Fratton Park

Gestart door Han, jul 12, 2008, 23:26:18

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Han

Hoewel ik feitelijk graag strictly anonymous mijn passie beleef is een aantal escapades of gebeurtenissen aan de overkant niet geheel onopgemerkt gebleven.

Zo was er ooit een fameuze Engelse Sky Sports coverage voorafgaand aan Fulham vs Stockport County in 1993 naar aanleiding van een jubileumtrip, tevens gevolgd door een Nederlands commercieel station, namelijk RTL, dat er een special aan heeft gewijd destijds.

Ooit een pictorial mentioning van mijn knutselground in het liefhebbersprogramma Standing Room Only en een optreden met een geestverwant bij Kopspijkers.

Een radio-interview ooit voor de BBC met de schrijver Dave Twydell over voetbalpassie;  wat gedoe in Engelse nationwide en local papers over de ontmoeting met Tom Finney, de kruistocht voor behoud van de West  Stand en de turnstile van Deepdale, en een aanhaling van Simon Inglis in een nationwide hommage in de Times aan 'the last rites for the Holy Trinity'.

Enfin, voor ene Dave Bowers was één van die mediamieke uitingen ooit aanleiding om mij overzees te bellen. Ik weet niet eens meer waarvoor. Hij werkte toen bij een krant. Moet dus een telefonisch interview zijn geweest.




Anyway. Voorafgaand aan zaterdag 28 October 2000 besloot ik naar Fratton Park te gaan voor de clash met Birmingham City. Leek mij leuk. Vooraf  belde ik de afdeling Public Relations omdat ik mijn Pompey-hoofdstuk voor het boek af had en graag in contact wilde komen met de club historian om het persoonlijk aan hem te kunnen overhandigen voor 'proof reading'. Ik doe mijn verhaaltje.


Zegt die gozer aan de andere kant van de lijn: 'Hi Han, this is Dave Bowers, remember me?'. Ja, ik was dus perplex én blij verrast. Hij zegt dan kun je bij mij slapen als je komt. Ik zeg ik kom in één streep aangereden. Hij zegt je bent gek. Ik zeg ja maar dan zie je wel Pompey! Enfin het beeld is duidelijk.




Krijg ik dus bij aankomst op Fratton Park een allerwarmst onthaal van Dave en een matchday press pass uitgereikt. Bleek ik die dag gelegenheidsfotograaf te zijn en mocht ik de wedstrijd vanuit persperspectief volgen. Persperspectief. Ik heb het twee keer moeten typen.

Daggastpas. Je gaat naar Pompey en je krijgt een daggastpas. Daggastpas persperspectief. Krijg je niet in één keer foutloos getypt.




Anyway. Ik dus met mijn Minolta de middenstip op vlak voor de kick-off temidden van fotografen met toestellen met lenzen waarmee je kunt honkballen. Je slaat gewoon een homerun met zo'n lens. Of je slaat er iemand lens mee. Het lijken wel Canonnen.





Enfin, ik zit dus naast de goal en schiet ook een plaatje. Ik zeg tegen de fotograaf naast mij met een periscooplens: waarom ga je niet met een klein toestel achter de andere goal zitten?






Door de bolling van het veld zie je de mensen in de paddock onder het maaiveld zitten. Vind ik mooi. In de rust staan in de persruimte de laptops in de aanslag en worden de camera's aangehoekt op de pc. Open Adobe Photoshop, bewerken en verzenden naar de krant of websites. Realtime. Fascinerend.

Een paar minuten voor tijd wordt Fratton Park geteisterd door een moesson. De regen is zó dicht dat het een sneeuwgordijn lijkt. Je ziet het andere doel niet eens meer. Ik droop volledig doorweekt af met doornatte schoenen een prachtige ervaring rijker.





De eerste kennismaking met Fratton Park dateert van zaterdag 3 januari 1998 voor een FA Cup tie 3de ronde met als tegenstander Aston Villa. Op de hoofdtibune. Er zijn leden die dagtrips verafschuwen omdat details je zouden ontgaan en er geen sprake is van innerlijke rust. Dat heb ik opgelost door het gewoon vijf keer Pompey met een dagtrip te doen. Ik zie het probleem dus niet helemaal.


Wordt vervolgd.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

TeeZee

Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg, dit soort anecdotes zijn geweldig. Ik hoop meer te lezen over die RTL-special, want die heb ik destijds volledig gemist. Kopspijkers heb ik wel gezien en ik herinner me ook een stuk in een Panorama.

Han

De eerste kennismaking met Fratton Park dateert van zaterdag 3 januari 1998 voor een FA Cup tie 3de ronde met als tegenstander Aston Villa. Op de hoofdtibune.






Er zijn leden die dagtrips verafschuwen omdat details je zouden ontgaan en er geen sprake is van innerlijke rust. Dat heb ik opgelost door het gewoon vijf keer Pompey met een dagtrip te doen. Ik zie het probleem dus niet helemaal.

Op het achterbalkon van de main stand staart ons een stokoud uithangbordje aan:






Ik heb een werkelijke bloedhekel aan zogenaamde roof extensions en moét hier al eens over gefulmineerd hebben. Dergelijke gedrochten waren onder andere te zien op Belle Vue en Millmoor. Ik vind het mooi als de paddock regengevoelige terracing is en het dak alleen maar bescheiden teuggetrokken het zitgedeelte overkapt:







Vroeger had je helemáál geen overkapping:







Tijdens het schrijven van het boek kwam ik in contact met de historicus van SVV en heb hem in Putten mogen bezoeken. Ik ben ooit in de Vallei der Koningen afgedaald in de graftombe van Tutanchamon en herinnerde mij de woorden van Howard Carter toen hij ooit het graf ontdekte. Lord Carnarvon vroeg hem: 'can you see things?'. Carter antwoordde stamelend: 'yes, wonderful things'. Dat had ik ook ten ik de kelderruimte in Putten betrad. Een SVV-schrijn.

Anyway, de huisvriend van die historicus is de Engelsman Bob Bond, die zich als illustrator zou gaan opwerpen van mijn nooit gepubliceerde opus. boek. Met hem zag ik op Fratton Park de wedstrijd tegen Preston North End:






Rond die periode kreeg ik ook kennis aan de club historian van Portsmouth, Richard Owen, een bekende van Bob Bond. Het hart onder de riem zag er als volgt uit:






Wordt vervolgd.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

TeeZee

Heb je kunnen achterhalen wat er mis was met jouw e-mailadres?