Ref on tour

Gestart door Nort, jan 12, 2016, 19:48:11

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

cafebac

Vorig seizoen bij Altona geweest en vond dat echt ontzettend leuk! Stadion gevuld met karikaturen maar niet zo gehyped als Skt Pauli.

Nort

Deel 1/4 van onze Kroatië trip.

02-08-2017 HNK Rijeka 0-0 Red Bull Salzburg
Stadion Rijeka, 3e voorronde Champions League
Etappe 1/4: Nederland – Rijeka, 1300 km


Op dinsdag avond begon de vier-daagse tour en werd er koers gezet naar Kroatië, 1300 kilometer verder en 13 uur later was het regenachtige Eindhoven ingewisseld voor het zonnige Rijeka. Even voor achten werd het oude stadion van de lokale FC bereikt, dat misschien wel het mooist gelegen stadion ter wereld was. Was, helaas, want sinds afgelopen seizoen heeft de club het stadion ingewisseld voor een modern exemplaar aan de snelweg.

Uitgehakt in de rotsen en met de zee op de achtergrond was het stadion in het echt nog mooier dan dat we kenden van de plaatjes. Bovendien stonden alle deuren open en konden we zelfs tot in de kleedkamers rijken. De parkeerplaats was een stuk drukker, met lokale inwoners die gingen genieten van de zon en de zee, voordat het kwik de veertig graden aan zou tikken. Want, warm dat was het. Ook om 8 uur 's ochtends was het smeren geblazen om de rest van de trip niet als een rode tomaat rond te lopen.

In de middag werd de voorkeur gegeven aan het terras, maar na een tip van een bekende werd besloten om de toerist uit te hangen. Vanaf het Rijeka castle zou je een prachtig uitzicht op de stad hebben, één nadeel je moest er wel een stukje voor klimmen en dat hebben wij geweten. Zeven-honderd-twee-en-dertig treden verder kwamen we volledig bezweet aan. Het uitzicht was echter fenomenaal en maakte de beklimming meer dan waard.

Na de wandeling werd het terras weer meester gemaakt en was het na een paar pintjes tijd om richting het stadion te gaan. Op het menu stond Rijeka – Red Bull Salzburg met als inzet een plek voor de play-offs voor de groepsfase van de Champions League. Kaartjes voor het thuisvak waren al uitverkocht voordat de vrije verkoop begon, maar gelukkig konden we wel in het uitvak terecht. Niet bepaald onze eerste keuze, maar een andere optie was er niet.

Per benenwagen werd het nieuwe stadion bereikt, waar het een grote verkeer chaos was. Het stadion was duidelijk niet berekend op zulke grote toeschouwers aantallen en de auto's werden dan ook drie dubbel op de stoep geparkeerd. Bij het uitvak lagen de kaartjes voor de 'Niederlandische Red Bullen' keurig klaar en konden we het kippenhok betreden. Met hekken en netten voor, boven en achter ons, was het uitvak nog slechter dan de 'vissenkom' in Breda en dat is een prestatie op zich.

In het stadion heerste een typisch Balkan sfeertje, waarbij de thuisclub hartstochtelijk werd aangemoedigd door bijna 6.000 supporters. Zij, die geen kaartje hadden bemachtigd, hadden de hoger gelegen rotsen opgezocht om vanaf daar de wedstrijd te volgen. Zij zagen Red Bull twee keer scoren, maar beide treffers werden vanwege buitenspel afgekeurd.

Gescoord werd er dus niet en dankzij het 1-1 gelijkspel in Salzburg, blijft de droom van Champions League voetbal in leven. Nog nooit wist Rijeka zover te rijken in Europees verband en dus werd de overwinning gevierd met vuurwerk, veel vuurwerk. De Red Bull fans bleven in mineur achter, voor de 11e (!) keer op rij weet de club er niet in te slagen om de groepsfase van de Champions League te bereiken. Zal de voetbal god dan toch bestaan?

Foto's: https://www.facebook.com/refontour/

spons

Ben benieuwd naar de volgende delen van je Kroatië trip
2.711 wedstrijden ( waarvan 1.556 van Feyenoord ), 671 "clubs", 558 grounds, 43 landen

ricodejong4

Mooi geschreven! Inderdaad ook benieuwd naar de rest van je trip.

