Kriskras naar Christie Park

[Hugo]

Coming very soon in this theatre..

[Hugo]

Moss Lane, Altrincham.

 
Na een lekker nachtje slapen in de grote travellodge van Manchester Airport was ik al tijdig weer wakker. Voor de middag stond Morecambe - Macclesfield Town op het programma. Dus ruim de tijd om links en rechts wat stadionnetjes te bezoeken. Als eerste Moss Lane van Altrincham. Dat ligt namelijk bijna tegen het vliegveld van Manchester aan. Altrincham zou s'middags tegen AFC Wimbledon spelen in de Conference dus ik had goede hoop dat er op de vroege zaterdagmorgen al iemand zou zijn om me binnen te laten.  Maar helaas er was niemand en alles was afgesloten. Toen ik weer zou vertrekken kwam er een oud baasje aan gelopen. Mooie lok dwarsover het kale hoofd en gedateerd pak met clublogo. Vriendelijke man want hij liet mij binnen. Terwijl hij begon aan de voorbereidingen van de wedstrijd kon ik op mijn gemakje een rondje maken.  Eigenlijk een typische conferenceground dat Moss Lane. Lekkere Main Stand met verder aan drie kanten terracing.  Opvallend zijn de reclameborden met "manutd.com" en de boortoren achter de lange zijde.

[Hugo]

Knowsley Road, St.Helens.

Altrincham was gevinckt en hoog tijd om te ontbijten. In Engeland neem ik meestal het traditionele ontbijt. Liefst met een bak koffie en een krantje erbij. Het is misschien niet heel erg gezond maar wel een goede basis voor de rest van de dag. Meestal is het ontbijt niet een vermelding waard in een verslagje maar dit keer ging het een beetje mis. Ik liet namelijk het complete dienblad uit mijn handen vallen. De vloer van het restaurant lag bezaaid met worstjes in koffiesaus. De mevrouw achter de balie, met een lui oog, keek mij zuchtend aan en ging op zoek naar de schoonmaakspullen. Ik kreeg wel een nieuw ontbijt voor hetzelfde geld. Het was verder een prachtige zonnige dag maar in St.Helens begon het stevig te onweren. Boven mijn hoofd wel te verstaan. Ik deed voor de derde keer een poging om Knowsley Road te betreden en voor de derde keer niks nada. Alle hekken dicht en volgens de mevrouw in de fanshop was er niemand om mij binnen te laten. En dat terwijl Knowsley Road misschien wel de mooiste rugbyground van Engeland is. Zwaaiend, de mensen in St.Helens kennen mij inmiddels, reed ik mopperend weg.

[TeeZee]

Je dacht er zeker niet aan om een foto te nemen van een vloer die bezaaid ligt met bonen, spek, ei en worstjes?

[Hugo]

Je dacht er zeker niet aan om een foto te nemen van een vloer die bezaaid ligt met bonen, spek, ei en worstjes?

Ha nee helaas niet. Ik neem overigens zelden een camera mee als ik ga eten.

[TeeZee]

Wel jammer van Knowsley Road. Echt de moeite waard, ooit zal het je lukken.

[hgrm]

Hetzelfde had ik bij Wilderspool, de oude ground van Warrington. Al diverse keren (volgens mij drie keer) was ik er voor een hermetisch gesloten hek terecht gekomen. De vierde keer, dit keer samen met TeeZee was er een groundsman bezig met maaien. Het hek stond open, we mochten naar binnen en we konden fotograferen.

Bij St Helens had ik meer mazzel. Twee keer ben ik er binnen geweest zonder wedstrijd, twee keer met (1 keer Rugby League, 1 keer voetbal: St Helens Town-AFC Wimbledon). Over fotograferen doen ze daar tijdens wedstrijden behoorlijk moeilijk, maar ik heb mijn plaatjes desondanks.

Ook veel andere Rugby grounds zijn de moete waard:

Van oost naar west:
* The Boulevard, Hull. De oude ground van Hull FC, tevens tijdelijke ground geweest van Hull City. Wordt nog steeds gebruikt, maar niet op topniveau.

* Wheldon Road, Castleford. Voormalig voetbalstadion van Castleford, dat ooit probeerde in de League terecht te komen. Nu al decennia in gebruik voor Rugby League. Veel terracing, ouderwetse hoofdtribune. Heeft zijn langste tijd gehad.

