"Het ging om het spel en de eer en de vlag" - hgrm goes amateur

Gestart door hgrm, okt 11, 2009, 17:51:52

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

hgrm

Zaterdag 7 november - IJsselmeervogens vs Spakenburg

De inwoners van Bunschoten-Spakenburg en ook vele voetballiefhebbers buiten het fusiedorp aan de boorden van de voormalige Zuiderzee hebben 7 november met dikke viltstift omcirkeld in hun agenda. 7 november is immers de datum van de eerste Spakenburgse Derby in het voetbaljaar 2008/2009. Al een paar maanden geleden had Breda te kennen gegeven graag een keer naar de derby te willen. Zodoende haalde ik hem rond een uur of één op van station Hilversum. Na een versnapering en een kort ritje over de A1 werd anderhalf uur voor aanvang de Westmaat bereikt. Er stonden al een kleine duizend mensen op de tribune. De A1 van AFC'34, dat de leeftijdsgenoten van Vogels met 4-1 afdroogde in de voorwedstrijd, zal zelden voor zoveel publiek gespeeld hebben.



Dat de Derby zoveel publiek trekt, is een verschijnsel van de laatste jaren. Al sinds de de jaren 30 spelen IJssermeervogels (aanvankelijk onder de namen NAS en vv IJsselmeer) en Spakenburg (eerst Windvogels, later Stormvogels) geregeld tegen elkaar. De twee clubs zijn gezamenlijk opgeklommen tot de hoogste regionen van het amateurvoetbal en hebben beide sinds de jaren 50 verschillende zaterdagamateurkampioenschappen en algehele amateurkampioenschappen gewonnen. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat de prijzenkast van IJsselmeervogels een stuk voller is dan die van Spakenburg.

Sinds de 1966 spelen beide clubs op sportpark de Westmaat, net buiten het centrum van het dorp aan de oever van het Eemmeer. Sinds de clubs behalve concurrenten ook buren zijn, is de rivaliteit steeds groter geworden. Het dieptepunt werd bereikt in de jaren 80 en 90, toen de derby enkele keren uit de hand liep. De overgang van enkele dragende spelers van Rood naar Blauw speelde een belangrijke rol hierbij. Om verdere escalatie te voorkomen, zijn de clubs jarenlang ingedeeld in verschillende hoofdklasse-poules, zodat de derby theoretisch alleen in de beker en in de kampioenscompetitie gespeeld kon worden. Sinds een 2002 spelen de Vogels en Spakenburg weer in dezelfde afdeling en staat de derby jaarlijks tweemaal op het programma. Problemen zijn er sindsdien niet meer geweest en mede dankzij een NOS-documentaire uit 2005 trekt het festijn veel bezoekers uit het hele land.

Vooral de supporters van de Blauwen zijn goed in het bedenken van sfeeracties. Twee jaar geleden werden er voor de westrijd honderden WC-borstels aan blauwe parachutejes vanuit een vliegtuigje boven het veld gedropt en in de terugwedstrijd van hetzelfde seizoen droegen de Spakenburgse supporters massaal VN-blauwhelmen. Dit jaar had men weer een meesterlijke actie bedacht: aan de giek van een hoogwerker op het Spakenburg-terrein hing een metershoog Spakenburgshirt boven het veld. De IJsselmeervogelsfans kwamen niet verder dan het uitdelen van vlaggetjes en een groot spandoek dat voor de wedstrijd voor de staantribune hing. 







Een half uur voor de wedstrijd was de overdekte staantribune al bomvol. Ook de onoverdekte accomodaties waren, ondanks het weer goed gevuld. Het stadionnetje was absoluut afgeladen. Van de brandweer mogen er 8000 in, maar het zouden er stiekum best wel eens wat meer geweest kunnen zijn. Nadat er voor de wedstrijd een indrukwekkende minuut stilte in acht was genomen voor onlangs overleden Evert 'Tip' de Graaf, de speler die in 1976 in de bekerwedstrijd tegen AZ de beslissende penalty scoorde, kon het spectakel beginnen.





Binnen 5 minuten kon de blauwe zijde al juichen. El Khadouri kreeg wel erg veel ruimte en mocht vrij schieten vanaf de rand van de 16. ZIjn schot was zuiver in de hoek: 0-1. Het doorweekte uitvak ontplofte, op Midden Noord was het stil.