Nort

Bij deze heren.

03-08-2017 NK Osijek 1-0 PSV
Stadion Gradski vrt, 3e voorronde Europa League
Etappe 2/4: Rijeka – Osijek, 450 km


Op donderdag ochtend ging de wekker al vroeg om ruim op tijd in Osijek aan te komen voor wat pre-match pintjes. In de auto ging het gesprek, naast onze penibele uitgangspositie, ook over de veiligheid op locatie. Zo wat alles dat Nederlanders sprak was de avond ervoor aangevallen en daarbij werd niemand ontzien. De harde kern van Osijek heeft de Europese campagne aangegrepen om aan hun reputatie te werken en na Luzern, was PSV het volgende 'slachtoffer'.

Dankzij goede communicatie van PSV wisten wij bij aankomst wat ons te wachten stond. Besloten werd om niet de gok van de binnenstad te nemen, maar naar de veilige 'nederzetting' aan de rand van de stad te gaan. Bij het medewerkers hotel had PSV de bar 'gereserveerd', waar we op ons gemak een pilsje konden pakken.  Een surrealistische situatie waarbij je vanaf het terras aan de rivier, de 'onveilige' stad kon zien liggen.

Ondanks de beperkte bewegingsruimte werd het toch een gezellige middag met het nodige alcohol. Met een groepje van z'n vijftien supporters werd er voorbeschouwd op de wedstrijd. Veel vertrouwen  was er niet, maar een aantal hadden toch de hoop en de verwachting dat de nederlaag van afgelopen week ongedaan kon worden gemaakt. De 'Ref' zag het somberder in en ging uit van eliminatie.

Rond de klok van half acht werden we onder politie escorte per stadsbus naar het stadion gebracht. Bij aankomst was de avond al aan het vallen en brachten de grote lichtmasten licht in het duisternis. Met onoverdekte tribunes, een atletiek piste en vier klassieke lichtmasten, is het nog echt een stadion van de oude school.

Eentje die je niet meer vindt in de Champions League of de top competities in Europa. Comfort was dan ook ver te zoeken. Dixies deden dienst als toiletten en een houten tafel met daaronder een koelbox was het cateringpunt en in het vak zelf waren er meer stoeltjes kapot dan heel.

Dankzij het succes van de week ervoor had Osijek over publieke belangstelling niet te klagen. Voor het eerst in jaren was de 2e ring van het stadion geopend en kwamen er z'n 15.000 supporters op de wedstrijd af. De spelersopkomst werd door de supporters nog gebruikt om hun nieuwe image te onderstrepen met: 'now you now know, who we are' en 'Lokal Patrioti'.

De hoop dat Philip en Co hun woorden: 'Wij gaan zeker door' ook in daden om gingen zetten, vervloog al snel. Oké, na vijf minuten had een Kroaat al met rood van het veld gemoeten, maar dat was ook direct het enige lichtpuntje. Hetzelfde lamlendige voetbal van een week eerder werd op de mat gelegd en daar maakte Osijek handig gebruik van. De 1-0 in de 25ste minuut was slechts de bevestiging daarvan. De rest van de wedstrijd is verder niet het beschrijven waard.

Na het laatste fluitsignaal maakten de spelers direct ommekeer richting de kleedkamers zonder de meegereisde supporters te bedanken. Zoet deed nog een verwoede poging, maar draaide halverwege het veld ook maar om. De wisselspelers (Locadia, Schwaab, Koopmans en Brenet) waren de enigen die wel het fatsoen hadden om de supporters onder ogen te komen.

In het uitvak was de kater groot en na afloop was er nauwelijks nog behoefte aan een biertje. Er werd nog wel geprobeerd om het gezellig te maken, maar dat zat er niet meer in. Aan de reeks van 43 jaar Europees voetbal op rij, was een eind gekomen. En dat tegen het nietige Osijek, waar men vier weken eerder nog nooit van had gehoord. Met dank aan Philip en co.

