te bekennen viel want net als de betonnen buitenkant waren zelfs de stoeltjes grijs.



Inmiddels was ook mede-forumlid Cafebac aangekomen en vertoefden we in een supporterscafé/snackbar. De overige wedstrijden van de Coupe de France werden er in een multi-live formule uitgezonden. De afgang van grote rivaal Stade de Reims op Chambly werd smalend onthaald. CS Sedan lijkt ook prat te gaan op zijn bekergeschiedenis. In de bar kon je boeken kopen over hun bekeravonturen en aan de muren hingen prachtige oude foto's van hun triomf uit 1956. CS Sedan Ardennes speelde 5 keer de finale en het won er uiteindelijk 2 (in 1956 en 1961). Het werd druk in de bar en we besloten naar het stadion te gaan. In de kantine bestelden we een, niet bepaald culinair hoogstaand, broodje Américain en staarden nog wat naar de overige wedstrijden op de tv. De kantine was zoals de rest van het stadion: een saaie boel. Je kon haast een speld horen vallen. Als dat maar goed komt voor de wedstrijd.



Voor de komst van de Corsicanen uit Bastia waren er tamelijk wat supporters op komst. De onderste ring achter doel waar de 'Young Boys' zich schuil houden, was uitverkocht. Ook de lange zijde waar wij verbleven, was nagenoeg gevuld. Nog steeds stond dat in een schril contrast met de grijze aanblik op de overige twee tribunes. Ondertussen gierde de ijskoude wind door de hoeken van het stadion. Hopelijk brengt de wedstrijd wat soelaas. De 'Youngs Boys' achter doel trachtte de sfeer er wat in te brengen, maar gingen wel vergezeld door zo'n akelige voorzanger. Inmiddels was de wedstrijd opgang gefloten. CS Sedan knokte voor elke meter terwijl de bezoekers van Bastia duidelijk geen zin hadden in dit onderonsje in de Ardennen. Bij elke (bijna) aanval ging het stadion achter de ploeg staan. Samen opzoek naar een nieuw bekersucces. De thuisploeg was ook veruit de gevaarlijkste, maar echte kansen kwamen er niet uit voort. Het was meteen duidelijk waarom CS Sedan in de competitie slechts 13 keer kon scoren in 16 wedstrijden. De looplijnen van de spits waren erbarmelijk en het ontbrak het team aan finesse om de Corsicaanse defensie echt te doen wankelen. Bastia stelde daar helemaal niets tegenover waardoor we ons enkel konden opwarmen aan de aandoenlijke hartstocht van de thuisspelers. Ze knokten er echt voor terwijl de scheldwoorden uit de tribune ons om de oren vlogen. Enkel jammer dat een deel van de aanhang het niet kon laten om de 20 Bastia supporters, die dan ook nog eens van een Parijse supportersclub waren, te jennen met liederen dat ze geen Fransen zijn.

Hetzelfde spelbeeld in de tweede helft. Bastia wou niet, Sedan kon niet. Op het uur ontspon zich het perfecte voorbeeld van de Ardeense onkunde. Een snelle counter met 4 Sedan speler tegen 1 arme Bastia speler, werd hopeloos omzeep geholpen. Zelfs een team uit het liefhebbersverbond moet zo'n aanval tot een goed einde kunnen brengen. Tot overmaat van ramp kopte de pas ingevallen etter Brandao 5 minuten later de 0-1 tegen de netten. CS Sedan was van slag en de genadeloze 0-2 hing in de lucht. Toch vond Sedan de kracht om er nog een slotoffensief uit te persen. Veel hoekschoppen en zowaar ook echte kansen. Scrimmages voor doel en de 1-1 leek meerdere malen te vallen. Die tien minuten waren de leukste van de ganse dag. Het stadion ging vol mee in de zoektocht naar de verdiende gelijkmaker en de bijhorende verlengingen. In de 92e minuut kwam de anticlimax toen Danic oprukte vanaf de rechterzijde en de bal knap binnentrapte. 0-2 en de hoop op een stunt kon definitief opgeborgen worden. Jammer, ondanks de saaie omkadering had ik het de spelers en supporters zeker gegund.

