Tief Op Choreografie

[Lek11]

Hilarische puberale & semi-sociologische mayonaiseprietpraat om 'modieus tegendraads zijn' te willen rechtvaardigen en om de onzekerheid die nu eenmaal met acné gepaard gaat te willen maskeren. Gaat vanzelf over.

Haha, het is geschreven door Mentalita Ultras Streetwear (Zie Google). Prima als jij dat vind verder.

[Joost]

De Ultra's bij Aken met hun rookbommetjes werden vanmiddag mooi te kijk gezet door speaker.

Haha ja dat was echt geniaal.

Ook typisch een voorbeeld waar de rest van het publiek zich afzet tegen die ultra's.

@ Joost. Dat is dus hoe jij het bekijkt. Ik vind het schitterend wanneer men met een dikke achterstand nog steeds 90 minuten achter de ploeg blijft staan. Vlaggen, zingen, springen. Alles voor de club, de kleuren en de stad. Passie en liefde voor je club.

Ultras vinden zichzelf niet belangrijker dan de club. Degene die op een podium voor het vak staat en met een megafoon liederen inzet wordt de 'capo' genoemd. Waarom zou hij zichzelf belangrijker vinden dan de club? Hij is mede verantwoordelijk voor een vak dat de ploeg aanmoedigt. Hij heeft liefde voor de club. Sommige uiten hun clubliefde door de hele wedstrijd op een stoeltje te zitten en collectief zijn bek dicht te houden. De ander uit dit door de hele wedstrijd met zijn rug naar het veld te staan en er voor zorgt dat het team, de club wordt gesteund.

Wie eens een kijkje heeft genomen bij het Kroatische voetbal weet dat dit nog veel extremer kan. Zo heb je bijvoorbeeld de Bad Blue Boys van Dinamo Zagreb waar 1 'capo' de boel regelt en de boel opzweept. Daar staan vaak nog een aantal personen bij die controleren of wel iedereen meezingt. Als hun zien dat er iemand is die niet meezingt krijgt diegene een paar tikken en/of wordt het vak uitgegooid.

Ik weet wat een kapo is, met een K inderdaad. Sfeer en aanmoedigen ontstaan vanzelf, doordat iemand iets inzet waarbij de rest meegaat. Voor zoiets is echt geen organisator nodig.

Ik heb de jaren op het Aachener Tivoli meegemaakt waarin de zogenaamde ultra cultuur nog niet haar intrede had gedaan. Er heerste iedere week een heerlijk sfeertje en stond het 0-3 dan was het stil. Daar is niks verkeerds aan. Ik zag uitclubs die een fanatiek vakje hadden en vocaal flink aanwezig waren. Tegenwoordig staat er iemand voor het S-block de boel te dirigeren en is de sfeer flink gezakt aangezien de rest van het stadion er niets mee heeft. De inhoud van het uitvak is dit seizoen totaal uitwisselbaar. 90 minuten lang staat daar een groep met vlaggen te wapperen, ongeacht wat de score is. Het enige verschil is welke kleur de vlaggen hebben.

Ik durf best te stellen dat de sfeer bij een willekeurige club beter zou zijn wanneer er geen ultra's waren.

[Han]

Haha, het is geschreven door Mentalita Ultras Streetwear (Zie Google). Prima als jij dat vind verder.

Het interesseert mij werkelijk hoegenaamd geen ene ruckfuck dan wel enkele reet welke sociaal-gemankeerde lul met vingers zich de auteur of publicist mag noemen van dit proletarische frituurmanifest.

In de ronduit zielige en benepen pinokkio-cultuur van Ulti's rekent men elkaar af op de aantal decibellen die men produceert bij een kansloze 8-1 achterstand in de verlenging. De georchestreerde Baghwan-blijheid bij een nederlaag wint het van de vanzelfsprekende euforie bij een overwinning.

