Wekke - foto's en verslagen

[wekke]

Antonia - 1e provinciale Antwerpen

19-04-2015 Antonia - KFC Lille 2-1, 1e provinciale Antwerpen



Dit seizoen kreeg KFC Lille een nieuwe trainersstaff en ook ik sloot me als scout aan bij de club. De doelstelling was duidelijk: promoveren en liefst met de titel. Het werd een mooi jaar daar in 1e provinciale waar ik steevast te vinden was naast een provinciaal veldje om onze volgende tegenstanders aan het werk te zien. Een jaar vol ups & downs qua niveau en weersomstandigheden, maar wel steevast met de typische provinciaalse gezelligheid. KFC Lille leek een lange tijd freewheelend op de titel af te stevenen. 'Leek' want na nieuwjaar sputterde de motor in dit toch wel bizarre kampioenschap vol wisselvalligheid bij alle ploegen. Die wisselvalligheid was dus ook present bij naaste achtervolger GR Katelijne waardoor de kloof steeds groot genoeg bleef.

Zodoende kon KFC Lille op de voorlaatste speeldag de titel pakken in en tegen staartploeg Antonia. Ik had ze de laatste weken 3x aan het werk gezien. Alle voorbereidingen waren getroffen om het af te maken en we waren er vrij gerust in. Antonia moest nog knokken voor het behoud, maar het niveau dat ze tegen onder andere St. Job etaleerden was van een tamelijk zwakke kant. Kat in het bakkie!?

Niet dus! Voetbal blijft een onvoorspelbare sport en dat bleek ook zondag. KFC Lille kon nooit zijn tempo opleggen en zo de druk op de ketel houden. Antonia ging zelfs rusten met een 1-0 voorsprong. Lille kwam in de tweede helft vrij snel op 1-1 na een heerlijke vrije trap. Het sein om er vol tegenaan te gaan. De wil was er, maar het tempo kregen ze met moeite de hoogte in. Kansen waren dan ook schaars. En wie vol voor de overwinning gaat, krijgt vaak het deksel op de neus. In de laatste tien minuten een scherpe counter van Antonia en De Pooter trapte de 2-1 binnen. De vreugde bij de mannen van Sint-Antonius-Zoersel was enorm. In elke andere wedstrijd zou ik genoten hebben van hun drive om het behoud te pakken. De degradatieklant die dé toekomstige kampioen verslaat. Meestal ben ik verlekkerd op dit soort stunts, maar niet vandaag. De frustratie was enorm, het doemscenario waarbij GR Katelijne alsnog met de titel ging lopen op de laatste speeldag doemde op. Ik stond er niet meer bij stil dat een eventuele misstap van GR Katelijne tegen Mariekerke alsnog beslissend kon zijn en reed naar huis. Vloekend en gefrustreerd. Om dan later via facebook te lezen dat Mariekerke in de 92e minuut de gelijkmaker had binnen getrapt en zo GR Katelijne op een gelijkspel had gehouden. We waren alsnog kampioen, maar het voelde zo niet meer aan. De anti-climax was te groot.

1-1 gelijlmaker: https://www.youtube.com/watch?v=QiShgxNMlu4&feature=youtu.be

[Joost]

Toch gefeliciteerd Wekke. Ik heb ooit een heerlijke avond gehad bij Lille en mede door die geschilderde reclameborden er een zwak voor blijven houden.

[wekke]

New York Red Bulls - Red Bull Arena

10-05-2015 New York Red Bulls - New York City FC 2-1; MLS



'Gaan jullie mee naar New York?' Aangezien Tine, de nicht van mijn vriendin Amelie, voor een jaar in 'the city that never sleeps' woont en werkt als au pair, had ik die vraag eigenlijk moeten verwachten. Toch was ze nooit in mijn gedachten opgekomen. Amerika spreekt me niet echt aan. Net als Afrika, komt het dan ook niet voor in mijn gigantische to-do-lijst. Ik twijfelde terwijl Amelie wel volmondig 'ja' antwoordde. Ik sliep er een paar nachtjes over, polste ondertussen op mijn werk voor de op te nemen vakantiedagen, maar mijn nieuwsgierigheid was wel getriggerd. Vrienden en collega's die NYC reeds bezocht hadden, spraken allemaal vol lof over de stad. De meest lyrische bewoordingen werden bovengehaald. Oneliners zoals 'ik werd verliefd op de stad' en 'beste vakantie ever' passeerden vlot de revue. Er werden geen negatieve punten aangehaald om de trip niet te wagen en dus stemde ik in. Laat de stad me maar (ver)leiden en overtuigen. Zodoende vlogen Amelie, haar pa, zijn vriendin en ik op 7 mei naar dé absolute grootstad.



Tijdens de taxirit van JFK Airport naar ons hotel, op enkele blokken verwijderd van Times Square, was het natuurlijk de verkeersdrukte die het meest in het oog sprong. Eenmaal aangekomen bij het Cassa Hotel Times Square was het zaak om snel in te checken, de bagage te droppen en ons op te maken voor de eerste van vele wandelingen door de stad. Die eerste namiddag en avond bracht ons naar Times Square, Rockefeller en het Grand Central om daarna af te sluiten met een veel te pikante Mexicaanse maaltijd. Overdag was Times Square eigenlijk maar een schim van zichzelf. De pracht die het op tv en op miljoenen foto's ten toon spreidde, was nergens te bespeuren. Wat vooral opviel waren de mensenmassa's, de vele verbouwings- en wegenwerken, de verkeersdrukte, ... Het was ook kleiner dan in mijn gedachten. Enkele dagen later passeerden we Times Square in het donker en dan krijgt het wel zijn mythische cachet.  De ontelbare en gigantische billboards komen haast tot leven. De reclames en het kunstlicht geven in het donker een heel ander gevoel bij deze plaats. De massa, drukte en werken waren nog steeds aanwezig, maar ze vervaagden door de kunstmatige pracht die eigenlijk enkel en alleen van de massacommercie voortkomt. Na Times Square gingen we verder naar Top of the Rocks bij Rockefeller. Voor circa 30 dollar kan je tot op het dak van het gebouw om kennis te maken met de skyline view van New York. Het is niet de enige plaats waar je van dergelijk uitzicht kan genieten, maar het is samen met het Empire State Building wel het bekendste. Het voordeel vanop Rockefeller is natuurlijk dat je ook een uitzicht op het Empire State Building hebt. Uit mijn ervaring met bijvoorbeeld het Christus beeld van Rio de Janeiro wist ik dat het op en top commercie was. Boven zou het druk zijn, je moet je wurmen door een troep mensen om toch maar een fatsoenlijke foto te kunnen nemen. Rustig genieten van het uitzicht is er op dergelijke plaatsen niet bij, maar het geeft wel iets extra's. Dat totale overzicht over zo'n miljoenen stad is eigenlijk wel een must see. Nadien struinden we nog door het imposante Grand Central en sloten we dus onze eerste dag af met Mexicaans. Moe en met een jetlag kropen we ons bed in.