[wekke]

24-01-2016 KFC Excelsior Bouwel - KFC Herenthout 0-1, 3e Provinciale A, Antwerpen

[wekke]

SC Cambuur - Cambuurstadion

31-01-2016 SC Cambuur - SC Heerenveen 0-1, Eredivisie



"@ De Derby van het Noorden" titelde mijn facebookbericht met een foto van het Cambuurstadion. Dat de benaming foutief was, constateerde ik pas toen ik weer thuis was. Als fervent kijker van Studiosport Eredivisie viel me bij de streekderby's tussen SC Cambuur en SC Heerenveen altijd de anti-Friese gedachtegang van de geel-blauwen op. De haat jegens de boeren spatte haast van het scherm. Mijn hersenkronkels maakten daar dan ook van dat deze wedstrijd nooit de Friese Derby genoemd kon worden en maakten daar de Derby van het Noorden van. In mijn hoofd logisch, al begreep ik niet waarom de hoofdstad van een provincie anti-zichzelf kon zijn. Ik zoek voorafgaand aan een voetbalduel nooit bijkomende informatie op en dan maak je al eens dergelijke fouten. Ik laat alles liever op zijn beloop. Na de wedstrijd zat ik echter met de vraag: Waar gaat deze burenruzie nu eigenlijk over?
Het eerste dat ik tegenkom op het wereldwijdeweb is een blog waarbij een Cambuur-supporter meer beduiding geeft over zijn gevoelens ten opzichte van 'Dertig Kilometer Verderop', zoals beide supportersclans elkaar noemen. Het komt er wat op neer dat dorpsclub SC Heerenveen van de lange afwezigheid van stadsclub SC Cambuur heeft geprofiteerd om zich te etaleren als het gezicht van Friesland. Gooi daar wat perfecte mediatraining tegenover waarin de club zijn Friese elementen (het volkslied voorafgaand aan elke wedstrijd) extra in de verf zet, gekoppeld aan een sportieve opmars en je hebt het huidige SC Heerenveen. SC Heerenveen wordt af geserveerd als een parasiet en calimero. Het hele verhaal doet me wat denken aan KV Mechelen en Lierse. Wij vinden KVM ook de hoer van de Belgische media, maar langs de andere kant zijn wij jaloers op het huidige beleid. Ze profiteerden enkele jaren terug optimaal van de mediastorm en dat betaalt zich de dag van vandaag nog steeds af. In ieder geval laat een artikel van 'Feanfan' hetzelfde uitschijnen waarbij ze SC Cambuur afdoen als een rauwe stadsclub en zichzelf benadrukken als een soort oergezellige dorpsclub met het Friese gevoel. 



Ik zocht wat verder, maar ik krijg enkel de recente historie voor me. VV Leeuwarden en SC Heerenveen vochten voor 1964 een 40-tal wedstrijden onder elkaar uit. Topspelers zoals Abe Lenstra deden de balans naar de dorpelingen keren. VV Leeuwarden keerde terug naar het amateurvoetbal waarna profclub SC Cambuur werd opgericht. Het bestuur van Cambuur deed in 1988 zelfs een voorstel tot fusie omdat er sinds jaren geen Friese club meer op het hoogste niveau speelde. Dat gaat niet door en de ontwikkelingen sindsdien zijn wel bekend. Ondertussen laat mijn internetverbinding het afweten en staak ik het zoeken. De stad tegen het dorp, daar hou ik het bij. Een typische rivaliteit, lijkt me. Vaak is dat ook genoeg. Ik vergelijk het een beetje zoals wij Olense boeren kijken naar het hautaine Herentals en andersom. In het Friese geval komt nog dat de dorpsclub groter werd dan de stadsclub en dat zorgt voor extra wrevel.