* Headingley, Leeds. DE rugby league ground. Hoewel onlangs voorzien van een moderne tribune, nog steeds de moeite waard, vooral door de enorme covered terracing.

* Odsal, Bradford. Enorm ovaal, in een helling gebouwd. Ooit goed voor 100000 plaatsen, sinds de modernisering 25000. Maar nog steeds de moeite waard.

* The Shay, Halifax. Deels oud, deels nieuw, deels nog niet afgebouwd.

* The Willows, Salford. Ook hier een nog grotendeels traditionele rugby league ground.

[Hugo]

the Giant Axe, Lancaster.

Sommige grounds zijn alleen om de naam al een bezoek waard. Bijvoorbeeld "the Dripping Pan" van Lewes. Een andere schitterende naam is "the Giant Axe" van Lancaster City. Nu ligt Lancaster een beetje verstopt bovenin Lancashire maar het bezoek aan Morecambe was een goede reden om eens bij Lancaster City te gaan kieken. Immers Lancaster en Morecambe liggen zo ongeveer tegen elkaar aan. Nu is Lancaster een pittoresk stadje en Morecambe een badplaats. Dat geeft op een zonnige zaterdag in augustus veel verkeersdrukte. Na enig filerijden kwam ik via het het treinstation bij de Giant Axe. Rustiek gelegen in een nette buurt.

Jaja op dinsdagavond is the Giant Axe open voor belangstellenden.

Doorkijkje naar de Main Stand.

Via een mooie poort kwam ik op de parkeerplaats waar ook het clubhuis van Lancaster City staat. De barman van het clubhuis wist mij lachend te vertellen dat de ground drie dagen later op dinsdag weer open was. Ik reageerde met de mededeling dat ik volgend seizoen samen met de Lelystad Youth Crew wel even langskwam voor Lancaster City - Halifax Town. Toen was het lachen direct voorbij. Desondanks bleef de Giant Axe dicht. Maar via de hekken kon ik mooi naar binnen gluren. Achter beide goals staantribunes; de overdekte een paar treden hoog en de onoverdekte heeft een paar treden meer. Verder een bescheiden zittribune en een zijde met enkel een afscheiding. Rondom de ground kan je nog heerlijke bramen plukken. Eigenlijk is de ground zelf niet erg bijzonder maar de omgeving maakt het leuk; de poort en enkele historische gebouwen op de achtergrond.

Vanachter de overdekte korte zijde is enige historische meuk zichtbaar.

[Hugo]

22-08-2009
Morecambe 2 – 2 Macclesfield Town
Christie Park, Attendance; 1.757

Morecambe hoopt het seizoen 2010/11 te beginnen in een nieuw stadion. Voor mij genoeg reden om in het huidige stadion, Christie Park, dit seizoen nog een wedstrijd te gaan zien. Morecambe heeft geen echte rivalen in League Two dus qua tegenstand maakte de wedstrijdkeuze weinig uit. Echter toen het mogelijk was om Morecambe te combineren met een wedstrijdbezoek aan Hearts op zondag was voor mij de keuze snel gemaakt.

De Main Stand van Christie Park lijkt verdacht veel op die van Whaddon Road van Cheltenham. Maar het is wel de leukste tribune van Christie Park zeker omdat er voor nog rijtje staanplaatsen ligt. Aan de overzijde het minste stukje stadion, een paar treden onoverdekte staanplaatsen. De naam van deze "tribune" is dan wel weer leuk; "Carwash Terrace". Achter beide goals overdekte staantribunes. Op de oudste en kleinste mogen de bezoekende fans staan en de grootste is voor het thuispubliek. Bij elkaar een prima stadion voor League Two. Ook hier vraag je je af of er echt een nieuw stadion nodig is.

Ik besloot achter het doel te gaan staan bij het thuispubliek. Daar stonden ook John en Joris die bezig waren met hun jaarlijkse vinckfest. Het werd hun achtste wedstrijd in evenveel dagen. Hun doelpuntengemiddelde lag boven de drie per wedstrijd dus de kans op een nul - nul was levensgroot aanwezig.

De carwash achter de terrace.

North Stand.

Christie the Cat.