Foto's: https://www.facebook.com/refontour/

Voetbalman


Nort

04-08-2017 Blau Weiss Linz 2-3 FC Liefering
Linzer Stadion, 2. Bundesliga
Etappe 3/4: Osijek - Linz, 680 km


De wekker op vrijdag ochtend was een pijnlijke. De uitschakeling van PSV bleek dus geen droom te zijn. Voetbal wacht echter op niemand en in de avond stond alweer de volgende wedstrijd op het programma. Daar moest nog wel even 680 kilometer voor gereden worden, dus kon het kilometer vreten weer beginnen.

Onderweg ging het vooral over het echec van een dag eerder, maar hoe dichter we de Sloveense grens benaderde, hoe meer het voetbal naar de achtergrond verdween. De Sloveense natuur en Oostenrijkse bergen lieten het voetbal naar de achtergrond verdwijnen, maar zodra Linz op de verkeersborden scheen werd de knop weer omgezet.

Z'n 7 uur na ons vertrek arriveerden we in Linz, waar het B&B nog met een siësta bezig was. Dat gaf ons de kans om in het centrum een traditionele 'Wiener' schnitzel van het kalf te eten en smaken dat deed hij. Tijd voor een terrasje hadden we echter niet meer, want de 2e divisie in Oostenrijk trapt al af op supporters onvriendelijke tijdstip van 18:30.

Plaats van handeling was het Linzer Stadion, omdat het eigen stadion van BW Linz niet aan de veiligheidseisen van de 2e divisie voldoet. Het U-vormige stadion doet zowel dienst voor voetbal als atletiek wedstrijden en heeft aparte, maar leuke lichtmasten. Het stadion is eigenlijk veel te groot voor de club en is bovendien zeer kostbaar om te huren. Op dit moment heeft de club echter geen andere mogelijkheid, maar met 1.114 toeschouwers op een capaciteit van 25.000 zal er nooit sfeervol worden.

Bij het betreden van het stadion werden allerlei anti Red Bull liedjes gezongen, maar waarom begrepen wij in eerste instantie niet. Uiteindelijk bleek Liefering het opleidingsteam van Red Bull te zijn en speelt de club in hetzelfde tenue als Red Bull Salzburg en is ook het logo hierop gebaseerd. Gelukkig mag de club niet promoveren naar de hoogste divisie, maar door veranderde wetgeving mag dat over twee seizoenen wel en dan zal Liefering wel snel de promotie gaan maken.

De aanwezigheid van Red Bull was natuurlijk tegen het zere been van de Oostenrijkse voetballiefhebber en de sfeergroep van Linz liet dat ook geregeld weten met teksten als 'scheiss Red Bull'. Ondertussen werd het populaire sportdrankje dan wel weer verkocht én gedronken in het stadion. Over hypocriet gesproken.

Wij hadden vooral behoefte aan doelpunten en het maakte ons dan ook niet uit aan welke kant die vielen. En die gebeden werden gehoord met liefst vijf doelpunten, al werden er persoonlijk dan weer twee gemist. Bij het eerste doelpunt was de 'Ref' bier aan het halen en de ander werd gemist doordat hij een appje binnen kreeg. De wedstrijd eindigde in 2-3 voor de Red Bullen en na afloop was het plan om nog het centrum van Linz in te duiken, maar de kilometers alsmede het bier van de afgelopen dagen begonnen zijn tol te eisen.

Foto's: https://www.facebook.com/refontour/

Nort

En het laatste deel van de Kroatie trip.

05-08-017 Spvgg Unterhaching 2-2 Fortuna Koln
Alpenbauer Sportpark, 3. Bundesliga
Etappe 4/4: Linz – Unterhaching – Nederland, 1.000 km


Zaterdag stond de verdere terugreis naar Nederland op het programma, met een tussenstop in Unterhaching. Het terugkerende vakantieverkeer werd gemeden en via het regionale verkeersnetwerk van Beieren werd Unterhaching bereikt. De verst gelegen professionele voetbalclub voor De ´Ref´.
Gelegen onder de rook van München wordt Unterhaching volledig opgeslokt door de aantrekkingskracht van Bayern München. Twee seizoenen mocht de club zich meten met de grote heren in Duitsland, maar daarna zakte de club weer snel af richting de lagere divisies. Toch trekt met z´n 3.000 toeschouwers nog redelijk wat volk.

