Chesterfield - Wycombe Wanderers

Gestart door Hugo, nov 06, 2008, 22:16:19

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hugo

Chesterfield 0 – Wycombe Wanderers 1
Saltergate, Attendance; 3.175

Eindelijk was daar het eerste voetbalweekend van 2008/2009, nog net in augustus. De reis ging naar Engeland voor wedstrijden in Chesterfield en Birmingham. Het was vroeg opstaan op de zaterdagochtend en mooi op tijd stonden we op Schiphol. De vlucht ging met Bmibaby naar Birmingham Airport en die hadden we nog nooit gehad. Terwijl de kenners buiten gingen staan roken mocht ik de huurauto ophalen. Dit keer een riante Opel Zafira waar we met 5 man mooi de ruimte hadden, nouja als je voorin zat. Vanaf de achterbank klonk het hele weekend een hoop gepruttel over krap en moeilijk. Zelfs het kabouterstoeltje in de kofferruimte werd geinstalleerd maar dat was ook geen succes. Bij de eerste service die we tegen kwamen werd direct gestopt voor een ontbijt. Of course Full English met de inmiddels bekende ingredienten en een enorm grote mok koffie die naar goed Engels gebruik gloeiend heet en smakeloos was.


En daar zagen we de lichtmastjes al


Entree

Met volle maag weer verder en een ruim uur later reden we Chesterfield binnen. Chesterfield is een klein stadje met als absolute trekpleister de Crooked Spire; een toren met een spits als een wokkel. We toerden wat door het stadscentrum en vonden een parkeerplaats vlakbij Saltergate. Saltergate is het sterk verouderde stadion van de lokale voetbaltrots. Helaas wordt ook Saltergate bedreigd met sloop. Want ook in Chesterfield zijn plannen om een nieuw stadion te gaan bouwen. Vanaf de parking waren we in 10 minuten op Saltegate waar het nog rustig was. Aan de buitenkant is al duidelijk te zien dat Saltergate behoorlijk op leeftijd is. De hoofdtribune is betimmerd met roestige golfplaten en het beton brokkeld aan alle kanten van de tribunes af. Verder mooie doorkijkjes tussen de huisjes door en vooral 4 hele mooie oude lichtmastjes. Na het rondje om het stadion was er nog genoeg tijd voor een drankje. Ik probeerde het nog met de "Saltergate Social Club" maar Armand had andere plannen.


Het meest fotogenieke hoekje van Saltergate?


Nog maar een doorkijkje naar de lichtmasten

De "Barley Mow" was volgens hem the place to be in Chesterfield. Armand had iets gelezen over serveersters en dan is hij niet meer te houden. Uiteraard volgden wij gedwee. Het was een goede keuze want het was een prima plek om bier te drinken en te lullen over voetbal en de andere belangrijke zaken in het leven. Het was lekker zonnig weer dus mooi buiten pilsen tussen de fans. De "Barley Mow" is strategisch gelegen op de route tussen stadscentrum en het stadion. Het was nu rustig maar als Mansfield langs komt zal het wel bal zijn bij de "Barley Mow". De wedstrijd was er een in League Two en van zowel Chesterfield als de Wycombe Wanderers werd er dit seizoen wel iets verwacht in de bovenste helft van de ranglijst. Het werd een teleurstellende wedstrijd; Wycombe scoorde snel de 0-1 en leunde daarna rustig achterover. Chesterfield was onmachtig. Goalgetter Jack Lester kwam niet van de bank af en Jamie Ward had het vizier niet op scherp staan.

Wij stonden op de grote overdekte staantribune, "the Spion Kop", achter het doel en daar was het best wel sfeervol ondanks dat er "slechts" een 3.000 man publiek was. Het is een behoorlijk grote staantribune en door het lage dak blijft het geluid mooi hangen. Tegenvallend was het geouwehoer van de stewards over het fotograferen. Toen we binnenkwamen begonnen we uiteraard direct met plaatjes schieten en al snel kwamen er stewards op ons af om te vertellen dat het vooral niet de bedoeling was om tijdens de wedstrijd foto's te maken. Dat hebben we uiteraard per ongeluk wel gedaan. We mochten gelukkig wel op de foto met de mascotte. Vooral de naam "Chester the Fieldmouse" is briljant.