De Ulti-movement waar jij je toe aangetrokken voelt is niets meer of minder dan surrogate verrukking op VMBO-niveau voor acné-sukkels die zich hebben ingeschreven voor een optreden in Ter Land, Ter Zee of In de Lucht en zelfs daarvoor zijn afgewezen. Vervolgens hebben deze verliezers een voetbalstadion verkozen als platform voor hun dwingelanderige kartongewapper.

[Hielke]

Het hele ultra-fenomeen volgens de definitie van Lek11 zegt mij niets. Sterker nog, het staat me tegen. Het vermengt namelijk twee zaken die los van elkaar horen te staan: het steunen van een club en hooliganisme.

Zelf heb ik het meest met een 'natuurlijke sfeer'. Dus geen capo of kapo. Gewoon met z'n allen fanatiek meeleven met de club, dan ontstaat sfeer vanzelf. Of niet, ook goed. Negentig minuten lang zingen en springen is mooi, maar er moet wel een aanleiding voor zijn. Sfeeracties, voorafgaand aan de aftrap, zijn ook geregisseerd, maar vind ik daarentegen wel mooi.

Ook geweld is een onderdeel van deze cultuur.

Agressieve, opgefokte idioten heb je helaas overal, maar dat zulke mensen uit zogenaamde 'opofferingsgezindheid' voor hun club steden slopen en mensen het ziekenhuis in slaan is natuurlijk te triest voor woorden. Dat maakt het voetbal kapot. De 'normale supporter', gelukkig bij élke club de overgrote meerderheid, wordt het slachtoffer van dit zielige groepsgedoe. Leuk hoor, zo'n combiregeling of een net voor je neus. 

[Hugo]

Haha, het is geschreven door Mentalita Ultras Streetwear (Zie Google).

Maar je neemt het over dus ik mag aannemen dat jij het eens bent met de inhoud?

[Lek11]

Maar je neemt het over dus ik mag aannemen dat jij het eens bent met de inhoud?

Aangezien Dennis vroeg naar mijn bevindingen over ultras heb ik wat geschreven. Dat stukje tekst van die website is een stuk tekst over hoe ultras (uit het buitenland) alles zien. Het zijn dus hun bevindingen. Ik zeg niet dat ik het er mee eens ben, wel zeg ik dat ik fan ben over de support van de ultras op de tribunes. Misschien heeft dat ook te maken met hoe het zich bij Ajax heeft ontwikkeld, want dat is zeer positief te noemen zoals HJanneman al aangaf.

[Rinus A.]

Ik zou toch Han en consorten willen verzoeken om iets milder te oordelen over de Ultra's. Het leven van een Ultra gaat niet over rozen; ik kan het weten.

Zo rond mijn veertiende levensjaar kwam ik via schoolkameraden op de tribune bij Telstar terecht. Al snel zorgde ik ervoor dat ik al mijn persoonlijkheid in de koffer liet en zo dus lekker makkelijk in de groep kan opgaan. Stedentruien hadden we nog niet, maar met een mooi trainingspak van Campri of Black&White hoefde je je echt geen zorgen te maken dat de leidert (nu kapo) je zou aanwijzen voor deportatie naar Vak A, waar je saaie opa een broodje warme worst zat weg te kauwen. Binnen een seizoen had ik mezelf alle liederen aangeleerd, inclusief klapritmes. Voor extra aanzien en eventuele promotie koos ik ervoor om daarnaast ook alle liederen van Parma en Leeds United in mijn reportoire op te nemen. Dit legde geen windeieren, want halverwege de jaren 90 ging een door mij aan het nederlands aangepaste versie van een heel lekker Leeds-chantje landelijk, met als hoogtepunt dat ik kon zeggen dat fakking feyenoord het van mij had gestolen (feyenoord-roda jc, 1996/1997: Ole, ole ,ole, you are fucking roda scum, fuck you ole! en dan met die trommel op het eind).
Rond die tijd maakte ik ook een grote fout, waarvan ik nu nog de gevolgen draag. Iets te ambitieus gebruikte ik de zomermaanden om op onze zolderkamer de diverse klapritmes uit te voeren bij dubbele snelheid, soms zelfs viervoudig. Dat waren an sich geen verkeerde avonden; de jongens kwamen over en mijn moeder zorgde dat ons niets tekort kwam. Maar uiteindelijk leverde het wel een zooi ellende op. Tommy de Brillenjood liep altijd al wat achter met klappen en tijdens een doordeweekse bekeravond in Deventer (eagles-lisse; wij undercover op de b-side om ideeën én vlaggen te jatten) zakte hij door het ijs tijdens de dubbel-speed-uitvoering van If You Hate The Fucking Zwolle, iets waar we de hele treinreis nog op hadden geoefend. Voor Tommy nooit meer voetbal, maar een rolstoeletje en ik heb er een lelijk trauma aan overgehouden. Klappen op recepties of na toespraken...ik zorg dat ik op tijd de zaal verlaat.

