First Timers

Gestart door TeeZee, feb 15, 2008, 19:26:21

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

TeeZee

Zoals beloofd, de foto's. Ik vind het zelf eerlijk gezegd ook leuk om terug te zien, London Road vind ik toch wel een heel mooi stadion. Vooral de staantribunes achter de goal zijn best indrukwekkend (ok, rationeel gezien is het vooral beton).












Hugo

Citaat van: TeeZee op apr 22, 2008, 08:41:58
Zoals beloofd, de foto's. Ik vind het zelf eerlijk gezegd ook leuk om terug te zien, London Road vind ik toch wel een heel mooi stadion. Vooral de staantribunes achter de goal zijn best indrukwekkend (ok, rationeel gezien is het vooral beton).

Beton is een prachtig bouwmateriaal maar wordt door de groundhoppersenclave vaak in een negatief daglicht gezet. Belangrijker is dan ook wat er met het bouwmateriaal gedaan wordt.

TeeZee

Cardiff City v Coventry City
6 november 2005

De volgende ochtend werd ik wakker in Bristol. Het water kwam met bakken uit de hemel, maar dat weerhield me er niet van om naar buiten te gaan en foto's te nemen van de nabij gelegen Severn Bridge. Ik had heerlijk geslapen en nog steeds vind ik de Travelodge Bristol Severn Bridge één van de beste hotels waar ik ooit sliep.

De andere heren werden een uurtje of wat later wakker en op het gemakje werd de reis ingezet naar Cardiff. We zouden de auto op een strategische plek neerzetten om snel weg te komen na de wedstrijd. De tunnel moest namelijk op tijd gehaald worden. Uiteindelijk werd een plekje gevonden in een zeg maar nog al volkse buurt en liepen we naar het stadion.

Han greep een steward bij z'n nekvel en vroeg of we naar binnen mochten om wat foto's te nemen. Dit was geen probleem, we kregen zelfs een rondleiding. We liepen niet alleen langs alle tribunes, maar zagen ook de spelerstunnel van binnen en Han sloot zichzelf op in de speciale hooligangevangenis. Over dat laatste gesproken, Ninian Park heeft een eigen politieruimte en een kleine gevangenis. De supporters van Cardiff staan niet bekend als lievertjes, dus de beveiliging is om die reden blijkbaar hoog.

Het was genieten van Ninian Park en ik schoot tientallen foto's. Veel terracing en zelfs een grote paddock maakten dit in mijn ogen een prachtig stadion. Qua voetbal was het dat weekend niet veel, maar dat werd meer dan goed gemaakt door de stadions en de gezelligheid. Leuk detail was ook het hek tussen het uit- en thuisvak: de bovenkant was ingesmeerd met niet-drogende verf.

Na de uitgebreide rondleiding liepen we nog even naar het centrum van Cardiff om het Millennium Stadium te zien en omdat Han een zaklantaarn wilde kopen (? Mijn herinnering is ook hier niet helemaal adequaat vrees ik). Cardiff is een van de leukere Britse steden vind ik en het was geen straf om er weer eens te lopen. Han ging af en toe een winkel binnen om schaamteloos shirtbadges te fotograferen voor zijn collectie en probeerde de jeugd Cardiff Castle te laten bezoeken onder het mom van cultuur. Naast het Millennium Stadium stond de poort open naar het aangrenzende oude Arms Park, waar Heerenveen ooit een Europa Cupwedstrijd speelde (intertoto?).

Na dit intermezzo liep het al aardig richting kick-off en liepen we terug. Onderweg bleef Han speuren naar supporters, want misschien hadden ze wel een shirt aan met een clubembleem dat hij nog niet had. Het was hilarisch om te zien hoe hij mensen aanspraak en ze in opperste verbazing achterliet na het nemen van een foto. Één jongetje werd zelfs even bang van hem.