Karen Child won de lotto en kocht de naamrechten van de Kop


Binnen weer die mooie lichtmasten

Saltergate is de wijk waar het stadion ligt. Eigenlijk heet het stadion "the Recreation Ground", echter de naam "Saltergate" wordt het meest gebruikt. Rechts van ons stond de klassieke hoofdtribune die vooral opvalt door de eerder genoemde roestige gevelbeplating compleet met klimop. Ander opvallend punt is dat stoeltjes, van model hout of bank, pas een 2 meter boven het maaiveld beginnen. Waarschijnlijk waren er vroeger tussen veld en tribune nog een paar rijen staanplaatsen, maar daar moet ik Inglis maar eens op naslaan. Tegenover ons de Cross Street End, een onoverdekte staantribune die is gereserveerd voor de bezoekende fans. Links dan nog de Compton Street Stand. Hier staan de stoeltjes erg ver vanaf het veld staan. Vroeger, nouja tot een paar terug was dit een staantribune waarvan enkel de achterste helft was overdekt. De staanplaatsen zijn vervangen door stoeltjes echter alleen onder de overkapping, vandaar dat er nu tussen stoeltjes en veld een carpoolstrook ligt. Bijelkaar is het een leuk stadion om eens een middagje voetbal te gaan kijken. Hopenlijk kan ik voordat het plat gaat nog eens een wedstrijdje zien op Saltergate, dan maar eens op de houten bankjes van de hoofdtribune.

Na de wedstrijd was het nog niet gedaan met de pret. We gingen weer richting Birmingham waar we een hotel hadden geboekt. Een Formule 1, daar hebben we in het verleden al eens vaker geslapen. Dus het was bekend dat de vestigingen van F1 geen Las Vegas Hilton zijn. Maar deze F1 was erg heel erg uitgeleefd, het maakte uiteindelijk ook niet zoveel uit want we kwamen er alleen om te slapen. Na het inchecken gingen we lopend richting restaurant. We kwamen uit bij een Italiaan. Ik kreeg ravioli met vloerbedekking als vulling. Niet erg smakelijk, gelukkig waren de andere eters erg tevreden. Daarna op zoek naar een gezellige tent voor het avondprogramma. Bij een paar trendy clubs kwamen we niet naar binnen, blijkbaar zien we er niet uit als lekkere wijven. Iets verderop kwamen  we uit bij een grote Ierse kroeg die er bij eerste indruk wat ouderwets uitzag. Maar het bleek een toptent te zijn, letterlijk iedereen van 18 tot 81 ging helemaal los. Weinig verassend dat de pints ook hier weer heerlijk smaakten. Terug op weg naar hotel kwamen we nog langs een zeer dubieuze snackcaravan. Ik weet nog steeds niet hoe maar de "chips" waren erg lekker. Armand, Robert en Pimmetje gingen een andere tent, "the Rainbow" nog even van binnen bekijken. Ik vond het wel genoeg en ging met Jacob weer richting hotel. Het was weer een heerlijk dagje uit in Engeland met de boys. Daar kan ik maar geen genoeg van krijgen.


De lichtmast bekeken van onderen


Zijkant van de Main Stand met de wat roestige golfplaten


Ons zicht op de wedstrijd


TeeZee

Waarom zongen ze bij Chesterfield ook al weer Zigger-Zagger?

Hugo

Citaat van: TeeZee op nov 08, 2008, 09:30:04
Waarom zongen ze bij Chesterfield ook al weer Zigger-Zagger?

Ik weet niet of deze vraag aan mij gericht is of aan andere lezers maar het antwoord heb ik niet.

Hugo

Zoals lang geleden beloofd foto's uitgezocht en geplaatst.

Hugo

En dan ook maar de 2e dag van het weekendje Birmingham van afgelopen augustus. Gelijk maar met foto's.

Aston Villa 0 – Liverpool 0
Villa Park, Attendance; 41.647
 
Na het gezellige avondje in Birmingham werd het gewoon weer ochtend. We sliepen in de stad van de wedstrijd en die wedstrijd begon ook nog eens pas om 16:00 uur. Ruim de tijd dus om lekker rustig aan te doen, zoals het eigenlijk hoort op zondagochtend. We verzamelden in het Ibis naast de Formule 1. We keken nog even naar MotD in de lobby en namen ruim de tijd om te ontbijten. Erg gezellig want de helft nam een ontbijtje in de Ibis en de andere helft ging naar de Mac. Hierna liepen we nog even naar St.Andrews, het stadion van Birmingham City. Dat lag op een 10 minuten lopen van het hotel. Pimmetje en ik waren hier al eens geweest in 2001. Het zag er allemaal erg afgesloten uit maar er stond wel een poort open maar de CCTV werkte perfect en we werden door een computerstem vriendelijk doch dringend verzocht om het terrein te verlaten. We maakten het rondje af en bewonderden nog een authentiek kanaal, industrial heritage ofzoiets.