Spakenburg bleef kansen krijgen, maar verzuimde de nekslag uit te delen. Vooral vleugelspits van den  Meiracker was met zijn snelheid een plaag voor de IJsselmeervogels-verdediging. Op het half uur leek IJsselmeervogels op voorsprong te komen, maar de doorgebroken de Harder werd binnen het strafschopgebied overduidelijk neergelegd. De scheidsrechter zag er niks in en liet doorspelen. Het laatste kwartier voor rust kreeg Vogels nog een paar kansen, maar wist het niet te scoren.

Na rust was Spakenburg weer aan zet. Na twee ballen op de paal (een fraai afstandsschot en een grabbelpartij van de keeper) was het in derde instantie opnieuw raak voor de blauwen. Van een meter of 30 nam Rottiné de bal heerlijk op de pantoffel en liet doelman van Strien kansloos. In het vervolg van de wedstrijd probeerde IJsselmeervogels het nog wel, maar ontbrak de overtuiging. Het zelfvertrouwen bij de blauwen was groot: enkele minuten voor tijd werd tot opluchting van de vogels-fans het megashirt, dat nog steeds aan de telescoopkraan boven het veld hing, weggehaald. Kort daarna kwam er iets anders voor terug: een spandoek waarmee trainer André Paus werd bedankt voor de punten.



Kort hierna floot scheidsrechter van der Roest af en dropen de roden teleurgesteld af. Vogels heeft tot 10 april de tijd om het elftal op orde te krijgen en een nog originelere sfeeractie te bedenken.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Zaterdag 14 november - Sparta Nijkerk vs IJsselmeervogels

Een week na de derby in Spakenburg staat de 'kleine derby' op het programma. De wedstrijden tussen de Spakenburgse clubs en Sparta Nijkerk worden doorgaans op het scherp van de snede gespeeld en trekken veel publiek. Zo ook dit keer.



De situatie was er ook naar: Voor aanvang stond Sparta fier aan kop, met 4 punten voorsprong op de verrassende nummer twee: Hoek uit Zeeuws Vlaanderen. Tegenstander IJsselmeervogels had behalve de Derby ook de wedstrijd daarvoor, uit bij Leerdam, verloren en was afgezakt naar de vierde plaats. Met de hete adem van GVVV in de nek en de zaag al in de stoelpoten van coach Roy Wesseling, was winnen plicht voor de Rooien.

De laatste jaren is Sparta een vaste waarde in de top van de hoofdklasse. Sinds het debuut op het hoogste niveau aan het einde van de jaren 80, ontwikkelde de club zich van degradatiekandidaat tot topclub. Het ultieme doel, het kampioenschap in de hoofdklasse, is tot dusver niet gehaald, al was Sparta er twee jaar geleden dicht bij. In de tweede seizoenshelft werd echter een voorsprong van zo'n 10 punten verspeeld en ging Spakenburg er met de titel vandoor.

Sportpark De Ebbenhorst is sinds een jaar of 25 de thuishaven van Sparta. De club heeft er de beschikking over een kunstgrasveld met aan de ene zijde een overdekte tribune, geflankeerd door staanplaatsen. Aan de andere lange zijde bevinden zich ook staanplaatsen, met daarachter het clubhuis. Het balkon van het clubhuis en de trap er naartoe werden vanmiddag als een soort alternatieve tribune gebruikt en ook achter de goals stond het vol.





Hoewel de spelers om klokslag 3 uur op het veld stonden, kon er nog niet afgetrapt worden. De ene kant van het veld was bezaaid met oranje slingers die met een kanon waren afgeschoten, de andere helft was nauwelijks zichtbaar door de rook van het rooie vuurwerk. Na was schoonmaakwerk en met vijf minuten vertraging kon het spel dan toch beginnen. IJsselmeervogels liet van het begin af aan zien dat het de schande van de voorgaande wedstrijden wilde wegpoetsen. Het eerste halfuur was het slechts rood wat de klok sloeg. Met was kunst- en vliegwerk overleefde de Nijkerker defensie de openingsfase. Net toen Sparta wat meer grip op de wedstrijd begon te krijgen, ging het toch mis. Met een prachtig schot in de kruising tekende Katypana 0-1 aan.
Na rust ging de wedstrijd gelijkop. Na een kwartier voorkwam keeper Onland met een weergaloze redding de 0-2 en nadat Vogels-verdediger Bolland een rode kaart had gekregen, was het aan de andere kant pompen of verzuipen. Verder dan een vrije trap die door van Strien onde de lat werd weggetikt en een schot in het zijnet kwam Sparta niet.