Tegenwoordig zie je mij niet meer in de stadions. Ik ben en blijf een Ultra, het is toch een levensstijl en een gedachte, een breuk zegt ons handboek ook wel. Ik schrijf nog wat artikeltjes voor diverse Ultra magazines en je kunt me vragen voor het paintshoppen van bureaubladafbeeldingen van jouw groep, maar ook van je huisdier enzo. Ben ook bezig om via een oude kennis uit het circuit me te gaan richten op verkoop van pinnetjes en caps, stedentruien en we kijken of er een markt is voor uniformen. Nee, de stadions mijd ik. Op een gegeven moment koos ik ervoor om na nederlagen nog drie uur door te zingen in het stadion, gewoon tot al die weglopers al in bed lagen. Haarlem-publiek zong ik dan. En alleen ik en de man van de lichtmasten stonden er dan nog tegen middernacht. Later werd dat nog weleens de volgende ochtend en op het eind hadden we het er zelfs over met een stel ultieme Ultra's om gewoon niet meer van ons vak af te komen, gek als we waren. Rond die tijd ontstond er bij Telstar ook een vriendenband met Osnabrück. Hele toffe gasten, zeer loyaal, geen gezeik, geen discussies, gewoon doen wat de leidert zei. Gingen we op de zaterdagmiddagen dus ook nog eens daar loyaal staan doen. Maar die gekke duitsers besloten op een gegeven moment om na de wedstrijd allemaal leuke rituelen met de spelers te gaan doen. Want de club is van de Ultra's, dus die sportmannen moeten na hun wedstrijd niet zeiken en gewoon een paar uur voor het vak komen zitten en meedoen. Superleuk, maar daardoor misten we wel de laatste trein naar Nederland telkens. Vervolgens via Osnabrück weer in contact gekomen met fans van Brescia, die lagen mekaar erg goed. Toch nog een jaar of wat elke maand heengeweest, meer uit respect dan lol, maar respect is belangrijk. Het zijn toch soort van je broers.

[Houseman]

Are you Nico Dijkshoorn in disguise?

[Han]

Ik zou toch Han en consorten willen verzoeken om iets milder te oordelen over de Ultra's. Het leven van een Ultra gaat niet over rozen; ik kan het weten.

Misschien is cynisme inderdaad wel een mooie raadgever om het narcistische fenomeen Ulti's op de juiste merites te beschouwen.

Ik vind het schitterend wanneer men met een dikke achterstand nog steeds 90 minuten achter de ploeg blijft staan. Vlaggen, zingen, springen. Alles voor de club, de kleuren en de stad. Passie en liefde voor je club.

Dit heeft niets te maken met onconditionele, spontane en intrinsieke (club) liefde maar slechts met paringsdansen van opgeschoren rukeenden en territoriale drift van jongens die behept zijn met penisnijd.

De uitslag van een wedstrijd van de eigen club is dan ook van volledig ondergeschikt belang en verliest het van de gewenste Ulti-reputatie. Deze knullen kennen slechts passie en liefde voor zichzelf en voor hen wordt de competitie niet op de groene mat gespeeld maar in vingerverflokalen om concurrerende aftroefdoekjes te schilderen.