Het fileleed onderweg viel mee en daardoor kwamen wij veels te vroeg aan bij het stadion. Om de tijd te doden werd de biergarten opgezocht, maar onder de indruk waren we er niet van. Bij Unterhaching hielden ze er een rare catering op na zonder cola en normale bradwurst, maar met ´Spezi´ en een ´Weisswurst´. Niet bepaald onze favorieten en als bonus kregen we er om de haverklap een wesp bij.

Het stadion was wel weer leuk, met staantribunes achter beide doelen en zitjes op de lange zijde. Druk is het de laatste jaren niet meer geweest en ook bij deze wedstrijd bleef de grootste sta- als zittribune gesloten. Uiteindelijk kwamen er z'n 3.500 toeschouwers op de wedstrijd af, met z'n 100 uitsupporters. Een keurig aantal, gezien de lange afstand voor de bezoekers uit Keulen.

Unterhaching was in de eerste helft duidelijk de betere ploeg, maar trof tot twee keer toe het aluminium. Toch was het Fortuna dat op voorsprong kwam en dat liet de gemoederen flink oplopen. Aanleiding voor alles was vermeend buitenspel, waar de grensrechter niet voor vlagde. De hoekschop als gevolg ging erin en de rapen waren gaar, waarbij de teammanager kon vertrekken.

In de 65ste leek met de 0-2 de beslissing te vallen. De omroeper probeerde echter de moed erin te houden en kon zich afgelopen seizoen nog een wedstrijd herinneren waarin Unterhaching binnen tien minuten twee keer scoorden. Dat moet beter kunnen, moeten de spelers gedacht hebben, want nog geen vijf minuten later was het alweer 2-2.

Daar bleef het ook bij en na afloop ging de blik op oneindig en werden de laatste 700 kilometers van deze trip afgelegd. Drie landen, vier wedstrijden, tien doelpunten, 3.550 kilometer en Europese uitschakeling. Zomaar wat feiten van de vier-daagse dat na twee dagen al klaar was, met dank aan Cocu en co.

Foto's: https://www.facebook.com/refontour/

Jehoentelaar

Leuke verhalen! Verslagen uit Oostenrijk (en Zwitserland) komen niet gek vaak voorbij, wel interessant om te lezen. Stadions zijn in Oostenrijk sowieso een heikel punt. LASK dat in Pasching speelt, Austria Salzburg dat een aantal wedstrijden in Vöcklabruck moest afwerken, hoge licentie-eisen waar verkapte amateurs aan moeten voldoen... af en toe is het een rommeltje.

Wel is Austria Wien een eind op weg met z'n verbouwing, gaat Wiener Neustadt er op korte termijn mee beginnen en streeft LASK 2022 na als opleveringsjaar voor een nieuw onderkomen.
Waar een wil is, is een vinck.

Instagram: @groundhopperjehoentelaar

Nort

02-12-2017 Ayr United 3-2 Albion Rovers
Somerset Park, Scottish League One

Een uitnodiging van een Rangers fan voor Aberdeen – Rangers bracht me in Schotland. Op zaterdag was de keuze reuze en was de 'Ref' lang in dubio welke wedstrijd het zou worden. De vriendin van de Rangers fan is supporter van St. Mirren en bood me een gratis kaartje aan, alleen is dat een typisch modern LEGO-stadion. De stadions van Greenock Morton en Ayr trokken mij meer en gezien Greenock de rivaal van St. Mirren is, werd besloten om de vrede te bewaren en te kiezen voor Somerset Park.

De dag begon echter met een hoop ongemak en de dichte mist zorgde voor veel vertraging op Schiphol en verschillende vluchten werden zelfs geannuleerd. De vlucht naar Glasgow vertrok gelukkig wel, zij met twee uur vertraging. Vanaf Glasgow Airport werd samen met twee Rangers fan in een klein uur per trein naar Ayr gereisd.