De volgende dag, vrijdag, was het de beurt aan Guy (de pa van Amelie) om iets van zijn bucketlist te schrappen. Hij had een auto gehuurd en niet zo maar één, maar een Ford Mustang cabriolet. Ik verklaarde hem eerlijk gezegd gek dat hij in en rond zo'n stad wilde rondtoeren in een auto. Het lange wachten bij de verhuurfirma deed daar ook geen goed aan. Maar het moet gezegd: het was wel een enorm leuke dag. Fier als een gieter kon hij rondrijden in de hemelsblauwe Mustang. Logischerwijs bleven we wel niet in de stad zelf. We reden via Little Italy en The Bronkx richting Scarsdale waar Tine verblijft. Een leuk weerzien na een maand of 8. Scarsdale is eigenlijk een rijkelui plaats. Blijkbaar ook typisch met zijn hardwerkende carrière mannen en dito golddiggers met  hun gossip en intriges. Na een overheerlijke Sushi reden we op aanraden van Tine naar Playland. Een pretpark plus badplaats in Rye. Het park opende pas zijn de volgende dag zijn (betalende) deuren waardoor je rustig langs het strand kon wandelen. Nadien stelden we de gps in om via kleinere wegen onze terugweg naar New York City te maken. Circa 15 km voor 'the city' merkte Guy dat hij zijn rugzak was vergeten. Aangezien zijn reispaspoort, rijbewijs en geld hierin zaten, keerden we de Mustang weer in de richting van Rye. Het verlies van zijn documenten zou een ramp zijn en vooral tijdrovend om er nieuwe aan te vragen via het consulaat. Al een geluk hing de rugzak nog netjes op de plaats vanwaar we hem hadden achtergelaten. Het zou anders een enorme anticlimax zijn geweest van deze zonovergoten en heerlijke dag.





In tegenstelling tot vrijdag en het bijbehorende achteruit leunen op de achterbank van een Ford Mustang  genietend van de zon en de bries, stond zaterdag vooral in het tekenen van wandelen. Als eerste wandelden we over de High Line. Een oude treinweg die was omgebouwd tot wandelroute. Een leuk aangelegde route met restante van de trainrails gecombineerd met nieuw aangelegde paadjes en plantenperkjes. Typisch Amerikaans wel dat er halfweg drank-, eet- en merchandisingstandjes waren. Nadien namen we de metro richting het World Trade Center. Het WTC hoeft eigenlijk geen introductie. De voormalige torens waren steeds de blikvangers van New York en op 11 september 2001 werden ze jammer genoeg nog beroemder door de aanslagen. Het was zo'n moment in een mensenleven waarop je precies kan zeggen waar je was op het moment dat het nieuws en de beelden je bereikten. Vandaag de dag is de site enorm veranderd met memorials en ze zijn er nog steeds verder aan het bouwen. Op de plaats van de twee neergestorte torens bevindt zich nu 'Pool 1' en 'Pool 2'. Twee herdenkingsputten omgebouwd tot een soort van fontein. Voorts is er het 9/11 museum en sinds kort de nieuwste One World Trade toren. Via de 9/11 memorials wandelden we verder door Battery Park dat langs het water ligt en van waar je in de verte het Statue of Liberty kan waarnemen. Langs Battery Park kan je ook de ferry, gratis of betalend, nemen naar het standbeeld. De ferry lieten we voor wat het was. De dag was zo al goed gevuld en we hoefden niet perse voor dat Vrijheidsbeeld te staan. In plaats daarvan wandelden we als afsluiter over de Brooklyn Bridge waar in het midden een wandelpad is aangelegd. Hierna fristen we ons op en sloten we onze dag af in restaurant Bubby's. Een leuk restaurantje waar we hadden afgesproken met Tine en nog 4 van haar vrienden die tevens op bezoek waren.









Central Park was de bestemming op zondag. In dit gigantische park kan je best wel je ganse dag vullen of je kan het combineren met één van de museums die langs het park liggen. Wij kozen voor het Guggenheim. Het museum was slechts gedeeltelijk open omdat men de boel aan het opknappen was voor een volgende tentoonstelling. Hierdoor was de inkomprijs tevens gereduceerd. Indien je zou kiezen voor het Museum of National History dan kan je trouwens zelf je inkomprijs bepalen. De architectuur van het Guggenheim is wel de moeite om eens te bekijken en op de eerste verdieping hingen schilderijen van onder andere Picasso, Van Gogh en Monet.  Lang bleven we niet in het Guggenheim en we gingen terug naar Central Park. Het weer was schitterend om rond te kuieren in dit park waar je best je weg wel eens kan kwijt spelen. Ook leuk om zien waren de baseballwedstrijden van kinderen waarlangs de ouders in hun campingstoeltjes met bijbehorende koelboxen lagen. Tevens ook voor ons het sein om even in het zonnetje te gaan zitten en voor Amelie en Els de kans om een 'Wafel with Dinges' te eten. Kortom een Belgische wafel met toebehoren ('dinges') zoals aardbeien. Eenmaal aan het einde van onze lange 'walk in the park' hadden we afgesproken met Bono en zijn zus. Els had Bono leren kennen tijdens het WK in Brazilië. Samen met hen wandelden we nog langs de extravagante winkels rond fifth avenue en in door de bibliotheek naast Bryan Park. Na het interieur van de bib te hebben aanschouwd, was het moment voor mij aangekomen om het gezelschap te verlaten en mijn eigen weg op te gaan. Op mijn planning stond namelijk voetbal. Geen American Football, maar 'soccer'