Na een voorspoedige rit van 3 uurtjes sta ik reeds op de parking tegenover het stadion. Ik wandel rustig richting het centrum en weer terug. Wat me vooral opvalt, zijn de gelijkenissen tussen Heerenveen en Leeuwarden. De grachten die door dorp/stad lopen met de kleine bruggetjes erover geven me het gevoel dat ze best wel hetzelfde zijn. Ik heb ook niet het idee dat de één zoveel groter is dan de andere. Ik ben natuurlijk maar een buitenstaander en ga af op de eerste indrukken. De kick-off is anderhalf uur verwijderd en ik besluit het stadion binnen te gaan. Het stadion kan me enigszins wel bekoren. Vier verschillende tribunes, maar toch heeft het iets compacts. Vak 23 waar ik vandaag plaatsneem ligt vol met gele en blauwe vlaggen en ook op de hoofdtribune ligt het vol met SCC attributen. Ondertussen loopt de overzijde aardig vol en ook de bezoekers nemen hun plaats in. De interactie tussen beide tribunes is leuk om zien. Aan de vele gebaren merk je dat het verbale steekspel tussen beide clans is begonnen. Jammer genoeg blijft, zoals in nagenoeg elk stadion, de plaatselijke dj de interactie tussen beiden overstemmen met muziek. Zo krijg ik nauwelijks tot niets mee van de verschillende spreekkoren.



Het stadion vult zich langzaamaan tot zijn uitverkochte status en de spelers rondden hun opwarming af. Trainer Henk De Jong laat zijn spelers een sprintje trekken naar elke tribune. De Jong etaleert zich als een soort perfecte orkestleider met deze actie en het publiek wordt gek. De derby komt dichterbij en enkele minuten later komen de 22 tenoren het veld op. De hoofdtribune en Vak 23 steken de vlaggen de hoogte in terwijl op de twee andere tribunes mooie spandoeken tevoorschijn komen. Voorts ziet het uitvak blauw van de rookpotten. Een entree zoals ik had gehoopt. De vlam in de ban. Ook op het veld want Cambuur gaat vol in de duels. De thuisploeg heeft het mindere talent en moet dat zien de combineren met werklust en agressiviteit gekoppeld aan z'n 12e man op de tribunes. Cambuur verovert binnen de minuut zijn eerste hoekschop en die kan ter nauwer nood worden weggewerkt door de Heerenveense defensie. De toon is gezet en de intensiteit is hoog in de openingsfase. Doelman Nienhuis moet tot twee maal toe een uitstekkende redding uit zijn lijf toveren om de bezoekers een voorsprong te ontzeggen. Aan de overzijde werd Vloet twee maal de diepte ingestuurd maar evenveel keer verkwanselde hij de enorme kans. Ondertussen werd het spel rommelig. Vooral de thuisclub etaleert zijn enorm zwakke opbouw van achteruit. Ook op de tribunes verwatert de sfeer samen met het spel. Hoogtepunten worden schaarser. Op het half uur slaat de vlam weer even in de pan. De supporters en de spelers hebben elkaar nodig om het vuur weer aan te wakkeren. Cambuur komt enkele malen dreigen en ook de bezoekers schieten weer wakker. Weer moet doelman Nienhuis zich onderscheiden. Op strijdlust heeft de thuisclub de bovenhand, maar de kansen van de bezoekers zijn een pak gevaarlijker.



Heerenveen komt scherper uit de kleedkamers en in de 48e minuut begint Zeneli aan een zondagswandeling. Van aan de rand van het zestienmetergebied schiet hij de bal hard in het kruis, 0-1. Cambuur is aangeslagen en het lukt ze niet om de draad onmiddellijk weer op te nemen. Doelman Nienhuis moet twee – drie keer op schitterende wijze redding brengen of de wedstrijd was gespeeld. Sporadisch komt Cambuur piepen voor het doel van Mulder, maar echte kansen zijn schaars. Het publiek moet zich opwarmen aan enkele hoekschoppen en vrije trappen. Dan gaat het geluid weer even de hoogte in, maar elke stilstaande fases is verre van een bedreiging voor de bezoekers. Ik krijg meer en meer het gevoel dat de wedstrijd gelopen is en ik heb de indruk dat ook de rest van het stadion die mening deelt. De momenten dat het publiek er vol voor gaat, worden schaarser en het voetbal van Cambuur wordt met de minuut inspiratielozer. Het blijft dan ook 0-1 en zo wint de dorpsclub de burenruzie.
Overall had ik er eigenlijk meer van verwacht. De passie en vechtlust kwamen even snel als ze weer verdwenen. Als het spel verwaterde op het middenveld, verdween ook het geluid in de tribunes. Dat geluid was tevens vooral om de eigen ploeg te steunen. Echte haat gevoelens jegens elkaar heb ik eigenlijk nauwelijks meegekregen. Het voorspel en de tifo waren amusanter dan de eigenlijke wedstrijd. Het zal voor Cambuur niet makkelijk worden om de nacompetitie te ontlopen. Het ontbreekt ze wat aan talent.