Over de wedstrijd kunnen we kort zijn, dat was niet veel soeps. Het werd weer 0-0. Daarmee zag Groundhopping on the Moon in drie dagen drie wedstrijden, maar geen doelpunten. De sfeer was redelijk. Op onze tribune werd wat gezongen, maar de away support van Coventry was teleurstellend.

Voor het eerst (en het laatst door mij) werd het laatste fluitsignaal niet afgewacht. Vijf minuten voor tijd verlieten we het stadion om voor de drukte weg te zijn. Dat lukte overigens zonder problemen. De terugreis verliep met een goed gevoel en Han bezorgde Groundhopping on the Moon de slappe lach door een verhaal te vertellen over buitenaardse wezens die in een wedstrijd van Millwall terecht kwamen.

Foto's volgen nog.

Sebastiaan_W

London Road lijkt me nog een keer geweldig om naartoe te gaan. Peterborough is één van mijn soft-spots in Engeland. Heb ze 2x tijdens een uitwedstrijd mogen aanschouwen.

Hugo

Citaat van: TeeZee op apr 22, 2008, 09:16:44
De andere heren werden een uurtje of wat later wakker en op het gemakje werd de reis ingezet naar Cardiff. We zouden de auto op een strategische plek neerzetten om snel weg te komen na de wedstrijd. De tunnel moest namelijk op tijd gehaald worden. Uiteindelijk werd een plekje gevonden in een zeg maar nog al volkse buurt en liepen we naar het stadion.

Ik moet je weer corrigeren; we gingen met de boot (SeaFrance). Ik vraag me af in hoeverre de verhalen kloppen waar ik niet bij was.

TeeZee

#20
Een vreselijke misser, het niet eens drie jaar lang kunnen onthouden dat het de boot was (ik kan me zelfs niets meer van die overtocht herinneren.)

Citaat van: Groundhopping on the MoonIk vraag me af in hoeverre de verhalen kloppen waar ik niet bij was.
Als je nog meer feitelijke onjuistheden ziet hoor ik het graag.

TeeZee


Arms Park


Ninian Park


Ninian Park, Fixture Board


Ninian Park, Family Stand


Ninian Park, Grand Stand


Ninian Park, Grange End (hier stonden wij)


Ninian Park, spelerstunnel inclusief trofee van Sam H.


Ninian Park, de "Bob Bank"/Popular Bank


Ninian Park, Non-drying paint


Ninian Park, Popular Bank


Ninian park, het scoreboard


De tv-studio op Ninian Park


Ninian Park vanaf het gelijknamige station


Uitzicht vanuit Ninian Park over de omgeving


Ninian Park, na de wedstrijd

Cardiff City heeft voor het eerst sinds 1927 de FA Cupfinale gehaald. In 1927 zag het er zo uit:

En daarmee is dit topic voor wat betreft mijn bijdrages ten einde gekomen.

Hugo

Citaat van: TeeZee op apr 24, 2008, 17:39:05
Een vreselijke misser, het niet eens drie jaar lang kunnen onthouden dat het de boot was (ik kan me zelfs niets meer van die overtocht herinneren.)
Ik kan me nog wel herinneren dat het erg laat werd en dat bij jouw na de overtocht vrij snel het licht uitging.

http://home.planet.nl/~halbe107/Ninian.htm
Dit heb ik er destijds over geschreven.

TeeZee

Ik kan me eigenlijk niks meer herinneren van de terugreis. Nou ja, op 1 ding na: we vonden na 2 dagen de 700 euro kostende bril terug van Han bij het bushokje in Zoetermeer. Die was hij op de heenweg daar verloren, iets waar hij pas op Hazeldonk achterkwam. Hij was daarvan de hele reis een beetje van slag. Eigenlijk wel heel bizar dat die bril daar het hele weekend is blijven liggen.

Hielke

Tottenham Hotspur – Aston Villa (5-1)
White Hart Lane, 1 mei 2005


"Zo mooi wordt het nooit meer. Als die allereerste keer.
Want na die allereerste keer, smaakt het alleen nog maar naar meer.
Maar nooit meer naar die eerste keer. Die allereerste keer."