Voor elk van mijn vakanties check ik snel de fixtureslist van het voetbal om zo toch te proberen een wedstrijd mee te pikken. Voor Amerika had ik best het voetbal wel eens willen laten voor wat het was en te kiezen voor NFL, NBA of NHL. In het basketbal raakten de Nets wel tot de play-offs, maar was het niet zeker of ze nog zouden spelen in de tijd dat ik in New York was. Het NFL en NHL seizoen was dan weer ten einde. Althans dat dacht ik want blijkbaar speelden de New York Rangers gisteren een wedstrijd in Madison Square Garden. Misschien een gemiste kans, maar Bono zei me al dat tickets voor de Rangers best duur zijn. Voorts kon ik ook kiezen voor een wedstrijd van de Yankees doch baseball kan me niet bepaald boeien. Dan maar voetbal en tot mijn jolijt bleek het vandaag New York Red Bulls tegen New York City FC te zijn. Eigenlijk een wedstrijd tussen de Red Bull commercie, in Europa verafschuwt, en City dat pas sinds dit seizoen bestond. Een merknaam en een nieuw gemaakte club die het tegen elkaar opnamen. Ik vroeg me überhaupt af of er van enige rivaliteit sprake kon zijn gezien de uiterst korte historiek van de tegenstander. Zou de Amerikaan eigenlijk wel geïnteresseerd zijn in het voetbal? Met veel vragen en vooral nieuwsgierigheid vertrok ik richting Harrison, New Yersey waar de Red Bull Arena gevestigd was.





Ik nam eerst de metro naar het World Trade Center waarna ik moest overstappen op de Path trein richting Newark. De eerste blauwe shirts van NYC had ik al gespot in het station en eens op de trein zat ik naast een man met bijbehorende shirt en vlag van de Metrostars. Metrostars is de oorspronkelijke naam van de in 96 opgerichte club. Tien jaar later, in 2006, kocht grootmacht Red Bull de club op en hernoemde het uiteraard in de New York Red Bulls. Ik had weinig zin om een gesprek aan te gaan met deze man. Hij had zijn haar in de rode clubkleuren geverfd, maar door de hoge temperaturen liep het goedje over zijn gezicht uit. Bovendien had ik al opgemerkt dat het een typisch Amerikaanse blaaskaak betrof. Het hek was helemaal van de dam toen er op de eerste halte tientallen City fans op de trein stapten. Met veel showgehalte positioneerde hij zich met zijn vlag richting de City Fans. Bij de licht blauw gekleurde menigte was ook een camera man die een interview met de Metrostars man aanging. Wat volgde was eerder een monoloog waarin hij benadrukte dat er géén rivaliteit is tussen beide clubs. DC United was hun rivaal en niet dat nieuwe clubje. Dat was tevens de tendens voor de rest van de dag. Red Bull fans die schreeuwden dat NYC geen rivaal kan zijn, maar ze maakten zich wel verbazend druk in die non-rivaal. De spottende woorden richting NYC supporters waren steeds dezelfde: 'only one victory in your history', 'you aint got your own stadium' , ... Onze blaaskaak op de trein vertelde ook lustig hoe Europese toeristen het Red Bull stadion hadden gecatagoriseerd als 'beste stadion waar ze ooit waren geweest'. Ik kon mijn glimlach niet meer onderdrukken. Ik wilde neutraal blijven, maar zelfs in deze wedstrijd tussen twee 'fake teams' neigde ik meer naar de NYC kant. Dat gevoel werd benadrukt toen we aan het stadion kwamen. Ik had wel veel blauw op de trein zien stappen, maar had geen idee dat het toch een tamelijk grote groep was. Het afstappen was voor hen ook het sein om wat vuurwerk af te steken en luidkeels te beginnen zingen. Aan hun gezangen merk je wel dat het allemaal nog in de kinderschoenen staat. Volgens mij wat veel naar fanfilmpjes gekeken van Europese topclubs. Toch had het wel iets. Ze probeerden het tenminste en de sfeer zat er lekker in. Ik zag voorts best wel wat Colombiaanse vlaggen en het was ook aan de mensen te zien dat het veel immigranten betrof. Een mix tussen New Yorkers, Zuid-Amerikanen en Europeanen. De weg richting het stadion liep langs een grote parking en toen werd het verschil tussen beide clubs helemaal duidelijk. Rechts van het hek had je de fans van NYC met hun rookbommen en gezangen. Links op de parking had je de Amerikaan zoals ik hem altijd had getypeerd: tussen de wagens op hun campingstoeltjes met allemaal hun eigen BBQ bij zich. Een tiental kroop uit hun luie stoel om wat verwensingen naar het hoofd van de NYC fans te gooien in de gekende trend over hun puntenaantal, historiek, stadion, ... Op enkele plekken dacht ik dat het wel eens uit de hand kon lopen. In Europa hadden enkelen al lang met elkaar op de vuist gegaan. Mijn voorkeur van NYC was in ieder geval gegroeid en de gate op mijn ticket betrof dezelfde als hen. Aan die ingang bleek hoe weinig verstand de Amerikanen hebben als het gaat over uit-fans en veiligheid. Ze wilden het hek pas openen wanneer de groep groot genoeg was. Eens binnen moesten we voor de trapingang wachten zodat iemand van de veiligheid ons kon toespreken. Hij had het over alle voorzieningen die achter het NYC vak die werden afgesloten vanaf de 50e wedstrijdminuut. Met voorzieningen bedoelden ze inclusief het sanitaire gedeelte. Het was ook voor hun eigen veiligheid dat ze in of rond hun vak bleven en niet gingen rondwandelen naar de andere secties. Eenmaal binnen werd duidelijk wat voor een belachelijke regelgeving dit was. Het betrof een arena zonder hekken waarbij je in de commerciële ruimte zo goed als gans het stadion rond kon lopen. Supporters van verschillende clans liepen door elkaar. Ik had dan wel dezelfde ingang als de NYC fans, mijn zitje betrof aan de andere kant van het stadion. Boven dat van de 'harde kern' van de Red Bulls....