The Adventurers, een van mijn leukste pubbezoekjes so far.


Holte hotel, dankzij Randy weer in oude glorie hersteld.
 
Dan was er nog de vraag hoe naar Villa Park te gaan. We besloten maar een taxi te laten komen die ons richting Villa Park bracht. We werden gedumpt bij "the Adventurers". Dit is een pub op loopafstand van Villa Park. Hier is oude bekende Rob_Mill stamgast en we hadden hier met Rob afgesproken. Het bleek een prima pub te zijn waar het snel volliep. Wij gingen in de "Biergarten" staan zodat Armand ongestoord kon roken. Ondanks de regen was het beregezellig in de biergarten. Er werd veel gezongen en gedronken en het aanwezige publiek vermaakte zich prima. Echte voetbalsfeer dus. Behalve uit de tap werd er ook bier in blik verkocht. Om het feest compleet te maken stond er ook nog een caravan vette friet te verkopen. Toptent dus, ik heb nu alweer zin om nog een keertje naar Villa Park te gaan.
 
Aan alles komt een eind dus ook aan de serie lekkere pints in the Adventurers. We waggelden langzaam richting Villa Park. Onder het viaduct werden nog wat hamburgers en sjaaltjes aangeschaft. Iets verderop doemde Villa Park al op in de druilregen. Aan de buitenkant is Villa Park een imposant stadion. Het is natuurlijk imposant qua grootte. Maar vooral door de stijl die het uitstraalt. Smeedijzeren hekken, stenen leeuwen en diverse accenten in de clubkleuren "Claret and Blue". Echter de achterkant van de Holte End blijf ik tegen het kitscherige aan vinden. De gevel is duidelijk ontworpen met de oude Trinity Road Stand in het achterhoofd echter de uitvoering is maar matig. Desondanks verdient Aston Villa een pluim dat ze hun best doen om wat van de buitenkant te maken.


De gevel van de Holte End, niet mijn favoriet.


Nogmaals de gevel, nu met promotiedames.


Hoek tussen Doug Ellis en North Stand
 
Vooraf lag er enige spanning op deze affiche. Liverpool was de hele zomer geweest druk bezig geweest om middenvelder Gareth Barry over te nemen van Aston Villa. Liverpool was echter niet bereid om de gewenste transfersom op tafel te leggen. De hele kwestie zeurde maar door en zorgde voor een hoop onrust. Inmiddels was de transfer van de baan en was Gareth Barry bij Aston Villa begonnen aan het seizoen. Liverpool was goed begonnen aan de competitie en maakt zich ook dit seizoen weer illusies over een kampioenschap. De wedstrijd draaide uit op een teleurstelling. Beide ploegen speelden voorzichtig en de 0-0 uitslag was dan ook geen verrassing.


De heerlijke jaren '80 beton architectuur van de North Stand


The Holte End.


North Stand, inmiddels het oudste gedeelte van Villa Park.
 
Rob_Mill had voor ons tickets gekocht voor de 2e ring van de nieuwe Trinity Road Stand. Dat betekend veel trappen en buiten adem boven arriveren. Het zicht vanaf onze plaatsen was uitstekend. De sfeer was redelijk tot goed. Af en toe viel het stil maar als de Holte End begon te zingen dan was het meestal massaal en dat klonk erg indrukwekkend. Grappig was de wat gezette supporter van Aston Villa die vlakbij het bezoekersvak zat. Nou eigenlijk stond ie meestal de fans van Liverpool uit te dagen, dat was vermakelijk om te zien. Vooral toen hij zijn broek liet zakken en zijn dikke reet toonde. Tot onze verbazing geen reactie bij het leger stewards. Echter een paar minuten later kwam een groepje agenten hem ophalen. 
 
Achteraf was Villa - Liverpool dus zo'n wedstrijd waar je in een paar zinnen klaar mee bent terwijl het randgebeuren fantastisch was. En dan vooral in "the Adventurers". Het was dus zeker de moeite waard.   


Doug Ellis Stand, oud-voorzitter maar volgens MoTD nog regelmatig aanwezig.


Het zicht vanaf de bovenste rij, wel zicht op veld maar weinig op tribune


Als afsluiter een wedstrijdmomentje

Ici c est Paris

Ik vind persoonlijk de gevel van de Holte End prachtig.