Bliksembezoek Londen: Sit down or get off!

Gestart door GiertjeNL, mrt 16, 2015, 14:07:57

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

GiertjeNL

BLIKSEMBEZOEK LONDEN: SIT DOWN OR GET OFF
Het leven van een groundhopper is eigenlijk vrij simpel, op een gegeven moment voel je een beetje kriebel aan je voet en dan weet je het! Of je hebt dorst of het is weer tijd voor een buitenlands voetbaltripje, aangezien het zaterdagochtend was, moest de kriebel dus gaan om een buitenlands voetbaltripje. De dag na de weinig bevredigende UEFA Europa League loting van Ajax tegen een club waarvan ik het typen niet eens ga proberen, was het dus tijd om wat te gaan plannen.

Doordat ik wat vaker naar het buitenland ga dan gebruikelijk, is het soms lastig metgezellen uitzoeken. Zo belandde ik al eens volledig alleen in Gelsenkirchen voor een wedstrijd van Schalke 04. Maar dit keer was het tijd voor mijn troefkaart: Brentford FC. Dirk-Jan begon zo'n beetje ieder degelijk gesprek in de afgelopen 5 maanden begon met "ik wil naar Brentford FC" dus voor een tripje naar Brentford moest hij zeker wel te paaien zijn.

Een kleine blik op het speelschema zorgde ervoor dat zaterdag 14 maart de reisdatum moest worden. Brentford zou dan moeten aantreden tegen Cardiff City en dat leek ons wel een geinig potje. Uiteraard werd de reis niet een saaie rechtstreekse vlucht op Londen, want dat zou immers het avontuurlijke idee teniet doen. Dus werd het voor mij de derde keer met de bus naar Londen en voor Dirk de eerste keer. Omdat 22 uur in een bus met Dirk zitten voor mij zo'n beetje de grootste hel op aarde was, ging ik opzoek naar meer liefhebbers. In Thomas en Chris werd uiteindelijk een geschikt teampje gevonden, die de stortvloed aan gebruikelijke woedeuitbarstingen van Dirk in bedwang konden houden.

De reis kon op vrijdagavond om 7 uur dan eindelijk beginnen, na de nodige voorbereidingen: Dirk had gezorgd voor de kaartjes, Jeff had een schemaatje gemaakt, Chris had onze biertjes voorzien van een Coca-Cola etiket en Fom deed zoals gebruikelijk niets, konden wij dan eindelijk de trein pakken richting Amsterdam. In Amsterdam stond de bus al op ons te wachten die ons in de komende 11 uur richting Londen zou brengen.
Normaal gesproken is het gebruikelijk om minimaal één alinea te gebruiken voor het afzeiken van de irritante en/of vreemde passagiers in de bus. Maar al snel werd duidelijk dat wij dit keer deze passagiers zouden gaan zijn. Al na vijf minuten vond Chris het nodig om de buschauffeur gedag te zeggen, deze had een duidelijk antwoord: "Sit down or get off". Dit was niet heel handig van de chauffeur want in ons geval betekent zitten vaak, dobbelen! Na de nodige 31'ers en mexjes, waren we pas in Rotterdam. Er waren welgeteld 80 kilometer overbrugt en de chauffeur was ons al zat, we kregen een laatste waarschuwing en we mochten niet meer schreeuwen en stampen. Normaal gesproken is dit een teken om alles nog eens te verdubbelen in geluid, maar dit keer waren we verstandig en deden we het een tandje zachter.

Na een reis van 6 uur, waarin Chris de duidelijke woorden sprak: "iedere aap mist wel eens een tak" (sorry Chris wist niet helemaal meer hoe ik dit er goed in kon gooien", met weinig slaap en veel gezeik kwamen wij dan eindelijk aan in Calais, waarvandaan wij de boot zouden nemen richting Dover. Zoals het hoort werd er op de boot weer het nodige gedronken en vlogen de dobbelstenen het restaurant door. Na twee uurtjes waren wij zonder dat we het eigenlijk doorhadden al in Engeland. De bus zou ons na een korte omweg uiteindelijk in Londen afzetten.

Op het station van London Victoria was het eerst tijd voor een goed ontbijt. Een traditional English breakfast is dan het enige antwoord dat voldoende is. Voordat wij ons bestek hadden uitgepakt, had Fom uiteraard zijn portie alweer op en nadat wij ook onze maagen hadden gevuld was het tijd om de dagkaarten voor het openbaar vervoer te kopen.