[hgrm]

Mooi verhaal. Leuk om het zo door de ogen van een Vlaming te zien.

Ik denk dat je de essentie van de rivaliteit aardig te pakken hebt. Wat ook nog wel meespeelt, is dat Heerenveen echt een Friese stad is, cultureel gezien, terwijl Leeuwarden -als provinciehoofdstad met een behoorlijk contingent ambtenaren (veel import uit het Westen)- meer een Hollandse stad is. Het dialect van Leeuwarden, het Stadsfries, is ook meer een Hollands dan een Fries dialect. Dat zie je terug in de support van Heerenveen, met de Friese vlag als shirt en het omarmen van de Friese cultuur en in de support van Cambuur, dat zich juist anti-Fries* profileert.


*Een echte Fries doet geen antivries in z'n ruitenwisservloeistof.

[Arjen]

Ik was ook bij deze wedstrijd aanwezig. Het was inderdaad wat tam in vak 23. Toch heb ik me wel vermaakt. De woningen achter deze tribune, met een poort en een weg er onder door doen me denken aan de Oosterparkwijk en het stadion daar.

[Saltacampos]

Leuk om te lezen, nooit gedacht dat men in Leeuwarden niet trots zou zijn om Fries te zijn, voor mijn part onbegrijpelijk, al speelt wellicht de aversie voor Heerenveen mee.

Wat het sportieve betreft, lijkt Heerenveen me toch met grote duidelijkheid de grootste club van de twee, Cambuur speelt pas zijn zevende seizoen op het hoogste niveau, terwijl Heerenveen er drie maal zoveel op de teller heeft staan en bovendien sinds de jaren negentig continu op niveau 1 speelt. Bovendien heeft Heerenveen meer in de prijzenkast staan en trekt het meer toeschouwers.

[De publiekswissel]

Leuk om te lezen, nooit gedacht dat men in Leeuwarden niet trots zou zijn om Fries te zijn, voor mijn part onbegrijpelijk, al speelt wellicht de aversie voor Heerenveen mee.

Ze zijn absoluut trost om Fries te zijn. Alleen twee dagen, met de derby, zijn ze anti-Fries en dat meer om tegen Heerenveen aan te schoppen. De blauw witte vlaggen met de pompeblêden hangen gewoon in de tuinen rond het stadion...

[Joost]

Mooi verhaal. Leuk om het zo door de ogen van een Vlaming te zien.

Ik denk dat je de essentie van de rivaliteit aardig te pakken hebt. Wat ook nog wel meespeelt, is dat Heerenveen echt een Friese stad is, cultureel gezien, terwijl Leeuwarden -als provinciehoofdstad met een behoorlijk contingent ambtenaren (veel import uit het Westen)- meer een Hollandse stad is. Het dialect van Leeuwarden, het Stadsfries, is ook meer een Hollands dan een Fries dialect. Dat zie je terug in de support van Heerenveen, met de Friese vlag als shirt en het omarmen van de Friese cultuur en in de support van Cambuur, dat zich juist anti-Fries* profileert.

*Een echte Fries doet geen antivries in z'n ruitenwisservloeistof.

Heerenveen een stad noemen vind ik wat overdreven. Het is meer een groot dorp dat door haar centrumfunctie en ligging veel bedrijven getrokken heeft. Het echte stukje 'Fries' in Heerenveen is ook maar echt heel klein.

Tot aan 1990 was er eigenlijk geen verschil tussen de clubs qua support. Meestal had zelfs Cambuur meer supporters op de tribune dan Heerenveen. In het seizoen dat Heerenveen voor het eerst naar de Eredivisie promoveerde had Cambuur zelfs meer supporters op de tribune zitten.

Die promotie heeft de verhoudingen in 1 klap duidelijk gemaakt. Foppe en Riemer speelden Eredivisievoetbal en dat heeft alle voetballiefhebbers richting Heerenveen getrokken. Doordat de capaciteit van eerst Sportpark Noord en later het Abe Lenstrastadion heel beperkt was ontstond er kaartschaarste wat de populariteit en toeschouwersaantallen van Heerenveen geen windeieren heeft gelegd.