L'enfer de Sclessin, Standard de Liège - SV Zulte Waregem

Gestart door Ici c est Paris, apr 21, 2008, 00:57:22

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

Ici c est Paris

26 augustus 2006. Het begin van het voetbalseizoen voor mij. We zouden afzakken naar Wallonië. Om precies te zijn naar Luik, Standard Luik. Daar zou ook de beste sfeer van België hangen. Dit seizoen was er echter weinig te vieren nog, Standard stond namelijk heel laag geklasseerd onder de nieuwe trainer Boskamp, en er stond duidelijk druk op deze wedstrijd. Het eveneens laaggeklasseerde Zulte Waregem zou op bezoek komen, de club die vorig seizoen zo verraste met de bekerwinst.

Om half 10 ging de wekker in Maarssen, en we namen rond 11 uur de trein naar Utrecht. In Utrecht kregen we het al meteen voor elkaar om de trein die ons naar Maastricht zou brengen te missen. Dat begon al goed. Na het uur daarop dan toch de trein te hebben gepakt, die stipt op tijd reed en stipt op tijd aankwam, na 2 uur aangekomen in Maastricht. Daar snel naar een ander perron gelopen, want binnen enkele minuten zou de trein naar Luik vertrekken. Terwijl we op dat perron aankomen gaat die stationsgong, en ik vang nog net op dat er een Sjeng in plat Mestreechs roept dat er door een aanrijding geen treinen naar Luik rijden. De verwachting was dat hij over een uur wel weer zou rijden. Wij besloten om dan maar even Maastricht in te gaan. Leuke stad, met hele rare enge mensen en een soort kermis op het Vrijthof, waar een mengsel van extreem drukke kinderen, overspannen ouders en vieze oude mannetjes rondliep. Intussen was het weer tijd om naar het station te gaan.

Daar aangekomen kregen we weer dezelfde mededeling, de trein reed niet, alleen nu was het ineens niet zeker of de trein op korte termijn nog wel zou gaan rijden. Wij zagen ons tripje al in rook op gaan. Het stoom kwam inmiddels uit onze oren en we denderden min of meer schofterig het hokje van de man van de reisorganisatie in, die opvallend aardig bleef. Ondanks dat ik de beste man amper verstond, wist hij me nog net duidelijk te maken dat er voor het station een bus stond die ons naar Visé (een vervallen dorp net over de grens) zou brengen, en vanaf daar zou de trein naar Luik rijden. In die bus zat het propvol met gekke Walen, vreemde Limbo's en ander gespuis, waaronder 1 vreemde vrouw die een figuur aan de andere kant van de lijn tot 30x heeft verteld dat ze 'van Mestreech' kwam. Eenmaal aangekomen in Visé kwamen wij in een andere wereld terecht, Wallonië is lelijk, heel lelijk. Ik woon in Maarssen maar in Visé wil je echt nog niet dood gevonden worden. De trein kwam al snel, alleen dat leidde weer tot de nodige verwarring bij alle gekke Walen en Limbo's. Dat was geen schande, want zelfs wij snapten er even niks meer van. De conducteur van de NMBS wist ons te melden dat deze trein toch naar Luik zou gaan. Na pakweg 30 minuten in de trein te hebben gezeten zonder dat die ook maar een meter in de richting van Luik was gegaan, kwam er een trein aan vanuit de richting Maastricht. Wat er toen gebeurde had ik nog nooit meegemaakt. Schreeuwende Limbo's, rennende hoofddoeken, huilende kinderen, iedereen propte zich in die andere trein. Wij maakten echter geen aanstalten, en liepen op een conducteur van de NS af, die het wel een vermakelijk tafereel vond. Hij als briljante Hollander meldde dat de 1e trein gewoon naar Luik zou gaan. Nadat dat ook bij het rariteitenkabinet was doorgedrongen, herhaalde het tafereel zich, en stak iedereen weer over naar de goeie trein. Die bleef daarna nog doodleuk een tijdje stilstaan, alvorens hij toch koers zette richting Luik, een stukje van nog geen kwartier. Het zag er dus voor ons weer wat rooskleuriger uit. Een uur voor de wedstrijd kwamen wij aan op het station in Luik, nu nog een goeie bus vinden.



Dat hadden wij weer.


Aangezien alle informatiebalies dicht waren, liepen we maar op goed geluk achter een vrouw van pakweg 103 jaar oud met een Standardshirtje van Conceicao aan. Die bus bleek inderdaad naar Sclessin te gaan, en we zagen het stadion in de verte al opdoemen.



Je kan Sclessin al mooi zien liggen vanaf de bushalte aan de andere kant van de Maas.


Na een wandeling van de bus naar het stadion snel de kroeg opgezocht, waar wij de mensen die onze kaarten geregeld hadden zouden treffen. Dat ging allemaal vlekkeloos, we stonden 2e ring achter de goal. Sclessin is een heel imposant en intimiderend stadion met zijn 3 ringen en fanatieke fans. Ze noemen het niet voor niks L'enfer de Sclessin (de hel van Sclessin). Het zat helaas niet helemaal vol. De wedstrijd was qua voetbal op zich niet erg interessant, gelukkig wel veel strijd en een gespannen sfeer, omdat deze wedstrijd toch wel gewonnen moest worden. Dat maakte dan wel weer veel goed. Standard was op zich wel beter dan Zulte, maar kon eigenlijk ook geen kansen afdwingen.



L'enfer de Sclessin.


In de 2e helft barstte de strijd helemaal los, en lieten de supporters zich helemaal horen en het 'Tous ensemble' rolde van de tribunes, op Sclessin hangt inderdaad duidelijk de beste sfeer van België. De Standard-aanhang had het trouwens vooral gemunt op de linksbuiten van SVZW, Stijn Meert. Hij naaide vorig jaar namelijk publieksheld Sergio Conceicao een rode kaart aan. Net op een moment dat een goal voor Standard in de lucht hing scoorde Zulte Waregem. Het uitvak naast ons ontplofte, en we werden constant geprovoceerd, wat voor ons alleen maar bevestigde waarom ze op de Belgische tv West-Vlamingen altijd ondertitelen, we verstonden er namelijk geen reet van. Ze vonden zichzelf wel aardig stoer met hun gele vlaggen. Gelukkig dook Standard er toen helemaal op, wat leidde een vurige slotfase met opstootjes en keihard overtredingen. Enkele minuten voor tijd kreeg Standard nog een goedkoop verdiende penalty, die werd benut door Jovanovic. Het bleef uiteindelijk 1-1. Niet genoeg voor Standard, en enkele dagen later zou Boskamp ontslagen worden en Michel Preud'homme hem opvolgen. Nadat wij afscheid hadden genomen van onze Belgische vrienden, zetten wij koers richting fanshop, daar stond echter een rij van ongeveer 50 meter, en aangezien wij toch graag nog thuis wilden komen die avond hebben we helaas geen sjaaltje kunnen aanschaffen. Met dezelfde bus weer teruggegaan, de terugreis verliep voorspoedig en om 1 uur waren wij weer thuis. Al met al een hele leuke dag gehad, en Standard is echt een aanrader.



Sclessin na de wedstrijd.