Gezien de kaartjescontrole kon ik wel niet in hetzelfde vak plaatsnemen als de City fans. Ik verkoos dan maar om wat rond te wandelen tussen de tientallen eet- en drankstandjes. Echt klantvriendelijke prijzen hadden deze standjes niet. Een halve liter bier en een Brazilian sausage kostte me 23 dollar. Het goedkoopste, en tevens aan elke stand te krijgen, was natuurlijk een Red Bull. Toch leek dat de Amerikanen niet te deren. Ze haalden met z'n allen zoveel drank en eten af alsof hun leven er vanaf hing. Plateaus met frieten, hamburgers, popcorn, halve liters frisdrank, ... Ze sleurden het allemaal mee de tribunes op. Op het einde van de avond plakte de onderkant van mijn t-shirt van de frisdrank die men op de grond morste. Wat me ook opviel was hoe lang het duurde voor dat het stadion deftig gevuld was. Blijkbaar komen de Amerikanen liever slechts net op tijd.



De aftrap van de partij kwam dichterbij en de New York Red Bulls wilden hun 20e MLS seizoen in de verf zetten. Er hingen al enkele spandoeken met de vermelding van dit mijlpaal in hun korte geschiedenis. Bovendien had men ook ex-speler Youri Djorkaeff uitgenodigd. Op de tribunes nam een voorzanger het heft in handen. Met zijn headphone riep hij zijn kudde volgelingen op om een spandoek omhoog te houden zoals hij dat wou en hoe lang hij dat wou. Zijn 'aanmoedigingen' waren door de stadionboxen te horen. Afschuwelijk! De spelers betraden de grasmat en een nieuw spandoek werd met kabels omhoog getrokken. Dezelfde tendens als gans de dag, namelijk NY City komt 20 jaar te laat en een beetje lachen met hun stadionloos bestaan. Elk event in de VS gaat gepaard met het volkslied en dat was nu niet anders. Een bepaalde Broadway acteur had de eer om de stars and stripes te zingen. Iedereen stond recht en het publiek ging helemaal uit zijn dak toen de zanger enkele lastige stukken van het lied op indrukwekkende wijze afhaspelde. De vaderlandsliefde had wel iets en zeker met zo'n imposante stem.



Eindelijk kon de wedstrijd beginnen! De thuisploeg startte furieus en ging voor de snelle openingsgoal. Kansen kreeg het genoeg en na 3 minuten was het al raak. Een schitterende aanval werd afgerond door Wright-Phillips. NY City was helemaal nergens in die openingsfase. Gaandeweg ging de Red Bull storm liggen en kwam City beetje bij beetje in de wedstrijd. Na 20 minuten leek dat te resulteren in de gelijkmaker. Een vrije trap werd in doel gewerkt en het uitvak ontplofte. Het leverde hen hoongelach in plaats van de gelijkmaker op toen de grensrechter buitenspel signaleerde. In de 36e minuut werden de manschappen van de thuisploeg gereduceerd tot tien toen Miazga zijn tweede gele kaart pakte. Twee volkomen terechte kaarten voor het evenveel neerhalen van een doorgebroken speler, maar niet volgens het publiek. Het was ook duidelijk dat er in de MLS veel meer toegelaten wordt dan in België. Tackels met twee voeten vooruit of gestrekt been, charges, veel duels, .... De Amerikanen smullen van harde duels en dat trekken ze door in het voetbal. Het algemene spel is van een zwak niveau, maar er ligt nauwelijks tot nooit een speler tegen de grond voor verzorging, er wordt geen tijd gerokken,  niet gezaagd tegen de arbitrage, ... Een leuk aspect als je het Europese voetbal gewoon bent. Het komt ook de snelheid van het spelletje ten goede. Nu ja, drie deftige passes na elkaar geven, is blijkbaar een huzarenstukje in de MLS. Maar een slecht niveau, kan wel een leuke wedstrijd opleveren en dat was hier het geval. NYC ging vol voor de gelijkmaker en Red Bulls loerde op de counter. Van verdedigen hebben ze hier ook niet veel pap gegeten waardoor er ruimte genoeg ligt om tot doelkansen te komen.





Ook in de tweede helft werd het doel snel gevonden. De tweede echt mooie aanval ging langs ex-Anderlecht speler Klejstan naar Wright-Phillips. Die stond weer op de perfecte plaats om zijn tweede van de avond binnen te tikken. Bombtrack van Rage of the Machine knalde voor de tweede keer door de boxen. Als je dan toch een goal opfleurt met een lied dan is dit best wel een uitstekende keuze. En in een land als Amerika hoort het er gewoon bij. Ook op de tribunes was de sfeer gans de partij echt wel leuk. Het was nooit stil. Wat rookpotten, altijd zingen, maar wel veel handgeklap. Op de grasmat ging New York City vol in de aanval, maar dat elftal was zo slecht dat de thuisploeg de controle over de wedstrijd nooit verloor. Tot overmaat van ramp haalde de NYC coach zijn twee beste spelers, Mix Diskerud en David Villa, erg vroeg naar de kant. Wat een nutteloze ingreep van een trainer die me in de opwarming al een echte kluns leek met oefeningen die men hier de U6 spelertjes laat doen. Het was dan ook niet verwonderlijk dat de 3e thuisgoal meer in de lucht hing dan een een aansluitingstreffer. Even later leek die 3e goal er ook te komen. Wright-Phillips en Sam glipten door de buitenspelval en gingen samen op doelman Shelton af. Wright-Phillips weigerde de bal af te spelen en knalde op, de tot dan toe afschuwelijk zwakke doelman, Shelton. Tot woede van de thuisaanhang. Nadien werd het spel te ééntonig. Toch werden we met z'n allen opgeschrikt door de aansluitingstreffer een kwartier voor tijd. Mullins deed de blauwe aanhang dromen van een comeback of stunt. De bezoekers op het veld schoten ook wakker en geloofden eindelijk in hun kansen. Het leverde meerdere mogelijkheden op tot de gelijkmaker. Zover kwam het jammer genoeg niet. De Red Bulls trokken aan het langste eind in een voor mij erg amusante avond. Al denk ik wel dat je geluk moet hebben met de fixture als je een MLS wedstrijd gaat meepikken.



