Hoofdmenu

Hoe het was

Gestart door TeeZee, apr 28, 2008, 09:26:41

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 4 gasten bekijken dit topic.

Joost

Gisteren was de laatste thuiswedstrijd van het seizoen van Berchem Sport. Daar was ik nog nooit geweest end at had maar 1 oorzaak; Berchem speelt nooit op zaterdag, enkel op zondag. Ik heb het nagezocht; dit was de eerste zaterdagavondwedstrijd in ruim 5 jaar. Reden dat deze pot al maanden in de agenda stond was het verdwijnen van de bochten achter beide doelen. Ik wilde het stadion per se zien in authentieke staat.

Het Ludo Coeck Stadion stelde niet teleur. Je waande je er middenin de jaren 70 met vervallen toegangspoorten en afbrokkelende tribunes. Berchem, strijdend tegen degradatie, speelde tegen Knokke dat al zeker was van de tweede plaats en nog voor het scorebord van start was gegaan had de thuisploeg de bal al in het doel gewerkt.

De Berchem-support, naar schatting een mannetje of 1000, was opvallend jong, luidruchtig en ook erg onverstaanbaar.

Waar het decor fantastisch was bleek het schouwspel van mindere kwaliteit. Het gras was al even niet gemaaid en dat zorgde voor stroef voetbal. Berchem probeerde het wereldrecord buitenspel staan te verbreken, Knokke reduceerde zichzelf tot 10 man na een oliedomme rode kaart.

Gelukkig was daar nog de scheidsrechter die de boel tot leven kwam wekken. Na 60 foutloze minuten begon hij plots vrije trap te strooien aan Knokke en na 75 minuten zowaar een idiote strafschop. Dat kwam de wedstrijd ten goede want het werd plots erg leuk. Berchem zocht druk naar een goal maar was niet gelukkig in de afwerking. In de extra tijd leek een kopbal Berchem zowaar nog de zege te schenken maar de keeper kon de bal nog pakken. Hij schoot uit, zag hoe de Berchemkeeper kunstig mistrapte en hoe de spits van Knokke de bal rustig naar het lege doel kon brengen.

Het zorgde voor verhitte tafarelen op de tribune vanwaar een hoop bier richting grensrechter ging. Ook klom een der Berchemaanhangers, een gewone, nette man, over het hek om verhaal te halen bij de arbiter. Berchem mocht nog aftrappen maar toen was het gelijk gedaan.


Nort

Een kleine skivakantie bracht me dit weekend in Franse Alpen en dat bracht een kleine temperatuur schok met zich mee. Terwijl ik om half 2 nog op ski's stond met +3 graden Celsius, liep ik een kleine drie uur later met 29,5 graad in me korte broek door de straten van Annecy. Plaats van handelen was het (te) grote Stade Des Sports die de vaste Eurogoals kijkers nog kunnen herkennen als het stadion van Evian TG. Die club is inmiddels ter ziele en speelt FC Annecy weer in het stadion. Nadeel was wel dat enkel de hoofdtribune open was en die lag uitgerekend pal in zon. Z'n 1.300 toeschouwers zagen Annecy met een minimale marge winnen en pakten de koppositie (op één doelsaldo), die recht geef op promotie naar de nationale reeksen.



Gisteren bezocht ik als toegift nog een wedstrijd van Haute Tarentaise, spelend in de regionale klassen. Het spel was niet bijzonder, maar het sportpark des te meer. Omgeven door besneeuwde bergtoppen en gelegen langs een spoorlijn, was er voor de niet-voetballiefhebber ook genoeg bekijks. De wedstrijd eindigde in een gemakkelijk overwinning voor de uitploeg, waarbij het 2e doelpunt via een omhaal achter de keeper belandde.



Binnenkort zal er wel een uitgebreider verslag volgen.

Joost

Dat tweede lijkt een gigantisch knollenveld.

Nort

Dat was het ook, verbaasde me dat er geen kunstgras lag (ivm de strenge winters).