Daar voegde een Ayr supporter zich aan ons gezelschap die zich afvroeg waarom een Nederlander in hemelsnaam naar een wedstrijd van Ayr kwam, terwijl het grote Celtic ook een thuiswedstrijd speelde. En daarmee kwam het grootste probleem van het Schotse voetbal direct op tafel. Wekelijks vertrekken er vanuit heinen en ver, ook uit Ayr, supportersbussen naar Ibrox of Celtic Park en wordt de lokale trots vergeten.

Het voordeel daarvan is dat de clubs verlegen zitten om toeschouwers en sponsors, waardoor clubs niet genoeg geld hebben om het stadion te renoveren. Zo ook bij Ayr United, waar elk nieuw stadionplan door een gebrek aan geld in de prullenbak belandde. Voor de liefhebber van 'schuren', zoals de vriendin zulke stadions noemt, een zegen en Somerset Park doet daar niet voor onder. Met een oude hoofdtribune, twee overdekte staantribunes en een terracing op de lange zijde, mag het met recht een ruwe diamant genoemd worden.

Door de vele gesprekstof werd de tijd vergeten en moesten we ons nog haasten om de aftrap te halen. De foto's werden in snel tempo geschoten, al kon dat niet voorkomen dat de aftrap werd gemist. Gelukkig was er nog niet gescoord door de productiefste ploeg van het Verenigd Koninkrijk dit seizoen en daar zijn ze in Ayr maar al te trots op.

Wat ze minder voor elkaar hadden is het gereedschap bij de catering. De pie diende dan ook met de handen gegeten te worden. Uiteraard viel die bij de eerste hap al op de grond en hadden de meeuwen na afloop een lekkere maaltijd. Dus maar weer in de rij voor een nieuwe, waarbij ze op geniepige wijze vroegen of de eerste lekker had gesmaakt.

Ayr maakte zijn status als veel scorende ploeg waar en wist behalve twee keer de paal ook drie keer het doel te vinden. De verdediging was een stuk minder in vorm en liet zich twee keer verassen door de bezoekers. 3-2 was de eindstand en daar kon eigenlijk iedereen wel mee leven. Ayr behield de koppositie en het laag geklasseerde Albion Rovers was een afstraffing bespaard gebleven.

Foto's: https://www.facebook.com/refontour/

Nort

03-12-2017 Aberdeen 0-3 Rangers
Pittodrie Stadium, Scottish Primiership

Op zondag stond de wedstrijd Aberdeen – Rangers op het programma en voelde het als een awayday, aangezien de 'Ref' met een Rangers fan de lange reis van Glasgow naar Aberdeen maakte. Om veiligheidsredenen werd de wedstrijd al om 12:30 gespeeld, maar dat deerde de uitsupporters niet om op de vroege ochtend al massaal aan het bier te gaan. Onderweg passeerden we dan ook de ene na de andere supportersbus die langs de weg stond om een pi(t)s-stop te maken. 

In de buurt van Aberdeen werd bovendien elk voertuig die aan 'Rangers' gelieerd kon worden aan de kant gezet voor inspectie. Gelukkig hadden wij met twee vrouwelijke medereizigers, tevens bestuurster van de auto, een uitstekende dekmantel. Terwijl zij een paar uurtjes gingen shoppen, mochten wij ons vermaken op Pittodrie.

Gelegen op een paar honderd meter van de kust heb je op een nabije grasheuvel een fantastisch uitzicht over het stadion. Met vier verschillende tribunes, twee klassieke floodlights en onoverdekte zitplaatsen is Pittodrie een mooi allegaartje. Als het aan de club ligt, is voetbal op Pittodrie binnen enkele jaren verleden tijd en verhuist de club naar een zielloos stadion buiten de stad. 

Rond het stadion heerste er een gespannen sfeer en waren de gele fluoriderende hesjes met 'police' in grote aantallen aanwezig. Mijn Rangers vriend was ook redelijk zenuwachtig, aangezien we kaartjes voor het thuisvak hadden en de supporters van Aberdeen de blauwe uit Glasgow niet zo lief vinden. Onze reputatie als potentiele hooligans sneuvelde echter toen de politie bij de turnstiles twee teddyberen (voor de vriendin en hond) uit de tas haalde en met een 'I didn't expect that' reageerde.