Maandag was onze laatste volledige dag in New York en die vulde Amelie en ik met wat shoppen in SoHo en Chelsea Market. Chelsea Market is eigenlijk een oude koekjesfabriek die verbouwd is en waarin zich allemaal winkeltjes en restaurantjes bevinden. Het zag er allemaal best gezellig uit en de geuren leken blijk te geven van lekker eten. Onze dag sloten we af met de Broadway Musical Mamma Mia! Niet de meest goedkope activiteit, maar wel echt de moeite waard. Amusement van de bovenste plank. Het voelde ook aan als de afsluiter van onze reis. Dinsdag namen we nog de metro om door Harlem te wandelen. Nadien picknickten we samen met Tine nog in Bryant Park waarna we koers zetten naar JFK Airport.



Heeft New York City me betoverd? Absoluut niet. Het magische dat sommigen van deze plek vinden, had ik niet. Begrijp me niet verkeerd, ik had een ontzettend leuke vakantie. Er is voor elk wat wils, het weer was schitterend, de mensen zijn (ook als ze niet dingen naar een fooi) enorm vriendelijk en hulpvaardig, ... Voor mij is het iets te veel hoogte, te veel aangelegd en te weinig mooie natuurelementen. Ik ben blij dat ik de trip heb gemaakt, maar het is een 'been there, done that' gevoel. Om het allemaal nog een keertje te komen bekijken, pas ik. Er zijn nog veel te veel leuke plekken te ontdekken dan weer te keren naar New York, maar ik kan het iedereen wel aanraden om het een keertje te doen.

[Jehoentelaar]

Leuk verhaal! Het contrast met 'mijn' wedstrijd tussen de Red Bulls en Colorado Rapids is groot (amper 25% gevuld stadion). Ik vond New York een erg fraaie stad maar eveneens niet zo betoverend als sommigen beweren. In de USA moet je het wat mij betreft toch meer van de natuur en diens diversiteit hebben dan van de prachtige steden, wat gezien de korte geschiedenis van het land niet zo gek is.

[voetbalfan]

Leuk verslag!

Doordat Eurosport dit jaar de rechten van MLS heeft, ben ik sinds dit seizoen deze competitie meer beginnen volgen en zoals je schrijft, het niveau is daar beneden alle peil. Maar net dat maakt het wel relatief leuk om te bekijken, vind ik.
Amerikanen dragen fair-play tamelijk hoog in het vaandel en buitenlanders die tegen de scheidsrechter zagen, tè zware fouten maken of zich laten ondergaan door schwalbes, worden ook gewoon afgemaakt door de Amerikaanse spelers die daar absoluut niet tegen kunnen.

Ik ben zelf nog wel niet in New York geweest maar als jullie (ook Jehoentelaar) niet zo onder de indruk van New York als stad zijn, van welke steden dan wel?

[wekke]

Het hangt natuurlijk van persoon tot persoon af. Zoals gezegd, heb je niet die historische elementen zoals bijvoorbeeld Rome. Evenmin heb je er natuur rond zoals bijvoorbeeld Rio. Het is voor mij te commercieel en te gemaakt. Fraai was het wel en er is ook een pak te zien en te beleven.

[Jehoentelaar]

Ik ben zelf nog wel niet in New York geweest maar als jullie (ook Jehoentelaar) niet zo onder de indruk van New York als stad zijn, van welke steden dan wel?

Begrijp me niet verkeerd, ik vond het wel degelijk een indrukwekkende stad. Het is alleen geen buitencategorie ten opzichte van het bescheiden lijstje andere andere steden waar ik ben geweest. Ik heb mij in steden als Tbilisi, Budapest en het eveneens Amerikaanse San Diego net zo goed kunnen vermaken, alleen telkens op een andere manier.

[Saltacampos]

Leuke lectuur Wekke ! Thnx for sharing. Ik heb wel wat MLS wedstrijden en samenvattingen bekeken via internet in het verleden en vond het niveau wel meevallen, er wordt inderdaad leuk gevoetbald met weinig onsportiviteit zoals jij het ook zegt. Ik denk dat het qua beleving wel meevalt over het algemeen, zeker als er in een "soccerspecific" stadion gespeeld wordt, dat spreekt daar blijkbaar erg aan. Vooral aan de westkust schijnt er echt wel voetbalbeleving te zijn, met name in Seattle and Vancouver, maar ook Toronto heeft een hondstrouwe aanhang en in een grote stad met veel mensen uit migratie(achtergrond) als NY moet het zeker kunnen. De records zitten dan weer in LA, waar een wedstrijd tussen Galaxy en Chivas USA (satellietclub van Guadalajara in Mexico) ooit een uitverkocht stadion in Pasadena opleverde.

De MLS doet het goed, niet de spectaculaire luchtbelgroei en salarissen van de NASL destijds, maar een gestage groei met realistisch budget en nadruk op aanvallend voetbal. Voetbal zal nooit sport nummer één worden in de VS, maar een plaats als sport drie, vier of vijf, is zeker mogelijk. Al gaat het maar om 10% van de bevolking die geïnteresseerd is, dan gaat het nog over meer dan in veel Europese landen. Vandaar dat dit soort compacte stadions voor 20 a 30.000 mensen worden gebouwd en succesvol zijn.

[voetbalfan]

Bedankt voor de antwoorden beiden, het was gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid.