Na afloop was de vreugde in het Rooie kamp groot. Het bericht van de speaker dat Spakenburg thuis van laagvlieger Putten had verloren, maakte de feestvreugde alleen nog maar groter.




Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Zaterdag 21 november - EDO vs Spakenburg

In de districtsbeker worden vaak wedstrijden gespeeld tussen ploegen die elkaar anders niet zo vaak treffen. Dit geldt natuurlijk dubbel en dwars als een zondagclub tegen een zaterdagclub loot. Dit is één van de redenen dat de wedstrijd EDO-Spakenburg mijn hart sneller deed kloppen toen ik de loting las.

De andere reden is dat het Haarlemse EDO niet zomaar een club is. Van 1954 tot de sanering van 1971 speelde EDO betaald voetbal. Daarvoor was EDO één van de betere clubs uit het westen: in de jaren 30 en 40 werd lange tijd in de eerste klasse (destijds de hoogste) gespeeld en in 1948 werd zelfs het afdelingskampioenschap behaald, vóór clubs als Feijenoord, DOS en Sparta. In 1954 trad EDO toe tot de (semi-)profs en een jaar later kwalificeerden de Haarlemmers zich gemakkelijk voor de hoofdklasse. Toen ging het mis: de eredivisie werd niet gehaald en EDO was veroordeeld tot de eerste divisie. Twee jaar later werd EDO troosteloos laatste en degradeerden de rood-zwarten naar de tweede divisie. Op één jaar na zou EDO tot in 1971 in de tweede divisie bivakkeren.

In de tijd vòòr het betaalde voetbal en in de eerste profjaren trok arbeidersclub EDO veel publiek, vooral als HFC Haarlem de tegenstander was. Hiervoor beschikt EDO over een prachtige accomodatie in het Noordersportpark. de groene long van Haarlem Noord, waar ook het Haarlem-Stadion te vinden is. Na omzwervingen door de stad en zelfs een paar jaar in Heemstede, streek EDO in 1934 neer op de huidige locatie. De 6 jaar oude houten zittribune werd meegenomen, evenals de onoverdekte zittribunes. Tegenover de hoofdtribune verrees een imposante betonnen staantribune van 14 treden hoog.

Helaas is de houten tribune een jaar of 30 geleden in vlammen opgegaan en vervangen door een nieuw bouwsel. De rest van het stadion is nog intact, inclusief de onoverdekte zittribune en de, inmiddels gevaarlijk glad bemoste, staantribune.





Sinds het profavontuur speelt EDO met wisselend succes bij de zondagamateurs. Lange tijd was EDO hoofdklasser. Het behaalde zelfs enkele tweede plaatsen. Het laatste hoofdklasseseizoen dateert echter alweer van 15 jaar terug. Sindsdien speelt EDO veelal in de eerste klasse met af en toe een uitstapje naar de tweede klasse, zoals dit seizoen. Momenteel is EDO koploper, dus volgend jaar zal EDO wellicht weer eersteklasser zijn.

Voor EDO is een wedstrijdstrijd als deze, tegen een grote club als Spakenburg, natuurlijk de wedstrijd van het jaar. Luttele minuten voor aanvang leek het er echter op dat niet meer dan 150 toeschouwers de weg naar het stadion hadden gevonden. Toen de spelers uit de kleedkamer kwamen, kwam er tegelijkertijd een grote schare toeschouwers uit de fraaie kantine, zodat het toch nog gezellig werd. Al met al waren er ongeveer 500 toeschouwers.



Edo begon furieus aan de wedstrijd en kreeg al in de eerste minuut een goede kans. Na 8 minuten kwamen de Haarlemmers op voorsprong na een klutssituatie. Niet veel later maakte Spakenburg uit een vrije trap gelijk, maar EDO bleeft de hele eerste helft de betere ploeg. Waar Spakenburg nauwelijks kansen kreeg en vooral verzandde in breien, speelde EDO fris over de flanken en creëerde het door een combinatie van inzet en technisch goed voetbal enkele kansen op een hernieuwde voorsprong. Spakenburg-doelman Taberima hoefde niet te vissen; bij rust stond het nog 1-1.

In de rust vroeg een EDO-aanhanger me nog of Spakenburg wel met het eerste was gekomen. Dit was inderdaad het geval; van de mannen die twee weken eerder de Rooien versloegen, stonden de meesten ook nu in het veld.

