(anti-)voetbal aan zee: KV Oostende - Hoogstraten VV (beker van België)

[HJanneman]

Voor wat, hoort wat, zo gaat het als ik op vakantie ga met de vriendin.
Winkelen voor haar betekent voetbal kijken voor mij.
Echter, dat mijn vriendin meer macht heeft dan ik blijkt uit alle eisen die zij stelt aan het 'goedmakertje' voor alle uren achter haar aan zeulen met tassen van ketens als Zara, Bershka en H&M.
Ze houdt namelijk niet van het hele massale en grootschalige, maar ziet liever een zomeravondwedstrijdje.
Wij zaten deze vakantie aan de Belgische kust, dus dat kon geregeld worden: een middag shoppen in Brugge gevolgd door Cercle-Club kon ik vergeten, want zo'n derby is dus te massaal.
Een middag shoppen gevolgd door Gent-Eupen werd lastig met terugreizen naar De Haan m.b.v. het ov, en ook een avond tussen Buffalo's, tot op het bot gewapend met pijl, boog en een verentooi was haar te heftig.
Lekker op het vakantieritme op de kusttram stappen in het mooie villadorp De Haan en uitstappen voor de deur van het stadion, zonder overstap, daar kon ik haar wel enthousiast voor krijgen: voetbal aan zee klonk haar als een zeebries tijdens een romantische strandwandeling in de oren: KV Oostende – Hoogstraten VV, zou het worden.

Dit affiche stond in het teken van de 4e ronde van de Belgische beker.
Hoogstraten is nu niet bepaald een publiekstrekker aan zee, en lullig genoeg de thuisploeg ook niet, een droomaffiche voor mijn vriendin, dus.
Het was die dag strandweer geweest, dus konden we 30 minuten lang staan tussen opblaaskrokodillen en professionele kuilengear van Duitsers.
Maar haast voor het stadion uitstappen konden we: links lag het stadion, verscholen achter het basketbalstadion, want basketbal staat meer in de picture in Oostende dan voetbal, en rechts van de halte konden we tussen de 'wolkenkrabbers' door de zee zien. Dichterbij de zee ligt er geen ander stadion in België.
Rechts lonk natuurlijk meer dan links voor mijn vriendin, dus werd mijn geduld op de proef gesteld, ook tijdens 'mijn feestje', zoals ze dit soort dingen graag noemt als het achteraf allemaal niet zo leuk was.
Een Vedett aan zee bij een gare Italiaanse bistro, met het stadion om de hoek, het leven kon niet veel beter zijn: na de wedstrijd zouden we bij dat zelfde zaakje zwaar genaaid worden met een 'toeristenprijs', toen we vlak voor sluitingstijd nog wat wilden eten..maar dat wisten we toen nog niet, dus het leven was mooi.
Voorbij het winkelcentrum/basketbalstadion de hoek om kom je bij het Albertparkstadion van Oostende aan.
De trots van de kust, maar niets is minder waar:aan zee struikel je over prullaria van Club Brugge, in mindere mate Anderlecht, en wie goed zoekt vindt er ook handel van Standard, maar hoe goed je ook zoekt, en welke slogan je er bedenkt, de inwoners van de kust lopen niet warm voor de kustboys.
Er waren dan ook geen lange rijen voor de kassa's van de drie, van de vier, geopende tribunes(de spionkop wordt namelijk verbouwd/voorzien van een nieuw dak).
Tot mijn grote verrassing lag de prijs voor dit affiche op een gemiddeld prijspijl, 12 euro voor een plek aan de lange zijde, dus kwam er toch nog een rondje om het stadion om te kijken of alle tribunes zo geprijsd waren, maar het werd aan de overkant alleen maar duurder, dus als echte Hollander snel terug naar de eerste kassa, bemand door een verliefd stel van in de 70: man scheurt af en geeft de kaart aan moeders..euh, oma de vrouw, en wanneer zij de kaart aan ons geeft en zij het geld in de kassa stopt geeft hij haar een liefkozende aai over haar arm, een bijzonder ritueel.
Het werd nog bijzonderder, want de stewards waren een soort Daltons, en de kleinste was uiteraard het baasje, de middelste was continu in gesprek met zijn niet-steward maten(en kreeg daarvoor op de kop) en de lange jongen had als taak om iedereen te vertellen dat de businessclub vandaag als algemene kantine diende, en uiteraard werd hij daarbij verbeterd door het kleine mannetje.

Wij hadden aan de boulevard nog niet gegeten, want ik verheugde mij op een hamburger met ajuin en samourai-saus, maar dat ging niet door, want de enige eetkar stond aan de overkant..bij de 'dure' tribune..
Aan de kleine generaal der stewards gevraagd of wij daar nog wel een hamburger konden halen, reageerde hij sympathiek dat hij het wel even zou regelen.

De kleine generaal naar B100 via de walky-talky: Zeg, alléz, ik heb hiere twee hongerige supporters staan: mag ik ze doorsturen naar jouw gebied?
B100 zei daarop iets negatiefs, maar de kleine generaal was niet van zijn stuk te brengen en zette zijn hoogste goed in, één van zijn mensen: en als ik nu één van mijn stewards mee stuur ter begeleiding? Ik kan zelf namelijk niet weg hier, dat begrijp jij natuurlijk wel.
Waarop de middelste steward, gesteund door zijn maten die nog altijd om hem heen stonden, in lachen uitbarstte.
De kleine generaal, die zeer sympathiek bezig was voor ons, moest hem toen even op zijn plek zetten, want zijn gezag stond duidelijk op het spel.
Ondertussen kwam er ook nog eens geen schot in de zaak en moest de kleine generaal zijn meerdere erkennen in de leider van de tribune aan de overkant en zich verontschuldigen voor onze honger..