[wekke]

Frankrijk - Stade de France

07-06-2015 Frankrijk - België 3-4; Stade de France; Vriendschappelijke Interland



Voor mijn laaste wedstrijd van het seizoen trokken we naar het Stade de France voor de vriendschappelijke interland tussen Frankrijk en België. Mijn seizoen afsluiten met een interland, het begint haast een traditie te worden. De vorige malen dat ik in Parijs was, sprak het Stade de France me steeds aan. Dat stadion op de ring richting Parijs centrum had voor mij altijd wel iets bombastich en ik wilde er al wel een tijdje eens een wedstrijd bijwonen. Ik twijfelde dan ook niet om kaartjes te bestellen toen bleek dat onze Rode Duivels er een oefenwedstrijd gingen spelen.



Zodoende reden we op zondagochtend naar Parijs. Eigenlijk waren we van plan om de auto in de omgeving van het stadion te parkeren, de metro naar het centrum van Parijs te nemen en daar enkele uren te vertoeven. Om het ons wat makkelijker te maken, hebben we dat plan maar omgegooid. Alle parkings rond het stadion waren reeds gereserveerd waardoor we even moesten zoeken. Uiteindelijk dropten we onze auto aan het centrum van Saint-Denis op een kleine 20 minuten stappen van het Stade de France. We settelden ons enkele uurtjes op een terrasje waarna we naar het stadion wandelden. Het was nog een dikke 3 uur voor de wedstrijd, maar het was al tamelijk druk rond het stadion. De bars en restaurants rond het stadion deden gouden zaken dankzij de velen Belgen (en dure prijzen) die hier al een tijdje vertoefden.



Een uurtje voor de wedstrijd gingen we het stadion binnen. Wij hadden kaartjes voor het bovenste vak en ondanks de piste en onze positie schuin achter het doel, was het zicht prima. Het viel wel op hoe kort de zitjes naast elkaar stonden. De beweegruimte is tamelijk klein. De sfeer bij de Fransen was voor de wedstrijd vooral georkestreerd. Het gratis uitdelen van Franse vlaggetjes, tribune per tribune oproepen om een decibelmeter de hoogte in te jagen , .... Ook de Marseillaise was geen eerste orgelpunt. Al kan dat ook wel een beetje door de Belgische supporters komen. Door fluitconcerten tijdens het volkslied van Schotland kwamen supporters van onze Rode Duivels even in een slecht daglicht te staan. Ze besloten dan maar om elk volkslied van de tegenstander met een applaus te begeleiden. Jammer, want het heeft best iets storends. Sommige volksliederen zijn prachtig als ze in een vol stadion worden meegezongen door duizenden supporters.



De wedstrijd zelf dan maar en die begon slecht. Zeer veel slechte passes, balcontroles, te weinig tempo, ... Het was Frankrijk dat gaandeweg het openingskwartier beter in zijn spel kwam. Met name Alderweireld werd op zijn rechterflank meerdere malen bedreigd. Het leverde enkele hete situaties op voor het doel van Courtois. Na een kwartier kwamen de Rode Duivels verrassend op voorsprong. De Fransen kregen een hoekschop niet weggewerkt en Fellaini trapte (vanuit buitenspel) de 0-1 tegen de netten. De Belgen controleerden vanaf dan de partij. Tien minuten na de openingstreffer werd de voorsprong ei-zo-na verdubbeld. Benteke kopte een uitstekende voorzet van Mertens pal op doelman Lloris. Diezelfde Mertens leek even later niet meer verder te kunnen na een doodschop van Trémoulinas. Met twee benen vooruit kwam hij als een gek ingevlogen op het scheenbeen van Mertens. Verbazend genoeg kwam Trémoulinas er vanaf zonder kaart. Vlak voor rust leek Eden Hazard op weg naar de 0-2. Hij ging alleen op lloris af, maar werd gestuit door Cabaye. Een doorgebroken speler neerleggen, gaat gepaard met een rode kaart denk je dan maar Cabaye kwam er vanaf met geel. De vrije trap kwam uiteindelijk bij Toby Alderweireld terrecht. Die zwiepte de bal voor doel en Feillaini kon zijn tweede doelpunt van de avond binnenknikken. "C'est un, c'est deux, c'est trois-zéro" galmde vanuit ons vak.

Die trois-zéro kwam er al snel in de tweede helft. Krijger op het middenveld, Radja Naingolan, trapte de bal staalhard voorbij Lloris. Het Franse publiek wist niet wat er gebeurde terwijl de vele Belgen dansten. Plots ging het razendsnel en moest je zelfs als toeschouwer bij de pinken zijn. Drie minuten na de 0-3 besloot de scheidsrechter een penalty te geven voor Frankrijk na een ingebeelde fout. Die ref was echt een ramp! Valbuena bleef koel en trapte de 1-3 tegen de netten. Geen minuut later en Witsel werd neergetrokken in het Franse strafschopgebied: penalty voor de Belgen. Kapitein Hazard bleef koel en trapte de 1-4 tegen de netten. De Rode Duivels waren heer en meester in het Stade de France en Frankrijk zag sterretjes. Lloris en de lat voorkwamen nog ergere cijfers voor de thuisploeg. Gaandeweg begon de partij dood te bloeden. De Rode Duivels waren voldaan, de invallers konden zich niet in de picture spelen en Frankrijk kwam af en toe het neus aan het venster steken. Courtois voorkwam enkele malen de tweede Franse treffer. Twee minuten voor tijd viel dan toch de 2-4 via de ingevallen Fekir. Het stadion juichte alsof het de voorsprong te pakken hadden. Raar, bij een 2-4. Het gaf de thuisploeg blijkbaar moed want even later legde Payet de 3-4 tegen de netten. De Belgen werden zenuwachtig en het had Courtois nog nodig om een afgeweken schot te redden. Daar bleef het bij. Een knappe overwinning met het oog op de wedstrijd in en tegen Wales van volgende week.

[wekke]

De openingspost is vernieuwd met een iets handiger overzichtje per pagina en tevens eindelijk up-to-date.

Ook komend seizoen kan je hier verslagen en foto's verwachten van mijn wedstrijdbezoeken.