Luccie

Citaat van: Joost op apr 22, 2018, 12:17:38
Gisteren was de laatste thuiswedstrijd van het seizoen van Berchem Sport. Daar was ik nog nooit geweest end at had maar 1 oorzaak; Berchem speelt nooit op zaterdag, enkel op zondag. Ik heb het nagezocht; dit was de eerste zaterdagavondwedstrijd in ruim 5 jaar. Reden dat deze pot al maanden in de agenda stond was het verdwijnen van de bochten achter beide doelen. Ik wilde het stadion per se zien in authentieke staat.

Het Ludo Coeck Stadion stelde niet teleur. Je waande je er middenin de jaren 70 met vervallen toegangspoorten en afbrokkelende tribunes. Berchem, strijdend tegen degradatie, speelde tegen Knokke dat al zeker was van de tweede plaats en nog voor het scorebord van start was gegaan had de thuisploeg de bal al in het doel gewerkt.

De Berchem-support, naar schatting een mannetje of 1000, was opvallend jong, luidruchtig en ook erg onverstaanbaar.

Waar het decor fantastisch was bleek het schouwspel van mindere kwaliteit. Het gras was al even niet gemaaid en dat zorgde voor stroef voetbal. Berchem probeerde het wereldrecord buitenspel staan te verbreken, Knokke reduceerde zichzelf tot 10 man na een oliedomme rode kaart.

Gelukkig was daar nog de scheidsrechter die de boel tot leven kwam wekken. Na 60 foutloze minuten begon hij plots vrije trap te strooien aan Knokke en na 75 minuten zowaar een idiote strafschop. Dat kwam de wedstrijd ten goede want het werd plots erg leuk. Berchem zocht druk naar een goal maar was niet gelukkig in de afwerking. In de extra tijd leek een kopbal Berchem zowaar nog de zege te schenken maar de keeper kon de bal nog pakken. Hij schoot uit, zag hoe de Berchemkeeper kunstig mistrapte en hoe de spits van Knokke de bal rustig naar het lege doel kon brengen.

Het zorgde voor verhitte tafarelen op de tribune vanwaar een hoop bier richting grensrechter ging. Ook klom een der Berchemaanhangers, een gewone, nette man, over het hek om verhaal te halen bij de arbiter. Berchem mocht nog aftrappen maar toen was het gelijk gedaan.

Wij waren zaterdagavond ook bij deze wedstrijd. Stadion stelde zeker niet teleur en vond de support van de thuisploeg zeer sfeerrijk.
Had eerlijk gezegd meer wat "oude" mannen verwacht, maar was verrast door de fanatieke jonge supporters.

Eerste helft hebben we gevolgd op de staantribune aan de lange zijde. Tweede helft hebben we plaatsgenomen op de zittribune. Sfeer was daar goed, tot het moment dat er op een onbegrijpelijke wijze een strafschop werd toegekend aan Knokke.
De sfeer werd na de 1 - 1 ook wat grimmiger en bij de 1 - 2 moest voor mij een vader en zoon tegengehouden worden, die twee Knokke supporters wilden aanvallen.

Al met al een prima avondje gehad en genoten van de sfeer en stadion.
Jammer dat Berchem degradeert!

Olav

De finale van AZ
Zondag 22 april werd de 100e KNVB-bekerfinale gespeeld. AZ behaalde – net als vorig jaar – de finale. Zij schakelden FC Twente uit in de halve finale. Feyenoord wist PSV en Willem II te verslaan. Evenals in 2016 bereikten zij de finale.

Daar waar Feyenoorders werden getroffen door een loting, werd AZ getroffen door een lastig kaartverkoopsysteem. Alleen clubcardhouders die een wedstrijd hebben bezocht in seizoen 2017-2018 hadden aankooprecht voor de finale. Klinkt als een niet verkeerde en begrijpelijke wijze, maar het is niet vanzelfsprekend dat de trouwe supporter zijn clubcard heeft gebruikt. Fans die bijvoorbeeld wedstrijden tegen pakweg Heracles, VVV en zelfs PSV hebben bezocht, hadden namelijk helemaal geen clubcard nodig om die wedstrijden te bezoeken. De kans zou dus groot zijn geweest dat degene met wie zij een wedstrijd hadden bezocht de kaarten kocht op hun naam. Gelukkig kon ik een clubcard regelen van een kennis en had ik de kans om hier bij te zijn.