Teleurgesteld gingen we richting businessclub waar toch wel een kaasplankje, of tenminste een zak chips, te verkrijgen zou moeten zijn..maar niets van dit alles, en ook de aanlokkelijke tap met Brugs witbier, ideaal voor in de zomer, was niet bijgevuld..
Wel konden we nog precies aan de middenlijn zitten.
Dichtbij ons zou de spionkop plaatsnemen, aangezien hun eigen tribune in de steigers stond hun goed recht.
Twintig man zouden helemaal los gaan deze wedstrijd, en het repertoire zou steeds negatiever worden, want de wedstrijd was slecht.

Om mij heen zaten kenners van de KVO, maar ook zij biechtten op regelmatig in Brugge te gaan kijken.
En terecht, want er volgende een klaagzang waar voor een leek als ik(en mijn vriendin, natuurlijk) geen speld tussen te krijgen was.
Alleen toen ik er een schepje bovenop deed over de keeper, die toch wel erg aan het grabbelen was deze wedstrijd, werd ik even op mijn plek gezet, want ik beoordeelde die man op één wedstrijd, gelukkig kreeg ik snel bijval van mijn andere buurman, en op den duur was het maar goed dat ik er tussen zat, want het kwam niet meer goed tussen deze twee(ik denk dat de kwade man stiekem familie was van de keeper, want het leek hem echt allemaal te raken).
Ondertussen had Oostende weinig tot niets in te brengen, en dat was mede omdat de nieuw aangetrokken spits al binnen 5 minuten naar de kant moest toen hij tijdens een sprint door zijn enkel leek te gaan.
Hoogstraten rolde de mouwen op en speelde stevig voetbal, terwijl Oostende er geen tempo in kreeg, maar ook de basis was heel ver te zoeken in het spel van de kustboys, want ballen over 5 meter belandden achter of te ver voor de man, of waren zo zacht dat er een hardwerkende Hoogstrater tussen kon komen.

Met een 0-1 ruststand werden de spelers door een massaal boegeroep richting de kleedkamers begeleid.
Bij terugkomst op het veld klonk er het terechte: 'voetballuh, voetballuh, voetballuh'!
Maar het ging van kwaad tot erger, de 20 man waren veel te intimiderend voor de thuisspelers die waarschijnlijk bang waren dat deze ziedende menigte zich bij de hoofdingang zou melden na de wedstrijd, of nog erger, bij de eerstvolgende training..
Het werd er dus allesbehalve beter op en Hoogstraten speelde leuk door en kwam op een 0-3 voorsprong(wat meer had moeten zijn).
Aan het einde werd het 1-3 en gek genoeg leek alles even vergeten en vergeven, want de spionkop begon te juichen alsof de ploeg op voorsprong was gekomen.
Maar na affluiten, want bij 1-3 bleef het, volgde er toch weer boegeroep, en dit was voor de spelers het teken om zo snel mogelijk de spelerstunnel in te rennen: het hoogstens 600 man tellende publiek bedanken was er niet meer bij.
Ik wenste mijn buurmannen sterkte en wij gingen op naar de bistro om onze avond een deukje op te laten lopen, want ondanks het verlies had ik verder een leuke avond gehad: gek publiek, gezellige buurmannen(één met gebruiksaanwijzing, dat wel) en de daltons van het stewardcorps.

De foto's volgen nog, zodra mijn vriendin de vakantiefoto's eens op de computer plaatst.

[TeeZee]

Haha, heerlijk relaas. Blij te lezen dat jouw vriendin de baas is bij jullie.

[Hielke]

Ik mag jouw verhalen altijd graag lezen!

[georgesv]

Met een glimlach op het gelaat gelezen :-) !

[HJanneman]

Dan eindelijk de foto's(traditiegetrouw laat, zou ik bijna willen zeggen).

Het begin van een groundhopdagje aan de Belgische kust is niet stereotyperend..



Het tramstation van De Haan(aan zee) in de typische bouwstijl van dit villadorp



De tram 'van de verkeerde kant'



Als je met de vrouw gaat vincken worden er ook andere zaken gevinckt/vastgelegd dan voetbalstadions alleen, zoals hier celeb Alain Clark, die we verrassend genoeg niet terug zouden zien in het stadion voor de bekerkraker Oostende-Hoogstraten, Alain heeft duidelijk geen last van cupkoorts..



Tikkie vrouwelijk pre-match voedsel, alleen de chocoladefontein ontbreekt nog



Mooi bij elkaar geraapt zooitje met links een flink doorkijkje voor de buurtbewoners



Het uitvak waar het 30tal badgasten uit Hoogstraten hun ploeg vrij eenvoudig zagen stunten



De korte zijde waar normaliter de harde kern verzamelt, één van die leden kijkt met weemoed naar zijn tribune: zijn broek valt wat uit de toon vind ik..