[AthleticHolanda]

Moest wel lachen bij het lezen van de reacties van Han en Rinus, maar dan even een vraag, willen jullie hier naartoe?

http://www.11freunde.de/newsticker/118137

Niet dat ik het hele ultra-gebeuren wil verdedigen of dat ik er een groot voorstander van ben, maar ik kan mezelf er wel op betrappen dat ik liever wedstrijden bezoek tussen teams mét ultras dan zonder.

In de Duitse NRW-Liga wilde ik bijvoorbeeld al een tijdje Fortuna Köln bezoeken, maar heb bewust gewacht op de wedstrijd tegen SF Siegen. Van een wedstrijd op het vijfde niveau in Duitsland mag je niet verwachten dat deze kwalitatief goed is, als deze dan ook niet al te spectaculair is en er van support ook amper te spreken valt dan is de algehele amusementswaarde voor mij toch lager dan die nu was, ondanks een baggerwedstrijd heb ik mede dankzij de ultras toch mijn ogen uit gekeken...

Er valt veel over te zeggen maar ik heb liever 'ultra-support' dan geen support. Misschien slaat men in Duitsland teveel door naar de ene kant, ik heb het gevoel dat het in bv. Engeland teveel naar de andere kant gaat/ging, daar mag je in de Premier League niet eens staan in het uitvak en moet je verplicht op je eigen toegewezen zitje gaan zitten, wat is dan wijsheid?

[Rinus A.]

Moest wel lachen bij het lezen van de reacties van Han en Rinus, maar dan even een vraag, willen jullie hier naartoe?

http://www.11freunde.de/newsticker/118137

11Freunde geeft er nogal een eigen draai aan. Als we het document nader bestuderen, zien we dat de brief vooral het voortdurend staan in de (in het VK verplichte) zitvakken aankaart. En dat op verzoek van mede-fans (en ongetwijfeld de politie).

De laatste alinea behandelt kort de supporters achterin het vak die 'herrie' produceren door 90 minuten langen tegen de metalen achterwand aan te stampen. Ook dit tot ergernis van de medesupporters die een dure seizoenkaart hebben gekocht en ongetwijfeld liever de mensen horen zingen dan het gedreun van die alternatieve steeldrums.

De brief: http://img527.imageshack.us/img527/8878/76918160.png

Niet dat ik het hele ultra-gebeuren wil verdedigen of dat ik er een groot voorstander van ben, maar ik kan mezelf er wel op betrappen dat ik liever wedstrijden bezoek tussen teams mét ultras dan zonder.

In de Duitse NRW-Liga wilde ik bijvoorbeeld al een tijdje Fortuna Köln bezoeken, maar heb bewust gewacht op de wedstrijd tegen SF Siegen. Van een wedstrijd op het vijfde niveau in Duitsland mag je niet verwachten dat deze kwalitatief goed is, als deze dan ook niet al te spectaculair is en er van support ook amper te spreken valt dan is de algehele amusementswaarde voor mij toch lager dan die nu was, ondanks een baggerwedstrijd heb ik mede dankzij de ultras toch mijn ogen uit gekeken...

Er valt veel over te zeggen maar ik heb liever 'ultra-support' dan geen support. Misschien slaat men in Duitsland teveel door naar de ene kant, ik heb het gevoel dat het in bv. Engeland teveel naar de andere kant gaat/ging, daar mag je in de Premier League niet eens staan in het uitvak en moet je verplicht op je eigen toegewezen zitje gaan zitten, wat is dan wijsheid?

Mij boeit ultra-wel of ultra-niet heel weinig, net zo min als ik me druk maak over de sfeer in een stadion. Ik kom dan ook al heel lang bij de heen- en terugronde van het treffen tussen Telstar en Eindhoven. Sfeer is sfeer, laat maar komen. Ik vind het voetbal te belangrijk om me te laten afleiden door een gebrek of surplus aan sfeder. Als je dat als een groep gaat doen, dan zou je verwachten dat een stel positief ingestelde personen met sterk en altruïstisch karakter die groep zouden vormen. Net zoals dat altijd gaat als er iets moet worden opgezet voor een ander en zonder dat je er voor betaald krijgt. Alleen bij die Ultra's zie ik maar al te vaak slappe karakters die het gebeuren eigenlijk alleen maar gebruiken/misbruiken om hun eigen ego te voeden. De enige echte Ultra voor mij is die 70 jaar oude vrijwilliger die op maandagmorgen die confettitroep van de ultra's staat op te ruimen in het stadion.