Onze plekken bevonden zich op de scheidslijn van het thuis- en uitvak met daartussen een legertje aan politie agenten en stewards. De scheldkanonnades en gebaren tijdens de warming-up bleken slechts een voorbode voor de wedstrijd te zijn. Vooral de opmerkingen over het recente faillissement van Rangers en de heroprichting als 'Sevco' waren populair. Een dame voor mij was ook niet zo gecharmeerd van de Rangers fans en liet dat regelmatig weten, waarbij het 'you fucking toothless pricks' haar favoriet was. 

Mikpunt van alle haat was Ryan Jack. Als een echte Aberdonian doorliep hij de gehele jeugdopleiding, was hij twee seizoenen aanvoerder en speelde hij 205 wedstrijden voor de lokale trots. Afgelopen zomer vertrok hij naar aartsrivaal Rangers en toen Jack verklaarde dat hij al zijn hele leven een Rangers fan was, werd hij staatsvijand nummer één van Aberdeen.

Elk balcontact werd begeleid met een 'boee' en hoe langer hij aan de bal was, hoe meer gebaren en speeksel er bij kwamen. De Rangers fans naaide de boel nog een beetje op door 'Ryan Jack he is one of our own' te zingen. Al het muzikale gezang werd bovendien begeleid met een constante stroom van muntjes over en weer. Alsof ze beide kampen het hele jaar het kleingeld hadden gespaard.

Groot was dan ook de blijdschap toen uitgerekend Ryan Jack in de 56ste minuut met een directe rode kaart van het veld werd gestuurd. Daarbij werden we overlopen door een tsunami van 'sheepshaggers' die op weg waren naar het uitvak. Veel reden tot juichen hadden ze echter niet, een paar minuten later verdubbelde Rangers de voorsprong naar 0-2 en leek de wedstrijd gespeeld.

Nog geen minuut later scoorde Aberdeen de aansluitingstreffer en volgde opnieuw een stormloop naar de 'huns'. Ditmaal waren we beter voorbereid en bleven wij op de been. Ondanks een spannend slot, waar mijn vriend zijn zenuwen lastig in bedwang kon houden, bleef het bij 1-2 en nam Rangers het stokje over van Aberdeen als achtervolger van aanstaand kampioen Celtic.

In een buurtwinkel werd nog wat proviand ingeslagen en daar verontschuldigde de baliemedewerkster zich voor het verlies tegen het 'scum' uit Glasgow. Nog even bleef mijn maat in zijn rol als Aberdonian, om eenmaal in de auto zijn blijdschap te vertonen. Het was een gedenkwaardige wedstrijd geworden, al is elk bezoek aan Pittodrie de moeite waard.

Foto's: https://www.facebook.com/refontour/

hgrm

Ayr is zeker één van de mooiste stadions van het UK. En in de zuidwesthoek van Schotland zijn er nog wel meer te vinden: Palmerston Park van Queen of the South en Cappielow Park van Greenock Morton zijn ook zeker de moeite waard.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Nort

Absoluut! Volgend seizoen ga ik zeker weer een keertje naar Schotland!

Jehoentelaar

Citaat van: Nort op dec 06, 2017, 19:51:03
Rond het stadion heerste er een gespannen sfeer en waren de gele fluoriderende hesjes met 'police' in grote aantallen aanwezig. Mijn Rangers vriend was ook redelijk zenuwachtig, aangezien we kaartjes voor het thuisvak hadden en de supporters van Aberdeen de blauwe uit Glasgow niet zo lief vinden. Onze reputatie als potentiele hooligans sneuvelde echter toen de politie bij de turnstiles twee teddyberen (voor de vriendin en hond) uit de tas haalde en met een 'I didn't expect that' reageerde.

Haha, dat moet ik onthouden mocht ik in een soortgelijke situatie zitten.
Waar een wil is, is een vinck.

Instagram: @groundhopperjehoentelaar

FCT1980

Citaat van: Jehoentelaar op dec 11, 2017, 17:23:17
Haha, dat moet ik onthouden mocht ik in een soortgelijke situatie zitten.

Heb jij ook altijd twee knuffels bij je dan? ;)
There are football grounds and football grounds. Then there is Villa Park!