Zowel Morecambe als Macclesfield waren de competitie matig begonnen. Macclesfield kwam via een penalty op 0-1 en wist deze probleemloos naar de pauze te brengen. Wij vermaakten ons op de tribune met een zeer oud mannetje, model opa uit Flodder. Hij was die middag uit het rusthuis gehaald om weer eens een potje voetbal te zien. Echter hij hield de pies niet binnen en kotste alles uit. Zijn shirt en broek zaten onder de shit. Zijn begeleider duwde rolstoel plus opa mopperend naar de uitgang. We waren verbaasd dat het duo in de tweede helft weer opdook met opa in een schoon shirt en broek.

Verder werden Joris en ik tijdens de eerste helft bezig gehouden door de mascotte. Met een bijnaam als "Shrimps" zou je bij Morecambe een garnaal als mascotte verwachten. Maar wij zagen Christie the Cat in actie. Een zeer onrustige mascotte die we maar niet fatsoenlijk op de foto konden krijgen.

Main Stand.

De paar treden van the Carwash Terrace.

Staande op de tribune bij clubs als Morecambe ga je toch snel vraagtekens zetten bij het nut van een leger stewards. Er stonden de gehele wedstrijd zeker zeven stuks voor onze tribune. Ze staan met hun rug naar het veld naar het publiek te staren. En dat publiek staat rustig naar het spel te kijken en dat doen ze ongetwijfeld de rest van het seizoen ook. Af en toe wordt er wat gescholden maar that's it. En als een groepje behoefte heeft om het veld te bestormen dan gebeurt dat toch, daar helpt geen steward tegen. Ander minpunt is dat de stewards je foto's verstoren met hun aanwezigheid.

Veel stewards dus bij Morecambe. Het aantal toeschouwers viel mij wel erg tegen. De gate van 1.757 was mijn laagste ooit in League Two. Het lag ook behoorlijk onder het gemiddelde van Morecambe de laatste twee jaar in League Two. Reden kan de matige seizoenstart zijn of is het publiek al weer uitgekeken op het voetbal in de League? In de pauze nog een optreden van groepje cheerleaders. Normaal mag ik graag foto's maken van schaars geklede vrouwen maar deze cheerleaders waren wel erg jong. Dus maar geen foto's gemaakt.

Gelukkig begon al snel de tweede helft. We zagen een Morecambe wat een stuk energieker was dan voor de pauze. Twiss maakte al snel de 1-1. Vanaf rechts sneed hij naar binnen en schoot schitterend binnen. Maar al snel zakte Morecambe weer in en werd het 1-2 voor Macclesfield. De wedstrijd hobbelde langzaam naar het einde maar Artell kopte de 2-2 nog binnen. Uiteindelijk een redelijke wedstrijd in een aardig stadion. Geen klassieker en ik zal er zeer waarschijnlijk nooit meer komen. Maar het was zeker een bezoekje waard.

Away Terrace aka Umbro Stand.

Het eenvoudige scorebord op Christie Park.

[Hugo]

Southend Road, Penrith.

Penrith is een klein stadje aan de M6, de snelweg van Lancaster naar Carlisle. Ik had nog nooit van Penrith gehoord tot dat ik een paar keer iets las over het terrein van de plaatselijke voetbalclub in Groundtastic. Southend Road is een kleine ground vlakbij het centrum van Penrith. En ook in Penrith zijn dat leuke stukjes land voor projectontwikkelaars. Aan het begin van dit seizoen heeft Penrith AFC nog een paar oefenwedstrijden op Southend Road gespeeld. Daarna is de club op het nieuwe terrein "Frenchfields" gaan spelen. Southend Road zal zeer binnenkort gesloopt worden. Op de omringende terreinen zijn de aannemers al druk bezig.

Na de wedstrijd in Morecambe was ik nog even op de boulevard wezen kijken. Dus het was al zeven uur op de zaterdagavond eer ik in Penrith was. Geen ideaal tijdstip om een stadionnetje te bezoeken. Ik dacht er serieus over om door te rijden maar onder het motto "niet geschoten is altijd mis" toch maar een tussenstop gemaakt in Penrith. Uiteraard was het terrein verlaten en afgesloten. Maar bij de kleedkamers was een smalle doorgang waardoor ik toch even naar binnen kon glippen.