Ondanks dat wist AZ bijna alle kaarten te verkopen en vertrokken er honderden bussen naar De Kuip. Ook was er een mogelijkheid om met de trein of auto te reizen, maar dit was relatief duurder. De buscombi kostte zo'n vijftig euro, terwijl een wedstrijdkaart voor zij die met vrij vervoer reisden al ruim 40€ was. De club noemde dit 'korting voor de busreizigers'. Op onze tickets – wij kozen voor de bus – stond 19,80 als prijs vermeld.

Rond 12:30 vertrokken de eerste bussen vanaf het AFAS stadion naar De Kuip. Wij gingen een uur later, maar dit ging niet bepaald soepel gezien het feit dat er een ongeluk op de A9 had plaatsgevonden. De clusters vertrokken met vertraging en vermeden deze weg. Zo belanden er tientallen bussen tussen weilanden en dorpjes als Akersloot. Er was een hoop belangstelling in de regio. Uitgezwaaid door plukjes fans langs de weg, belandden wij ongeveer twintig minuten na vertrek op de snelweg.

De reis verliep naar mijn idee voorspoedig. Er was een hoop politiebegeleiding voor de lange rij met bussen. We kwamen echter pas om 16:45 aan en de wandeltocht naar het stadion telde er zo'n twintig minuten bij op. Het avondeten werd overgeslagen; we sloten gelijk aan achter de rij van onze ingangen. Vak D was het vandaag, in de hoek van het stadion.

Na een halfuur in de rij betraden wij het stadion en je kon merken dat de sfeer er goed in zat. Een bekerfinale brengt altijd iets extra's. De opkomst van de spelers ging gepaard met een hoop vuurwerk van beide kanten. Over de wedstrijd hoef ik de meesten niet veel vertellen: AZ speelde ondermaats en Feyenoord wist de kleine kansen counterend wel om te zetten in een doelpunt. Het was qua spel geen topfinale, AZ verloor voornamelijk van zichzelf.

Ja, het was niet het resultaat waar op werd gehoopt. Maar aan het eind van de dag zijn dit wel de dagen waar je het als liefhebber van het spelletje voor doet.

Fotoverslag: https://023ontour.wordpress.com/2018/04/24/de-finale-van-az/




AZ - Feyenoord
Foto's van sfeeracties beide zijdes: https://023ontour.wordpress.com/2018/04/24/az-feyenoord/



Han

Today in history

26 April 1997

BRIGHTON & HA V DONCASTER ROVERS   1-0      11341

Last match at the Goldstone

Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Nort

Gisteren bracht ik samen met Willytown een bezoek aan Rupel Boom, dat speelde om het kampioenschap van de 2e klasse amateurs. Bij winst was Boom kampioen en bij ieder ander resultaat afhankelijk van Mandel United. In 2012 was ik al eens in het Gemeentelijk Parkstadion binnengeglipt zonder wedstrijd, dus de verassing van het stadion was er wel een beetje af.

Met het kampioenschap in het vooruitzicht was het lekker druk langs de lijn. De 'jongere' supporters kozen voor een (overdekte) staanplaats, terwijl de ouderen liever voor een zitje op de tribune gingen. Dat laatste deden wij ook, al verplaatsen we ons in de 2e helft naar de staantribunes. Het wedstrijdverloop was ietwat chaotisch met 2-0, 2-2, 4-2 en uiteindelijk een 4-3 overwinning. Echt spannend werd het nooit, mede doordat concurrent Mandel United verloor en daarmee haar kans op de titel verspeelde. Boom eindigde overigens met 10 man, nadat hun speler in de 89ste (!) minuut volledig over de scheef ging en een donker rode kaart verdiende.

Niet veel later werd er afgefloten en kon iedereen het veld op. De aanvoerder ging op de schouders, het 'We are the champions' klonk door de speakers en de champagne werd ontkurkt. Met het kampioenschap promoveert Rupel Boom naar de 1ste amateurs, mits zij natuurlijk alsnog een licentie behalen.