[wekke]

Mijn seizoensbegin liep niet van een leien dakje ten opzichte van andere jaren. Eerst de overvolle werkkalender om dan twee weken geleden mijn hand te breken. Toch kwam ik nog op 6 wedstrijden in deze zomermaanden.

08/08/2015 KVC Westerlo – OHL 3-2; Eerste Klasse

Ik was al eens naar de tweede helft van KVC Westerlo – NAC Breda gaan kijken, maar de echte seizoensopener was iets later in datzelfde Kuipje voor de wedstrijd tegen Oud-Heverlee Leuven. Niets bijzonders en ik verwachtte tevens een zwakke pot voetbal. Al een geluk kreeg ik ongelijk. Beiden ploegen gingen er vol voor en het spel golfde vlot over en weer met Westerlo dat net dat ietsje beter was dan de bezoekers. Toch was het OHL dat op voorsprong kwam via Kostovski. Westerlo was even van slag, maar kon vlak voor de pauze toch de gelijkmaker binnentrappen via rechtsback Apau.

Erop en erover dacht de thuisploeg vlak na de pauze. Linksback Petkovic trapte een lager schuiver knap in de benedenhoek, 2-1. OHL was niet van slag en ging fors pressen. Doelman Van Langendonck eiste een hoofdrol op met prima reddingen en als hij geklopt was dan stond het doelhout de 2-2 in de weg. Zoals zo vaak in het voetbal valt het doelpunt dan aan de overkant. Gounongbe kon vrij de 3-1 binnenkoppen. OHL rechtte de rug en ging weer op zoek naar de aansluiting. Het gaf Westerlo de ruimte om te counteren, maar vooral De Ceulaer liet de kansen liggen. OHL maakte weer via Kostovski de 3-2 en zette in het laatste kwartier nog alles op alles om een punt uit de brand te slepen. Een 3-3 gelijkspel had misschien wel de terechte weergave geweest van deze spektakelwedstrijd, maar zover kwam het niet meer. Westerlo sleepte zich naar het einde, maar kon de voorsprong vasthouden. Hopelijk meer van dat dit seizoen!!

19/08/2015 Linda Olen – KFC Nijlen B 7-0; Oefenwedstrijd

De voorbije seizoenen was ik als scout gebonden aan enkele clubs waardoor ik nog nauwelijks naar het locale Linda Olen ben kunnen gaan. Jammer, want ze speelden vorig seizoen blijkbaar weer goed voetbal in 2e provinciale en streden mee voor de promotie. Nu heb ik het scouten vaarwel gezegd en kan ik terug mijn eigen agenda samenstellen en zodoende ook nog eens een paar wedstrijden van Linda meepikken. Naar wat ik hoor wil men de titelstrijd aangaan dit seizoen dus ik ben benieuwd. Zeker nu de club eind september zijn 100-jarige bestaan viert.

Ik wou dan ook eens zien hoe het Linda Olen zou vergaan tegen neo vierde klasser KFC Nijlen. Mijn ontgoocheling was dan ook groot toen Nijlen met zijn beloften naar Kattegat afzakten. De jonkies uit Nijlen waren logischerwijs niet opgewassen tegen een zelfverklaarde titelkandidaat. Het werd weggespeeld en mocht eigenlijk nog heel blij zijn dat het maar 7-0 werd.

22/08/2015 Sporting Charleroi – KVC Westerlo 0-0; Eerste Klasse



Mensen vinden het altijd wel enigszins vreemd waarom een Lierse supporter naar uit-wedstrijden van Westerlo gaat kijken en zeker naar Charleroi. Als je ziet hoeveel vrienden er voor Westerlo supporteren dan is dat nochtans niet zo raar. Ik wilde sinds vorig seizoen nog eens graag naar het Stade du Pays de Charleroi en nu had ik eens de tijd. Waarom iemand perse naar Mambourg wil? De laatste keren dat ik op Charleroi kwam was de sfeer rond de club op z'n minst bedroevend. Het draaide niet, Charleroi degradeerde, Stade du Pays de Charleroi was eerst tegroot, werd dan verkleind en had geen dak meer waardoor het supportersgejoel verdween als sneeuw voor de zon,... Nu ging het een pak beter met Charleroi met de top 6 van vorig seizoen als absoluut hoogtepunt. Topclubs kwamen met knikkende knieën naar Mambourg en verlieten meermaals hetzelfde stadion terug met een nederlaag.



En dus reden Werner en ik naar Charleroi voor de wedstrijd tegen Westerlo. In het stadion was al snel duidelijk dat de supporters van de zebra's terug het podium hebben dat ze verdienen. Mét dak mét betere akoestiek en zonder tweedracht over het beleid in de tribunes. De sfeer bij die van Charleroi was goed en ze gingen vol achter hun ploeg staan. Niet dat het veel uithaalde want er stonden 22 lammetjes op de plein. Wat een slechte en inspiratieloze pot voetbal. In de eerste helft kwam Charleroi nog enigszins opzetten, maar daar was in de tweede helft niets meer van te merken. Westerlo daarentegen kreeg de ruimte om te voetballen, maar het leek zelf niet in zijn kansen te geloven. Koffi kwam nog het dichtst bij een goal ware het niet dat hij onbegrijpelijk mistte. Een wedstrijd om zéér snel te vergeten!



28/08/2015 FC Eindhoven – MVV 4-1; Eerste Divisie

Ook al is Eindhoven slechts 45 minuten van Olen, toch zag ik nog nooit een wedstrijd van de plaatselijke FC. Ik speel vrijdags zaalvoetbal waardoor de Eerste Divisie voor mij nog grotendeels te ontdekken valt. Door de berichtgevingen van 'de Belgen-actie' bij FC Eindhoven kwam deze wedstrijd in het vizier. Of het nu gratis was of niet, het Jan Louwersstadion moest sowieso eens gevinkt worden. Nu kwam het goed uit dus de gratis toegang was mooi meegenomen. FC Eindhoven berichtte trots dat er circa 350 Belgen een kaartje hadden aangevraagd. Van dat aantal zijn er toch nog een pak thuis gebleven. Als er 100 mensen in vak K zaten dan was het veel. Ook de rest van het stadion was niet bijster goed gevuld op deze vrijdagavond.