Heerlijk om even rond te lopen op een verlaten ground. Heel veel stelt Southend Road natuurlijk niet voor. Maar het is een leuk terrein om zaterdagmiddag hangend aan de zijlijn de lokale trots aan te moedigen. En bij slecht weer is er aan twee kanten een overkapping. Penrith AFC heeft er gespeeld sinds de oprichting van de club in 1894. Het toeschouwersrecord is van 1960 en staat op 4.003. Toen kwam West Auckland op bezoek voor een wedstrijd voor de FA Amateur Cup. Maar voetbal op dit terrein is binnenkort dus helemaal verleden tijd. Hieronder nog een laatste groet aan "Southend Road".

De ingang vanaf de parkeerplaats.

De zeer bescheiden Main Stand.

De kleedkamers van 1948.

Far Side Terrace.

[Hugo]

Meadowbank, Edinburgh.

Meadowbank is een stadion in het oosten van Edinburgh. Het ligt ongeveer een kilometer verwijderd van Easter Road, het stadion van Hibernian. Het bestaat uit een grote overdekte zittribune aan de lange zijde met een 7.500 plaatsen. De rest van het stadion bestaat uit lage onoverdekte tribunes met banken. Opvallend is verder het gigantische scorebord en de gevoelsmatig hoge lichtmasten. De heuvels van Holyrood Park zijn goed zichtbaar vanuit het stadion.

Meadowbank is speciaal gebouwd voor de Commonwealth Games van 1970 en in 1986 werd het het eerste stadion wat de Commonwealth Games een tweede keer mocht huisvesten. Dat is ook de reden dat er een atletiekbaan om het veld ligt.

In 1974 deed het "works team" Ferranti Thistle een poging om toe te treden tot de Schotse League. In de selectie werd onder andere Gateshead uit Engeland (!!) verslagen. Maar voordat er begonnen kon worden moest nog wel voldaan worden aan twee voorwaarden. De fabrieksnaam Ferranti moest vervallen en er moest een fatsoenlijke thuishaven komen. Thistle speelde toen op "City Park". Dit terrein ligt in het noorden van de stad op de hoek van Ferry Road en Pilton Drive.

Het gemeentebestuur kwam met de oplossing. Thistle kon op Meadowbank gaan spelen en de naam werd veranderd in Meadowbank Thistle. Iedereen blij; Thistle in de League met een fatsoenlijk stadion en de gemeente had een vaste bespeler voor Meadowbank.

Maar een groot succes werd het niet. Sportief ging het begin jaren '90 best goed maar financieel bleef het altijd magertjes. Bij thuiswedstrijden van Thistle kwamen altijd maar een paar honderd man opdagen die verzopen in het veel te grote stadion. En als er eens een publiekstrekker op bezoek kwam moest Thistle om veiligheidsredenen alsnog uitwijken naar Tynecastle of Easter Road.

In 1995 liep het huurcontract van Thistle met Meadowbank af. Vanuit Livingston kwam het voorstel om de club te verhuizen naar Livingston. Livingston was na de oorlog een van de vijf "new towns" in Schotland. Ze hadden als doel de overbevolking van Glasgow tegen te gaan. Maar net als Milton Keynes in Engeland had Livingston weinig historie en geen voetbalclub in de League. Er werd in Livingston een nieuw stadion gebouwd, het Almondvale en vanaf november 1995 ging Meadowbank Thistle verder als Livingston in het Almondvale.

Tegenwoordig speelt Edinburgh City op Meadowbank. Deze semi-profs spelen in de East of Scotland Football League. Het is best een redelijke club want ze hebben al een paar keer clubs uit de league op bezoek gehad in de Scottish Cup.

Het gemeentebestuur van Edinburgh zit een beetje in haar maag met Meadowbank. Behalve een paar concerten van bands als Foo Fighters en Radiohead zijn er de laatste jaren geen grote publieksevenementen meer gehouden in het stadion. Maar het onderhoud is wel een jaarlijks terugkerende kostenpost. En verder is het stadion natuurlijk gewoon verouderd. Er is al over gesproken om het stadion, of enkel de overdekte tribune, te slopen. Een onzekere toekomst dus voor Meadowbank.

[Hugo]

Hier nog wat pics van vorige week. 

De naam duidelijk op de gevel.