De publiekswissel

Bestel hier het boek: "Plavi, voetbalmania op de Balkan":
https://depubliekswissel.com/PLAVI/

Olav

Dordrecht - Cambuur Leeuwarden, 1 mei 2018, kwartfinale Jupiler League play-offs:

Anderhalf jaar na mijn eerste bezoek aan De Krommedijk viel mijn oog op het schema van de Jupiler League play-offs. Na een jaartje in de Eredivisie ging het niet altijd lekker met FC Dordrecht. Maar dit jaar wisten ze dankzij een periodetitel de play-offs te behalen en werd er weer omhoog gekeken. In de kwartfinale stond Cambuur op het programma, voor mij een mooie reden om weer naar één van mijn favoriete stadions in Nederland te gaan.

Waarom zou De Krommedijk iemands favoriete stadion zijn? Er zijn toch veel mooiere, grotere en modernere stadions te vinden in Nederland? Maar het feit dat het grote en moderne niet bij Dordrecht is te zien, maakt het voor mij geliefd.

Dordrecht heeft vier verschillende tribunes. De Westtribune is geheel in clubkleur en samen met de bomen op de achtergrond een mooi plaatje. De hoofdtribune is niet vol met business seats; het commerciële gevoel blijft weg. Op de Noordtribune staan nog houten stoeltjes en is naast het vak nog een kleine, oude staantribune te zien. In tegenstelling tot bij clubs als Telstar waar deze tribunes zijn afgekeurd, zijn er hier nog wel mensen op te vinden tijdens de wedstrijd. De overkant, de kant van het uitvak, is klein en laag, wat het de vierde identieke tribune van het stadion maakt. En overal zijn de oldskool hekken te vinden, waar zowel thuis- als uitsupporters hangend in zijn te vinden na een doelpunt.

Mijn eerste bezoek in 2016 was een succes; ik hoopte dat dit vandaag herhaald kon worden. Er werden veel toeschouwers verwacht: dit potje bracht natuurlijk meer spanning met zich mee. Het was drukker dan normaal, ook het uitvak was goed gevuld.

Bij opkomst was er een mooi doek te zien in het thuisvak en de supporters gingen vanaf minuut één achter de ploeg staan. Helaas kwam dit niet over op de spelers; Cambuur kwam redelijk vlot op voorsprong. Dordrecht kreeg nog twee grote kansen (waarvan de eerste een mislukte stift werd), maar ging met 0-1 de rust in.

Na rust verwacht je het: Dordrecht gaat er vol op en we gaan nog een mooie pot zien. De eerste helft was Cambuur sterker, maar kansloos was de thuisploeg niet. Helaas wisten de gasten al twee minuten na rust de 0-2 te maken en leek het gespeeld.

In de 63e minuut kwam de spanning terug: de aansluitingstreffer werd gemaakt. Dit gaf de beleving op de tribunes een zetje in de goede richting en er werd weer gehoopt op een goed resultaat.

Niet lang daarna scoorde Cambuur echter haar derde doelpunt. Vlak voor tijd werd ook de 1-4 binnen geschoten. Een teleurstelling voor het thuispubliek, maar ook wel aan de ploeg zelf te danken. Er had meer ingezeten!

Dordrecht moet hopen op een wonder in de uitwedstrijd. Ik hoop dat ze hebben gekeken naar AS Roma afgelopen maand!

Foto's: https://023ontour.wordpress.com/2018/05/02/fc-dordrecht-cambuur/

De publiekswissel

Zonder enige spanning naar een al gespeelde wedstrijd kijken. Na een fijn dagje op het bevrijdingsfestival van Leeuwarden en een biertje bij een van de barretjes rond het stadion was het vooral de bedoeling om wat uit te buiken bij de wedstrijd. Het was vanavond maar bijzaak. Lange tijd maken we grappen en als Dordrecht een penalty krijgt, heb ik voor het eerst het idee dat we kans maken op een stunt. Achter mij huilt een jongetje: "ik wil naar huisss" Toen stond het nog maar 1-3. De vader bleef stil, ik wilde me nog omdraaien en zeggen; "het komt goed". Maar in mijn achterhoofd hoopte ik vooral dat het niet goed zou komen. Voor alle supporters om mij heen dan. De 1-4 viel en alles en iedereen van Cambuur leek mur geslagen. Mannen trapten tegen de boarding.  De verlenging en penaltys moesten nog genomen worden, maar iedereen voelde het aankomen. Fc Dordrecht had een mentale voorsprong. Die gaven ze ook niet meer weg. Het sprookje duurt voort. We mogen nog twee toetjes bezoeken. Eerst een volle Krommedijk en zondag naar Spangen. Vorig seizoen speelden we nipt 2-2 uit tegen Achilles'29 om degradatie te voorkomen. ..... Het kan verkeren.
Bestel hier het boek: "Plavi, voetbalmania op de Balkan":
https://depubliekswissel.com/PLAVI/