De wedstrijd begon aan de slappe kant. MVV was beter dan FC Eindhoven en kwam na een kwartier volkomen terecht op een 0-1 voorsprong via Polizzi. Het sein voor de meegereisde MVV-supps om wat bengaals vuur af te steken en de sfeer in het uitvak er lekker in te houden. Hun ploeg bleef de betere al creëerde het niet echt kansen. Iets na het halfuur kantelde de wedstrijd in een definitieve plooi.

33e minuut: Van Hout rukte vanop rechts op en trapte van lange afstand naar doel. De bal vloog enig mooi in de kruising.

36e minuut: Diezelfde Van Hout zette zich klaar voor een vrije trap. Hij schilderde de bal schitterend over de muur en via de lat in doel.

37e minuut: De MVV defensie verwerkt de bal slecht en de bal kwam bij van den Hurk. Die faalde oog in oog met doelman Coppens niet en maakte er 3-1 van.



Op 4 onnavolgbare minuten kon MVV de overwinning uit zijn hoofd zetten.  De wedstrijd kabbelde rustig voort zonder echte kansen. In minuut 66 maakte N'Toko de 4-1 voor FC Eindhoven. Vijf goals met een minimum aan kansen in een voor het overige best saaie wedstrijd in een traag tempo.



29/08/2015 KMSK Deinze – K. Lierse S.K. 1-0; Tweede Klasse



Mijn haat-liefde verhouding met Lierse is hier samen met alle beleidsproblemen al vaak verteld. Toch kan geel-zwart niet ontbreken in mijn seizoen(sbegin). Niet dat Lierse en zijn spelers nog veel te maken hebben met mijn wedstrijdbezoek. Het is meer een fijn weerzien met enkele vrienden en nog eens een kans om met de bus van onze supportersclub mee te rijden. Voor het overige interesseert het me eigenlijk matig tot niet. Ik kan geen 4 spelersnamen opnoemen, laat staan dat ik weet wie er trainer is van deze ploeg jonkies. Het zal ook weer eenzelfde scenario zijn zoals zo vaak: veel balbezit, veel breed spel, weinig diepgang, weinig goals, ... Knokken om in de top 8 te eindigen want al wie de titel of promotie voorop stelt, is een fantast.



Het was in ieder geval fijn vertoeven op de grasheuvel in Deinze die dienst doet als uit-vak. Althans dankzij de leut met vrienden en het drankgebruik. Het voetbal was slecht. Lierse kreeg het balbezit, deed er verder helemaal niets mee en floreerde in individualisme terwijl voetbal een ploegsport is. Of zoals Tom Saintfliet het ook aangaf in zijn boek: het gaat er niet om hoeveel je de bal hebt, maar wat je er mee doet. De essentie is om met zo min mogelijk tussenstations in een zo kort mogelijke tijdspanne aan het andere doel te komen. Deinze had dat beter begrepen, counterde veel snediger en maakte dan ook 1-0. Lierse is tegenwoordig een graag geziene tegenstander in deze tweede klasse. Talent genoeg bij de jonkies maar geen doelgerichtheid en duelkracht. In de tweede helft kwam Lierse wel wat opzetten. Het kreeg zelfs een penalty, maar verkwanselde die zoals enkel Lierse dat kan. Mét een aanloop à là Neymar maar met een erg zwak schot in de handen van de goalie. Een 1 op 6 tegen godbetert Coxyde en Deinze. Het is niet meer wat het geweest is dat is duidelijk.



30-08-2015 KVC Westerlo – RSC Anderlecht 0-3; Eerste Klasse

Weeral Westerlo hoor ik je denken? Ja zeker, al was ik eigenlijk niet van plan om te gaan. Mijn oom en een kameraad van hem wilden nog eens naar 'hun' Anderlecht gaan kijken. En dus ging ik maandag nog snel 3 kaartjes halen. Normaal zijn tickets nooit een probleem maar T Kuipje is nagenoeg altijd uitverkocht voor de komst van het grote Anderlecht. Meestal ook het enige 'full house' van het seizoen.
Vooraf dromen de Westelse supps steeds luidop van een stunt en worden de uitslagen uit het verleden nog eens bovengehaald. Anderlecht vertrok al meermaals met een nederlaag (en soms pandoering) uit 't Kuipje. Gisteren konden de kemphanen al snel stoppen met dromen. Anderlecht domineerde de ganse partij. Suarez en Okaka testten al snel doelman Van Langendonck. Anderlecht bleef beter en gretiger. Na 20 minuten werden de bezoekers eindelijk beloond. Tielemans zette Okaka alleen voor de Westelse goalie en de bonkige spits werkte simpel af, 0-1. Een reactie van de thuisploeg bleef uit en het was RSCA dat op zoek bleef gaan een ruimere voorsprong. Die kwam er niet en de teams gingen met een 0-1 stand rusten.



Het zou Anderlecht bijna zuur opbreken want het was Gounongbe die zowaar dicht bij de gelijkmaker kwam. Paars-wit was terug wakker en verdubbelde via Tielemans de score, 0-2. De match was gespeeld en Praet maakte er 20 minuten voor tijd 0-3 van.  Makkelijke overwinning voor Anderlecht tegen een mak Westel.

Foto's van FC Eindhoven zijn voor morgen...

[Voetbalman]

Altijd leuk om lezen Wes! In Westerlo was ik ook, nog nooit zo'n bakoven meegemaakt ..

[wekke]

Altijd leuk om lezen Wes! In Westerlo was ik ook, nog nooit zo'n bakoven meegemaakt ..

Het was eigenlijk onverantwoord. Wij hebben meermaals mensen afgevoerd zien worden door de hulpdiensten.

[Jeje]

Mooie foto's. Ben wel benieuwd, je schrijft dat je scout was. Bij welke club en hoeveel tijd besteedde je hier aan?