De tweede helft was Spakenburg wel sterker. Vooral Ruben Wilson, de kopsterke spits van Spakenburg, kreeg een hand vol kansen. Hij was het dichtst bij toen hij met een hard schot de paal raakte.



Aan de andere kant counterde EDO gevaarlijk. Met nog een minuut of 20 op de klok leek de 2-1 te gaan vallen, maar de doorgebroken rechterspits schoot in een egoïstische bui in de handen van de keeper, waar afleggen op een volledig vrijstaande ploeggenoot bijna zeker tot een doelpunt zou hebben geleid.
Hoe de wedstrijd zou zijn afgelopen als EDO wel had gescoord, is natuurlijk koffiedikkijken. Feit is wel dat de ervaring en fitheid van Spakenburg in de slotfase de doorslag gaf. Twee doelpunten in de laatste 10 minuten beslisten de wedstrijd. De 2-3 in de laatste minuut was nog slechts voor de statistieken. Uiteindelijk bekert de favoriet verder, maar makkelijk hebben ze het niet gehad in Haarlem-Noord.


Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

AthleticHolanda

Leuk verslag weer!

Heb je ook een favoriete amateurclub (FC Hilversum?) of zijn ze je allemaal even lief?

hgrm

Echt een favoriete club heb ik niet. FC Hilversum volg ik wel via de lokale pers; het is tenslotte m'n local team, maar ik heb er verder weinig mee. Geen sfeer, geen publiek en te veel schimmige figuren en geldstromen.

Wat betreft de andere regionale verenigingen heb ik wel een zwak voor Sparta Nijkerk, zeker na het op het laatste moment weggegeven bijna-kampioenschap van twee jaar geleden. Daarnaast volg ik de oud-profclubs die nu bij de zondagamateurs spelen, dus clubs als het zaterdag bezochte EDO, KFC, DHC, De Valk, Rheden, Elinkwijk. Maar ook dat is meer interesse dan fan-zijn.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Zaterdag 28 november - SDC Putten vs Sparta Nijkerk
Zaterdag 28 november - Bennekom vs ODIN '59

Toen ik zaterdagmiddag opstond, was al duidelijk dat Putten-Nijkerk één van de wedstrijden was die ten prooi was gevallen aan het regenachtige weer. Van de wedstrijden die overbleven, was Bennekom de meest aantrekkelijke optie. Sinds mijn oud-collega Erik Assink de club uit de Gelderse Vallei trainde, stond deze al hoog op mijn lijstje, maar het was er nog niet van gekomen. Bovendien beschikt Bennekom over kunstgras, zodat afgelasting op het laatste moment niet waarschijnlijk leek. Toen ik in de auto stapte, was het droog. Bij Barneveld bevochtigden de eerste druppels mijn voorruit en voordat ik Ede had bereikt plensde en hoosde het. In Bennekom bleek een paraplu wegens de wind van weinig nut. Gelukkig was er nog plek op de overdekte zittribune.





Bennekom maakte in 1974 voor het eerst zijn opwachting in de landelijke eerste klasse, na twee promoties op rij.  Sindsdien is de club slechts één seizoen niet vertegenwoordigd geweest op het hoogste niveau. Viermaal heeft Bennekom een afdelingstitel gewonnen, maar het algeheel zaterdagkampioenschap is steeds aan de club voorbij gegaan. Dankzij de centrale ligging in Nederland heeft Bennekom in alle drie de afdelingen van de eerste klasse (later hoofdklasse) gespeeld en ook in alle drie de afdelingen de titel gepakt.
De laatste jaren is Bennekom te vinden in de middenmoot of de subtop. Vorig seizoen werd afgesloten met een fraaie vierde plaats, maar dit seizoen draait het totaal niet. Voor de wedstrijd deelde Bennekom de voorlaatste plaats met ODIN. Kwalificatie voor de topklasse zit er dit seizoen niet in; lijfsbehoud is een realistischere doelstelling.