Na een kort reisje met de metro en een kleine wandeltocht kwamen wij aan bij ons eerste stop: Craven Cottage. Even proberen om binnen te komen was ons eerste doel, maar dat bleek lastiger dan gedacht. Nadat zelfs de versiertrucs van Chris richting de bardame niet werkte, besloten wij al bijna af te taaien. Maar toen kwamen wij de fanshop tegen, alwaar wij voor 2 ponden een pitch view konden doen, en alsnog een fotootje konden maken in het stadion.

Daarna was het tijd voor een ritje richting Chelsea (gut pff) om daar eens proberen binnen te komen. Fom was een groot Chelsea supporter (gut pff) en dus zou het voor hem wel leuk zijn om daar binnen te kijken. Na een rondje om het stadion was het enige wat wij konden zien een Chelsea (gut pff) fanshop en een muurfoto van de selectie van Chelsea (gut pff). Omdat de kriebel aan mijn voet weer begon om te spelen, was het dus tijd om een pub op te zoeken. Na een kleine misrekening van mijn zijde, kwamen wij een half uur later dan onze planning aan bij Griffin Park. De plek waar het die dag moest gebeuren: Match Day!.

Griffin Park staat bekent om zijn kroegen op iedere hoek van het stadion, uiteraard moesten wij al deze pubs even vincken met een goed biertje. Maar niet voordat wij de fanshop hadden bezocht voor wat souveniers. We slaagden allemaal met een shirtje van Brentford, dus eigenlijk kon er vrijwel niets meer misgaan. Toch ging er nog iets mis, want nadat in de eerste pub ons bier uitstekend smaakte, viel dat in de tweede kroeg erg tegen. Een glas met, naar mijn mening, kattenpis gemengd met uilenzeik moest naar binnen worden gegoten. Omdat dit zo slecht ging, besloten wij maar direct richting stadion te gaan.

We hadden kaartjes gekocht voor de staantribune, wat ons dus verzekerden van goede plekken. Maar het verzekerden ons ook voor rondvliegende ballen, al tijdens de warming-up werden Chris en ik al bijna onthoofd. Dirk en Fom waren hier niet bij omdat zij bier aan het halen waren, dit bleek uiteindelijk niet naar binnen te mogen en dus moesten wij ons bier buiten de tribunen opdrinken een kleine tegenvaller.

De wedstrijd begon lekker, een heerlijk zonnetje en een redelijk goed potje voetbal zorgde na ruim 20 minuten voetbal voor de 1-0. Stemmen deden vanaf dat moment de ronde dat het wel eens 3-0 kon gaan worden, nou ja stemmen? Het was voornamelijk mijn stem met dubbele tong die dat beweerde. In de rust maakte de mascotte van Brentford nog een goede foto van onze vlag en was de middag perfect. Toch moest het nog fout gaan, was het gevoel. En dat werd ook duidelijk in de tweede helft, na twee keer klungelen van de keeper stond het opeens 1-2 en was het allemaal wat minder grappig. Ondanks dat Cardiff nog twee rode kaarten kreeg, was het voor Brentford niet mogelijk om nog in de buurt te komen van Cardiff. Uiteindelijk verloor Brentford dus de wedstrijd en gingen wij een beetje teleurgesteld weg.

Maar niet voordat wij onze kroegentocht hadden afgemaakt, we hadden immers nog twee kroegen op onze kroegentocht staan. Nadat wij ook in deze twee kroegen wat hadden gepilst en een fotootje hadden geschoten was het tijd om naar het centrum terug te keren. Nadat we hadden gegeten bij Wetherspoons, was het tijd om onze bus op te zoeken. Opnieuw hadden wij heerlijk 8 stoelen voor ons vieren en kon de terugreis beginnen.
Op de boot besloten wij nog even in slaap te vallen in de kinderhoek, hetgeen ons werd duidelijk gemaakt doordat de tv op mach 10 werd gezet. Maar wij deden een "no-surrendertje" en besloten vastberaden te blijven slapen. Na nog eens zes uur in de bus te hebben gezeten kwamen wij dan eindelijk weer aan in Amsterdam. Uiteraard besloot ik als enige nog even een potje zelf te gaan voetballen om vervolgens voor de volgende 12 uur de binnenkant van de oogleden te bekijken. Het was weer een zalig weekendje geweest!

Foto's: volgen

smitswessel

Leuk verslag.
En inderdaad, Brentford met haar 4 pubs is gewoon echt geweldig! Een top dagje uit...