We're super Marlow, we're from.....

Gestart door Hugo, apr 16, 2011, 16:24:59

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hugo

zaterdag 26 maart 2011
Marlow 0 - 5 Barton Rovers
Alfred Davis Ground, attendance; 80





Ook dit seizoen is er weer een pheonixclub gekozen. Leden van het internetforum "Phoenix '92" kiezen een club uit de non-league. Bij de gekozen club wordt dan een wedstrijd bezocht waar we dan matchsponsor zijn. Marlow FC was dit seizoen de uitverkoren club en op 26 maart gingen we naar Marlow. Ondanks het kleine groepje en de slechte wedstrijd, Marlow verloor met 0-5, werd het een fantastische dag. Dit vooral door de hartelijke ontvangst door het bestuur en de supporters van Marlow.

Waren we een jaar geleden nog met negen man bij Hayes & Yeading nu stopte de teller bij vier. Behalve ondergetekende waren Dimitri, Joost en Joris present. Ik pikte Joris op in Tilburg en van daaruit waren we vlot bij Dimitri thuis in Kapelle-op-den-Bos. Een kopje koffie later was ook Joost gearriveerd en konden we richting Calais. Snel waren we bij Gent maar toen bedacht Joost dat zijn paspoort nog in zijn auto lag en konden we weer terug. Uiteindelijk werd de tunnel bereikt en vlotjes bereikten we de overkant van het kanaal.



Gevaar voor het doel van Barton Rovers



De Main Stand van Marlow, een pareltje.

Precies om 14:00 uur reden we de parkeerplaats op van het stadionnetje van Marlow. Gelijk kwam er iemand enthousiast zwaaiend naar ons toe en werden we naar een parkeerplaats gedelegeerd. De beste man was H.F. Grouser, behalve supporter ook een voormalige Mayor van het stadje Marlow. Vol trots liet hij ons de ground zien met uiteraard  de meeste aandacht voor de prachtige hoofdtribune gebouwd in 1930. We werden aan iedereen voorgesteld inclusief de aanwezige bestuursleden van Barton Rovers.

De belangrijkste wapenfeiten van Marlow zijn te vinden in de FA Cup. Marlow is terecht trots op het feit dat het de enige club is die vanaf het begin in 1871 elke keer heeft deelgenomen aan de FA Cup. Het laatste succes is van 1993 toen de 3e ronde werd bereikt en Tottenham Hotspur de tegenstander was. Het thuisvoordeel werd verkocht en op White Hart Lane was Marlow kansloos (1-5). Tijdens het seizoen 1993/94 werd opnieuw de 3e ronde bereikt en toen werd verloren van Swindon Town. Onze nieuwe vriend H .F. Grouser had een mooi shirt aan met een opdruk van de FA Cup run van 1992/93. In de bestuurskamer was veel memorablia aanwezig over de geschiedenis van de club.



De wedstrijd van de eeuw voor Marlow

Ondertusen vond H.F. Grouser het hoogste tijd voor een biertje. Hij vond het maar niks in de bestuurskamer, de bar in de kantine was meer zijn terrein. Het was duidelijk een dorstig mannetje en hij stond erop dat we het lokale bier gingen proberen. Als we eerder waren gearriveerd hadden we ook nog een rondleiding in de brouwerij gehad. Al snel stonden de glazen met 'Rebellion' voor ons klaar. Het was, en ik zal mij diplomatiek uitdrukken, niet mijn cup of tea. Maar klokslag 3:00 uur had ik mij glas leeg en konden we naar buiten voor de aftrap.

Veel had de wedstrijd niet om handen. Sowieso stonden zowel Marlow als Barton Rovers in de grijze middenmoot en speelden nergens meer voor. Hooguit werd er gespeeld voor de winstpremie maar dat zullen geen rare bedragen zijn op dit niveau. Dat had ik eigenlijk aan de voorzitter moeten vragen. Barton Rovers leunde wat achterover en sprong zeer efficiënt om met de kansen, dusdanig dat ze met 0-4 thee gingen drinken. De 0-4 was een nette vrije trap. Verder was onbeholpen hoofball met de hoofdletter H. Wij gingen voor de thee naar de boardroom waar ook nog een schaal lekkere koekjes klaar stond waar wij wel raad mee wisten. Het bestuur van Barton Rovers had blijkbaar ook geen ontbijt gehad want ze waren flink aan het schransen.  De tweede helft was een formaliteit en Barton maakte er nog 0-5 van na slap ingrijpen van de keeper.



Trinity End waar de HK van Marlow staat.





Een dagje matchsponsor zijn bij Marlow kost 120 pond. Dat werd dus 30 pond per persoon, cash te betalen bij de voorzitter. Voor dat bedrag mag je naar binnen, krijg je een programmaboekje, consumptiebonnen en een speldje van de club. Ook mag je een bladzijde in het programma vullen en de speaker noemt een paar keer je naam. Na de wedstrijd staat er in de boardroom nog een bescheiden buffet klaar met warme kippepootjes en allerlei koude hapjes Ook waren er op de tribune nog een paar stoeltjes voor ons gereserveerd, we hebben er even gezeten maar erg comfortabel was het niet. Na afloop kregen nog een videoband van de wedstrijd tegen de Spurs en een ingelijst bedankje van de club mee. Zeker waar voor je geld in Marlow.

Het bestuur van Marlow verontschuldigde zich uitgebreid voor het matige spel van hun ploeg. Maar omdat we vinckers zijn lagen we daar niet erg van wakker. Het bestuur mopperde vooraf nogal om het feit dat de interland Wales - Engeland gelijktijdig met hun wedstrijd werd gespeeld. Veel potentiele bezoekers zouden de voorkeur geven aan de tv-uitzending van de interland boven een bezoekje aan Marlow. Uiteindelijk zou het officiele bezoekersaantal op slechts 80 blijven steken. Het gemiddelde van Marlow ligt rond de 120 man per wedstrijd.



Overkapping aan de lange zijde.



De kleedkamers van onze helden

Dat is dus het voetbal in de 8e divisie van Engeland. Ondanks de beperkte publieke belangstelling moeten de spelers wel betaald worden. Na afloop had de voorzitter voor elke speler een envelop met onbekende inhoud, we schatten een tien tot twintig pond. Als uitsmijter kregen de spelers ook nog een grote schaal friet. Voor het clichébeeld van de engelse voetballer was een tafel vol bier mooi geweest maar dat was niet het geval.

Uiteraard bleven we nog even hangen voor de 3e helft. Het werd zo gezellig dat we ruim twee uur bleven plakken.  De biertjes smaakten steeds lekkerder en de verhalen werden steeds sterker. Het ging over de dagtrip van Marlow naar Parijs, het drinken van whiskey bij doelpunten van Marlow, de structuur van het Nederlandse amateurvoetbal en de populariteit van volksdansen in Tilburg. Maar uiteindelijk werd het toch tijd om het licht uit te doen en weer terug te keren naar het continent. Er werd nog een groepsfoto gemakt. H.F. Grouser zwaaide ons nog uit en dat was dus Marlow. Die ploeg gaan we vast nog wel eens zien in de toekomst.



De smalle Oak Tree Road End