-Harrie Jekkers-


Het had mijn tweede bezoek aan Engeland kunnen zijn, ware het niet dat ik op jonge leeftijd een aanbod de oversteek te maken afsloeg. Kinderen schijnen vreemde associaties te hebben bij enge land, is mij later eens verteld, wellicht door een psycholoog van de koude grond.

De krijtrotsen van Dover zorgden voor een statig, veelbelovend onthaal. Het begin van een vierdaagse trip die voelt als een eeuwigheid geleden. Ik was een jochie van vijftien. Het was een kwestie van ondergaan, aan de hand van mijn ouders; indrukken op doen. Op weg naar het Engelse voetbal, dat mij aan de buis kluisterde. Via het beeldscherm had ik –om niet verklaarbare redenen- de meeste sympathie opgebouwd voor Portsmouth. Dat bleek een lastig verhaal, dus werd het Spurs. Kon mij het schelen. Ik liet de uitwedstrijd van Heerenveen tegen Feyenoord, op dezelfde dag, er zelfs voor schieten. Dat bleek een zwaar offer: Heerenveen boekte de enige zege uit de clubhistorie in De Kuip.

Gewapend met een ANWB-kaart van Engeland togen we na een hotelovernachting in Maidstone richting Londen. Het hotelpersoneel adviseerde ons de trein. Wij namen de auto. Het was de weg zoeken in Amsterdam met de kaart van Europa op schoot, kort samengevat. Zonder enig idee welke afslag te moeten nemen doolden we over de ringweg rondom Londen, die we voor mijn gevoel twee keer rond zijn gereden. Ten einde raad bleek stoppen bij een benzinestation de juiste optie. Anderhalf uur voor de aftrap, die we naar mijn overtuiging nooit zouden gaan halen, stuurde een pompbediende ons met gedetailleerde kaart én uitleg op weg naar White Hart Lane, dat verrassend dichtbij bleek.



Het krioelde al van de voetbalsupporters, in de shabby buurt rond het stadion van Tottenham Hotspur. De fanatieke maar tegelijkertijd ontspannen voetbalsfeer viel mij op. Een Spurs-fan op leeftijd ontfermde zich over het jeugdige bezoek uit Nederland en wist direct te vertellen (zonder dat ik het verstond) dat het er in wedstrijden tegen Arsenal heel anders aan toe gaat. De wens daar ooit bij te zijn leeft nog steeds.

Even later perste ik me, met toepasselijke sjaal, door een van de ingangen van het fraaie stadion. Tribunes bovenop het veld, een grasmat als een biljartlaken en zeer luidruchtige toeschouwers. Het was, in mijn beleving althans, honderd procent Engels voetbal. Het team van Martin Jol veegde Aston Villa met 5-1 van de mat, wat de prima sfeer direct verklaart. Het feit dat het zeer goed gevulde bezoekersvak minstens zoveel lawaai produceerde, bij een kansloze achterstand, maakte indruk.

Het zal moeten blijken of die allereerste keer de mooiste was. Maar besmettelijk, dat was het zeker.

TeeZee

Jij bent van 1990? Wow. Dan schrijf jij erg volwassen.

Ici c est Paris

1990, dat was ik.

Ik meen wel dat Hielke inderdaad niet veel ouder is, en daar heb ik me toen ook al over verbaasd.

Hielke

Citaat van: TeeZee op jan 03, 2009, 22:39:46
Jij bent van 1990? Wow. Dan schrijf jij erg volwassen.

Niet overdrijven hoor. 1989.

Ik ben trouwens wel blij dat ik door mijn ouders ben meegenomen naar het Engelse voetbal. In het vervolg kan ik altijd zeggen dat het hun schuld is.