[Han]

Ik vind het voetbal te belangrijk om me te laten afleiden door een gebrek of surplus aan sfeder. Als je dat als een groep gaat doen, dan zou je verwachten dat een stel positief ingestelde personen met sterk en altruïstisch karakter die groep zouden vormen. Net zoals dat altijd gaat als er iets moet worden opgezet voor een ander en zonder dat je er voor betaald krijgt. Alleen bij die Ultra's zie ik maar al te vaak slappe karakters die het gebeuren eigenlijk alleen maar gebruiken/misbruiken om hun eigen ego te voeden.

Gemeenschappelijke uitingen op het niveau van Ulti en Tief Op zijn de stadionvluchtheuvel, de zitplaatsenterp en het betonasiel voor de fantasieloze internetgeneratie waartoe Lek11 lijkt te behoren.

Als hamertje-tik en pim-pam-pet een niet te nemen horde van geestelijke souplesse blijken te zijn, dan rest voor identiteitsloze individuen het schoolpleininitiatief. De vraag op maandagochtend tijdens de pauze is dan namelijk niet of men gisterenavond de wedstrijden op Studio Sport heeft gezien maar of het uitvergrote gevingerverfde theedoekje een beetje prominent in beeld is gebracht.

Als Studio Sport vier weken lang staakt met het uitzenden van samenvattingen is het meteen afgelopen met de door Clearasil gesponsorde jeugdpuisterige Ulti en Tief Op rat race. Ulti en Tief Op is namelijk niets meer of minder dan plaatsvervangende en skindeep hormonale huidverzorging.

Acné heb je, ja kan je krijgen.

Ben ik zo een beetje duidelijk qua milde variant van fulmineren?

[Han]

Ik zie graag dat 'sfeer' een directe en spontane afspiegeling is van het gebodene op het veld.

Een bloedeloze 0-0 die zich aftekent in een décor van macabere stilte vind ik sfeervol.

Afgelopen weekend zag ik dat voor Bantam supporters op Wembley bij elk tegendoelpunt van Swansea City het sein op groen ging om met adhd-temperament nog enthousiaster met wimpeltjes te zwaaien.

In Zwolle was tijdens de halve finale voor de beker tegen PSV sprake van een zwijgend akkoord van het thuispubliek om geen enkele seconde stilte te laten vallen.

We staan aan de vooravond van een wedstrijdje 'wie het stilst is bij een minuut stilte als iemand dood is'.

[Hugo]

Men lijkt soms wel allergisch voor stilte. Zet ergens een radio een kwartier uit en men wordt onrustig.

[3434]

Zelf heb ik ook liever Engelse sfeer. Helaas heb je als groundhopper vaak maar 1 match van die club (en als die niet meezit, is er geen sfeer). En ik ben niet allergisch aan stilte, verre van. Maar al mijn trips naar Engeland waren 90 minuten stilte met enkel een 'oooooooh' als de bal net overging, voor de rest kon je een speld horen vallen. Dat vind ik ook maar niks.

Akkoord als je een seizoenskaart hebt raak je al die ingestudeerde/gedirigeerde liedjes kotsbeu na ze elke week te moeten aanhoren maar voor een eenmalig bezoek aan bv. Stuttgart is het wel leuk om sfeer mee te maken. Ik ben 4x in West Ham geweest en 1x in Fulham en daar was totaal geen geluid (terwijl ze wel wonnen, mét goed voetbal), dan vraag je je af of er alleen zuurpruimen in het stadion zitten.

Blij zijn met een overwinning is toch geen misdaad?