 

In de catacomben kwam ik deze tegen....

Meadowbank heeft vier serieuze lichtmasten.

Doorkijkje naar de heuvels van Holyrook Park.

Zicht vanaf de Main Stand.

 

De tribunes met de ouderwetse banken.

 

Nogmaals de Main Stand.

[Han]

In meerdere opzichten een 'trip down memory lane'. Toch is de tijd gelet op de foto's stil blijven staan.

[Hugo]

23-08-2009
Hearts 1 – 2 Rangers
Tynecastle, Attendance; 16.284

Na Meadowbank werd het tijd om naar Tynecastle te gaan. Daar stond om 12:30 uur de wedstrijd Hearts - Rangers op het programma. Volgens Mark de Vries was parkeren rond Tynecastle altijd een drama dus ik was extra extra op tijd. En het parkeren was geen probleem, al kan ik mij voorstellen dat het een probleem kan zijn in de drukke en smalle straten rondom Tynecastle.  Wel een probleempje was dat de autoriteiten uit voorzorg alle pubs op slot gedaan hadden. Dat kwam mij dit keer slecht uit. Want ik had een kleine twee uur voor de aftrap mijn kaartje al opgehaald, de buitenkant van Tynecastle vanuit alle hoeken gefotografeerd en het regende ook nog eens. Gelukkig was er nog een supportersbar open waar ik mijn krantje kon gaan lezen. Er werd bij de ingang wel erg moeilijk gedaan want het was members only om het volk van Rangers buiten te houden. Maar uiteindelijk mocht ik als introducé naar binnen. Ik had natuurlijk ook kunnen zeggen dat ik Mark de Vries heet. Normaal drink ik op zondagochtend nooit bier maar ik besloot dit keer toch maar een lekker pint te bestellen.

Die weinig gastvrije ingang van de Wheatfield Stand

De hoofdingang een paar uur voor de aftrap.

Maar uiteindelijk was ik, geheel tegen mijn gewoonte in, toch behoorlijk vroeg in het stadion. En dat was helemaal niet erg want Tynecastle is een fantastisch stadion. Weliswaar in de jaren '90 voor driekwart gemoderniseerd maar dat is toen heel goed gedaan. De drie nieuwe tribunes zijn weliswaar grotendeels gelijk aan elkaar maar ze staan echt dicht op het veld en zijn ook echt stijl. Leuk detail zijn de afbeeldingen van Hearts legends die je overal zit. Wel erg vreemd dat Mark de Vries er niet tussen hing. Hij debuteerde tegen Hibs en scoorde direct vier keer, wat moet je nog meer doen om een legend te worden?

In de hoeken tussen de tribunes vakwerkkolommen welke de dakconstructies ondersteunen en ook gelijk fungeren als lichtmast. Eigenlijk is de verbouwing een variant op Deepdale, maar dan beter. Als vierde tribune de oude Main Stand uit 1914, een van weinige overgebleven tribunes die ontworpen zijn door de architect Archibald Leitch, wel of niet toevallig een fan van de Rangers. Maar ook deze oude tribune wordt bedreigd, er zijn namelijk plannen voor een nieuwe Main Stand op Tynecastle. Maar voorlopig worden die plannen steeds weer uitgesteld. Niet zo vreemd want de plannen zijn wel erg ambitieus. Een nieuwe Main Stand zou Tynecastle wel helemaal af maken. Al is die laatste opmerking wel zoiets als vloeken in de kerk want die tribune van Leitch mag natuurlijk nooit verdwijnen.

De receptie zit een mooi oud pandje.

Edinburgh Castle, zichtbaar vanaf Tynecastle.

Mijn plek voor vandaag was vlak achter het doel op de derde rij, zodat ik mooi op de foto zou komen bij een doelpunt. Helaas voor mij vielen alle drie doelpunten aan de andere kant. De mascottes op Tynecastle zijn familie van die in Morecambe. Ook helemaal hieperdepieper, geen moment rust en maar huppelen, zwaaien en arme kleine kindertjes knuffelen. Even rustig poseren komt niet voor in het woordenboek van die druktemakers. Toen Tynecastle bijna helemaal vol zat kon de wedstrijd beginnen. Ik hoopte op een wat minder eenzijdig duel dan mijn vorige bezoekjes aan de SPL. Toen won Celtic namelijk met twee vingers in de neus.  Vooraf vreesde ik het ergste want de Hearts zijn er in de zomer niet sterker op geworden en hadden een paar dagen eerder een flink pak slaag gekregen van Dinamo Zagreb. Het werd 4-0 in de voorronde van de Europa League of voor de ouderen; UEFA Cup.