Daniel

Tottenham Hotspur-Aston Villa 2-4
15 april 2000, 3.06 p.m

Toen ik op 3 maart 2000 mijn zestiende verjaardag vierde mocht ik kiezen uit twee cadeaus. Of mijn ouders betaalde mee aan een scooter of ik mocht een wedstrijd uit de Engelse Premier League uitzoeken en een lang weekend met mijn vader naar Londen. Keuze was snel gemaakt. Via internet en een reportage uit de VI (die stelde dat kaarten voor Arsenal en Chelsea vrij moeilijk te krijgen waren) viel mijn oog op de wedstrijd Spurs-Aston Villa. Ook zag ik wedstrijden van Leyton Orient en QPR als mogelijkheid maar daar stak mijn vader, die iets minder romantisch is over Engels voetbal, een stokje voor. En zo hing mijn vader een paar weken voor de match aan de telefoon, met een creditcard in de hand, met de Ticket Purchase Line van de Spurs. We zaten voor 28 pond per kaartje op de lange zijde in block E. De kaarten stonden op naam van Remersmr. Of ze waren een beetje dom bij de Spurs of mijn vader kan geen Engels want mijn achternaam is toch echt Riemersma, maar goed dit terzijde.


Op 14 april vloog ik voor het eerst het Kanaal over vanuit Rotterdam naar Londen Heathrow. Vanuit de lucht vlogen we over Stamford Bridge en het (mij inmiddels zeer geliefde) Griffin Park van Brentford met die mooie reclameuiting op het dak van de tribune. We hadden een hotel in Kensington en de eerste dag stond in het teken van sightseeing. Trafalguar Square, Buckingham Palace, ik vond het wel grappig maar ik kwam er niet voor. Ik heb mijn vader wel 15 keer gevraagd wanneer we naar Highbury of Wembley zouden gaan. Dat zou een dag later zijn.

Op 15 april stonden we s morgens heel vroeg op en reden naar Wembley waar we een rondleiding kregen en ik met de FA Cup op de foto mocht op het bordes. Rond 12.30 verplaatsten we ons naar een buitenwijk van Londen genaamd Tottenham. Het begon te kriebelen. Na een intens lange wandeling van Seven Sisters kwamen we aan bij White Hart Lane. Duizenden fans liepen rond het stadion en ik kreeg het, ondanks het slechte weer, steeds warmer. Mijn debuut in de Engelse Premier League stond op het punt van beginnen!

De wedstrijd begon met een minuut stilte om 3.06p.m. ter nagedachtenis aan de slachtoffers van het Hillsbrough drama dat exact 11 jaar daarvoor op 15/04/1989 had plaatsgevonden. Ik had en heb nog nooit z'on indrukwekkende minuut stilte meegemaakt! Van de wedstrijd zelf kan ik me niet zoveel herinneren maar wel dat het doelpuntrijk en spannend was met Aston Villa als terechte winnaar, 2-4. Een wereldgoal van de toenmalige linksback (naam?) staat mij wel nog op het netvlies.

Na de wedstrijd nog een shirtje gekocht in de over-over-overvolle fanshop naast het stadion. Op zaterdagavond tijdens BBC's Match of the Day de wedstrijd teruggekeken en op zondag moe, maar zeer voldaan teruggekeerd naar Rotterdam.

Gelukkig heb ik de goede keuze gemaakt toen mijn ouders mij lieten kiezen voor het cadeau. Ik ga voortaan wel op de fiets!
Laats bezochte ground: Generali Arena, Sparta-Praag

Batflyer

Leuk hoor! Ik zou het ook wel weten als ik tussen een scooter en reisje naar Engeland zou moeten kiezen. :)
Wel een vreemde kick off trouwens, om 3.06 pm. Hoe was je uitzicht over het veld, aangezien er 'restricted view' op je kaartje staat?
Laatste nieuwe ground:
San Siro (15 februari 2012, AC Milan v Arsenal 4-0)

Volgende nieuwe ground:
Veltins Arena (6 november 2012, Schalke 04 v Arsenal)