Tegenstander ODIN (Ons Doel Is Nuttig) '59 uit Heemskerk is een nieuweling in de Hoofdklasse. In het verleden heeft ODIN altijd in de schaduw gestaan van ADO'20, de eveneens uit Heemskerk afkomstige zondaghoofdklasser. ODIN heeft zich gestaag opgewerkt en is uiteindelijk ook in de hoofdklasse terecht gekomen. Daardoor is Heemskerk momenteel de samen met Hoorn de enige plaats met zowel een zaterdaghoofdklasser als een zondaghoofdklasser binnen de grenzen. Het Noordhollandse zaterdagvoetbal is sowieso aan een opmars bezig: het Hoornse Zwaluwen'30 maakte al eerder de sprong naar de hoofdklasse en vanuit de eerste klasse komt Young Boys uit Haarlem er ook aan.

Het complex van Bennekom viel me eerlijk gezegd wat tegen. Eén tribune (die wel bijna de hele lengte van het veld inneemt) en er tegenover een graswal, dan heb je het gehad. Door het weer viel de publieke belangstelling wat tegen, maar doordat iedereen op de tribune zat, leek het wel druk.



De wedstrijd verliep niet zoals Bennekom gehoopt had. In de eerste helft was de thuisploeg ontstellend zwak en heerste ODIN. Logisch gevolg was de 0-1 ruststand door een afgeweken schot. Na rust kwam Bennekom veel feller uit de startblokken, maar creeërde het weinig kansen. ODIN bleef goed voetballen en was op de counter minstens zo gevaarlijk als Bennekom. Met nog 20 minuten te spelen, profiteerden de Noordhollanders van een kapitale blunder in de verdediging en werd het 0-2. Het wanhoopsoffensief van Bennekom bleef uit waardoor ODIN de wedstrijd probleemloos kon uitspelen.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Zondag 13 december - KFC vs Blauw Wit Amsterdam

In de jaren 30 was KFC een grote club. De Groote Koogsche, zoals de Koogsche Football Club toen genoemd werd, werd in 1934 vicekampioen en was in 1935 verliezend bekerfinalist. In 1955 trad KFC toe tot het betaald voetbal, waar het, net als streekgenoot ZFC, nooit potten kon breken. Koog heeft nooit Eredivisievoetbal binnen de grenzen gehad.
Halverwege de jaren 60 werden zowel KFC als ZFC van hun thuishaven beroofd; KFC door de aanleg van de A8 en ZFC vanwege plannen voor de Hemspoortunnel (die later overigens elders gebouwd is). Plannen voor een gemeenschappelijk stadion gingen niet door; beide verenigingen kregen een eigen complex (die beide nog bestaan).

In 1965 nam de proftak van KFC (inmiddels FC Zaanstreek geheten) het nieuwe stadionnetje in gebruik aan de Wezelstraat, vlak bij de Verkadefabriek (wat goed te merken is aan de penetrante cacao-geur). Het stadion zou slechts twee jaar profvoetbal kennen, want, na diverse mislukte fusiepogingen met ZFC, lukte het in 1967 wel een fusiepartner te vinden. FC Zaanstreek en Alkmaar'54 gingen onder de naam AZ'67 samen verder. Het eerste team verhuisde naar Alkmaar.

Hoewel het tweede van AZ nog wel een tijdje in Koog heeft gespeeld, is het terrein na 1967 voornamelijk door de amateurs van KFC gebruikt. Van de oorspronkelijke bebouwing is alleen nog de hoofdtribune over; de staanplaatsen en onoverdekte zitplaatsen zijn de afgelopen 15 jaar opgeruimd. De stalen hoofdtribune met houten interieur maakt veel goed.



De amateurs van KFC speelden na de fusie veelal in de lagere regionen van het zondagvoetbal. Pas de laatste jaren is de club aan een opmars bezig, die tot in de eerste klasse heeft gevoerd.
Op een waterkoude zondagmiddag in december speelde KFC tegen een andere oud-profclub: Blauw-Wit uit Amsterdam. Totdat Blauw-wit in 1971 met DWS fuseerde tot FC Amsterdam, was de Stadionclub vaste waarde in de eerste divisie met af en toe een jaartje eredivisie. Na de fusie zijn de amateurs wel zelfstandig gebleven. Zodoende bestaan Blauw-Wit, DWS en ook Volewijckers, dat zich later aansloot bij FC Amsterdam, ondanks het faillisement van de profs in 1982 nog steeds. Blauw-Wir speelde vorig jaar nog hoofdklasse maar is nu laatste in de eerste klasse.