De oude stand van Archibald Leithc, van 1914, dus al 95 jaar oud.

Overzicht van Tynecastle.

Het werd gelukkig een zeer boeiende wedstrijd. Vanaf het begin ging Hearts er stevig in en de Rangers deden vrolijk mee. Ook Rangers middenvelder Kevin Thomson want hij ging in de 13e minuut lelijk door op zijn tegenstander. Een terecht rode kaart was zijn verdiende loon. Na een half uur viel de 1-0, David Witteveen schoot van dichtbij binnen. Een saaie middag kon het al niet meer worden.  Zwakste speler bij Hearts  was met voorsprong spits Christian Nade, die mag de veters van Mark de Vries nog niet eens vastmaken. Nade had helemaal niks in te brengen het centrale duo achterin van de Rangers. Uit frustratie beging hij een zeer opzichtige lompe overtreding waarvoor ie geel kreeg. Na een half uur werd hij en het publiek uit zijn lijden verlost door middel van een wissel.

In de tweede helft nog aardig wat kansen voor Hearts, maar precisie en de klasse van Mark de Vries ontbraken. Langzamerhand nam Rangers, ondanks een man minder, het heft in handen en begon meer en meer druk te zetten. De kansen kwamen en het was wachten op een doelpunt. Lee McCulloch maakt de gelijkmaker. Daarna bleef Ranger dominant met af en toe, via een uitbraak, de kansjes voor Hearts. Uiteindelijk leek het 1-1 te blijven. Echter in de blessuretijd kregen de Rangers een strafschop. Kris Boyd, nota bene net ingevallen, schoot het buitenkansje onberispelijk binnen. Pandemonium op de tribune met fans van de Rangers, die waren echt bovengemiddeld blij, daar was niks plichtmatigs aan.

Er is op Tynecastle nog maar net ruimte voor de fotograaf.

De Gorgie Stand, daar mocht ik zitten.

De sfeer tijdens de wedstrijd vond ik echt super, al was dat zeker een gevolg van de spannende wedstrijd. Ondanks dat beide clubs van oorsprong een protestants karakter hebben kreeg ik niet de indruk dat beide supportersgroepen erg close met elkaar zijn. Het was weer een hoop zwaaien, obscene gebaren, wijzen en dergelijke. Maar ja lekker onvriendelijk is altijd goed voor de sfeer. Wat mij ook weer opviel hoe anders de "Britse" sfeer is ten opzichte van wat ik de laatste jaren gewend ben in Duitsland. Daar is het erg monotoon en voorspelbaar. Nou en dat was het op Tynecastle vooral niet. Het was af en toe even stil, dan beging een speler een overtreding en opeens overal weer een hels geloei en gevloek. Vooral dat laatste kunnen Schotten erg goed. Het zingen was ook een rit met een rollercoaster. Periodes van stilte werden afgewisseld door massaal gezang. Vooral als de kleine 4.000 man van Rangers begonnen was dat indrukwekkend. Ik heb geen sektarische liedjes gehoord. Maar dan geef ik ook gelijk toe dat ik thuis nooit naar sektarische liedjes luister en ze als zodanig ook niet zal herkennen in het stadion.

Het viel me hier ook weer op hoe snel de spelers na het affluiten weer in de kleedkamers zitten. Ze geven elkaar en het arbritale rio een handje en dan hup snel naar binnen. Een paar spelers van Rangers bedankten nog hun fans maar niemand van Hearts deed iets richting publiek. Mark de Vries zou zeker het publiek bedankt hebben voor hun support. Maar verder was dit mijn beste Schotse wedstrijd tot nu toe. Stadion, omgeving, wedstrijd, sfeer, het klopte allemaal deze dag.  Het duurde nog lang voordat al het verkeer weg was maar toen kon ik op mijn gemakje terug naar het vliegveld.

Wedstrijdmomentje.

Roseburn Stand, helemaal vol met Rangers.