Olav

SC Telstar - De Graafschap (3-2):
Het was inmiddels al tientallen jaren geleden dat Telstar de play-offs van de Jupiler League behaalde. Het werden zelfs de halve finales, er werd een extra tribune gebouwd op de oude Noordzijde en het was De Graafschap die op bezoek kwam. Dat zorgde voor een uitverkocht huis!

De kaarten gingen hard en er werd meegedeeld dat op de wedstrijddag nog slechts tientallen kaarten te koop waren. De extra tribune die gebouwd werd was uniek, maar ook aan de overkant was er iets bijzonders te zien. De Graafschap kreeg extra kaarten voor het uitvak: de extra supporters namen plaats op een andere variant 'noodtribune' op de begroeide oude terraces. Met meer dan 4.500 man op de tribunes was het de hoogste opkomst sinds jaren.

De supporters van beide clubs zijn bevriend en dit beloofde een groot voetbalfeest. Al vroeg in de ochtend waren de supporters in de kroeg te vonden en gezamenlijk werd er naar het stadion gelopen. Bij opkomst van de ploegen was er aan beide kanten een sfeeractie te zien. Aan de kant van het uitvak een prachtige banner langs de gehele korte zijde. De Telstarsupporters hadden een groot doek met hieromheen witte vlaggen en een hoop witte rookbommen.

De sfeer was geweldig. Telstar kwam via een prachtgoal op voorsprong. De tribunes ontploften, bier vloog in de lucht.. Voor rust kreeg De Graafschap een rode kaart en werd er verder gedroomd over een finale in de thuisvakken. Telstar kwam op 2-0 en de ontlading was nog groter..

Ondanks het feit dat er met tien man werd gespeeld, wist De Graafschap in de 72e minuut terug te komen: de aansluitingstreffer werd gemaakt. Twee minuten daarna was het feest compleet. De gelijkmaker lag erin.

Terwijl het uitpubliek nu goed te horen was, zakte de hoop weg bij de Telstarfans. Maar vlak voor het einde was daar toch Mohamed Hamdaoui. De jonge speler toonde maar weer eens – net zoals hij het hele seizoen al deed – zijn klasse en wist een vrije trap van ver erin te knallen. Telstar won alsnog met 3-2!

Toch bracht dit gemengde gevoelens met zich mee. De twee uitdoelpunten voelen als een verlies aan, zeker omdat De Graafschap vrijwel de gehele tweede helft met een man minder speelde. Ondanks dit was het een historische dag op Sportpark Schoonenberg, waar de ontlading en bierdouche in jaren niet zo fijn is geweest.

Het fotoverslag: https://023ontour.wordpress.com/2018/05/13/telstar-de-graafschap/

Sebastiaan_W

Citaat van: Olav op mei 13, 2018, 15:44:05
SC Telstar - De Graafschap (3-2):
Het was inmiddels al tientallen jaren geleden dat Telstar de play-offs van de Jupiler League behaalde.

1978/79
1981/82
1993/94
2000/01
2004/05
2008/09

Met tientallen jaren valt het wel mee dus.

Jef400

Gisteren gezwijnd tegen Dordrecht. Niet te kort ook, dat was bijna de eerste live mee gemaakte degradatie. Bij de club die ik support nog wel...

Joost

Citaat van: Jef400 op mei 14, 2018, 11:06:20
Gisteren gezwijnd tegen Dordrecht. Niet te kort ook, dat was bijna de eerste live mee gemaakte degradatie. Bij de club die ik support nog wel...

Ik zag gistermiddag eerst mijn amateurclubje degraderen en daarna Roda...