In het betaald voetbal is de wedstrijd KFC/FC Zaanstreek-Blauw Wit slechts één seizoen gespeeld, in het laatste seizoen voor de fusie tot AZ'67. Ook in het amateurvoetbal is de wedstrijd niet vaak gespeeld, omdat Blauw-Wit doorgaans veel hoger speelde dan KFC.
Ondanks de lage stand domineerde Blauw-Wit de eerste helft. Het kwam al snel op voorsprong doordat het een verdedigingsfout van KFC gedecideerd afstrafte. Aan de andere kant werd KFC slechts gevaarlijk dankzij de vreemde actie van de zeer onbetrouwbare Amsterdamse goalie.
In de tweede helft probeerde KFC wel druk te zetten, maar het spel was te confuus. Desondanks kwamen de Zaankanters op de valreep toch nog op gelijke hoogte. Een corner werd bij de tweede paal binnengewerkt. In de strijd tegen degradatie hebben beide ploegen weinig aan een punt.

Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Het wordt weer eens tijd om het amateurtopic bij te werken:

23 januari 2010 - Berkum vs. Nunspeet

Na een pauze van anderhalve maand wegens sneeuw, ijs en vorst, kon er eindelijk weer eens een amateurpotje bezocht worden. 's Ochtends moest ik opdraven bij een vergaderig in Zwolle, op slechts luttele minuten van het terrein van Berkum. Ondanks dat de vergadering een beetje uitliep, was ik nog bijna op tijd voor de aftrap.

Berkum, afkomstig uit het gelijknamige voormalige dorp en huidig stadsdeel van Zwolle, timmert sinds een aantal jaren aardig aan de weg. Een paar seizoenen geleden promoveerde Berkum na een dramatische promotiewedstrijd tegen DOVO naar de hoofdklasse. Na een jaar keerden de Zwollenaren weer terug naar de eerste klasse. Opnieuw via de nacompetitie werd wederom promotie afgedwongen. Dit maal doet Berkum het een stuk beter dan twee seizoenen geleden: de club is nog volop in de race voor een plaatsje in de topklasse.

Tegenstander Nunspeet, toch wel een vaste waarde in de top van het zaterdagvoetbal, doet het een stuk slechter. De topklasse lijkt buiten bereik en zelfs continuering van het hoofdklasseschap is nog niet zeker.

Ondanks het toch wel aanzienlijke verschil op de ranglijst, gaat de wedstrijd gelijkop. Een spectakel maken beide ploegen er niet van: na een middag blauwbekken prijkt er 1-1 op de borden.




Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Zaterdag 6 februari 2010 - Hoek - Kozakken Boys

De enige plek in de Benelux waar het niet mistig was, was Breda, waar ik het gelijknamige forumlid trof voor een bezoek aan Hoek. Toen we de Turfschipstad uitreden, verdween de wereld weer in een enorme wolk. Ook in Zeeuws-Vlaanderen, waar we het plaatsje Hoek -zoals verwacht- vlak bij Terneuzen aantroffen, speelden zwevende waterdruppeltjes ons parten. Gelukkig kon de scheidsrechter beide doelen zien en ging de wedstrijd door.

Hoek is sinds het begin van de jaren 90 op het hoogste niveau van het zaterdagvoetbal actief en verrast de afgelopen jaren geregeld met goede eindplaatseringen. Vorig jaar werd een prima tweede plaats bereikt, overigens op respectabele afstand van IJsselmeervogels. Ook dit jaar doet Hoek het uitstekend en is het één van de kanshebbers op rechtstreekse plaatsing voor de topklasse.

Tegenstander Kozakken Boys is een grote naam in het amateurvoetbal. De ploeg uit Werkendam speelt al decennia vrijwel onafgebroken op het hoogste niveau en heeft driemaal een afdelingstitel gewonnen. Dit jaar loopt het echter allemaal niet zo soepel en het is nog maar afwachten of Kozakken Boys de topklasse gaat halen.

Hoek domineerde de wedstrijd en kwam halverwege de eerste helft op voorsprong. Op slag van rust maakte Kozakken Boys gelijk. Diep in de tweede helft leek Hoek alsnog met de overwinning te gaan lopen, maar opnieuw maakte Kozakken Boys in de blessuretijd gelijk. Al met al een gelijkspel waar beide ploegen weinig aan hebben.







Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Zaterdag 20 februari 2010 - Sparta Nijkerk vs RKAVV Volendam

Terwijl de laatste stuiptrekkingen van de winter nog bezig zijn, spelen Sparta en Volendam gelijk. Een punt waar beide ploegen weinig aan hebben. Sparta zien (weer eens) een riante voorsprong op IJsselmeervogels verdwijnen, Volendam komt maar niet weg uit de gevarenzone. Toch zullen de wijdbroeken met een goed gevoel teruggaan naar het Palingdorp; vlak voor tijd werd de -niet geheel verdiende- 2-2 gescoord.


Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Han

Citaat van: hgrm op mrt 28, 2010, 17:35:22Het wordt weer eens tijd om het amateurtopic bij te werken:

23 januari 2010 - Berkum vs. Nunspeet

Leuk om over Berkum te lezen. Berkum, toen ter tijd een deelgemeente van het Zwolle omringende Zwollerkerspel, werd opgericht in 1961 en heeft, halverwege gelegen tussen het huidige Oosterenk Stadion en de voormalige De Vrolijkheid, lange tijd gevoetbald in de slagschaduw van andere Zwolse clubs, zoals PEC, Boys, SV Zwolle en de zaterdagklassers  Be Quick'28 (destijds buurman van het Oosterenk) en WVF, de kernen vertegenwoordigend van voormalige Zwollerkerpselse deelgemeenten Westenholte, Voorst en Frankhuis.

In 1974-95 werd het 'nietige' Berkum landskampioen van alle afdelingen van de KNVB als winnend vertegenwoordiger van de 1e klasse A van de afdeling Zwolle. Berkum promoveerde naar de 4e klasse en werd meteen kampioen. De club verloor in datzelfde seizoen de finale om de KNVB beker van het Nederlandse zaterdagvoetbal van De Zwervers, na onder andere Hollandseveld, Harkemase Boys en de Rotterdamse hoogvlieger Zwart Wit'28 bedwongen te hebben.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

hgrm

Zaterdag 13 maart 2010 - Zwaluwen'30 vs IJsselmeervogels

Hoorn begint een echte voetbalstad te worden. In de zondaghoofdklasse is Hollandia al jaren een vaste waarde, met als hoogtepunt het zondagkampioenschap in 2008. In het jaar dat Hollandia het kampioenschap behaalde, maakte Zwaluwen'30 zijn debuut in de hoofdklasse Zaterdag. De eerste twee jaren werden de Horinezen getraind door Anand Jagdewsing, vooral bekend als kampioenenmaker in de zaal (Veerhuys, Marlène, Leekster Eagles). In het veld waren ook diverse (ex-)zaalvoetballers te vinden, waaronder Calvin Blankendal, toentertijd tevens speler-trainer van zvv Hilversum. Onder Anand werd spectaculair gespeeld en kwam Zwaluwen nooit echt in de problemen. Twee tiende plaatsen waren hun deel. Dit seizoen ligt de lat een stukje hoger: kwalificatie voor de topklasse is het doel; een doel dat zeker niet onhaalbaar is.

Het weekend voorafgaand aan de wedstrijd tegen IJsselmeervogels had Zwaluwen met maar liefst 7-1 van ODIN gewonnen, dus de verwachtingen waren hooggespannen. Ruim 1200 toeschouwers waren op het duel afgekomen.

De eerste helft ging grotendeels gelijkop. Net toen Zwaluwen aanzette voor een offensief, profiteerde IJsselmeervogels op de counter. Wel een schitterend doelpunt, een lob van 30 meter. Het laatste kwartier van de eerste helft zette Zwaluwen de koploper vast op eigen helft en was het diverse maken dicht bij de gelijkmaker. Vlak na rust viel de 0-2, waarna Zwaluwen nadrukkelijk op zoek ging naar doelpunten. Uiteindelijk kon Vogels hier van profiteren, zodat het na 90 minuten -zwaar geflatteerd- 0-4 stond. Dan is zo'n 7-1 overwinning van een week eerder leuk, maar maakt één zwaluw nog geen zomer....

Het complex van Hollandia valt vooral op door de schilderachtige ligging aan het IJsselmeer, dat van Zwaluwen is wat dat betreft wat meer bescheiden: ingeklemd tussen een snelweg en een spoorlijn is de ligging nauwelijks idyllisch te noemen. Toch heeft het complex, vooral door de deels houten hoofdtribune, charme. Behalve de genoemde tribune beschikt Zwaluwen nog over het één en ander aan terracing naast de tribune en achter één van de goals.





Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

ðe waan

Volgens mij ben ik dat stuk pluimvee ook al eens in levende lijve tegengekomen.

Jammer.